Het Geweten van de Liefde

Het behandelen van zo’n omvangrijk onderwerp als bewustzijn is slechts mogelijk door zo’n groot gebied te bestrijken, en omdat het belangrijkste doel van Alice Bailey’s geschriften is om mensen te helpen hun liefde in de wereld uit te drukken, is het deze magnetische en aantrekkelijke uitdrukking van het bewustzijn waarop we ons deze namiddag zullen concentreren. Hoewel, voordat we beginnen moeten we eerst kijken hoe bewustzijn zich gewoonlijk ontwikkelt in zijn verschijningsvorm en ons daarna meer specifiek richten op de “stille kleine stem” van het geweten, en het ontwaken van de liefde.

De relatie tussen liefde en bewustzijn is een belangrijke focus van de Alice Bailey leringen, en vooral de toenemende straling van liefde door hen die beginnen de uitsluitend menselijke staat van gewaarzijn te overstijgen. Op een bepaald punt in de evolutie is straling een aanwijzing dat het levensbeginsel binnen een bepaalde vorm begint te reageren op de magnetische impuls van een groter, inclusiever centrum van energie. Het leven is geëvolueerd naar een punt dat het niet langer meer omvat kan worden binnen zijn ommuring en begint te ontsnappen. Voorbeelden hiervan zijn te zien in de radioactiviteit van bepaalde mineralen en de geur en schoonheid van enkele verder geëvolueerde soorten van het plantenrijk.

Minder duidelijk maar toch stralend, zien we de toewijding en intelligente werkzaamheid van huisdieren in de dierenwereld. Als zij reageren op de magnetische impuls van het menselijke leven, kunnen hun sterke uitingsvormen veel emotie en affectie bij ons oproepen. Kijkend naar het mensenrijk zien we straling uitgedrukt worden in liefde en dienstbaarheid – die spontane uitstroming van een liefhebbend hart en intelligent denkvermogen dat diegenen kenmerkt van wie de intuïtie aan het ontwaken is bij de oproep van het vijfde natuurrijk – het zielenrijk. Hier zet de eigen identiteit uit totdat hij alle overige levensvormen insluit als deel van zijn eigen identiteit en vice versa, waarbij alle zelven gezien worden als deel van het Ene Leven van Wie we deel uitmaken en aan Wie we ons zijn ontlenen; groepsbewustzijn is nu de uitzonderlijke eigenschap, meer dan individueel bewustzijn.

Straling is, in een notendop, “vormverandering in het proces van verwezenlijking… de overgang van de ene staat van zijn naar een andere, door de werking van vuur”. Op deze wijze ontwikkelt bewustzijn zich en bouwt vormen, laat ze uitgroeien en bouwt opnieuw, en gaat op bepaalde kritieke momenten over van het ene rijk naar een ander. Om dit beter te begrijpen moeten we ook kijken naar de evolutie van bewustzijn in een later stadium in termen van vuur. De mensheid als natuurrijk staat momenteel in brand met het vuur van pijn en lijden maar zij ervaart een gestage omvorming doordat een groeiend aantal mensen zich in of naar een toestand van straling toe beweegt. Op dit moment zien we in de hele wereld het ontwaken van liefde en talloze levens die zich aan liefdadigheid wijden. Het snel groeiend aantal non-gouvernementele organisaties en de voorzichtige maar wel sterker wordende trend naar synthese gesymboliseerd door de Verenigde Naties en sociaaleconomische blokken als de Europese Unie zijn verdere tekens. We bevinden ons immers in opwindende tijden waarin de mensheid zich begint te heroriënteren op een hoger natuurrijk terwijl de voorhoede zich voorbereidt om door de inwijdingen van het vuur te gaan die overdracht mogelijk maken. Dit zal enorme repercussies hebben op de gehele mensheid en ons binnenleiden in het zogenaamde “Nieuwe Tijdperk” van vrede en spirituele vooruitgang die door steeds meer mensen verwacht wordt.

In termen van de evolutie van bewustzijn beweegt alles zich doelbewust voort naar grotere inclusiviteit en expressie van het ENE LEVEN – waarbij geordende beweging een fundamenteel kenmerk is van geopenbaard zijn. Een aspect van Absoluut Bewustzijn kwam het universum binnen, willekeurig verdeeld en weergegeven, zwijgend en passief wegens de grove vibratie van zijn omgeving. Deze myriaden van gedifferentieerde spikkels van het ENE LEVEN zijn te vinden op verschillende treden van ontwaken en zij worstelen zich terug naar de Ene Bron, daarbij de kern van hun ervaringen met zich meedragend.

