Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

Η εξάσκηση στο διαλογισμό που, συνήθως, θεωρείται μια ανατολίτικη συνήθεια, στα πρόσφατα χρόνια έχει αρχίσει να διαδίδεται πλατιά.

Τι είναι Διαλογισμός; Γιατί είναι μία Επιστήμη;

Το λεξικό Webster ορίζει το «διαλογισμό» ως «ενασχόληση με την ενατένιση ή το στοχασμό». Αυτό αποτελεί μία ακριβή περιγραφή μιας αποτελεσματικής μορφής, που μπορεί να προσλάβει ο σύγχρονος διαλογισμός. Προχωρά πιο πέρα από τη μυστικιστική μέθοδο, που επιδιώκει την εκστατική ένωση με το θείο ή με τον Θεό, για χάρη αυτής της ένωσης. Υπερβαίνει το στόχο πολλών σύγχρονων τύπων διαλογισμού, που δίνουν έμφαση «στην ηρεμία του νου», αποσπώντας το νου από όλες τις φυσιολογικές του λειτουργίες, κάτι δηλαδή που προκαλεί συχνά μια αίσθηση διανοητικής παράλυσης μάλλον παρά ηρεμίας. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο νους καθίσταται ανίκανος για καταγραφή, ερμηνεία και εφαρμογή.

Πιθανόν, αυτές οι τρεις λέξεις να αποδίδουν τον πλέον ακριβή ορισμό του δημιουργικού διαλογισμού: καταγραφή, ερμηνεία και εφαρμογή. Υπονοούν διανοητική δραστηριότητα η οποία εμπλέκει αιτία και αποτέλεσμα, επαφή με μια πηγή έμπνευσης και τη συνακόλουθη ικανότητα να χρησιμοποιεί και να εφαρμόζει κάποιος τους καρπούς του διαλογισμού.

Υπάρχει κάποιος τρόπος, με τον οποίον η συνείδηση μπορεί να εστιασθεί, να ευθυγραμμιστεί και να στραφεί προς την πρώτη πηγή της πνευματικής έμπνευσης – την ψυχή και, σε αυτόν, μπορεί κάποιος να εξασκηθεί. Ξεκινά με διανοητική δραστηριότητα. Όχι απλώς και μόνο εκείνη του κατώτερου νου, δηλαδή την ικανότητα ανάλυσης και κατεύθυνσης, αλλά επίσης την ικανότητα να οδηγεί τον κατώτερο νου μέσω συνειδητής κατεύθυνσης, σ’ ευθυγράμμιση με τον ανώτερο νου και την ψυχή. Μια σκέψη, η «σπερματική ιδέα», όταν εξετάζεται στο φως της ψυχής, παράγει νέες σκέψεις, νοητική φώτιση, την οποία ο κατώτερος νους ερμηνεύει και εφαρμόζει.

Δεδομένου ότι ο διαλογισμός ασχολείται με τη διανοητική σύλληψη, είναι ουσιαστικά ένα μέσο για διοχέτευση ενέργειας. Οι επιστήμονες, σήμερα, τείνουν να συμφωνήσουν ότι «τα πάντα είναι ενέργεια» – κάτι που συνιστά ένα βασικό αποκρυφιστικό αφορισμό. Η δύναμη της ζωής που κρατά σύμπασα την ύπαρξη σε εκδήλωση, είναι η ενέργεια. Η συνείδηση είναι ανταπόκριση στην ενέργεια και εμποτίζει τις ανθρώπινες καρδιές και διάνοιες. Η κατευθυνόμενη καθαρή σκέψη κατά το διαλογισμό, με τον νου να διατηρείται σταθερά στο φως της ψυχής, αποτελεί ένα επιστημονικό μέσο για να έλθει κάποιος σε επαφή μ’ εκείνες τις μεγαλύτερες όψης της δύναμης της ζωής, που ονομάζουμε φως και αγάπη και δύναμη, δίνοντάς τους την ορθή ερμηνεία και κατευθύνοντάς τες με τη μορφή ιδεών και προγραμματισμού, σε ειδική δραστηριότητα.

Ο διαλογισμός είναι μια επιστημονική τεχνική πάνω στην οποία μπορεί να βασισθεί κανείς για να παράγει αποτελέσματα, αν την ακολουθήσει με φροντίδα και ακρίβεια σε όλη της την έκταση. Ενώ μπορεί κανείς να μάθει την τεχνική του διαλογισμού, ο τρόπος που εφαρμόζεται η τεχνική ποικίλλει για τον καθένα. Ο καθένας πρέπει μόνος του να βρει αυτόν τον τρόπο, γιατί ακριβώς με τον πειραματισμό αποκτούμε πείρα στην ορθή χρήση του νου, φέρουμε σ’ ευθυγράμμιση τη συνείδηση με την ενέργεια της ψυχής και μαθαίνουμε, με το διαλογισμό, τον τρόπο να εκφράζουμε σωστά τ’ άφθονα πνευματικά μέσα, τα οποία προσφέρονται για υπηρεσία.

Προσευχή και Διαλογισμός

Η προσευχή και ο διαλογισμός είναι δυο διακεκριμένοι τρόποι προσέγγισης της πραγματικότητας. Και οι δύο είναι εξίσου ορθοί και χρήσιμοι. Η προσευχή βασίζεται στην ιδέα του Υπερβατικού Θεού, υπεράνω και πέρα του κόσμου των ανθρώπινων υποθέσεων. Όμως, ο διαλογισμός έλκει εκείνους που αναγνωρίζουν τον Ενυπάρχοντα Θεό, ή το Θεό μέσα στη δημιουργία. Όταν διαλογιζόμαστε ακροόμαστε το Θεό ή αφήνουμε το Θεό να μας μιλήσει.

Οι βασικές διακρίσεις, ανάμεσα στην προσευχή και το διαλογισμό, είναι το κίνητρο και το μέσον. Η προσευχή βασίζεται στην προσωπική επιθυμία και τα αποτελέσματα εξαρτώνται από την συναισθηματική ζέση και ένταση, ενώ ο διαλογισμός παρακινείται, ή θα έπρεπε να παρακινείται από την υπηρεσία για το Σχέδιο και το μεγαλύτερο καλό για όλη την ανθρωπότητα. Ο διαλογισμός χρησιμοποιεί τον πειθαρχημένο / εξασκημένο νου για να έρθει σε επαφή με την ψυχή και να γνωρίσει τη θέληση του Θεού.

