Hλεκτρική Τάση και Ιερός Χώρος - Μέρος 3
Ένα Διαφορετικό Είδος Χώρου
Μέχρι στιγμής, διερευνήσαμε την υπόθεση ότι η δομική δύναμη που λειτουργεί στους ουρανούς δεν είναι βασικά η βαρύτητα, όπως πιστεύει η καθιερωμένη κοσμολογία, αλλά η ηλεκτρική τάση, με βάση την ιερή γεωμετρία του εξαγώνου. Εξετάσαμε, επίσης, την επίδραση αυτού του φαινομένου στην ανάπτυξη, εξέλιξη και λειτουργία των ζωντανών οργανισμών μέσω του νερού που περιβάλλει το DNA και όλες τις πρωτεϊνικές αλυσίδες. Μπορούμε τώρα να προχωρήσουμε, εξετάζοντας πώς η ηλεκτρική τάση και η ιερή γεωμετρία του εξαγώνου λειτουργούν σε αυτή καθαυτή την συνείδηση.
Παραδόξως η γνωσιακή νευρο-επιστήμη αντιμετωπίζει τη συνείδηση ως ψευδαίσθηση. Η εντύπωση αυτή για την συνείδηση προκύπτει από πειράματα που δείχνουν ότι ο εγκέφαλος χρειάζεται αρκετές εκατοντάδες χιλιοστά του δευτερολέπτου για να επεξεργαστεί και να ερμηνεύσει ένα αισθητήριο ερέθισμα. Κατά συνέπεια, στις συζητήσεις μεταξύ δύο ατόμων, ο καθένας ουσιαστικά ανταποκρίνεται σε αυτό που ο συνομιλητής του λέει προτού προλάβει να ολοκληρωθεί η εγκεφαλική δραστηριότητα που σχετίζεται με την λειτουργία της ομιλίας. Το συμπέρασμα είναι ότι ο διάλογος λαμβάνει χώρα ασυνείδητα, καθώς ανταποκρινόμαστε ο ένας στον άλλο, προτού ο εγκέφαλός μας επεξεργαστεί αυτό που ειπώθηκε, ενώ διατηρούμε την ψευδαίσθηση ότι έχουμε τον έλεγχο. Με άλλα λόγια, η συνείδηση είναι φαινομενική, πρόκειται δηλ. για μια ονειρική κατάσταση μέσα στην αναταραχή που δημιουργείται καθώς τα σωματίδια της ύλης βρίσκονται σε κίνηση.1
Η συνείδηση πράγματι αναδύεται μέσα από την ύλη από τη στιγμή που η οργάνωσή της φτάσει ένα ορισμένο πεδίο σύνθεσης. Κάτι τέτοιο δεν συνεπάγεται, ωστόσο, πως η υποκείμενη της συνείδησης δύναμη της ζωής δημιουργείται αυτόματα σε αυτό το σημείο, εφόσον η ύλη αυτή καθεαυτή σφύζει από ζωή και η συνείδηση λανθάνει εντός της. Η αλήθεια είναι, ότι μόνο όταν η σύνθεση φτάσει σε ένα συγκεκριμένο στάδιο πολυπλοκότητας, η ύπαρξη της συνείδησης αναγνωρίζεται στην ανθρώπινη αντίληψη και μπορεί να διερευνηθεί με επιστημονικά μέσα.
Εκτός τούτου, όμως, μια καλή γεφύρωση μεταξύ υλικών και πνευματικών αντιλήψεων μπορεί να ανευρεθεί στο σκεπτικό του Μπέρτραντ Ράσελ, του μεγάλου αγνωστικιστή φιλόσοφου, που υποστήριξε ότι η συνείδηση υπάρχει όχι στο φυσικό, αλλά στον μη-φυσικό, αντιληπτικό χώρο.