De natuur van het ongemanifesteerde Absolute Bewustzijn en het ontstaan van het universum zijn fantastisch uitgelegd in De Geheime Leer, maar voor het doel van deze spreekbeurt zullen we ons beperken tot het bewustzijn binnen het universum, of meer specifiek, binnen ons zonnestelsel; desondanks leveren sommige teksten van Helena Blavatsky een goede context. Zij beschrijft de impuls die het universum tot zijn bracht als “het ENE LEVEN, eeuwig, onzichtbaar maar toch Alomtegenwoordig zonder begin of einde, maar wel periodiek in zijn regelmatige manifestatie, met tussen elke periode het donkere mysterie van niet-Zijn… Zijn absoluut enige attribuut… heet in esoterische termen de “Grote In- en Uitademing”, waarmee de eeuwige beweging van het universum wordt bedoeld in de betekenis van eindeloze altijd aanwezige RUIMTE. Iets wat zonder beweging is kan niet GODDELIJK zijn. Maar dan is er inderdaad niets dan de absoluut bewegingloze werkelijkheid binnen de universele ziel.” (De Geheime Leer, deel 1 facsimile uitgave blz 2)

DRIE TYPEN VAN BEWEGING

Beweging is dus een bijzondere eigenschap van manifestatie en er zijn drie hoofdtypen, elk ervan gerelateerd aan een aspect van de goddelijke Drievuldigheid die ten grondslag ligt aan veel van de grote wereldreligies en filosofieën.

Figuur 1

In het Christendom kennen we natuurlijk de Vader, de Zoon en de Heilige Geest; in het Hindoeisme: Shiva, Vishnu en Brahma; in het Jodendom: Kether, Chokmah en Binah en bij de Egyptenaren: Osiris, Horus en Isis enzovoort. De esoterische leringen verwijzen naar deze drie-eenheid in termen van hun hoofdkenmerken: Wil, Liefde-Wijsheid en Actieve Intelligentie. Ieder van deze Goden of Logoïsche Wezens die de goddelijke Drievuldigheid omvat beschikt over alle drie de aspecten maar toont er één wat dynamischer dan de andere twee en dit wordt zo als het dominante aspect herkend.

Verwijzend naar Een Verhandeling over Kosmisch Vuur door Alice Bailey beginnen we met het derde aspect van de drie-eenheid, de Actieve Intelligentie. Deze energie drukt zichzelf uit door een draaiende beweging afkomstig van het latent aanwezige vuur in de materie zelf. Rondom ons zien we duidelijk cirkelbewegingen – atomen, planeten, zonnestelsels en melkwegstelsels, zij draaien allemaal rondom hun assen en binnen de omtrek van deze rondtollende bij elkaar horende bollen vinden we variëteiten en differentiatie. Door de draaiing van de materie wordt de werkzaamheid vergroot en maakt de materie buigzamer en flexibeler.

De tweede Logos van de goddelijke Drievuldigheid, Liefde-Wijsheid, zoekt verbinding met de actieve intelligentie van het derde aspect en Hij voegt aan de draaiende beweging van alle atomen zijn eigen bewegingsvorm, de periodieke spiraalsgewijze beweging toe. De cirkelgang langs een omloopbaan rondom een centraal focuspunt in een steeds verder omhooggaande spiraal heeft twee resultaten tot gevolg:

Eerst, de samenklontering van atomen tot vormen.

En ten tweede, door middel van deze vormen, het versterken van het nodige contact en de ontwikkeling van bewustzijn, door een geleidelijke verfijning van de vormen, zoals de Geest van Liefde of de Goddelijke Vlam steeds verder draait naar de bron waaruit hij afkomstig was.

Nu we deze tweede en derde aspecten van de goddelijke drie-eenheid beschouwd hebben, komen we uiteindelijk uit bij het eerste aspect van de drie-eenheid, de Wil. Het verbaast wellicht niet dat de wijze van werkzaamheid van de Wil een letterlijk voorwaartse drijfkracht door de ruimte laat zien. Deze voorwaartse beweging is de wil achter het evolutionaire proces dat de geest vooruit drijft totdat deze uit de stof tevoorschijn komt met de toegevoegde kwaliteit en vermogen door de ervaring waar hij doorheen gegaan is. Hij verhoogt ook zelf de trilling van de stof.  De werkzaamheid van de eerste Logos is het samengaan van de geesten die, als ze zich manifesteren, het bewustzijn vergroten. Zijn functie is om ze in openbaring te houden in de betreffende periode en ze daarna te abstraheren en weer te verbinden met hun spirituele bron. Hij brengt geest met geest samen.

DE VOORTGANG VAN HET GOEDE

Door deze drie aspecten van geordende beweging zien we dus een geleidelijke uitbreiding van bewustzijn. Omdat er niets absoluut statisch kan bestaan, is alles voortdurend in beweging, veranderend, zich aanpassend en groeiend door de ervaring van de aanraking met alle andere dingen. Manifestatie is een ingewikkeld en steeds verdergaand proces van betrekkingen – elk contact bracht een expansie van bewustzijn voort, niet slechts voor de betrokken eenheden, maar voor het collectieve geheel. Zij is tegelijkertijd een steeds groter worden van liefde en inclusiviteit, een vermogen tot het bewust omarmen van het geheel – een groeiende kracht om dingen met elkaar te verbinden in een uitgebreide verwevenheid van betrekkingen, totdat de onderliggende synthese van schepping wordt uitgedrukt als een bewuste eenheid.