Και οι δύο, διαλογισμός και προσευχή, έχουν επικλητική φύση. Και οι δύο επικαλούνται πνευματικές δυνάμεις για την αποδέσμευση ενεργειών σε απάντηση μιας κάποιας παράκλησης. Και οι δύο μέθοδοι δουλεύουν. Τόσο η μία όσο και η άλλη μέθοδος είναι αναγκαίες, γιατί μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας είναι ακόμη εστιασμένο στο συγκινησιακό επίπεδο.

Στο διαλογισμό ασκούνται εκείνοι που αναγνωρίζουν ότι η θειότητα – το «Βασίλειο του Θεού» – βρίσκεται εντός μας και ότι η αντίληψη της θειότητας είναι μια φυσιολογική διαδικασία. Η πειθαρχημένη χρήση του νου, συνδυασμένη με υπηρεσία προς τους άλλους, αποτελεί το μέσο για να επιτευχθεί αυτή η αντίληψη. «Ο εν υμίν Χριστός, η ελπίς της δόξης», συνιστά πραγματικότητα για το διαλογιζόμενο.

Νέοι Ορισμοί της Πνευματικής Ζωής

Η ιδέα της πνευματικής ανάπτυξης έχει συνδεθεί, σχεδόν αποκλειστικά, με τις θρησκείες του κόσμου. Το να κάνει κάποιος «πνευματικό» έργο σήμαινε να γίνει ιερέας, ραβίνος ή τελετουργός. Ή σήμαινε ένταξη σε κάποιο θρησκευτικό τάγμα του ενός ή του άλλου είδους. Έτσι η εκκλησία, μάλλον, παρά η ανθρώπινη ψυχή, γινόταν θεματοφύλακας της πνευματικής ζωής. Σήμερα, όμως, το άτομο γίνεται πλέον θεματοφύλακας της δικής του πνευματικής ζωής και βρίσκεται στη διαδικασία να πνευματοποιήσει την υλική διάσταση της ζωής του.

Ενώ ο θρησκευόμενος άνθρωπος παίρνει ως δεδομένο ότι ο Θεός είναι παντού, οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι η ενέργεια είναι παντού. Το κύριο πρόβλημα που απορρέει από, το σχετικά σύγχρονο, σχίσμα ανάμεσα σε πνεύμα και ύλη, αφορά την ίδια την ανθρώπινη κατάσταση. Αν η πνευματικότητα δεν συσχετίζεται με την κανονική καθημερινή ζωή, τότε τείνουν να κυριαρχούν οι κατώτερες υλικές αξίες. Αν, όμως, θέλουμε καλύτερες παγκόσμιες συνθήκες, ανθρώπινη ευημερία και ορθές ανθρώπινες σχέσεις, ακριβώς οι πνευματικές ενέργειες πρέπει να καθορίζουν τις υλικές αξίες και την υλική βίωση.

Η λέξη «πνευματικός» αναφέρεται στη στάση και τη νοοτροπία που έχει σχέση με την κίνηση προς τα εμπρός, από το ένα πεδίο συνειδητότητας στο επόμενο. Αναφέρεται στη δύναμη να βλέπει κάποιος ένα νέο όραμα καθώς και τις νέες καλύτερες δυνατότητες. Αναφέρεται σε κάθε αποτέλεσμα της εξελικτικής πορείας, καθώς ωθεί τον άνθρωπο προς τα εμπρός, από μία βαθμίδα ευαισθησίας σε μια άλλη. Σχετίζεται με τις διευρύνσεις συνειδητότητας, με κάθε δραστηριότητα που οδηγεί προς κάποια μορφή πιο μεγάλης ανάπτυξης. Οι ανακαλύψεις της επιστήμης ή η παραγωγή κάποιου μεγάλου έργου στη λογοτεχνία ή το πεδίο της τέχνης, είναι εξ ίσου ενδεικτικές πνευματικής ανέλιξης, όπως ακριβώς είναι και οι εμπειρίες του μυστικιστή ή η καταγραφή από το μαθητή κάποιας επαφής με την ψυχή του.

Αν αναγνωρίζει κάποιος την ιδιαίτερη δική του πνευματική φύση, μπορεί ν’ αναγνωρίσει τη θειότητα και στους άλλους και σε όλες τις μορφές της ζωής. Όταν μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλο ως ψυχές, αρχίζουμε να δρούμε ανάλογα. Όσο κάποιος κάνει το επόμενο βήμα του προς τα εμπρός, προς μια πιο περιεκτική και συμπονετική κατανόηση, βοηθά για την ανύψωση της ανθρώπινης οικογένειας πλησιέστερα στο πνευματικό της πεπρωμένο – την εδραίωση της Βασιλείας των Ουρανών πάνω στη Γη.

Διαλογισμός: Μια Πνευματική Ασκητική

Εφόσον η λέξη «πνευματικός» ουσιαστικά ανάγεται και έχει σχέση με το σύνολο της ζωής, περιγράφει οτιδήποτε οδηγεί σε μεγαλύτερο όραμα, σε κατανόηση και ολοκλήρωση με τις διάφορες μορφές που παίρνει η ζωή. Η πνευματικότητα συνεπάγεται τη διαρκή διεύρυνση της σφαίρας της επίδρασης και της ευθύνης.

Η λέξη πειθαρχία είναι βασική για την πνευματική ανάπτυξη. Η ψυχή μπορεί να στηρίζεται μ’ εμπιστοσύνη σε μια ζωή νοητικά, συγκινησιακά και φυσικά αυτοπειθαρχημένη. Οι αρχικές ευκαιριακές επαφές μεταξύ ψυχής και προσωπικότητας, που υποθάλπονται με το διαλογισμό, μπορούν να αυξηθούν τόσο σε διάρκεια όσο και σ’ ένταση, όσο η πειθαρχημένη προσωπικότητα προσφέρει έναν αγωγό έτοιμο για να τον χρησιμοποιήσει η ψυχή.

