ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ By Alice Bailey (Author)

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ By Alice Bailey (Author)

Η εκπαίδευση είναι, ή θα έπρεπε να είναι, μια συνεχής διαδικασία από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, που να ασχολείται περισσότερο με τη διεύρυνση της συνείδησης παρά με την απόκτηση γνώσης. Μόνη της η γνώση είναι ένα αδιέξοδο, εκτός αν φέρεται σε λειτουργική συσχέτιση με το περιβάλλον, τις κοινωνικές ευθύνες, τις ιστορικές τάσεις, τις ανθρώπινες και οικουμενικές συνθήκες και, πάνω απ' όλα, με την εξέλιξη της συνείδησης. Είναι ουσιαστικά, μια διαδικασία που οδηγεί στη συμφιλίωση του ανθρώπινου και του θείου στοιχείου στη σύνθεση ενός ανθρώπινου όντος. Ο κύριος αντικειμενικός σκοπός των εκπαιδευτικών μεθόδων θα πρέπει να είναι η ορθή σχέση μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου, του πνεύματος και της ύλης, του όλου και του μέρους.

Note: This is the Greek version of the book.

To buy this book

Paperback

USD

GBP

To buy this book

Language Options

Product Information

paperback USD GBP EUR

Format

Language Options

More About This

Πρόλογος

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΙΣΗ

Το βιβλίο αυτό πάνω στη φιλοσοφία της εκπαίδευσης έρχεται σε μια περίοδο κρίσης, γιατί το θέμα που διατρέχει σήμερα μέσα από κριτική σκέψη το πεδίο της θεωρίας της εκπαίδευσης, χαρακτηρίζεται από μια βαθιά μέριμνα τόσο για τη διατήρηση όσο και για τον εμπλουτισμό των ανθρώπινων αξιών. Μπορούμε άραγε να διατηρήσουμε το δημοκρατικό μας ατομισμό ενάντια στις τυποποιημένες δυνάμεις του Δυτικού τεχνικού πολιτισμού που μπορούν επίσης να καταπιούν και τον Ανατολικό κόσμο; Μπορούμε άραγε να εξουδετερώσουμε τον ολοκληρωτισμό που αποθεώνει τον υλισμό μιας αυξανόμενης βιομηχανικής κουλτούρας;

Το Μάιο αυτού του έτους (1953) παρακολούθησα ένα διήμερο σεμινάριο στο Σικάγο υπό την αιγίδα του Κέντρου Μελέτης της Φιλελεύθερης Εκπαίδευσης των Ενηλίκων, ενός τμήματος του Ιδρύματος Φορντ, που δημιουργήθηκε για να εκφράσει το αυξανόμενο ενδιαφέρον του καιρού μας για την πνευματική βάση του πολιτισμού μας. Στην ενημερωτική έκθεση του προβλήματος που έπρεπε να μελετήσει η ομάδα μας, Η Εκπαίδευση σε μια Δημοκρατική Κοινωνία, υπήρχε η ακόλουθη διατύπωση:

«Η εκπαίδευση πρέπει να ικανοποιεί τις ανάγκες του ανθρώπινου πνεύματος. Πρέπει να βοηθά τα άτομα να αναπτύσσουν μια ικανοποιητική προσωπική φιλοσοφία και μια αίσθηση των αξιών· να καλλιεργεί τις κλίσεις για τη λογοτεχνία, τη μουσική και τις τέχνες· να αυξάνει την ικανότητα να αναλύουν τα προβλήματα και να καταλήγουν σε εμπεριστατωμένα συμπεράσματα».

Αυτή η δήλωση απαιτεί μια επανεξέταση της εκπαιδευτικής θεωρίας και πρακτικής μας. Μια επισκόπηση των σύγχρονων αναπτύξεων αποδεικνύει ότι επιτέλους οι επαγγελματίες εκπαιδευτές μας αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν μια κοινή φιλοσοφία και αρχίζουν συνειδητά να μοχθούν για να προσδιορίσουν μια θεωρία της εκπαίδευσης που να είναι επαρκής για τον αναδυόμενο νέο κόσμο. Σε μια τέτοια φιλοσοφία πρέπει να ικανοποιούνται τρεις θεμελιώδεις ανάγκες:

μια ψυχολογική θεωρία για το ανθρώπινο άτομο που πρόκειται να «εκπαιδευθεί»·
μια κοινωνική θεωρία για το είδος της κοινωνίας που επιχειρεί κανείς να δημιουργήσει ή να διατηρήσει σαν την κατάλληλη κατοικία για τη διάδοση των ιδεωδών της κουλτούρας· και
μια παγκόσμια άποψη ή κοσμολογία, μια θεωρία για τη θέση του ανθρώπου στο σύμπαν όπου ο άνθρωπος είναι θεατής και ηθοποιός.