Dit is de ware betekenis van Liefde, het vermogen om hogere aspecten van schepping te verbinden in harmonie en schoonheid. Vele eeuwen zijn de concepten van Schoonheid en Liefde ten prooi gevallen aan begoocheling en vervorming en zijn de betekenissen ervan onduidelijk geworden. Etymologie kan de zaken hier voor ons ophelderen en hun ware aard onthullen. Het woord beauty (schoonheid) gaat terug tot een verkleinvorm ven een oud Latijns woord samenhangend met het woord bonus, dat “goed” betekent en zodoende heeft iets wat in de ware betekenis “mooi” is ook de betekenis “goed” in spirituele zin. Het woord “Goed” op zijn beurt eveneens gerelateerd aan het woord God, slaat terug op voorhistorische Germaanse wortels, op het woord gath in de betekenis van “samenbrengen”, als oorsprong van het Engelse “gather” (verzamelen) en “together” (samen). Pythagoras noemde de Schepper, de bron van alles, de “Goede” en dit is een toepasselijke naam, want door het systeem van de evolutie verzamelt God alles terug in Zichzelf en zodoende alles “samenbrengend”. Het evolutionaire proces zou daarom, eenvoudig maar wel nauwkeurig, gedefinieerd kunnen worden als de voortgang van het goede. Vanuit dit perspectief is het universum gevormd uit opeenvolgende gradaties van het goede, met materie op de laagste tree van de ladder, geest op de hoogste, en schoonheid als de zich ontwikkelende staat van harmonie er tussenin – het gebied van resonantie waarheen vaak verwezen wordt als naar de ziel. De ziel van alles is daarom per definitie mooi: zijzelf is schoonheid, het punt van spanning tussen eenheid en verscheidenheid, het raakvlak tussen het geopenbaarde en het ongeopenbaarde, tussen geest en stof. Als datgene wat lager staat in het evolutionaire systeem nadert tot datgene wat hoger is, neemt de resonantie en daarmee de schoonheid geleidelijk toe, zolang totdat dit bemiddelende principe verdwijnt zodra het verbindende doel is bereikt en de twee gebieden met elkaar versmolten zijn. Op een fundamenteel niveau ontstaat schoonheid als het inwonende bewustzijn binnen een vorm de samenstellende delen geïntegreerd heeft tot een verenigde samenklank. Deze harmonie van beweging creëert een draaikolk waar doorheen de schoonheid naar binnen komt als een lichtgloed, die het leven dat groter is in vergelijking met dat wat minder is met zich meedraagt, en het gedurende het proces verheft.

DRIE TYPES VAN VUUR

 En zo zijn liefde en schoonheid de stralende kwaliteiten van geordende, ritmische beweging, toenemend in kracht en intensiteit naarmate het trillingsgetal van het bewustzijn stijgt van het ene niveau van uitdrukking naar een volgend. Zoals eerder opgemerkt heeft deze transmutatie plaats door de werkzaamheid van vuur. Om dit beter te begrijpen moeten de drie types van beweging gerelateerd aan de heilige drie-eenheid nu beschouwd worden in termen van vuur.

Figuur 2

Nog eenmaal kijkend naar Een Verhandeling over Kosmisch Vuur, en nogmaals beginnend met de derde Logos van Actieve Intelligentie herinneren we ons dat Zijn bijzondere eigenschap draaiende beweging is en dit doordat dat Hij vuur in stof is. Dit vuur of innerlijk aanwezige hitte doet het atoom ronddraaien en op het moment erna andere atomen afstoten. Het vormt daardoor de basis voor verscheidenheid, afscheiding en individualiteit. De werkzaamheid van de derde Logos is bekend als Vuur door Wrijving.

De tweede Logos van Liefde-Wijsheid wordt gekenmerkt door Zonnevuur; dit is het spiraalsgewijze draaiende vuur van de goddelijke geest, het vormgevende aspect. Door de aantrekkende werkzaamheid van Liefde-Wijsheid heeft deze Logos voorrang op de afstotende tendens van groepen atomen en houdt deze op magnetische wijze vast in vormen, maar hier zullen we hier aanstonds nader op ingaan.

De eerste Logos van de Wil is het Electrisch Vuur, het vuur van de zuivere Geest. Dit vuur drijft de evolutie voorwaarts naar een volkomen vuurzee van heerlijkheid. Het is verantwoordelijk voor de richting van de evolutie, hoewel datgene waarheen het ons voert voorbij het menselijke begrip ligt, ja voorbij de kern van de hoogste spirituele intelligenties binnen het zonnestelsel. De natuur van het electrisch vuur van de geest is prachtig onder woorden gebracht in Christus opmerking tegen de ingewijde Nicodemus als oproep aan de abstracte geest, ons rationeel denkvermogen. “De wind (…Geest) waait waarheen hij wil; je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is”.

Twee ideeën worden hier uitgedrukt – die van een uitgaande klank en richting, en datgene wat het resultaat van de klank is. Dit is evolutie en de uitwerking van de richtinggevende energie of activiteit van de Geest.

Zo hebben we dus elektrisch vuur, zonnevuur en vuur door wrijving. Om onze aandacht nu te richten op het tweede aspect van Liefde-Wijsheid, hoorden we dat “het vuur van materie vermengd met het electrisch vuur van de Geest in tijd en ruimte dat vuur voortbrengt wat wij zonnevuur noemen. Dit is de kwaliteit van de vlam, de eigenlijke vlam, voortgebracht door deze vermenging”. Zonnevuur is met andere woorden Bewustzijn.