Η προσεκτική, χωρίς φανατισμό, πειθαρχία των φορέων της εγωκεντρικής προσωπικότητας –ή καταστάσεις επίγνωσης– εδραιώνει μια λειτουργική σχέση ανάμεσα στην προσωπικότητα και την ψυχή, φέρνοντάς την σ’ ευθυγράμμιση με την πρόθεση της ψυχής.

Η πειθαρχία / ασκητική του καθημερινού διαλογισμού ως μέσου επαφής με την ψυχή, ανάπτυξης της συνείδησης και συγχώνευσης με την ψυχή, αποτελεί κύριο μέσο για να μετουσιωθεί η ζωή πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη και να βοηθηθεί η εξωτερίκευση της Βασιλείας του Θεού.

Τα Τέσσερα Συστατικά της Προσωπικότητας

Η επιστήμη του διαλογισμού συνεπάγεται το γεγονός ότι ένα ανθρώπινο ον είναι ουσιαστικά μια πνευματική οντότητα, που κατέχει τη μορφή μιας προσωπικότητας. Η ίδια η προσωπικότητα αποτελείται από τέσσερις φορείς ή σώματα: το νοητικό, το συγκινησιακό, το αιθερικό και το πυκνό - φυσικό. Ο διαλογισμός αφορά την ορθή χρήση και έλεγχο αυτών των φορέων της προσωπικότητας, την ολοκλήρωσή τους σε ένα ενοποιημένο, συντονισμένο όλο και, τελικά, στη συγχώνευση της ολοκληρωμένης προσωπικότητας με την ψυχή.

Ο καθένας από τους φορείς της προσωπικότητας είναι όργανο κάποιου ιδιαίτερου τύπου ενέργειας και εμπειρίας, που προμηθεύει τόσο το μηχανισμό της αντίληψης, όσο και το μέσον για έκφραση. Ο νους ή το νοητικό σώμα, διακρίνει το αληθές από το ψευδές, αξιολογεί τα γεγονότα και ζυγίζει τις γνώμες και ιδέες των άλλων. Ο νους σχεδιάζει και αποφασίζει. Στην ουσία πρόκειται για ένα δημιουργικό μηχανισμό. Το συγκινησιακό σώμα είναι εκείνο το συστατικό της προσωπικότητας που συλλαμβάνει και εκφράζει τα συναισθήματα – αγάπη, μίσος, επιθυμία, πόθο, θυμό ή τα αποτελέσματα συναισθημάτων άλλων. Το αιθερικό σώμα είναι το σώμα ενέργειας, το οποίο διαπερνά τη στερεά φυσική ύλη και τη ρυθμίζει με το είδος και την ποιότητα της ενέργειας που εισρέει μέσω των αιθερικών αγωγών. Το αιθερικό συνιστά το μέσον της επαφής και ανταπόκρισης με τον ωκεανό ενεργειών στον οποίο ζούμε. Ο πυκνός φυσικός φορέας λειτουργεί, κυρίως, σαν ένα αυτόματο που ανταποκρίνεται στις σκέψεις και τα συναισθήματα, τα οποία διαχύνονται σαν ενέργειες μέσο του αιθερικού σώματος, κινητοποιώντας τις φυσικές δραστηριότητες.

Το έργο του διαλογισμού χρειάζεται για την εναρμόνιση των λειτουργιών της σκέψης και τους συναισθήματος, το συντονισμό και την ολοκλήρωση του νοητικού και συγκινησιακού σώματος σ’ ένα συνεκτικό όλον, εφελκύοντας την εισροή της ενέργειας από την ψυχή. Κρατώντας τα τρία σώματα (νοητικό, συγκινησιακό και φυσικό) υπό την καθοδήγηση του πνευματικού σκοπού, διαλύονται οι εσωτερικές συγκρούσεις. Η ολοκληρωμένη προσωπικότητα γίνεται ένας αγνός φορέας για την έκφραση της ψυχής, ένα μέσο για την αποδέσμευση, ακόμη περισσότερου, φωτός και αγάπης μέσα στον κόσμο των ανθρώπινων υποθέσεων.

Η Φύση της Ψυχής

Η ψυχή είναι η έδρα της συνείδησης και της ποιότητας, ο αληθινός εξυπηρετητής, ο μαθητής. Ο όρος «μαθητεία» επισημαίνει την προσπάθεια πραγμάτωσης μιας ζωής υπηρεσίας με τις εντεύθεν διευρύνσεις συνείδησης που αυτή συνεπάγεται.

Η ψυχή είναι η νοήμων θέληση-για-το-καλό της ποιότητας της αγάπης, το κέντρο της πνευματικής δύναμης μέσω της οποίας λαμβάνουν υπόσταση τα σχέδια του Θεού. Κάθε μορφή, κάθε είδους, είτε πρόκειται για άτομο, είτε ανθρώπινο όν, είτε πλανήτη, έχει –ή είναι– μια ψυχή. Η ψυχή ή το στοιχείο της συνείδησης, ενώ στην ουσία είναι ταυτόσημο σε όλα τ’ ανθρώπινα όντα, ωστόσο ποικίλλει σε βαθμό ανάπτυξης και εξέλιξης.

Ο σπουδαστής του διαλογισμού χρειάζεται να διαθέτει μια αξιόπιστη και αποτελεσματική πηγή διδασκαλίας, την οποία να εμπιστεύεται, να εξετάζει και να εφαρμόζει από μόνος του. Το άτομο μόνο του ξεκινά την κάθε διεύρυνση συνείδησης και προσαρμόζεται προκειμένου να εκφράζει πιο καθαρά και με ακρίβεια την επίγνωση της ψυχής. Υπάρχει μια Ιεραρχική «άλυσσος» ή ζωή της ψυχής, που συνδέει μεταξύ τους εκείνους που είναι ως ένα βαθμό σε θέση να εκφράζουν τις ποιότητες και τις αρχές της εξελισσόμενης πλανητικής μας ζωής. Όλα αλληλοσχετίζονται και αλληλεξαρτώνται, από τη στοιχειώδη μονάδα μέχρι το όλον και, η επιτυχία κάθε ατόμου, επηρεάζει βαθιά το όλον.