Το πρόβλημά μας είναι να επιτύχουμε το είδος της ολοσχερούς σύνθεσης που παρέχουν στους οπαδούς τους ο Μαρξισμός και ο νεο-Σχολαστικισμός, αλλά να φτάσουμε σ’ αυτή με τις ελεύθερα επιλεγμένες συνεργατικές μεθόδους που υποστήριξε ο Ντιούη. Με ευρύτερους όρους μια παρόμοια οικουμενική άποψη θα κάνει εφικτό έναν πλανητικό πολιτισμό με την ολοκλήρωση κάθε δια-χρονικής και διαχωρικής αλήθειας για τον άνθρωπο και το σύμπαν που θα μπορέσουμε ν’ αποστάξουμε απ’ όλες τις περιφερειακές κουλτούρες στις τοπικές εποχές και περιοχές τους. Αυτές οι οικουμενικές αρχές θα προσφέρουν τότε τις νόρμες για μια Εκπαίδευση στη Νέα Εποχή, όπως την ονομάζει ο Θιβετανός.

Ο σημερινός κόσμος πάσχει από μια κουλτούρα επαρχιωτισμού που βασίζεται στη δυαδικότητα μιας εξωστρέφειας, την αντικειμενική στάση του Δυτικού κόσμου και μιας εσωστρέφειας ή υποκειμενικότητας των Ανατολικών κοινωνιών. Καθένας απ’ αυτούς τους πολιτισμούς στην ακραία μορφή του υπερβάλλει προς τη δική του κατεύθυνση. Σε μια αρμονική ζωή ο άνθρωπος πρέπει να ολοκληρώσει και τα δύο ιδεώδη για να επιτύχει την ολότητα του εαυτού του και του κόσμου του. Αυτό μου φαίνεται ότι αποτελεί ένα σημαντικό θέμα της τωρινής εργασίας.

Για το μέλλον η θεραπεία των κοινωνικών σχισμάτων και των ψυχολογικών διασπάσεων που έχουν παρεμποδίσει και παρακωλύσει τις σύγχρονες απόπειρές μας για να υπερκεράσουμε τις διαιρέσεις της ανθρωπότητας, βρίσκεται σε μια αποκατάσταση της ενότητας των αρχών πάνω στην οποία μπορεί να επιχειρηθεί μια ολοκλήρωση των ανθρώπινων αξιών κι επιτευγμάτων. Οι εκπαιδευτικές συνέπειες αυτής της ανάπτυξης είναι σαφείς. Όπως υποδεικνύει ο Θιβετανός, πρέπει να στραφούμε στα υποκειμενικά επίπεδα για την ανασύνθεση της ανθρώπινης προσωπικότητας και για την υπερνίκηση της διπλής συνείδησης που προέκυψε από τη διάσπαση της κουλτούρας, η οποία έκανε την «άρνηση του εαυτού» του ειρηνικού πολιτισμού της Ανατολής υπερισχύουσα ιδέα της κουλτούρας του και τον επιθετικό «ατομισμό» της Δύσης ιδανικό του Δυτικού. Κατά συνέπεια δεν χρειαζόμαστε μόνο την πολιτική σύνθεση μιας Παγκόσμιας Ομοσπονδίας όπου το Ανατολικό και το Δυτικό ημισφαίριο θα λειτουργούν όπως ο δεξιός κι ο αριστερός λοβός του ανθρώπινου εγκεφάλου, με την έδρα του Παγκόσμιου Εγκεφάλου να χρησιμεύει σαν το σημείο χιασμού των πλανητικών νεύρων, αλλά χρειαζόμαστε ακόμη έναν πλανητικό τρόπο ζωής, μια πλανητική ηθική κι έναν πλανητικό τρόπο αίσθησης για να εφοδιαστούμε για τη ρωμαλέα πορεία που θα απαιτηθεί προκειμένου να εκπληρώσουμε τα μεγάλα έργα που βρίσκονται μπροστά μας.