CRISIS, SPANNING, VERSCHIJNING

Na de beschouwing van de evolutie in termen van vuur, is het wellicht niet zo verrassend dat pijn en lijden zulke normale werktuigen van het leven zijn. Omdat vuur door wrijving onze ervaring in de wereld beheerst is het zo dat hoe meer we erin wensen te verkeren, des te meer we de brandende intensiteit van de vreugde en de pijn van het contact zullen ervaren. Vreugde en pijn zijn de twee polaire tegenstellingen waartussen we voortdurende heen en weer gaan, totdat we leren hoe we het pad er tussenin moeten bewandelen van het koude stralende licht van het zonnevuur. Dit is de edele middenweg van de Boeddha, en misschien kunnen we nu vanuit een frisse hoek de dwingende logica van Zijn vier edele waarheden zien, gebaseerd op de vooronderstelling dat de wens tot gemanifesteerd bestaan niet losgezien kan worden van lijden en verdriet.

In termen van de esoterische wetenschappen zouden we kunnen zeggen dat een menselijk wezen, evenals elke andere levende eenheid, een draaikolk van kracht is, een punt van het goddelijke leven dat op een bepaalde hoogte en in een bepaalde frequentie trilt in de stof. Het verlangen naar gewaarwording doet het bewustzijn vanuit het centrum tot aan de rand van de draaikolk reiken en zijn identiteit vormgeven rondom de uiterlijke zintuigen waar de wrijvende vuren van het leven ervaren worden. Door de rotatie van opeenvolgende incarnaties stimuleren, sensibiliseren en verfijnen deze wrijvingsvuren het inwendige leven.

Beginnend met het vastleggen van slechts de grofste invloeden op het geïncarneerde aspect van de ziel, doorheen talloze incarnaties ontwaakt het bewustzijn tot fijnere trillingen en gewaarwordingen, daarbij zijn verlangen naar het grove loslatend. Zo wordt de ladder van de evolutie bestegen, bewustzijn in interactie met de omgeving – ervarend en assimilerend, een staat bereikend van verzadiging en vervolgens zichzelf losmakend in de zoektocht naar iets nieuwers en hogers, voortdurend wisselend van identiteit, gaande van het ene trillingsniveau naar het andere. Op deze wijze wordt het vermogen van de geest ontwikkeld en de spiraalsgewijze ladder van het bewustzijn verder bestegen – een ladder die loopt van de diepste diepten van de materie tot aan de hoogste hoogten van de Geest.

Beschouwen we dit alles wat nader, gestimuleerd door duidelijke mentale, emotionele en lichamelijke bronnen, dan zien we dat alle evoluerende eenheden van bewustzijn onderworpen zijn aan een constant bombardement van subtielere krachten. Zulke bronnen omvatten astrologische invloeden en krachten, afkomstig van engelen- en devarijken; de Spirituele Hiërarchie – de verloste en verlichte levens, die de mens voorwaarts leiden overeenkomstig de Wil en Het Doel van de Heer der Wereld, en verder de Logos van het zonnestelsel. Als we hieraan de leidinggevende invloeden van onze eigen zielen toevoegen, ontdekken we dat we in een vaste matrix van krachten leven.

Het resultaat is een voortdurende groei en ontwaken van het innerlijke bewustzijn. Deze groei kan omschreven worden als een geordend patroon van Crisis, Spanning, Verschijning;

CRISIS >	SPANNING >	VERSCHIJNING
INSTROOM VAN ENERGIE	FOCUS & OPSTAPELING	CREATIEVE EXPRESSIE

KRACHTEN BRENGEN NEERSLAG VOORT

Crisis, als er sprake is van een speciale instroom van energie afkomstig van een bron waarop we reageren, spanning zoals die zich in ons vormt en verschijning als de krachten vragen om ontspanning door zich op een bepaalde manier creatief uit te drukken. In Stralen en Inwijdingen zegt Alice Bailey dat “punten van crisis en de erop volgende punten van spanning …. levende vormen [in staat stellen] …. om tot stand te komen in meer omvattende gebieden van bewustzijn. Elk natuurrijk kan op zichzelf beschouwd worden als een spanningspunt binnen de Zijnssfeer van de planetaire Logos, en elk ervan is – in tijd en ruimte – bezig om die punten van crisis te veroorzaken die een krachtige (en vaak plotselinge) beweging voorwaarts zullen bewerkstelligen langs het Pad van Evolutie. De mensheid bevindt zich in zijn huidige toestand op een punt van planetaire crisis, en brengt daarbij een zodanig punt van spanning voort dat zij weldra in staat zal worden gesteld om een sprong voorwaarts te maken in een nieuw tijdperk, een nieuwe cultuur en beschaving. De studie van de individuele aspirant loopt hieraan evenwijdig”.

Crises versterken het evolutieproces en zijn zogezegd dwingende gelegenheden tot groei, zowel voor het individu als voor de mensheid als geheel. Zodra zich punten van crisis voordoen, leveren de krachten die daarbij in ons bewustzijn vrijkomen een reeks van keuze- en richtingsmogelijkheden. Als we onszelf op één lijn kunnen stellen met de voortgang van het goede, zullen deze energiegolven ons spiritueel sterker maken en gaan we beseffen dat het hele universum aan onze kant staat, ons oproepend en optillend tot hogere niveaus via de spiraalsgewijze beweging van het zonnevuur. Zonder deze eenlijnigheid worden de energieën niet opbouwend toegepast, en wordt binnen in ons spanning opgebouwd waarbij de lagere natuur wordt gestimuleerd en verstoringen of “gebeurtenissen” worden veroorzaakt waarover we ogenschijnlijk geen controle hebben. Zij intensiveren vervolgens onze ervaringen in de wrijvingsvuren van de materie, daarbij pijn en lijden veroorzakend naast lessen die op een harde manier geleerd moeten worden. Het proces van crisis, spanning en verschijning kan worden samengevat in de zin Krachten brengen Neerslag voort.