Η ανθρώπινη ψυχή περιλαμβάνει την προσωπικότητα, χωρίς ωστόσο να περιορίζεται από αυτήν, ενώ μέσω αυτής εκφράζεται η ζωή. Μέσω του διαλογισμού και της ενατένισης και μέσω της σταθερής πρόθεσης του μαθητή, η ψυχή φωτίζει το νου και εμπνέει την καρδιά και με τη σειρά της μεταφέρει κατανόηση και σοφία στον εγκέφαλο. Η ψυχή, ο ορών ή στοχαστής, είναι ο αθάνατος ακατάλυτος σπινθήρας της θειότητας, ο Υιός του Θεού, η πνευματική νοημοσύνη που είναι ο πραγματικός άνθρωπος.

Διαλογισμός: η Γέφυρα μεταξύ Ψυχής και Προσωπικότητας

Η αναγνώριση της δυαδικότητας της ανθρώπινης φύσης παράγει, αναπόφευκτα, την πρόθεση να γεφυρώσουμε το χάσμα μεταξύ προσωπικότητας και ψυχής, γιατί η ψυχή πάντα αναζητά τη συνειδητή ένωση με την επισκιαζόμενη προσωπικότητα. Αν και η συγκινησιακή έφεση αποτελεί το κίνητρο, η αληθινή εργασία της οικοδόμησης της γέφυρας πραγματοποιείται στο νοητικό πεδίο, βάσει της ικανότητας να ελέγχουμε το νου με την εξάσκηση σε τακτικό διαλογισμό.

Ο διαλογισμός εγκαθιστά μια σχέση μεταξύ της ψυχής και της προσωπικότητας. Είναι μια συνεργατική σχέση, που εντέλει οδηγεί στη συγχώνευση ψυχής-προσωπικότητας. Το έργο στηρίζεται στην απλή παρατήρηση ότι η ενέργεια ακολουθεί και προσαρμόζεται στη σκέψη. Η ορθή χρήση της δύναμης της διάνοιας μπορεί να επιτύχει οποιοδήποτε σκοπό, καλό ή όχι τόσο καλό. Ο αποκρυφιστικός διαλογισμός απαιτεί μια συγκεντρωμένη διάνοια, την ικανότητα της ενόρασης, την ικανότητα να κατασκευάζουμε σκεπτομορφές και να χρησιμοποιούμε τη δημιουργική φαντασία, καθώς και μια ακριβή αντίληψη της πρόθεσης της ψυχής.

Αυτός ο τύπος διαλογισμού εξυψώνει την ποιότητα της ζωής. Δημιουργεί ένα φωτισμένο δρόμο για τη σχέση και την επικοινωνία μεταξύ του υποκείμενου βασιλείου της ψυχής και της αντικειμενικής της έκφρασης – της προσωπικότητας. Καθώς η προσωπικότητα προσαρμόζεται και υποτάσσεται στην κυριαρχία της ψυχής, θεωρώντας την τον πραγματικό Εαυτό, απολυτρώνεται από το φως και την ενέργεια της ψυχής και όλες οι πτυχές της ζωής στο φυσικό πεδίο ακτινοβολούν και ανυψώνονται.

Η Αξία της Ευθυγράμμισης

Ο διαλογισμός είναι, ή θα έπρεπε να είναι, μια βαθιά πνευματική εμπειρία. Οδηγεί σε ορθή σχέση με το Θεό και σε ορθές ανθρώπινες σχέσεις στην καθημερινή ζωή. Είναι ουσιαστικά το υπέρτατο μέσο, για την εδραίωση ευθυγράμμισης όλων των διαφορετικών όψεων της πλανητικής ζωής, οι οποίες, από την οπτική γωνία της συνείδησης και της μορφής, μοιάζουν να είναι χωρισμένες.

Ο δημιουργικός διαλογισμός ξεκινά με την άσκηση της ευθυγράμμισης και καταλήγει στη βαθύτερη, εκτενέστερη και περισσότερο διαρκή ευθυγράμμιση μεταξύ του διαλογιζόμενου και όλου του περιβάλλοντος. Η ευθυγράμμιση φέρνει σε συμφωνία μεταξύ τους διάφορα επίπεδα και καταστάσεις της συνείδησης ή ρυθμίζει την ορθότητα της σχέσης τους.

Στο διαλογισμό η ευθυγράμμιση συντελείται μεταξύ του νοητικού σώματος - της διάνοιας, της συναισθηματικής / αισθαντικής φύσης - της καρδιάς, του αιθερικού σώματος ή του σώματος της ενέργειας και του φυσικού εαυτού. Όταν αυτά συγχωνευτούν σε μια ενότητα, μπορούν να ευθυγραμμιστούν με την ίδια την ψυχή, τον πνευματικό Εαυτό. Έτσι δημιουργείται μια δίοδος επικοινωνίας που ενώνει τον εγκέφαλο, την καρδιά, το νου και την ψυχή. Η ζωτική ενέργεια της ψυχής, με τη δύναμη να φωτίζει και να εμπνέει, μπορεί τότε να ξεχυθεί σε δραστηριότητα, επηρεάζοντας σαρωτικά κάθε όψη της καθημερινής ζωής.

Σε αυτή τη διαδικασία, η δραστήρια αρχή είναι η διάνοια. Η διάνοια βλέπει, οραματίζεται, συγκεντρώνει την αναγκαία ενέργεια και εστιάζεται στην απαραίτητη στάση. Χωρίς, κατ’ ανάγκη, να έχουμε πλήρη συνείδηση των αποτελεσμάτων, η διάνοια μπορεί να δράσει θριαμβευτικά ως εάν να είχε γίνει η πραγματική ευθυγράμμιση. Η συνεπής επανάληψη και η εστιασμένη προσοχή παρέχουν την εποικοδομητική υποδομή.

