ΤΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ - Σεπτέμβριος 2017
Καθώς ο ήλιος διέρχεται ανάμεσα στη γη και τους δώδεκα αστερισμούς, το μεγάλο «ωρολόγιο των ουρανών», σηματοδοτεί την διέλευση της γης στον χρόνο και τον χώρο. Αυτός ο σημαντικός ρυθμός είναι εκείνος που τηρείται μέσα από τις Εορτές του Φωτός, υπογραμμίζοντας την ώρα της πανσελήνου με την είσοδο του ηλίου σε κάθε ζώδιο. Κάθε ζωδιακό σημείο φέρει ιδιαίτερες όψεις και ποιότητες που μπορούν να κατανοηθούν και να καθοριστούν μέσω μιας προσεκτικής μελέτης της φύσης των αστερισμών που επηρεάζουν τον συγκεκριμένο μήνα.
Το πνευματικό έτος διαιρείται σε δύο περιόδους οι οποίες συμβολίζουν το πνεύμα και την ύλη. Στην περίοδο όπου ο Ήλιος κινείται προς Βορρά και συνδέεται με την απόκτηση μεγαλύτερης γνώσης και φωτός: «Η πτήση είναι προς τα πάνω στο πνεύμα». Στην περίοδος της πορείας του Ήλιου προς Νότο, όπου όλη η κατακτημένη μάθηση τίθεται σε πρακτική εφαρμογή: «Η βουτιά είναι προς τα κάτω στην ύλη». Παρόμοια, ο μήνας διαιρείται και αυτός σε δύο περιόδους, της αύξουσας και της φθίνουσας σελήνης, ενώ η ώρα της πανσέληνου είναι εκείνη όπου οι πνευματικές ευκαιρίες είναι μοναδικά διαθέσιμες.
Το κορυφαίο σημείο του κύκλου των πανσελήνων σηματοδοτούν τρία Πνευματικά Φεστιβάλ: το Πάσχα, στο οποίο δηλώνεται η όψη αγάπη του Θεού, το Βεσάκ στο οποίο δηλώνεται η όψη Θέληση και, η πανσέληνος του Ιουνίου, κατά την οποία δηλώνεται η θεία νοημοσύνη της ανθρωπότητας στο Φεστιβάλ της Καλής Θέλησης. Η ροή των πνευματικών ενεργειών είναι ιδιαίτερα ισχυρή στη διάρκεια αυτών των εορτών, ιδιαίτερα όταν γίνεται επίκληση μέσα από ομαδικό διαλογισμό, δημιουργώντας μια ατραπό προσέγγισης στους ανώτερους κόσμους, ενώ σχηματίζεται ένας φωτισμένος δίαυλος μέσω του οποίου αυτές οι ενέργειες μπορούν να αγκυροβολήσουν στη γη.
Οι υπόλοιπες πανσέληνοι συνιστούν μικρότερα, αλλά εξίσου σημαντικά φεστιβάλ, καθώς αφορούν τις θείες ιδιότητες και την ανάπτυξή τους μέσα στην ανθρωπότητα. Το ανώτερο σημείο του πνευματικού έτους εκφράζει τη σχέση ανάμεσα στα τρία μεγάλα πνευματικά κέντρα, Σαμπάλλα, Ιεραρχία και Ανθρωπότητα, ενώ οι μικρότερες εορτές τονίζουν την αλληλο-συσχέτιση του Όλου. Έτσι, οι δώδεκα εορτές συνιστούν την αποκάλυψη της θειότητας και, η κάθε μία από αυτές αντιπροσωπεύει μία οδό για την επίτευξη «ορθής σχέσης», σε ό,τι αφορά τη σχέση των ανθρώπων με τον θείο σκοπό, τον ορθό τους προσανατολισμό προς τη θεία καλή θέληση και την πρέπουσα συμμετοχή τους στην έκφρασή της.
Υπάρχουν πολλές μορφές ενέργειας και πολλές πνευματικές δυναμικότητες που απελευθερώνονται κατά τη διάρκεια των Εορτών του Φωτός, οι οποίες, ωστόσο, δεν αναγνωρίζονται ακόμα από το σύνολο. Οι ενέργειες αυτές, όμως, βασίζονται στην αγάπη που ρέει στην Ιεραρχία από την Καρδιά του Θεού, μια αγάπη που διεγείρει άμεσα το δίκτυο των Τριγώνων και αυξάνει την ισχύ του. Οι Εορτές των Πανσελήνων είναι συνεπώς μια ακόμη ευκαιρία για τους εργάτες των Τριγώνων να προσελκύσουν το φως, ώστε να μετασχηματίσουν την ανθρώπινη συνείδηση και να συμβάλουν στην έλευση μιας εποχής καλής θέλησης και ορθών ανθρώπινων σχέσεων.