Het geweten van de liefde

Zo komen we aan bij de roep van de hogere natuur en de krachten van de ziel die hun neerslag vinden in de persoonlijkheid door middel van “de stille kleine stem” van het geweten. In haar boek Van Intellect naar Intuïtie zegt Alice Bailey:

De werkelijke Meester, die onze aandacht, en bijgevolg onze gehoorzaamheid eist, is de Meester in het Hart, de Ziel, de inwonende Christus. Deze Meester maakt zich het eerst kenbaar door de „stille kleine stem" van het geweten, die ons aanzet tot een hoger en onzelfzuchtiger leven, en die snel een waarschuwing doet horen, wanneer wij van het rechte pad van rechtschapenheid afwijken. Later leren wij haar kennen als de Stem van de Stilte, het woord dat uitgaat van het „Vleesgeworden Woord", dat wij zelf zijn. Ieder onzer is een Vleesgeworden Woord. Nog later noemen wij het de ontwaakte intuïtie. De beoefenaar van meditatie leert zeer nauwkeurig onderscheid te maken tussen die benodigde onvoorwaardelijke gehoorzaamheid die de aspirant onmiddellijk, te allen tijde, en ten koste van alles, bewijst aan de hoogste impuls die hij gewaarwordt. Wanneer deze gehoorzaamheid aanwezig is, ontlokt dit aan de ziel een stroom van licht en kennis..."

Figuur 3

Geweten is een zich bewust zijn van innerlijke kennis of waarheid

Het woord “conscience” (geweten) komt van dezelfde stam als “conciousness” (bewustzijn); het Latijnse woord conscire – con = “met, samen” en scire = “weten, kennen”. De Bloomsbury Dictionary of Word Origins vertaalt het met “iets van zichzelf kennen”. Het afgeleide zelfstandig naamwoord conscientia voegde hieraan een onderscheid tussen goed en kwaad toe. Het is misschien eenvoudiger om het woord op te splitsen in zijn twee samenstellende lettergrepen, con en science; aldus is handelen overeenkomstig je geweten (conscience) hetzelfde als handelen met kennis (con science). Geweten is daarom een zich bewust zijn van de innerlijke kennis omtrent de WAARHEID. Het is de registratie van het zonnevuur, en handelen met kennis is het binnentreden in dat vuur en het bewandelen van het pad van waarheid opdat het spiraalsgewijze voortgaat als voortgang van het goede.

Geweten is een opleving van energetische liefde die ons voortdurend op één lijn met de ziel brengt, ons vervullend met een onweerstaanbare drang om onderzoek te doen en om de oproep te volgen waarheen deze ons ook mag leiden. Hij leidt in feite naar het centrum van het kruis van discipelschap waar we onszelf in een staat van dynamische spanning bevinden zodra de energie van de ziel omlaag stroomt langs de verticale arm van het kruis en naar buiten langs de horizontale arm van dienstbetoon. We worden een kanaal voor de systematische energieën van liefde-wijsheid; we voelen het geweten van de liefde door ons heen stromen, het geweten van al het andere daarbij aanrakend, zijn ritme aanpassend en een tijdelijke toestand van harmonie met het geheel opwekkend. We voelen eveneens vrijheid, want het onthecht zijn in het centrum van het kruis stelt ons in staat onze ogen op te slaan uitstijgend boven de problemen van de persoonlijkheid en letterlijk contact te maken met de energieën van wat komen zal. Daarom weten we dat, ondanks het lijden van de wereld, de mensheid een glorieuze toekomst wacht en dat het ons voorrecht is om deel te nemen aan het verwezenlijken ervan op aarde. En als dit geweten is zonder een spoor van twijfel, dan kunnen we niet anders dan ons vrij en gelukkig voelen.

Vreugde is de eenvoudige en betrouwbare barometer van het innerlijke leven. Zij ontspringt uit de spirituele spanning die ontstaat op de laag tussen bezwering en aanroeping, geven en ontvangen, crisis en verschijning – en vreugdevol leven betekent innerlijk leven in het centrum van het kruis. Vreugde is een indicatie ervan dat we zo vereenzelvigd raken met de ziel der mensheid, dat het planetaire geweten door ons heen stroomt en een staat van spanning teweegbrengt in de omgeving en de vibratie ervan aanpast om deze in overeenstemming te brengen met die van de innerlijke spirituele gebieden.

HET ZIELELICHAAM

In het centrum van het kruis wordt de mens ingewijd in de hogere energetische toestand van harmonie, vrede en sereniteit; dit zijn condities die een passieve, zelfs statische verschijningsvorm hebben die in tegenspraak is met hun hoge trillingsniveau; het is een occulte paradox dat, zodra de spirituele frequentie toeneemt, de verschijningsvorm vaak helderder en serener wordt. De ziele-energieën stromen niet alleen door het individu maar ook door de krachtcentra die aan het fysieke lichaam ten grondslag liggen, door hun trillingen zodanig te verhogen dat zij poorten worden naar de innerlijke gebieden.