Για να αναδείξουμε το σκεπτικό πίσω από αυτή την ιδέα του Ράσελ, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το απλό παράδειγμα του πώς βλέπουμε το δάκτυλό μας. Όταν η εικόνα του δακτύλου μας πέφτει στον αμφιβληστροειδή, ψηφιοποιείται αμέσως σε μια σειρά ηλεκτρικών παλμών που διατρέχουν το απόλυτο σκότος στο εσωτερικό των νευραξόνων και καταλήγουν στον εγκέφαλο. Περιέργως, όμως, η εικόνα τότε εμφανίζεται ως δια μαγείας στον εγκέφαλο σαν ένα εικονικό αντικείμενο, ενώ επιπρόσθετα δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι δεν βρίσκεται μέσα στον εγκέφαλό μας, αλλά εκτός της κεφαλής μας.Ο εγκέφαλός μας προχώρησε στην ανάλυση του φωτός που αντανακλάται από το δάχτυλό μας και το πρόβαλε πίσω στην πηγή του. Η κρίσιμη ερώτηση τότε είναι, πού βρίσκεται η πραγματικότητα – μέσα στο κεφάλι μας ή έξω από αυτό, όπως νομίζουμε ότι βρίσκεται; Εκείνοι που υποστηρίζουν την επιχειρηματολογία του Μπέρτραντ Ράσελ λένε πως τίποτε από τα δύο – η δυναμική της συνείδησης συμβαίνει σε ένα διαφορετικό είδος χώρου, παράλληλου με τον αντικειμενικό φυσικό χώρο λειτουργίας.
Ο Δρ. Πίτερ Ουάλινγκ, Αναισθησιολόγος στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μπάιλορ στο Ντάλας, ο οποίος ερευνά την δυναμική της συνείδησης, επεκτάθηκε επ’ αυτού περαιτέρω. Το έκανε, εξετάζοντας τις διακυμάνσεις της ροής του ηλεκτρικού ρεύματος μέσα στα εγκεφαλικά κύτταρα και μεταφέροντας τα δεδομένα της μεταβαλλόμενης δυναμικής τους σε γεωμετρική παράσταση. Μέσα από την φαινομενικά χαοτική δραστηριότητα των εγκεφαλικών κυμάτων ανακάλυψε μια δομημένη γεωμετρία, η οποία διαμορφώνεται αθόρυβα πίσω από την λειτουργία της συνείδησης. Ανακάλυψε, επίσης, ότι κάποια μοτίβα επαναλαμβάνονται, τείνοντας σε ορισμένα συγκεκριμένα γεωμετρικά αρχέτυπα, γνωστά στα μαθηματικά σαν θεωρία του Χάους και επονομαζόμενα «ελκυστές φράκταλ (fractals)».
Τα ευρήματα υποδεικνύουν την ύπαρξη μιας αφηρημένης μαθηματικής διάστασης μέσα στην οποία η συνείδηση λειτουργεί και εξελίσσεται. Ο Δρ. Ουάλινγκ πιστεύει πως καθώς οι αισθητήριες εντυπώσεις από τον εξωτερικό κόσμο φτάνουν στον εγκέφαλο με μορφή ηλεκτρικών σημάτων, ο εγκέφαλος τις μεταφέρει σε μια δομή ανώτερης διάστασης σε μη-φυσικό χώρο, και πως η γεωμετρία αυτού του χώρου αποτελεί τη βάση της συνειδητής σκέψης.
Ένα σημαντικό μέρος της θεωρίας αυτής βασίζεται σε αυτό που ονομάζεται συγχρονισμός κυμάτων γάμμα μέσα στον εγκέφαλο. Οι νευροεπιστήμονες γενικά συμφωνούν ότι η μέτρηση αυτή της εγκεφαλικής δραστηριότητας αντιπροσωπεύει με τον καλύτερο τρόπο την συνείδηση.
