Η ΑΝΤΑΧΚΑΡΑΝΑ ΣΑΝ ΕΝΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
ΛΟΡΕΝΣ ΝΙΟΥΗ
Προκειμένου να διερευνήσουμε την ανταχκάρανα σαν ένα ηλεκτρικό φαινόμενο, η πρώτη και κύρια ερώτηση που χρειάζεται να τεθεί συνοψίζεται στο – τί είναι ηλεκτρισμός; Σε τί συνίσταται η ελκτική δύναμη ανάμεσα σε ένα θετικά φορτισμένο αντικείμενο και σε ένα αρνητικά φορτισμένο; Τί είδους ελκτική δύναμη υπάρχει ανάμεσα σε ένα πρωτόνιο και ένα ηλεκτρόνιο στην καρδιά του ατόμου; Η επιστήμη γνωρίζει αρκετά καλά πως λειτουργεί και πως συμπεριφέρεται ένα ηλεκτρικό φορτίο, βρίσκεται όμως σε αδυναμία να περιγράψει και να κατανοήσει πραγματικά τι αυτό είναι στην ουσία του. Από την άλλη, βέβαια, η επιστήμη δεν είναι ικανή να διεισδύσει σε αυτό το θεμελιώδες μυστήριο, καθώς ο ηλεκτρισμός, είναι, απολύτως κυριολεκτικά, ζωντανός –μια ζωντανή οντότητα– διαπίστωση που προφανώς θα δημιουργούσε έκπληξη, για να μην πούμε σοκ, στον ηλεκτρολόγο της γειτονιάς σας.
Στην εσωτερική φιλολογία αυτή η Μεγάλη ηλεκτρική ζωή αναφέρεται σαν Φοχάτ και παραφράζοντας την Μπλαβάτσκυ, Αυτός είναι η προσωποποιημένη ηλεκτρική ζωτική δύναμη, η υπερβατική συνδετική Μονάδα όλων των Κοσμικών Ενεργειών, τόσο στα αόρατα όσο και στα εκδηλωμένα πεδία... Στο Κοσμικό πεδίο ενυπάρχει στην κατασκευαστική δύναμη, η οποία στο σχηματισμό των πραγμάτων –από το πλανητικό σύστημα μέχρι την πυγολαμπίδα και μια απλή μαργαρίτα– εκτελεί το σχέδιο που βρίσκεται στο νου της φύσης ή στη θεία σκέψη, σχετικά με την ανάπτυξη και την εξέλιξη του κάθε ιδιαίτερου πράγματος. Και σε μια κατώτερη κλίμακα, το Φοχάτ είναι η αντικειμενοποιημένη σκέψη των θεών ο «Λόγος που έγινε σάρκα».1
Σε άλλο σημείο διαβάζουμε, Φοχάτ· ο γρήγορος γιός των θεϊκών γιών, δρα κυκλικά σαν αγγελιαφόρος... Περνάει σαν αστραπή μέσα από τα πύρινα σύννεφα (κοσμικά νεφελώματα)· κάνει δρασκελισμούς μέσα από τις επτά περιοχές πάνω και τις επτά κάτω (ο κόσμος που θα υπάρξει). Υψώνει τη φωνή του και καλεί τους αναρίθμητους σπινθήρες (άτομα) και τους ενώνει.2
«Ο Φοχάτ δρα κυκλικά σαν αγγελιοφόρος». Τί ωραίος τρόπος για να περιγραφεί το θεμελιώδες και πρωταρχικό ηλεκτρικό κύκλωμα. Στην εκδοχή αυτή, το καθετί στην εκδήλωση αποτελεί τμήμα ενός γιγάντιου ηλεκτρικού κυκλώματος, όπου μυριάδες μικρότερα κυκλώματα υπάρχουν μέσα στα μεγαλύτερα. Επιπλέον, όπου υπάρχει ηλεκτρισμός εκεί υπάρχει και μαγνητισμός. Πρόκειται για δύο εκδηλώσεις της ίδιας αυτής ηλεκτρομαγνητικής οντότητας· κάθε ηλεκτρικό ρεύμα συνοδεύεται και από ένα μαγνητικό πεδίο και αντιστρόφως. Αυτή ακριβώς η σχέση είναι που διαμορφώνει τη βάση της επιστήμης της επίκλησης και εφέλκυσης.