Ο χρόνος για να ανασυνθέσουμε το αντικειμενικό και το υποκειμενικό, τους εξωστρεφείς και τους ενδοστρεφείς πολιτισμούς και για να επιτύχουμε μια μεγάλη ενορχήστρωση κουλτούρας είναι τώρα. Η Ιαπωνία δεν ήταν επιθετική μέχρις ότου η χώρα έμαθε το κόλπο από τη Δύση. Πριν παραβιαστούν οι πύλες της, οι τέχνες και η φιλοσοφία της ήταν εναρμονισμένες με την ανατολική παράδοση. Όταν υιοθέτησε τη Δυτική τεχνολογία, εγκατέλειψε την αρχαία της κουλτούρα. Ό,τι συνέβη στην Ιαπωνία μπορεί να συμβεί και στην υπόλοιπη Ανατολή, αλλά ενώ η Ιαπωνία ήταν μια σχετικά μικρή χώρα, η Κίνα, η Ινδία και οι γείτονές τους είναι αχανείς και πολυάνθρωπες. Ας μας βοηθήσουν οι Ουρανοί, αν αντιγράψουν την ιστορία της Ιαπωνίας. Η δραστηριότητά μας στην ανασύνθεση του κόσμου πρέπει να περιλάβει, μέσα από τις προσπάθειές μας να κατανοήσουμε και να εκτιμήσουμε, μια έκκληση στην Ανατολή για να διατηρήσει και ν’ αναπτύξει τις θεμελιώδεις αξίες που περιέχονται στις περιφερειακές κουλτούρες της. Ενώ η Δύση αναζητά τις αρχές πάνω στις οποίες μπορεί να θεμελιωθεί μια ειρηνική και καρποφόρα ζωή, η Ανατολή μπορεί να μας προσφέρει μια εξισορρόπηση για τον επιθετικό υλισμό μας.

Αν πρόκειται η νέα αυτή σύνθεση ν’ αποκαταστήσει την ενότητα κουλτούρας και πνεύματος στην ανθρωπότητα, ο Δυτικός κόσμος θα πρέπει να αποκτήσει ταπεινοφροσύνη όταν θα στραφεί στην Ανατολή. Ο Ανατολικός κόσμος δεν πρόκειται, εξαιτίας της ενδόμυχης φύσης του, να παράξει τη φυσική ενέργεια προκειμένου να πάει στη Δύση. Εμείς, οι Δυτικοί, πήγαμε στην Ανατολή αναζητώντας αγορές –διεξόδους για τα προϊόντα της μηχανιστικής μας δύναμης– και πρέπει να επιστρέψουμε στον κόσμο μας μαγνητισμένοι από τις υποκειμενικές ενέργειες της Ανατολής και με επίγνωση αυτού του γεγονότος. Η επιθετική μας εμπορική διείσδυση στις χώρες και στους λαούς της Ανατολής είχε σαν τελικό αποτέλεσμα να προσκομίσει στη Δύση τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και τις τέχνες της Ανατολής, σαν απροσδόκητα μερίσματα. Μπορούμε, αν το διαλέξουμε, να χρησιμοποιήσουμε το τεράστιο κληροδότημα της Ανατολικής κουλτούρας, που μας είναι διαθέσιμο ακόμη και στις βιβλιοθήκες της γειτονιάς μας.

Η βασική μας ελπίδα επιβίωσης σ’ αυτό τον έντονα πολωμένο κόσμο βρίσκεται σε μια θαυμάσια προσπάθεια για να συντεθούν οι δύο κουλτούρες όσο ακόμη είναι καιρός. Αν η Ανατολή μας αρνηθεί αυτή τη φορά και αποφασίσει να μας αντιμετωπίσει απλώς στο έδαφός μας, τότε αυτό θα μπορούσε να γράψει το τέλος της ιστορίας για όλους μας, στην Ανατολή και τη Δύση.

Στη διάρκεια της βιομηχανικής και επεκτατικής εποχής μας υπήρξαν πολυπληθείς μαρτυρίες για τη διεισδυτική δύναμη της Ανατολικής σκέψης στα πεδία της επιστήμης, της φιλοσοφίας και των τεχνών της Δύσης. Η ψυχοσωματική ιατρική, η παραψυχολογία και η αναλυτική ψυχολογία του Γιούνγκ αποτελούν μερικές μόνο ενδείξεις των σύγχρονων ερευνών με εσωστρεφή προσανατολισμό. Η επανεισαγωγή του πνευματικού παράγοντα στη ζωή και την εκπαίδευση είναι κάτι περισσότερο από έναν υποτροπιασμό κάποιων αρχικών μορφών της Χριστιανικής ιδεολογίας.

Σ’ αυτή την εκπαίδευση για τη Νέα Εποχή ο τύπος της Ανατολικής-Δυτικής φιλοσοφίας που παρουσιάζεται από τον Θιβετανό, θα βρει την αρμόζουσα θέση του.

On-line retailers of ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ (click on the retailer's name)