Terwijl de meesten van ons bekend zijn met het begrip van de zeven hoofdcentra of chakra’s in het etherische lichaam, de op lotusbloemen gelijkende wervelingen van kracht, is het feit dat het uiterlijk van de ziel op zijn eigen gebied eveneens lijkt op een permanente lotus van levend vuur minder bekend. Aan het begin van onze incarnaties is dit zielelichaam slechts weinig meer dan een kleurloos ovaal. Maar zodra het bewustzijn in de lagere werelden ontwaakt, worden onze pogingen en ervaringen in het leven omgezet naar schoonheid en kleur in het zielelichaam. Als we het verlangen naar aardse zaken overwinnen, versnelt dit proces want het geeft onze beheersing over de stof aan. Elke goede gedachte en daad is een demonstratie van deze beheersing en verlossing, die het zonnevuur en het vuur van de wrijving met elkaar vermengt. Uiteindelijk is dit gemengde vuur zo heftig dat het het zielelichaam radioactief maakt. Dit proces wordt op beeldende wijze beschreven in de Alice Bailey leringen in de volgende passage, die onze discussie tot dusver samenvat:

“Vóór de uiteindelijke bevrijding, maar nádat het grootste gedeelte van de reinigings- en aanpassingsprocessen voltooid is, vertegenwoordigen de voertuigen van de ingewijde een prachtig uiterlijk dankzij de energiestromen afkomstig van de [ziel]… die hem kunnen bereiken. De [zonne] lotus is uitgevouwen en het centrale “vuur” wordt getoond. Elk kroonblad en elke ring van kroonbladeren pulseert met leven en kleur, en beweegt actief, met grote snelheid draaiend en met een stroom van levende energie rondgaand in elk deel van de lotus…. De…. centra [in het mentale, astrale en etherische lichaam]… zijn stralende wielen van vuur, elke groep onderscheidt zich door een kenmerkende kleur, en met zulk een snelheid ronddraaiend dat het oog ze ternauwernood kan volgen. De lichamen zijn samengesteld uit de hoogste graden van stof, elk apart atoom is daartoe in staat tot geïntensiveerde trilling, en gloeiend met het licht van zijn eigen centrale vuur.”

Het etherische lichaam moet in dit stadium speciaal beschouwd worden als een overdrager van het zuiverste soort prana, en verdient de naam die men er wel aan geeft van “het Zonnelichaam”.  Dit omhulsel omvat de vuren van het microkosmisch systeem; niet alleen de pranavuren zijn erin gecentraliseerd maar ook de zeven centra die de overdragers zijn van alle hogere energieën van de [Ziel], en van de twee hogere stoffelijke lichamen [de mentale en astrale voertuigen]… de drie centra die van strikt fysieke aard zijn – de pijnappelklier, de hypofyse en de milt worden lichtgevend en uitstralend, en alle vuren van het lichaam worden zodanig gestimuleerd dat de atomen die het fysieke omhulsel vormen lijken te stralen… De krachten die stromen door een mens waarvan de atomen, centra, omhulsels en [ziele]lichamen een samenhangende eenheid vormen in totale en stralende activiteit zijn van zulk een kracht en zuiverheid dat zij een duidelijk effect hebben op de aard van degenen waarmee ze in aanraking komen. Zij genezen, stimuleren en verhogen de trilling van hun mensenvrienden.

Figuur 4

Hopelijk kunnen we nu straling gemakkelijker begrijpen als transmutatie in het proces van verwezenlijking…. de doorgang van de ene staat van zijn naar een andere, door de werkzaamheid van vuur. We zien dit stapsgewijs gebeuren door het hele systeem van de evolutie heen, als afspiegeling van het grote proces van het elektrische vuur van de geest die in contact komt met het wrijvingsvuur van de stof en zodoende het spiraalsgewijze pad van bewustzijn voortbrengt, als de verhouding tussen deze twee.

De Zeven Stralen

We kunnen onze discussie over het Alice Bailey perspectief op bewustzijn niet afsluiten zonder aandacht te besteden aan een nog vitalere factor. In onze bespiegelingen van vanmiddag hebben wij uitvoering stilgestaan bij de rol van de goddelijke drie-eenheid en een vraag die daarbij opkomt is natuurlijk: waarom een drie-eenheid – waarom is drie zo fundamenteel? Zonder al te diep verzeild te raken in een metafysisch debat kunnen we zeggen dat, als datgene wat Een is (of een absolute eenheid) zich verdeelt en zo een dualiteit wordt, een derde factor op hetzelfde moment in het spel komt en dat is de verhouding tussen de twee. Drie is daarom het goddelijke getal dat onmiddellijk uit de dualiteit ontspringt. En zo zien we dus de eeuwige driehoek van het zelf, het niet-zelf en de verhouding tussen hen op elk bestaansniveau, of zoals we ze gewoonlijk noemen: geest, stof en ziel. Desondanks moeten we ook een ander goddelijk getal noemen dat afstamt van drie en dat is zeven. Alle drievouden kunnen op zeven manieren gegroepeerd worden overeenkomstig de verhouding tussen hun kracht en die van een andere; zodoende zien we de betekenis van het getal zeven en herkennen we de gangbaarheid ervan in voorbeelden als de zeven stamtonen in de toonladder en de zeven kleuren in het kleurenspectrum. En in termen van de esoterische filosofie zelf, brengt de goddelijke Drie-eenheid op natuurlijke wijze zelf een zevental voort bekend als de Zeven Stralen van het Leven.