Για να το κατανοήσουμε, μπορούμε να οραματιστούμε ένα απλό ηλεκτρικό κύκλωμα, προκειμένου να παρακολουθήσουμε πώς η Μεγάλη Ζωή εκδηλώνεται στο καθαρά φυσικό πεδίο, στον εξηλεκτρισμό του κάθε νοικοκυριού, με τέτοια βεβαιότητα, όπως συμβαίνει και όταν ένας όμιλος ανθρώπων συγκεντρώνονται από κοινού για να μετέχουν σε πνευματικό έργο μέσω της τελετουργίας και της τελετής της ομαδικής επίκλησης.
Σε ένα απλό κύκλωμα, με ένα κυκλικά τοποθετημένο χάλκινο σύρμα στο οποίο έχει προσαρμοστεί μια μπαταρία και ένας λαμπτήρας, τα εξωτερικά ηλεκτρόνια στα άτομα του χάλκινου σύρματος βρίσκονται σε χαλαρή σύνδεση μεταξύ τους και ωθούνται ο ένα μετά το άλλο κατά μήκος του σύρματος, όταν η χημική ενέργεια της μπαταρίας βρίσκεται εν λειτουργία. Αυτό είναι σε γενικές γραμμές ότι αντιλαμβανόμαστε με τον όρο «ηλεκτρικό ρεύμα». Όμως το ρεύμα αυτό δεν παρέχει ενέργεια από μόνο του, αφού η ροή του –η κίνηση των ηλεκτρονίων κατά μήκος του σύρματος– είναι μικρότερη από ένα εκατοστό ανά λεπτό. Στην περίπτωση αυτή πρόκειται για συνεχές ρεύμα (DC). Για οικιακή χρήση διαθέτουμε το εναλλασσόμενο ρεύμα (ΑC), όπου εδώ τα ηλεκτρόνια δεν κινούνται κατά κανένα τρόπο γύρω από το κύκλωμα, παρά μόνο δονούνται· αναπηδούν και λικνίζονται μπρος-πίσω, επί τόπου. Συνεπώς, όταν το ηλεκτρικό ρεύμα κινείται πολύ αργά ή καθόλου, τί συμβαίνει;
Στην πραγματικότητα, μέσα στην απλή κίνηση των ηλεκτρονίων ανακαλύπτουμε τα βασικά και στοιχειώδη της τελετής και της τελετουργίας. Ο μικροσκοπικός αυτός χορός ή το τελετουργικό των ηλεκτρονίων είναι ένα «λίκνισμα έβδομης ακτίνας», γιατί όπως μας λέει η Προαιώνια Σοφία, η έβδομη ακτίνα εργάζεται με τα φαινόμενα του ηλεκτρισμού. Και η ρυθμική αυτή κίνηση είναι μέρος της επικλητικής τελετουργίας του Φοχάτ, που καθώς εφελκύεται από τη χημική αντίδραση της μπαταρίας διατρέχει τον κύκλο των δονούμενων ηλεκτρονίων εκτελώντας το έργο Του, του εξηλεκτρισμού. Αντίθετα με τις μικρές ζωές των ηλεκτρονίων από τις οποίες συνίσταται το ηλεκτρικό ρεύμα, το ηλεκτρομαγνητικό δυναμικό πεδίο είναι εκείνο στο οποίο οφείλεται η πύρωση του λαμπτήρα. Μια μεγάλη ζωή εφελκύστηκε για να το φέρει σε πέρας, με τη συνεργατική ρυθμική κίνηση αναρίθμητων, αν και όχι ιδιαίτερα μεγάλων σε μέγεθος, ηλεκτρονικών ζωών. Το Φοχάτ κατακλύζει το χώρο γύρω από τα καλώδια που συνδέουν τη μπαταρία με το νήμα της λυχνίας, με ταχύτητα που προσεγγίζει αυτή του φωτός. Την ίδια στιγμή ξεχύνεται ορμητικά μέσα στα ηλεκτρονικά στοιχειακά του νήματος, διεγείροντάς τα με την ηλεκτρική Του ενέργεια ως το σημείο του να μεταβληθεί Αυτός σε φως και θερμότητα που ακτινοβολείται στο εξωτερικό περιβάλλον.