Ο συγχρονισμός των γάμα κυμάτων συμβαίνει όταν η συχνότητα διέγερσης των νευρώνων φτάνει τα 40 -100Hz με έναν ενορχηστρωμένο τρόπο παντού στον εγκέφαλο και όλα τα διαφορετικά δεδομένα που εισέρχονται στον εγκέφαλο έρχονται σε συγχρονισμένη δραστηριότητα. Έρευνα σε ασθενείς που συνήλθαν από αναισθησία το επιβεβαιώνει, καθώς η ανάκτηση της συνείδησης συνδυάζεται με την άνοδο των κυμάτων γάμα και τελικά φτάνει στο σημείο όπου η λογική σκέψη γίνεται και πάλι εφικτή. Περαιτέρω έρευνα δείχνει ότι όσο πιο ικανό είναι ένα υποκείμενο για συγκέντρωση της σκέψης του, τόσο μεγαλύτερος ο συγχρονισμός γάμμα στην ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν-Μάντισον ανακάλυψαν ότι οι μοναχοί του Βουδισμού Ζεν κατά τον διαλογισμό παρουσιάζουν εκπληκτικό συγχρονισμό των εγκεφαλικών κυμάτων σε αυτή την συχνότητα.
“Κατά την διάρκεια του διαλογισμού οι μοναχοί παρήγαγαν εξαιρετικά μεγάλης έντασης κύματα γάμμα με μεγάλο εύρος συγχρονισμού, ενώ τα κύματα από ξεχωριστές περιοχές του εγκεφάλου συγχρονίζονταν με ακρίβεια, όπως πολυάριθμα σχοινάκια γυμναστικής που γυρίζουν όλα μαζί. Αυτό έδειξε, ότι για την πνευματική αρμονία απαιτείται συντονισμός των κατά τα άλλα διασκορπισμένων ομάδων νευρώνων».2
Η μελέτη του Δρ. Ουάλινγκ, σχετικά με την δυναμική του συγχρονισμού των κυμάτων γάμμα, μόλις πρόσφατα κατέστη δυνατή, χάρη στις βελτιωμένες αποδόσεις δεδομένων από υπολογιστές, και έτσι η πρόκληση έγκειται πλέον στο να μπορέσουμε να εξετάσουμε, πώς η γεωμετρία της συνείδησης στον αντιληπτικό χώρο σχετίζεται με την γεωμετρία του εγκεφάλου στον αντικειμενικό χώρο. Ένα καλό σημείο εκκίνησης είναι αυτό που μοιράζονται από κοινού, δηλ. η φράκταλ γεωμετρία τους. Το φράκταλ είναι ένα γεωμετρικό πρότυπο που επαναλαμβάνεται σε διαρκώς φθίνουσα κλίμακα, παρουσιάζοντας ανομοιόμορφα σχήματα και επιφάνειες, που δεν εμφανίζονται στην κλασική γεωμετρία. Αυτή η ιδιότητα των φράκταλ είναι γνωστή σαν "αυτο-ομοιότητα".
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το δέντρο.Το δέντρο αναπτύσσεται επαναλαμβάνοντας την απλή διαδικασία της διακλάδωσης, που σημαίνει ότι ένα μικρό τμήμα του δέντρου, όπως ένα κλαράκι, έχει το ίδιο γενικό σχήμα με ένα μεγαλύτερο τμήμα, όπως το κλαδί, το οποίο με τη σειρά του είναι όμοιο στην κατασκευή με ολόκληρο το δέντρο. Επιστημονική έρευνα έχει δείξει ότι ο εγκεφαλικός φλοιός έχει τη φύση φράκταλ, που σημαίνει ότι μικρότερες δομές εντός του παρουσιάζουν το ίδιο γενικό μοτίβο φλοιού σε όλες τις χωρικές αναλογίες.3
Όπως ανακάλυψε ο Δρ. Ουάλινγκ, η δυναμική της συνείδησης είναι επίσης φράκταλ στη φύση της, κι έτσι το σημείο όπου τα πεδία της συνείδησης και της ύλης αλληλο-επικαλύπτονται στηρίζεται σε κάποιου τύπου φράκταλ γεωμετρία. Η συνείδηση χρειάζεται συμπαθητικού τύπου λήψη ή σταθμούς επαφής με την ύλη ώστε να μπορέσει να δεχτεί επικοινωνία από τον αντιληπτικό χώρο και να αποστείλει αντικειμενική πληροφορία πίσω σε αυτόν, και αυτή η ανταλλαγή επικοινωνίας συμβαίνει μέσω του φράκταλ μοτίβου που βασίζεται στα εξάγωνα. Το πρώτο εξαγωνικό μοτίβο βρίσκεται σε ένα σημείο του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για την μνήμη και τον προσανατολισμό, τον ενδορινικό φλοιό.