Όταν επιτευχθεί συνειδητά, η ουσιαστική ευθυγράμμιση είναι πάντα παρούσα: με μιας στιγμής μόνο προσανατολισμένη σκέψη ενεργοποιείται ως δραστήριο συστατικό της σχέσης μεταξύ της εσωτερικής και της εξωτερικής ζωής.

Διαλογισμός: Ένας Τρόπος Ζωής

Ο διαλογισμός προσφέρει μια εναλλακτική κατεύθυνση στις αμιγώς υλιστικές αξίες της σύγχρονης ζωής. Είναι ένα μέσο για την εναρμόνιση ή επίλυση της φαινομενικής σύγκρουσης μεταξύ της πνευματικής και της υλικής όψης της ζωής.Ο διαλογισμός δεν είναι ένας τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα αλλά ένα μονοπάτι για να ανακαλύψουμε τον πραγματικό Εαυτό, την πνευματική ύπαρξη, την ψυχή. Ο βασικός σκοπός του είναι να βοηθήσει το άτομο να φέρει σε εξωτερική εκδήλωση αυτό που πραγματικά είναι στην εσωτερική πραγματικότητα. Ο διαλογισμός οδηγεί, μέσω της ατραπού του γίγνεσθαι, προς την πνευματική ικανότητα του είναι, γνωρίζειν και πράττειν. Ο διαλογισμός, επομένως, εμπλέκει όλες τις εκφάνσεις της ζωής, υποκειμενικές και αντικειμενικές. Αποβλέπει στη χρησιμοποίηση του νου από την ψυχή, ώστε να τον εισαγάγει σε δράση ευθυγραμμισμένη με το σχέδιο για την ανθρωπότητα. Μέσω αυτής της διαδικασίας, που επικεντρώνεται στο Σχέδιο, ο διαλογιζόμενος κινητοποιείται, φωτίζεται και απολαμβάνει την ευκαιρία να συνεισφέρει στην πλανητική εξέλιξη, με τον εν δυνάμει πλούτο, τον οποίο ο καθένας κομίζει μέσα του. Ο πραγματικά αποκρυφιστικός διαλογισμός ασκείται ως υπηρεσία προς τη φυλή του ανθρώπου.

Σήμερα η ψυχή της ανθρωπότητας βρίσκεται στη διαδικασία να αναλάβει τον έλεγχο στον τρόπο ζωής της προσωπικότητας. Έχει ξεκινήσει η μακρά διαδικασία κατά την οποία η ανθρώπινη φυλή θα εμποτιστεί από την ψυχή. Η άσκηση του διαλογισμού μπορεί τώρα να εξυπηρετήσει για την επιτάχυνση και συμπλήρωση της διαδικασίας μέσα στον πλανήτη, λογιζομένου ως όλου. Στο παρελθόν, η συνεργασία με τον πλανητικό διαλογιστικό ρυθμό αποτελούσε υπηρεσία ολίγων προδρόμων. Σήμερα μπορεί να γίνει τρόπος ζωής για πολλούς.

Δημιουργικός Διαλογισμός: μια Πλανητική Υπηρεσία

Η τεχνική του διαλογισμού διακατέχει κάθε διεύρυνση της συνείδησης και, μαζί, ολόκληρη τη διαδικασία της ανελικτικής εξέλιξης μέσα στον πλανήτη. Είναι η τεχνική της πνευματικής επαφής και αντίληψης, είναι το μέσον για το περαιτέρω προχώρημα της ανέλιξης της ανθρώπινης νοημοσύνης, της ικανότητας για αγάπη και της δυνατότητας για ευθυγράμμιση της προσωπικής θέλησης με το θείο θέλημα.

Ο διαλογισμός είναι το μοναδικό σε αποτελεσματικότητα μέσο για να υπερβούμε το δεσμευτικό, περιοριστικό αίσθημα της χωριστικότητας και απομόνωσης, που φυλακίζει κι εκμηδενίζει την ανθρώπινη συνείδηση. Ο διαλογισμός είναι ένας εξέχων παράγοντας δημιουργικής επίδρασης πάνω στον πλανήτη. Ο ανθρώπινος διαλογισμός επενεργεί στην εποχή μας για να αλλάξει τις συνθήκες, να επικαλεστεί τις ανώτερες πνευματικές δυναμικές, να εργαστεί με συγκέντρωση –τόσο κάθετα όσο και οριζόντια– μέσα στον κόσμο των ανθρώπων και μέσα στο βασίλειο του Θεού. Σε αυτή την κάθετη και οριζόντια δραστηριότητα βρίσκεται το μυστικό του δημιουργικού διαλογισμού.

Η πρόθεση να είμαστε χρήσιμοι στην ανθρωπότητα είναι το ουσιαστικό κίνητρο για κάθε αληθινά δημιουργικό διαλογισμό. Η διεύρυνση της ανθρώπινης διάνοιας στηρίζεται στην ικανότητα να αγαπάμε και να υπηρετούμε το συνάνθρωπό μας. Το ύστατο αποτέλεσμα στη συνείδηση του ατόμου είναι η φώτιση, η σοφία και η θέληση-για-το-καλό και μια διευρυνόμενη ικανότητα για συνεργασία με τους δημιουργικούς και λυτρωτικούς σκοπούς της πλανητικής μας ζωής. Ο διαλογισμός ως πλανητική υπηρεσία είναι και πρακτικός και αποτελεσματικός

Οι Κίνδυνοι του Διαλογισμού και η Αποφυγή τους

Ο δρόμος του διαλογισμού μοιάζει πολύ με ένα οποιοδήποτε άλλο ταξίδι, όπου κάποιος ακολουθεί ένα μονοπάτι για να φτάσει σε ένα στόχο. Και, όπως σε κάθε μονοπάτι, υπάρχουν ορισμένες παγίδες που μπορεί να αντιμετωπίσει ο ταξιδιώτης. Ο διαλογισμός δεν είναι επιβλαβής, αλλά, αν γίνεται κακή χρήση ή ασκείται χωρίς σύνεση, μπορεί να προκαλέσει προσωπικά προβλήματα στο διαλογιζόμενο.