Ας αναλογιστούμε τώρα τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν εκείνες οι τελετουργίες της έβδομης ακτίνας, όπως είναι οι προετοιμασίες για το Φεστιβάλ του Βεσάκ κάθε χρόνο. Προτού εμφανιστεί ο Βούδας, παριστάμενοι από κάθε βαθμίδα εκτελούν τελετουργικές κινήσεις προκειμένου να μαγνητιστούν οι αιθέρες και να ενταθούν οι δυνάμεις της επίκλησης, ώστε να διευκολυνθεί η εμφάνιση και το έργο του Βούδα. Λικνίζονται με συγχρονισμένες κινήσεις, σχηματίζοντας σημαντικά σύμβολα όπως ο πεντάκτινος αστέρας, το τρίγωνο και ο σταυρός και ηχώντας όλοι ορισμένες ψαλμωδίες και μάντραμ. Η αίσθηση της προσδοκίας μεγαλώνει και η ένταση αυξάνει. «Δια μέσου του σώματος του συνόλου των ανθρώπων μοιάζει να διέρχεται μια διέγερση ή ένας δυναμικός κραδασμός που... συγχωνεύει και αναμειγνύει τον όμιλο σε ένα ενιαίο σύνολο». Έχει γίνει επίκληση του Φοχάτ και μια όψη της ηλεκτρικής του δύναμης ρίχνεται μέσα στη συνάθροιση. Κάθε παρευρισκόμενος λειτουργεί σαν μπαταρία και σαν ηλεκτρικός λαμπτήρας, συμμετέχοντας στην τελετουργία επίκλησης του Φοχάτ μέσω τελετουργικού ήχου και κίνησης. Κι όπως η επικαλεσθείσα ηλεκτρική φόρτιση διαχύνεται μέσα στα κέντρα των σωμάτων των παρευρισκόμενων, μετατρέπεται σε φως και «στην θέρμη της ενεργητικής κίνησης προς τα έξω», σύμφωνα με μια φράση του εσωτερισμού. Το φως και η αποκρυφιστική θερμότητα ακτινοβολούν προς τα έξω, στο περιβάλλον και κατ’ επέκταση σε όλο τον κόσμο. Έτσι, καθώς το κύκλωμα γίνεται ενεργό και λειτουργεί, η ευλογία του Βούδα μπορεί να μεταφερθεί δια μέσω του ομίλου και να διαχυθεί μέσα στον κόσμο πάνω σε κύματα Φοχατικής ενέργειας.
Έχοντας καλύψει τα βασικά των ηλεκτρομαγνητικών κυκλωμάτων, φτάνουμε τώρα στην θεώρηση της ανταχκάρανα σαν ένα ηλεκτρικό φαινόμενο. Ένα αρχικό επίμαχο σημείο είναι ότι η ανταχκάρανα συνήθως δεν αντιμετωπίζεται σαν κύκλωμα, αλλά μάλλον σαν μια γέφυρα που εκτείνεται στο συνειδησιακό χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στον κατώτερο νου της προσωπικότητας και τον ανώτερο νου της Πνευματικής Τριάδας. Ωστόσο, θα υπενθυμίσουμε πως η ανταχκάρανα εξυφαίνεται στην πραγματικότητα γύρω από ένα ήδη υπάρχον νήμα δύναμης, το οποίο εκτείνεται κατά μήκος αυτού του χάσματος. Αυτό είναι η σουτράτμα, το νήμα της ζωής που εκτείνεται από κάθε ατομικοποιημένο υιό του Θεού, και από τα ανώτερα πεδία του συστήματος ίσαμε κάτω, δια μέσου του Ηλιακού Αγγέλου στο νοητικό πεδίο και εντός της προσωπικότητας στους κατώτερους τρεις κόσμους, παρέχοντας την ζωτική ενέργεια της ίδιας της ζωής και τόση από τη συνείδηση των ανώτερων πεδίων, όση μπορεί να καταγραφεί σε κάθε ιδιαίτερο επίπεδο εξέλιξης της προσωπικότητας. Όταν οι σκέψεις μας κατά το διαλογισμό κατευθύνονται προς τα μέσα και πάνω, προς αυτή την ανώτερη πηγή στα πνευματικά πεδία, η ανταχκάρανα υφαίνεται γύρω από τη σουτράτμα και έχουμε μια διπλή οδό ροής ζωντανής, συνειδητής ενέργειας, κι έτσι ολοκληρώνεται το φοχατικό ή ηλεκτρικό κύκλωμα. Ενδιαφέρον έχει ότι το Αρχαίο Σχόλιο περιγράφει κάποιον που έχει στρίψει ή υφάνει το πρώτο λεπτό καλώδιο από το ανοδικό μέρος αυτού του κυκλώματος σαν «Υφαντή στο φοχατικό εγχείρημα».