Όταν σχεδιάζεται ένα γράφημα του τρόπου με τον οποίο πυροδοτούνται σε αυτό το μέρος του εγκεφάλου οι νευρώνες στα πειραματόζωα, καθώς αυτά κινούνται στον χώρο, διαπιστώνεται πως ο συγχρονισμός τους πραγματοποιείται σε εξαγωνικά μοτίβα. Τα ζώα και οι άνθρωποι διαθέτουν μια εξαγωνική χωρική απεικόνιση του περιβάλλοντος. Αυτό συμφωνεί με την εσωτερική άποψη, μιας και ο αριθμός 6 σχετίζεται με την μορφή και την εκδήλωση.
Καθώς τα κατώτερα τρία πεδία του ηλιακού συστήματος σχηματίζουν την φυλακή του ανθρώπου, το 666 θεωρείται ο αριθμός του υλισμού, ο αριθμός της κυριαρχίας του κατώτερου νοητικού, αστρικού και φυσικού κόσμου, πριν τη διαδικασία αναπροσανατολισμού στις ανώτερες σφαίρες.
Neuroscience: Brains of Norway
Οι ίδιες εξαγωνικές διατάξεις ανακαλύπτονται σε ενδότερα πεδία μέσα στον ενδορινικό φλοιό, αν και σε πιο λεπτοφυή κλίμακα. Το εσωτερικό των εγκεφαλικών κυττάρων έχει μια δομή γνωστή ως μικροσωληνίδια, τα οποία είναι κυλινδρικού σχήματος με εξαγωνικό πλέγμα στην επιφάνειά τους. Αυτή η εξαγωνική επιφάνεια ταιριάζει απόλυτα με τις κινήσεις μικροσκοπικών ενζύμων σε σχήμα χιονονιφάδων, που έλκονται από αυτά με ηλεκτροστατική συγγένεια. Οι βιολογικοί αυτοί καταλύτες (γνωστοί ως CaMKII) είναι διπλά κοίλα (κενά) εξάγωνα.
Για τον εσωτεριστή, η κενότητα της φύσης τους τα καθιστά ενδιαφέροντα καθώς το κενό πάντα σηματοδοτεί μια ζώνη διασταύρωσης του εσωτερικού με το εξωτερικό πεδίο, 
ενώ στους εξαγωνικούς στροβίλους, που κάθε μια από αυτές τις πρωτεΐνες πλαισιώνει, είναι πιθανό να βρίσκεται το μυστικό της μεταφοράς της πληροφορίας από τη συνείδηση στον φυσικό εγκέφαλο.
Καθώς αυτές οι μικροσκοπικές πρωτεΐνες επικάθονται στην επιφάνεια των μικροσωληνίσκων, λειτουργούν σαν εξάποδα λιλιπούτεια διαστημικά σκάφη, όπου το κάθε πόδι δρα σαν ένα ‘bit’ πληροφορίας, ενώ τα έξι ‘bit’ κάνουν ένα ‘byte’. Μέσω αυτής της αλληλοσυσχέτισης δημιουργούνται δυναμικά σχήματα στα εξαγωνικά δικτυωτά των μικροσωληνίσκων, για τα οποία μερικοί διορατικοί ερευνητές πιστεύουν, ότι αυτά ελέγχουν και συντονίζουν τα μοτίβα πυροδότησης των νευρώνων του εγκεφάλου.
Ένας άλλος αναισθησιολόγος, ο καθηγητής Στιούαρτ Χάμεροφ του Πανεπιστημίου της Αριζόνα και του Κέντρου Μελετών της Συνείδησης, υποστηρίζει ότι στον εγκέφαλο αυτή η διάταξη των εξαγώνων φράκταλ σε φθίνουσα κλίμακα σχετίζεται με την εμπειρία της συνειδητότητας. Η συνείδηση μπορεί να ανέρχεται και να κατέρχεται διάφορα επίπεδα σε μια τύπου φράκταλ ιεραρχία του εγκεφάλου, παρόμοια με μια μουσική κλίμακα.