Η μεγαλύτερη προστασία σε κάθε άσκηση του διαλογισμού είναι η απλή κοινή λογική και μια ισορροπημένη στάση. Η κοινή λογική αντισταθμίζει τον υπερβάλλοντα ζήλο, το φανατισμό ή την άκαμπτη μονολιθικότητα που μπορεί να οδηγήσουν σε διανοητική ή φυσική ένταση. Με μια αίσθηση της ισορροπίας, συνειδητοποιούμε ότι η συνειδησιακή πρόοδος είναι μια μακρόχρονη υπόθεση και ότι οι αλλαγές δεν προκύπτουν εν μιά νυκτί. Έτσι αποφεύγεται το αίσθημα απογοήτευσης που διακατέχει το νεόφυτο όταν οι μεγάλες αποκαλύψεις δεν έρχονται τόσο σύντομα όσο θα ήθελε.

Ένας από τους μεγάλους κινδύνους του διαλογισμού είναι επίσης και ο πιο φημισμένος: είναι η περίπτωση του ατόμου που αρχίζει να αισθάνεται τόσο χαμένο στον υποκειμενικό του κόσμο ώστε να αποσύρεται από την πραγματικότητα. Ο διαλογισμός πρέπει να οδηγεί σε μια καλοσχηματισμένη έκφραση της ζωής. Η υπερβολική νοητική ένταση ή ο υπερβολικός ερεθισμός μπορούν να διορθωθούν όταν οι νοητικές εμπειρίες εκφράζονται ως φυσικά γεγονότα. Αυτό μπορεί να γίνει όταν κάποιος προσπαθεί να μεταφράσει τα υψηλότερα οράματά του ή ιδέες σε ένα σχέδιο δράσης ή μια δραστηριότητα για το καλό των άλλων.

Ένας δεύτερος, πιθανός, κίνδυνος του διαλογισμού υποφώσκει στη συναισθηματική υπερδιέργεση. Ο διαλογισμός φέρει ένα αυξημένο ρεύμα ενέργειας στη ζωή του διαλογιζόμενου το οποίο τείνει να υπερτονίσει τόσο τις θετικές όσο και τις αρνητικές ποιότητες και να τις βγάλει στην επιφάνεια, όπου γίνονται σαφώς ορατές. Ο κάθε διαλογιζόμενος έχει την ευθύνη να χειριστεί αυτή την αυξημένη ροή ενέργειας. Πρέπει να ανακαλύψει τις δικές του συναισθηματικές αδυναμίες και να προσπαθήσει να διατηρήσει μιαν εξισορροπιστική εστίαση της προσοχής στο νοητικό πεδίο.

Ο μαθητής του διαλογισμού πρέπει να προχωρήσει αργά και προσεκτικά. Κάθε τι που αξίζει απαιτεί χρόνο και προσπάθεια. Τα αποτελέσματα που προκύπτουν από μια αργή, εποικοδομητική προσπάθεια έχουν περισσότερες πιθανότητες να διατηρηθούν, παρά αυτά που προκύπτουν από την ανυπόμονη, για στιγμιαία επιτυχία, εργασία. Ο μαθητής θα πρέπει, επίσης, να επιδιώκει τον τακτικό διαλογισμό. Είκοσι λεπτών καθημερινή εργασία έχει μεγαλύτερη αξία και είναι ασφαλέστερη από τεσσάρων ωρών εργασία μια φορά το μήνα.

Η πιο αξιόπιστη προστασία είναι η υιοθέτηση μιας ζωής υπηρεσίας. Ο διαλογισμός φέρνει ενέργεια και έμπνευση. Αν αυτά δεν εκφράζονται μέσα από κάποια μορφής υπηρεσία, μπορεί να επιφέρουν συμφόρηση και υπερδιέργεση. Η υπηρεσία είναι η ορθή χρήση της ψυχικής ενέργειας, του οραματισμού και της έμπνευσης.

Ομαδικός Διαλογισμός

Αν και ο διαλογισμός μπορεί να ξεκινήσει ως μια μοναχική δραστηριότητα, αργά ή γρήγορα, όπως σε κάθε άλλο πεδίο ενδιαφέροντος, το άτομο γίνεται μέλος ενός ευρύτερου συνόλου από το οποίο αντλεί το προσωπικό του νόημα και σκοπό. Μέσο του διαλογισμού, αναδυόμαστε σε μια κατάσταση συνείδησης την οποία μοιραζόμαστε με άλλους, μια κατάσταση τόσο αληθινή όσο και η φυσική μας ύπαρξη παρ' ότι χαρακτηρίζεται από διαφορετικούς τύπους αντίληψης. Ο διαλογιζόμενος ανακαλύπτει στη συνείδηση μια κοινότητα, μια αδελφότητα. Αρχίζει να εμπλέκεται στον ομαδικό διαλογισμό.

Αυτό δεν σημαίνει ότι τα άτομα είναι υποχρεωμένα τα εργάζονται μαζί, στον ίδιο χώρο ή ακόμη και την ίδια ώρα. Ο πραγματικός τόπος συνάντησης της ομάδας είναι το πεδίο του νου, ή αλλιώς, το νοητικό πεδίο.