Έχοντας εδραιώσει το γεγονός ότι δεν υπάρχει αληθινό χάσμα επικοινωνίας ανάμεσα στην Μονάδα, την ψυχή και την προσωπικότητα, άλλο από αυτό της συνειδητής επίγνωσης, μπορούμε να προωθήσουμε την αντίληψή μας εξετάζοντας ένα άλλο ηλεκτρικό φαινόμενο του φυσικού πεδίου – τον κεραυνό. Πόσες φορές δεν έχουμε αντικρίσει με δέος τη δύναμη του Φοχάτ καθώς δρασκελίζει τους ουρανούς εκτοξεύοντας προς τα κάτω αστροπελέκια που συνδέουν τη γη με τον ουρανό; Και πάλι η επιστήμη παραδέρνει στην προσπάθειά της να εξηγήσει τις χιλιάδες ηλεκτρικές εκκενώσεις που λαμβάνουν χώρα σ’ ολόκληρο τον πλανήτη σε οποιαδήποτε στιγμή μέσα από κεραυνούς και αστραπόβροντα και οι οποίες, γενικά, πιστεύεται πως οφείλονται σε ατμοσφαιρικές διαταραχές. Στην πραγματικότητα οι θύελλες είναι το ακριβώς αντίστροφο από αυτό που θεωρούνται σήμερα. Αντί να είναι ηλεκτρικές γεννήτριες, πρόκειται μάλλον για διασκορπιστές ενέργειας σε ένα διαπλανητικό κύκλωμα – όπου ο κεραυνός αποτελεί τον σπινθήρα του ουράνιου ρεύματος καθώς αυτό συνδέεται με τη Γη.
Έτσι, αντλώντας από έναν οραματισμό του William Beaty στην ιστοσελίδα του Ερασιτέχνη Επιστήμονα (Science Hobbyist)3 ας φανταστούμε ότι είμαστε έξω σε μια καταιγίδα και βλέπουμε τα πάντα σε επιβράδυνση μέχρι και χίλιες φορές πιο αργά, έτσι ώστε μπορούμε να παρατηρούμε τι πραγματικά συμβαίνει όταν πέφτει κεραυνός. Βρισκόμαστε στο ύπαιθρο σε έναν κόσμο όπου ο χρόνος έχει παγώσει και μαίνονται αστραπές και κεραυνοί. Τα δέντρα και οι θάμνοι γύρω μας έχουν λυγίσει και στέκουν παγωμένα μέσα στην ακινησία του ανέμου, ενώ μερικά κεραμίδια που ξεκόλλησαν από τη διπλανή στέγη κρέμονται σε κοντινή απόσταση στον αέρα. Ψηλά στον ουρανό είναι ορατή μια δέσμη από κυματοειδείς βιολετί γραμμές που λαμπυρίζουν αμυδρά και διακλαδίζονται σε ένα δίκτυο όμοιο με τις ρίζες των δέντρων, και οι οποίες συνεχώς επιμηκύνονται. Τώρα παρατηρούμε πως το καθετί πάνω στο έδαφος αρχίζει να λάμπει. Αχνές βιολετί φλογίτσες ξεπετάγονται ξαφνικά πάνω στις κορφές των θάμνων, στην άκρη της σκεπής του παραδίπλα σπιτιού, στις άκρες των κλαδιών των δέντρων και στα ιπτάμενα θραύσματα από τα κεραμίδια της στέγης. Απλώνοντας τα χέρια μας μπροστά, παρατηρούμε πως ακόμα και απ’ τις άκρες των δαχτύλων μας ξεπετάγονται αχνές βιολετί φλογίτσες. Καθώς βλέπουμε την ιόχρου φλόγα από τον ουρανό να μακραίνει και να κατεβαίνει προς τη γη, οι μωβ φλόγες κάθε αντικειμένου πάνω στο έδαφος ή κοντά σε αυτό αρχίζουν να γίνονται πιο έντονες και να εκτείνονται προς τα πάνω. Το τελετουργικό της επίκλησης/εφέλκυσης του Φοχάτ βρίσκεται πλέον σε εξέλιξη και μια ανταχκάρανα σχηματίζεται μεταξύ ουρανού και γης.