Στις συχνότητες μεταξύ 40 και 100 Ηz, ο γάμα συγχρονισμός παρουσιάζεται σαν μια διάταξη νευρωνικής ταλάντωσης. Αυτή μεταφέρεται στα 10.000 Hz στους μικροσωληνίσκους και παραπέρα σε ακόμα μεγαλύτερες κλίμακες
, στο επίπεδο των μεγαχέρτζ, γιγαχέρτζ ακόμα και τεραχέρτζ. Ο καθηγητής Χάμεροφ υποδεικνύει ότι όλες αυτές οι συχνότητες διακρίνονται μεταξύ τους από τριών τάξεων μέγεθος, το οποίο για τις φράκταλ ιεραρχίες συνιστά τον καλύτερο τρόπο παρουσίασης των αυτο-επαναλαμβανόμενων μοτίβων τους.
Συγκρίνει, μάλιστα, αυτές τις κλίμακες οκτάβας με τα Λόκας της ανατολικής φιλοσοφίας, όπου λόκα στην Βεδική λογοτεχνία είναι ένας Σανσκριτικός όρος για τον "κόσμο". Καθώς η συνείδηση εστιάζεται στην συγκεντρωμένη σκέψη ή τον διαλογισμό, ωθεί προς τα κάτω την φράκταλ ιεραρχία του εγκεφάλου· η συχνότητα των ηλεκτρομαγνητικών σημάτων αυξάνει δραματικά μέχρι που γίνεται τόσο υψηλή, ώστε μπορεί να πει κανείς ότι η συνείδηση λειτουργεί ανεξάρτητα από την ύλη του φυσικού εγκεφάλου – σε έναν από τους λεπτοφυείς κόσμους ή λόκας.
Ας επιστρέψουμε όμως στον Δρ Ουάλιγκ, εφόσον πρόκειται για την πραγματική φύση της συνείδησης, σε οποιονδήποτε κόσμο ή λόκα κι αν λειτουργεί, πράγμα που μας ξαναφέρνει πίσω στην έννοια του αντιληπτικού χώρου.Η συνείδηση ποτέ δεν πρόκειται να ανακαλυφθεί σαν ένα υπαρκτό "αντικείμενο" σε κάποια συγκεκριμένη τοποθεσία, ούτε καν στο ύψιστο νοητό πνευματικό πεδίο. Διότι σε οποιοδήποτε πεδίο κι αν λειτουργεί η ζωή, η δυναμική της συνείδησης λειτουργεί στον αντιληπτικό χώρο που σχετίζεται με εκείνο το πεδίο, σε μια διάσταση ξεχωριστή από τις άλλες. Εδώ είναι που η συνείδηση κατοικεί σε ένα απροσδιόριστο, άυλο πεδίο μαθηματικών σχέσεων, όπου ο Θεός γεωμετρεί και η συνείδηση είναι το αποτέλεσμα.
Η εσωτερική φιλοσοφία δέχεται ότι η συνείδηση προκύπτει από την αλληλεπίδραση πνεύματος και ύλης, με συνέπεια, σε οποιοδήποτε από τα επτά πεδία ζωής πνεύματος-ύλης κι αν βρίσκεται, η δυναμική της συνείδησης λειτουργεί στον αντιληπτικό χώρο που σχετίζεται με εκείνο το πεδίο – ένα διαφορετικό είδος χώρου.
Για τον αποκρυφιστή δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως η ουσία, αλλά μόνο Δύναμη σε ποικίλους βαθμούς … και μόνο Συνείδηση παράγουσα νοήμον αποτέλεσμα διαμέσου του χώρου. Α.Α. Μπέιλη
1. Fractal, Scale-Free Consciousness. Stuart Hameroff MD https://www.youtube.com/watch?v=yp20eWejD6Q&t=3s
2. Zen Gamma Scientific American http://www.scientificamerican.com/article/zen-gamma/
3. Is the brain cortex a fractal? https://www.researchgate.net/publication/8605535_Is_the_brain_cortex_a_fractal
Ref: Consciousness: Anatomy of the Soul Peter T. Walling and Kenneth N. Hicks