Μεταφυσικά μιλώντας, ο διαλογισμός λαμβάνει χώρα πέραν του χώρου και του χρόνου, ενώ, αυτό που είναι σημαντικό, στον ομαδικό διαλογισμό, είναι η αίσθηση ότι η ομαδική προσοχή χαρακτηρίζεται από ένα κοινό σημείο εστίασης και από κοινό ενδιαφέρον ως προς το αντικείμενο του διαλογισμού. Αυτό που ενώνει τα άτομα που συναποτελούν μια ομάδα είναι η αμοιβαιότητα στις ιδέες και τα ενδιαφέροντα, παρά οι προσωπικές σχέσεις. Οι ομάδες μπορεί να συνεργάζονται και να διαλογίζονται πάνω σε πολλά διαφορετικά θέματα, αλλά, η θεμελιώδης ιδέα του ομαδικού έργου είναι η υπηρεσία στην ανθρωπότητα. Έτσι, η ομάδα παίζει το δικό της ρόλο στην πλανητική ζωή. Ένα έργο των ομάδων μπορεί να είναι να προσελκύσουν περισσότερο φως στις ανθρώπινες υποθέσεις και να ρυθμίζουν την υποκείμενη ατμόσφαιρα του πλανήτη. Καθώς εργάζονται με ενέργειες, όπως είναι το φως, η αγάπη και η θέληση-για-το-καλό, βοηθούν να συσχετιστούν αυτές οι υποκειμενικές ενέργειες με την καθημερινή, φυσική ζωή. Αυτές οι ομάδες, αν και εργάζονται για να φωτίσουν το ανθρώπινο περιβάλλον, δεν ασκούν επιρροή. Για παράδειγμα, δεν προσπαθούν να προσανατολίσουν την ενέργεια στη διάνοια ενός ατόμου ή μιας ομάδας με σκοπό να τους αλλάξουν ή επηρεάσουν. Αντιθέτως, αυτό που κάνουν είναι να καταστήσουν το φως διαθέσιμο ή να δημιουργήσουν τις υποκειμενικές συνθήκες ώστε ένα άτομο ή ένα έθνος να μπορεί ευκολότερα να σταθεί –πνευματικά– μέσα στο φως της ψυχής του.

Η συμμετοχή σε ομαδικό διαλογισμό επιφέρει ορισμένα παράπλευρα αποτελέσματα στα άτομα που εμπλέκονται. Καθώς εργαζόμαστε σε ομαδικό διαλογισμό, σταδιακά αποκτάμε αυξανόμενη διαίσθηση στις προσωπικές μας υποθέσεις, στις υποθέσεις του κόσμου καθώς και στη φύση της ομαδικής αλληλεπίδρασης. Οι διαλογιζόμενοι αναπτύσσουν μια αίσθηση συγχώνευσης με τους συνεργάτες τους, καθώς και μια αίσθηση ταυτότητας κι ενότητας με όλους όσους υπηρετούν την ανθρωπότητα. Με τον καιρό, οι συμμετέχοντες κατακτούν μια ανεκτίμητης αξίας γνώση: μαθαίνουν από την ίδια τους την εμπειρία ότι υπάρχει μια δύναμη για το καλό στον κόσμο, ότι υπάρχει ένα Σχέδιο για την ανθρώπινη εξέλιξη και ότι κάθε τι που κάνουν στη ζωή τους, κάθε τι που συμβάλει στην υπηρεσία, έχει τη διαφοροποιό του σημασία.

Ο Νέος Όμιλος Εξυπηρετητών του Κόσμου: Μια Ομάδα Διαλογισμού και Μεσολάβησης

Στον πλανήτη μας υπάρχει και εξελίσσεται σε διαφορετικές φάσεις μια γιγαντιαία ομάδα διαλογισμού. Όλες οι μονάδες διαλογισμού και όλες οι ομάδες στοχασμού συνδέονται μεταξύ τους μέσο του ενοποιημένου πνευματικού τους σκοπού: την εξυπηρέτηση του Σχεδίου για τη διεύρυνση της ανθρώπινης εξέλιξης. Σε αυτό το διαλογισμό, δύο μεγάλα πλανητικά κέντρα, ή αλλιώς όμιλοι, εργάζονται σε συμφωνία με το ανθρώπινο βασίλειο: η πνευματική Ιεραρχία του πλανήτη και ο νέος όμιλος εξυπηρετητών του κόσμου. Η πνευματική Ιεραρχία είναι γνωστή με πολλά ονόματα: στους Χριστιανούς είναι γνωστή ως «το Βασίλειο των Ουρανών και του Θεού», στην Ανατολή ως η «Κοινωνία των Φωτισμένων Διανοιών». Αποτελείται από τους υιούς του Θεού που έχουν ταξιδέψει πολύ πιο μακριά από την υπόλοιπη ανθρωπότητα στο μονοπάτι της εξέλιξης, που έχουν ξεπεράσει τους περιορισμούς της αμιγώς ανθρώπινης συνειδησιακής κατάστασης αλλά που συνεχίζουν να υπηρετούν την ανθρωπότητα και το Σχέδιο.

Σήμερα όλο και περισσότεροι άνδρες και γυναίκες γίνονται ευαίσθητοι στο Σχέδιο και εργάζονται για την αποκάλυψή του. Ανήκουν όλοι σε μια υποκειμενικά ενωμένη ομάδα γνωστή ως το νέο όμιλο εξυπηρετητών του κόσμου. Αυτός ο όμιλος σηματοδοτεί μια εξελικτική επιτυχία. Για πρώτη φορά, στην ανθρώπινη ιστορία, σημαντικός αριθμός ανδρών και γυναικών αναγνωρίζουν το ρόλο του ανθρώπινου βασιλείου στη συνέχεια της ζωής και της συνείδησης πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη. Η ανθρωπότητα αντιπροσωπεύει ένα ενδιάμεσο βασίλειο, μια γέφυρα, ανάμεσα στο βασίλειο του Θεού και τα κατώτερα βασίλεια –το ζωικό, το φυτικό και το ορυκτό– και ως τέτοιο πληροί το έργο της θείας διαμεσολάβησης. Ο νέος όμιλος εξυπηρετητών μεσολαβεί μεταξύ της Ιεραρχίας και της ανθρωπότητας, διατηρώντας δονούμενο και ακτινοβόλο τον αγωγό μέσο του οποίου μπορεί να ρέει η έμπνευση. Τα μέλη του νέου ομίλου εξυπηρετητών του κόσμου αναλαμβάνουν συνειδητά αυτή την ευθύνη για τη λύτρωση του πλανήτη.