Καθώς ο αχνός ιόχρους κεραυνός διακλαδίζεται από τον ουρανό προς τα κάτω, επιταχύνεται και, αυτομάτως οι ζιγκ ζαγκ βιολετί φλόγες από τα δάχτυλά μας μεγαλώνουν με φορά προς τα επάνω σαν μια λεπτή κυματοειδής μαβιά γραμμή! Παρατηρούμε πως υπάρχουν λωρίδες που ανελίσσονται από τα δέντρα προς τα επάνω, τους θάμνους, από τη στέγη του σπιτιού, και πως όλα ωθούνται προς την κατεύθυνση του κατερχόμενου κεραυνού. Καθώς η έλξη ή το φορτίο ανάμεσα στον ουρανό και το έδαφος δημιουργεί ένα ακαταμάχητο σημείο έντασης, οι ανερχόμενες σερπαντίνες συνδέονται με αυτές που κατέρχονται και τώρα το Φοχάτ ξεχύνεται, ενώ η ιόχρους απόχρωση μεταλλάσσεται στο γνωστό μας αστραφτερό ασπρογάλαζο, καθώς η διαφορά δυναμικού/τάσης ανάμεσα στον ουρανό και τη γη ουδετεροποιείται. Παρεμπιπτόντως η γαλαζωπή αστραπή του φωτός που βλέπουμε στο αστροπελέκι δεν είναι το ίδιο το Φοχάτ. Είναι η γέφυρα από πλάσμα που σχηματίζεται στον αέρα μέσα από την οποία αυτό διέρχεται – μια γέφυρα από άζωτο και οξυγόνο χωρίς τα ηλεκτρόνιά τους, που ακτινοβολεί φως και θερμότητα καθώς το Φοχάτ ξεχύνεται ορμητικά. Ένας αγωγός από αέρα εκτελεί την ίδια λειτουργία με το μεταλλικό νήμα στον λαμπτήρα του κυκλώματός μας.
Το ίδιο το Φοχάτ είναι αόρατο, άπιαστο και δεν έχει κάτι που οι κατώτερες αισθήσεις να μπορούν να καταγράψουν. Παρόμοια είναι και η ανταχκάρανα που δομούμε κατά το διαλογισμό. Ο Θιβετανός αναφέρει πως η ανταχκάρανα απαρτίζεται από νοητική ουσία ή από φωτεινή ουσία, σε άλλη όμως σελίδα μας λέει πως αυτός είναι απλά ένας συμβολικός τρόπος έκφρασης. Κι αυτό γιατί όπως το ηλεκτρικό ρεύμα στο κύκλωμά μας ή το κανάλι του αέρα με πλάσμα στην κάθοδο του κεραυνού, και παρά την περιγραφή της ανταχκάρανα σαν μιας γέφυρας ή ενός αγωγού από ύλη διαφόρων πεδίων, ότι μας απασχολεί είναι η ζωή που ξεχύνεται μέσα απ’ αυτήν. Αυτό που βασικά χρειάζεται είναι ν’ αρχίσουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας γενικότερα σαν προβολές της θειότητας, απόρροιες θεϊκής δύναμης και κυμάτια ηλεκτρομαγνητικών πεδίων, και να μην ταυτιζόμαστε με τους υλικούς φορείς μας, ανεξάρτητα πόσο λεπτοφυείς μπορεί να είναι. Τα σώματά μας μοιάζουν με στερεοποιημένους κόμβους παγωμένου ηλεκτρισμού, λειτουργώντας σαν πυκνωτές που αποθηκεύουν ηλεκτρικό φορτίο στο κάθε ιδιαίτερο πεδίο του συστήματός μας, στο οποίο επικεντρώνουμε τη συνείδησή μας – αφού όπως ξέρουμε, η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη.