Figuur 5

DE ZEVEN STRALEN

Zeven verschillende krachten voortgebracht door de drie-eenheid

STRAAL	BESCHRIJVING
1	WIL
2	LIEFDE-WIJSHEID
3	ACTIEVE INTELLIGENTIE
4	HARMONIE, SCHOONHEID, KUNST
5	CONCRETE KENNIS, WETENSCHAP
6	DEVOTIE, IDEALISME
7	CEREMONIELE ORDE, MAGIE

Elke bewustzijnseenheid kent aan zichzelf een van de zeven stralen toe en deze is een grotere of kleinere uitdrukking van zijn algemene hoedanigheid. De eerste drie stralen houden dezelfde namen en kenmerken van de goddelijke Drie-eenheid die we bestudeerd hebben, te weten Wil, Liefde-Wijsheid en Actieve Intelligentie. Ze zijn bekend als Aspectstralen, uitdrukkingen van de natuur of hoedanigheid van de goddelijke Drie-eenheid. De andere vier stralen worden de Attribuutstralen genoemd omdat zij wortelen in het derde aspect van de Drie-eenheid, de Actieve Intelligentie. Als verschillende soorten van intelligente activiteit vormen deze attributen de synthese van de derde straal. Zij zijn gekend als: de Vierde Straal van Harmonie, Schoonheid en Kunst, de Vijfde Straal van Concrete Kennis of Wetenschap, de Zesde Straal van Devotie of Idealisme en de Zevende Straal van Ceremoniële Orde of Magie. De natuur van deze attribuutstralen zal wellicht niet zo snel begrepen worden als die van de aspectstralen, maar ze kunnen gezien worden als modaliteiten van intelligente activiteit – de manieren waarop het leven kracht, stof en materie aanpast en organiseert.

Elk bewustzijn wordt gekleurd door de zeven stralen, maar resoneert meer met de kwaliteit van de ene dan met die van de andere. In het geval van een mens is de basale straal die van de ziel, gevolgd door de persoonlijkheidsstraal, evenals de stralen die het mentale, emotionele en fysieke lichaam conditioneren. Deze onderlinge verhouding schept een uitgebreid speelveld van gelegenheden en de rijke verscheidenheid van menselijk bewustzijn en uitdrukkingen die we in de wereld zien. Bestuderen van de stralen is studie van de esoterische psychologie en individuele ontwikkeling kan afgemeten worden aan de mate waarin de conditionerende stralen onder heerschappij van de ziel met elkaar in harmonie zijn gebracht. In de psychologie van de toekomst zal deze benaderingswijze van de ontwikkeling toenemend betekenis krijgen en zullen de innerlijke verhoudingen van de persoonlijkheid en hun interactie met de omgeving beter begrepen worden binnen de context van de Tweede Straal van Liefde-Wijsheid. Deze Tweede Straal van Liefde-Wijsheid regeert ons zonnestelsel en alle levens binnen zijn invloedssfeer leren om zichzelf af te stemmen op zijn alles doordringende vibratie. De doctrine van de liefde van God waarvan alle religieuze leringen doordrongen zijn en die hun uiterlijke verscheidenheid verenigt illustreert dit. En terwijl deze Tweede Straal ons zonnestelsel regeert en alle zeven stralen oorspronkelijk afkomstig zijn van buiten het zonnestelsel, maar binnenkomen door het hart van de Zon en daarom, voor zover het ons betreft, allemaal uitingen van liefde-wijsheid zijn. Ieder van ons die voet zet op het pad van bewustzijnsevolutie helpt mee één van deze zeven liefdesexpressies te versterken, en zo een doorgever te worden van goddelijke energie – “een punt van offerend vuur binnen de vurige wil van God”. Het ingewijde bewustzijn staat vastberaden in deze stroom en helpt mee met de planetaire verlossing als “een stralend punt van crisis en een voortbrenger van benodigde spanning”. Hieraan zien we dat onze ideeën over liefde ver moeten uitstijgen boven persoonlijke verlangens en sentimenten als we dit tenminste ten volle kunnen begrijpen.