Τα μέλη του νέου ομίλου εξυπηρετητών του κόσμου μπορεί να έχουν, ή μπορεί και να μην έχουν, επίγνωση της ομάδας καθαυτής ή της θέσης τους σε αυτήν. Τους ενώνει η αγάπη τους για την ανθρωπότητα και η διαρκής προσπάθειά τους να βελτιώσουν την κατάσταση της ανθρωπότητας, «στοχαζόμενοι» επί των ιδεών και των αρχών που μπορούν να έχουν παγκόσμια εφαρμογή. Με τη δημιουργική χρήση της διάνοιας, το διαλογισμό, αυτοί οι άνδρες και αυτές οι γυναίκες μπορούν να εισχωρήσουν στο βασίλειο της ψυχής και να κάνουν τη θεία αυτή ενέργεια προσιτή στην ανθρώπινη χρήση. Συλλαμβάνουν και προσαρμόζουν το Σχέδιο και, με το διαλογιστικό τους στοχασμό, συμβάλλουν στην παραγωγή πρακτικών ιδεών που μπορούν να υπηρετήσουν όλη την ανθρώπινη φυλή.

Στην καρδιά αυτής της ομάδας υπηρεσίας στέκονται τα άτομα που χρησιμοποιούν την τεχνική του αποκρυφιστικού διαλογισμού για να ευθυγραμμίσουν συνειδητά τον εαυτό τους με την Ιεραρχία και έτσι να αποκαλύψουν το Σχέδιο σ’ ένα μαστιζόμενο από ανάγκες κόσμο. Όλοι οι άνδρες και όλες οι γυναίκες καλής θέλησης μπορούν να πάρουν μέρος σε αυτή τη μεγάλη πνευματική μετάβαση. Όπου κι αν βρίσκεται ένα άτομο μπορεί να συμβάλει με κάποιο τρόπο στη δημιουργία ενός καλύτερου μέλλοντος και, πράττοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, να αποτελέσει μέλος του νέου ομίλου εξυπηρετητών του κόσμου.

Ο Διαλογισμός κατά την Πανσέληνο

Ο διαλογισμός κατά την πανσέληνο είναι μια σημαντική μορφή υπηρεσίας. Η πανσέληνος κάθε μήνα είναι μια χρονική φάση εντατικοποιημένης ενέργειας και υψηλότερης πνευματικής δραστηριότητας, μια στιγμή έμπνευσης, οραματισμού και διαίσθησης καθώς και αυξημένης ευκαιρίας για υπηρεσία. Ο διαλογισμός κατά την πανσέληνο είναι μια τεχνική αποτελεσματικής επαφής με το φως και την αγάπη, τόσο απαραίτητα και τα δύο για τις ανθρώπινες υποθέσεις. Κατά τη διάρκεια των φεστιβάλ των πανσελήνων, η σελήνη στέκει απέναντι από τη γη, μακριά από τον ήλιο. Έτσι επιτρέπει την πλήρη, άμεση και ανεμπόδιστη σχέση της γης με τον ήλιο, την πηγή της ζωής μας, της ενέργειας και της συνείδησης, που συμβολίζει τη σχέση της προσωπικότητας με την ψυχή. Η πανσέληνος είναι μια στιγμή έντονης πλημμυρίδας πνευματικών ενεργειών τόσο προς τον πλανήτη όσο και στον κόσμο της ανθρώπινης σκέψης. Όσοι επιλέγουν να υπηρετήσουν αυτό το δρόμο αναλαμβάνουν τη νοήμονα εργασία της απολύτρωσης και της ανανέωσης, μεταμορφώνοντας και φωτίζοντας την εσωτερική ατμόσφαιρα της ανθρώπινης συνείδησης. Είναι απαραίτητη μια υποκειμενική ευθυγράμμιση με τον πλανητικό όμιλο διαλογιζόμενων ώστε να εκπληρώσει το σκοπό του, το επιστημονικό αυτό έργο, αλλά και να προστατευτεί το άτομο από πιθανή υπερδιέγερση. Η συμμετοχή ανθρώπων από πολλά έθνη αυξάνει την αποτελεσματικότητα αυτής της υπηρεσίας μέσο διαλογισμού. Η ομάδα είναι μεγαλύτερη από το άθροισμα των μερών της.

Η εισροή πνευματικής ενέργειας κατά τη διάρκεια της πανσελήνου αυξάνεται από τη συγκεντρωμένη σκέψη των διαλογιζόμενων συνεργατών. Αυτό έχει διάφορα αποτελέσματα: ενισχύει την υποκειμενική σχέση μεταξύ των μελών του ανθρώπινου βασιλείου και επίσης επηρεάζει τη σχέση μεταξύ της ανθρωπότητας και των άλλων βασιλείων που συνυπάρχουν σ’ αυτόν τον πλανήτη. Οι ορθές ανθρώπινες σχέσεις, που σηματοδοτούνται με την εδραίωση ορθών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και του ανθρώπου με το Θεό, ανοίγουν το δρόμο για την ανάδυση μιας υψηλότερης ποιότητας ζωής.

Κάθε μήνα, κατά τη διάρκεια της πανσελήνου, ο ήλιος ευθυγραμμίζεται με ένα από τα δώδεκα ζωδιακά σημεία. Αυτά τα σημεία υποδεικνύουν την ποιότητα των υποκειμενικών ενεργειών που διατίθενται για μετάβαση κατά το μήνα αυτό. Η ανθρωπότητα ολόκληρη εκτίθεται σε όλο το φάσμα της εμπειρίας κατά τον ετήσιο κύκλο. Αυτές οι ενέργειες και ποιότητες κινητοποιούν την εξέλιξη της ανθρώπινης συνείδησης. Οι ζωδιακές ενέργειες μπορούν να χρησιμοποιηθούν από όλα τα άτομα.

Η συνειδητή εργασία με αυτούς τους διαφορετικούς τύπους πνευματικής ενέργειας κάνει την έμπνευση και τις ιδέες πιο προσιτές στις ανθρώπινες διάνοιες και καρδιές. Ο διαλογισμός, ιδιαίτερα αυτός που γίνεται από μια υποκειμενικά δημιουργημένη ομάδα, ενεργοποιεί ένα νέο παράγοντα στην ανθρώπινη επίγνωση – μια αυξανόμενη πνευματική ωριμότητα. Αυτή η τεράστια πλανητική εργασία υπηρεσίας του κόσμου, συμβάλει στο έργο του πνευματικού εκπολιτισμού του πλανήτη Γη.