Συνεχίζοντας με την αναλογία του κεραυνού, η ανταχκάρανα αποτελεί κατά παρόμοιο τρόπο μια συνδετική γέφυρα ηλεκτροφόρας νοητικής ουσίας που συνδέει δύο τερματικά σημεία αντίθετης πολικότητας ή φορτίου. Μέσω εστιασμένης σκέψης, ανεβάζουμε τη φόρτιση του διαλογισμού μας έως ότου επιτευχθεί η υψηλή ηλεκτρική τάση του επιπέδου ενός πυκνωτή και τότε, αποφασιστικά, την απελευθερώνουμε με μια κρούση προς την πνευματική Τριάδα, ολοκληρώνοντας το κύκλωμα της συνείδησης. Όταν αυτό πραγματοποιηθεί, τα κέντρα στους κατώτερους φορείς μας αναλαμβάνουν το ρόλο του ηλεκτρικού λαμπτήρα στο κύκλωμα και ηλεκτρομαγνητικά κύματα από το πεδίο της Πνευματικής Τριάδας διαχύνονται μέσα σε αυτά, με συνέπεια να μετατρέπονται σε μια μορφή ενέργειας κατάλληλης για τη διέγερση της ανθρώπινης συνείδησης σε ευθυγράμμιση με το Θεϊκό Σχέδιο.
Μπορούμε, επιπρόσθετα, να μεταφέρουμε το ζήτημα του ηλεκτρισμού μέχρι κάτω, στο πυκνό φυσικό πεδίο, όπου καταιγίδες με κεραυνούς λαμβάνουν χώρα διαρκώς εντός του εγκεφάλου μας. Έστω και μόνο από τη φυσική σκοπιά, ο άνθρωπος είναι ένα ηλεκτρικό ον που επαφίεται για την επικοινωνία του στην αγωγιμότητα των μετάλλων. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος απαρτίζεται από περισσότερο από 100 δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα, που το καθένα τους διαθέτει περί τις 100.000 συνδέσεις. Κάθε δευτερόλεπτο, τρισεκατομμύρια από ηλεκτρικά σήματα μεταδίδονται μέσω των νευρώνων, καθιστώντας το ιντερνέτ σε κάτι συγκριτικά ασήμαντο. Και είναι τα μέταλλα, το νάτριο και το κάλλιο, τα οποία λειτουργούν σαν μπαταρίες, εκείνα που ρυθμίζουν την ισορροπία της ηλεκτρικής ενέργειας στη μεμβράνη κάθε κύτταρου. Καθετί που βλέπουμε, αισθανόμαστε, φανταζόμαστε ή θυμόμαστε, εκφράζεται μέσα από έναν κόσμο ηλεκτρικών σημάτων, όλα συσχετισμένα και σε επικοινωνία προς και από την κεντρική συνείδηση στον εγκέφαλο μέσω των δεσμών ιόντων που σχηματίζονται από την ηλεκτροστατική έλξη μεταξύ αυτών των μετάλλων.