Verlangen is de vervorming van liefde en brengt die krachten van begoocheling voort die de mensheid tegenwoordig geboeid en gevangenhouden. Begoocheling is een aanlokkelijke verdraaiing van iets wat werkelijk en spiritueel is. Net zoals de sterren lijken te twinkelen en hun licht lijkt te veranderen zodra het door de aardse dampkring heengaat, zo is er ook een veranderde en vervormde voorstelling van de waarheid en de schoonheid als het licht ervan door de sluiers van verlangen en sentiment heengaat. De eruit ontstane façade van begoocheling schijnt met vals licht en produceert een namaakgoud dat de zinnen begoochelt. Het binnentreden in deze ruimte is zoiets als verloren raken in een gigantische hal met spiegels waarin alles de vervormde reflectie van iets anders is. Desondanks laat de ziel met zijn reddende kracht van het geweten ons in deze verwarde toestand weten dat we in strijd met de werkelijkheid aan het handelen zijn. Steeds wanneer we zijn roep horen en eraan gehoorzamen, zelfs al is het maar sporadisch, stijgen we verder op de spiraal van bewustzijn totdat een verheven perspectief ons gevoel voor verhoudingen overeenkomstig verandert. Uiteindelijk leidt dit tot een volledige inprenting door het geweten van de liefde wanneer we ontwaken en ons verbinden met het grote evolutionaire getij.

En als we aan dit plaatje de factor klank toevoegen, dan zien we de grote creatieve kracht die deze geordende voortgaande beweging in het universum uitvoert, daarbij druk, spanning en wrijving toevoegend aan het uiterlijk gewaad van de ruimte en die alle andere verschijnselen doet ontstaan. Elke eenheid van bewustzijn smeedt een voertuig van klank in de vuren van het bestaan om zo deel te nemen aan de grote symfonie in de hemelen. In het boek Begoocheling, een Wereldprobleem, lezen we dat elk mens

“een instrument vervolmaakt, waarmee de muziek der ziel en later de muzikale hoedanigheid der Hiërarchie gehoord kan worden. Vergeet niet, dat klank alle vormen doortrekt. De planeet zelf heeft haar eigen toon of klank; ieder atoompje heeft eveneens zijn toon; iedere vorm kan tot muziek gewekt worden en ieder menselijk wezen heeft zijn speciale akkoord en alle akkoorden dragen bij tot de grote symfonie, die de Hiërarchie en de Mensheid spelen, ja nu aan het spelen zijn. Iedere geestelijke groep heeft zijn eigen melodie … en de groepen, die met de Hiërarchie samenwerken, musiceren onophoudelijk. Dit ritme van klank en deze myriaden akkoorden en tonen vermengen zich met de eigen muziek van de Hiërarchie en vormen een steeds rijker wordende symfonie. Naarmate de eeuwen voorbijgaan verenigen zich al deze klanken langzaamaan en worden in elkaar opgelost totdat eens de planeet-symfonie, die Sanat Kumara [de Heer der Wereld] aan het componeren is, voltooid zal zijn en onze Aarde dan een belangrijke bijdrage zal leveren aan de grote akkoorden van het zonnestelsel -  en dit vormt een intrinsiek en wezenlijk deel van de muziek der sferen. Dan zullen, zoals in de Bijbel staat, de Zonen van God, de planeet-Logoi, samen zingen. Dit … zal het resultaat zijn van … juiste betrekking tussen alle delen ...”

Liefde is de energie die deze juiste betrekking waarborgt. Door de kracht van zijn eigen indrukwekkende stilte orkestreert zij spiraalsgewijs de muzikale betrekking tussen de polen van geest en stof met betrekking tot elk afzonderlijk deel van het bewustzijn dat er tussenin ligt als onderdeel voor de symfonie van het geheel. Zodra elk van ons ontwaakt tot het geweten van de liefde nemen we onze plaats in binnen deze leidende kracht, en de grote Wet van Liefde die Gods schepping regeert heeft volledige controle over onze levens. Wanneer we in harmonie met deze wet leven nemen we grotere verantwoordelijkheid aan om de wet verder uit te breiden naar de lagere niveaus van manifestatie en worden zo medescheppers met God bij het bouwen van de “nieuwe hemel en de nieuwe aarde.”

Het Geweten van de Liefde betekent het leven overeenkomstig de intuïtieve kennis van de hogere Wetten van het Zonnestelsel. De wet van dienst is daarom het sleutelwoord voor het spirituele leven – de “spontane uitstroming van een liefdevol hart en intelligente geest” verdeelt Gods liefde over allen. Het hogere geweten ontwaakt en is niet langer slechts de voorzichtige stem die ons op verkeerde actie wijst. Het is iets veel groters dat ons bewustzijn groter maakt om zo het geheel te omvatten en ons in staat te stellen in harmonie met onze eigen ziel en met die van iedereen te handelen. Omdat dit zonnestelsel gebaseerd is op liefde, is alles wat het bevat graduele liefde en hoe bewuster iets is, des te meer liefde het uitdrukt. En zo helpen we, door de vreugde van dienstbaarheid en het uitstralende hart, het bewustzijn van het geheel door de energie van de liefde te verruimen. Dit is evenwel geen vage mystieke liefde. Want we zagen reeds dat geweten uitgelegd kan worden als “met kennis”, en het leven leven met het geweten van de liefde betekent leven in overeenstemming met “een intuïtieve kennis van de hogere wetten van het zonnestelsel”. We moeten werken als de witte occultist en díe krachten in liefde hanteren die de mensheid kunnen helpen bij het zetten van de volgende stap in haar glorieuze toekomst. Door onze deelname aan de bijeenkomst van vandaag zullen we een gedachtevorm van schoonheid en kracht hebben gebouwd om dit proces te ondersteunen en te versterken – een proces waarop ieder van ons van tijd tot tijd kan afstemmen en kan helpen om op het bestaan te mediteren.

Dank u.