Πράγματι, το ανθρώπινο πλάσμα είναι μία ηλεκτρική οντότητα και η λειτουργία του είναι να προσφέρει ηλεκτρική αντίσταση στην εισρέουσα δύναμη του Φοχάτ, καθώς και στις ποιότητες που μεταφέρει. Μέσω της επαφής με τα κατώτερα πεδία και ιδιαίτερα με τους ζωτικούς αιθέρες στις κοιλότητες του εγκεφάλου, οι σκεπτομορφές που δομήσαμε ανάβουν σαν νήματα πυρακτώσεως ή αντιστάσεις, μέσω των οποίων, το Φοχάτ μπορεί να μετατρέψει την ηλεκτρική του δύναμη σε φως για τον κόσμο. Και έχει ενδιαφέρον το γεγονός, πως η μονάδα μέτρησης της ηλεκτρικής αντίστασης είναι το ‘ΟΗΜ’, του οποίου ο τόνος είναι οικείος... Αλλά καλύτερα να σταματήσουμε σε αυτό το σημείο, μιας και η αναλογία θα τραβούσε πολύ μακριά!
Τέλος, για να κλείσουμε, παραθέτουμε δύο αποσπάσματα από τον Θιβετανό, που εξηγούν πόσο σημαντικό είναι να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε με ηλεκτρικούς όρους, να βλέπουμε τη ζωή και το σύμπαν στο οποίο ζούμε από μια ηλεκτρική οπτική, και σ’ αυτό συνίσταται η αιτία πίσω από την πρωτοβουλία για την Ηλεκτρική Γέφυρα, στην ενότητα Σχολή Αρκέην, της ιστοσελίδας του Λούσις Τραστ.
| «Στο μέλλον θα βλέπουμε ο ένας τον άλλο και όλες τις μορφές της θείας εκδήλωσης σαν μονάδες φωτός διαφόρων βαθμών λαμπρότητας και θα μιλούμε και θα σκεφτόμαστε αυξανόμενα με όρους ηλεκτρισμού, τάσης, έντασης και ισχύος ...Η ηλικία και η θέση των ανθρώπων αναφορικά με την κλίμακα της εξέλιξης, θα ... γίνεται αντικειμενικά φανερή, ... επανεδραιώνοντας έτσι στη γη την εξουσία των φωτισμένων... αυτές οι εξελίξεις θα είναι έργο των επιστημόνων των δύο επόμενων γενιών και αποτέλεσμα των προσπαθειών τους. Το έργο τους με το άτομο της ουσίας και οι έρευνές τους στο βασίλειο του ηλεκτρισμού, του φωτός και της δύναμης πρέπει αναπόφευκτα να καταδείξουν τη σχέση μεταξύ των μορφών, που είναι ένας άλλος όρος για την αδελφοσύνη και το γεγονός της ψυχής, του εσώτερου φωτός και της ακτινοβολίας όλων των μορφών».4 |
| «Aν η πραγματεία αυτή δε χρησιμεύσει για κανέναν άλλο σκοπό παρά μόνο να κατευθύνει την προσοχή των σπουδαστών της επιστήμης και της φιλοσοφίας στη μελέτη της δύναμης ή ενέργειας στον άνθρωπο και τις ομάδες και να ερμηνεύσει τον άνθρωπο και την ανθρώπινη οικογένεια με όρους ηλεκτρικών φαινομένων, θα έχει εκπληρωθεί μεγάλο καλό. H πολικότητα του ανθρώπου, της ομάδας και του αθροίσματος των ομάδων, η πολικότητα των πλανητών και της σχέσης μεταξύ τους και με τον Ήλιο, η πολικότητα του ηλιακού συστήματος και της σχέσης του με άλλα συστήματα, η πολικότητα του ενός πεδίου ως προς το άλλο και της μιας αρχής ως προς την άλλη, η πολικότητα των λεπτοφυέστερων φορέων και η επιστημονική εφαρμογή των νόμων του ηλεκτρισμού στην ολότητα της ύπαρξης επί του φυσικού πεδίου θα επιφέρει μια επανάσταση στον πλανήτη ίση με εκείνη που συνέβη τον καιρό της ατομικοποίησης».5 |
---------------------------------------
1. Μυστική Δοξασία, σ. 111 (Αγγλικό), Ε.Π. Μπλαβάτσκυ.
2. Αυτόθι, σ. 31.
3. Σπίθες και Κεραυνοί, Ουίλιαμ Μπίτι
http://amasci.com/tesla/spark.html
4. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σσ. 334-5 - Αγγλικό.
5. Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός, σ. 714 - Αγγλικό.
ΕΙΚΟΝΑ:
