Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ
Το υλικό από το οποίο έχει δομηθεί ο φυσικός μας κόσμος υπόκειται σε διαρκή δονούμενη κίνηση. Κάθε άτομο πάλλεται από ζωή, από τους μικροοργανισμούς και τις ζωές του φυτικού και του ζωικού βασιλείου μέχρι αυτή την ίδια την αθρωπότητα, κάθε ζωή εκπληρώνει ενεργά το δικό της ιδιαίτερο πεπρωμένο μέσα στην βιόσφαιρα, τη στιγμή που αμέτρητοι πλανήτες περιφέρονται γύρω από τους ήλιους τους και μετά βίας ορατοί από τα τηλεσκόπιά μας γαλαξίες, περιστρέφονται μυστηριωδώς στο αχανές διάστημα, του οποίου οι απέραντες διαστάσεις του μας γεμίζουν δέος.
Οι παρατηρήσεις αυτές μας υπενθυμίζουν ότι οι διάφοροι μύθοι της δημιουργίας σε όλο τον κόσμο έχουν ένα κοινό νήμα – τον Θεό, το απόλυτο, την αναίτιο αιτία, την ακίνητη κίνηση την σύνθεση πίσω από την εξωτερική πληθώρα των μορφών, που θέτει σε κίνηση ολόκληρο το οπλοστάσιο του σύμπαντος μέσω του ήχου. «Εν αρχή ην ο λόγος», διότι ο Θεός, η Μία Ζωή, ομιλεί και έτσι δημιουργεί και συντηρεί την κάθε μορφή.
Φτιαγμένοι όπως είμαστε κατ’ εικόνα αυτής της σύνθεσης, αναπαράγουμε το πρότυπο στο περιορισμένο ανθρώπινο πεδίο μας. Η χρήση του ήχου ή της ομιλίας σε ατομικό επίπεδο προκειμένου να παράγουμε και προσελκύσουμε το επιθυμητό απωθώντας το ανεπιθύμητο, βρίσκεται παντού. Η χρήση του ήχου για την γνωστοποίηση σκέψεων και ιδεών γίνεται όλο και πιο διαδεδομένη. Σε μια ευρύτερη έννοια, οι ατάκες και τα διαφημιστικά σλόγκαν είναι εκείνα που ωθούν, αν και όχι ακόμη τόσο πολύ, τον σκεπτόμενο άνθρωπο σε μοντέλα ψηφοφορίας και τρόπους αγοράς προιόντων, που ανεβάζουν τους πολιτικούς στην εξουσία και διογκώνουν τα κέρδη της βιομηχανίας. Υπό το πρίσμα αυτό, η δύναμη του ήχου ως διαβιβαστή ιδεών και επιθυμιών είναι τεράστια. Ωστόσο, το εκπληκτικό είναι, ότι ο ήχος δεν έχει καμιά υλική υπόσταση, εκτός από αδιόρατες μεταβολές στην ατμοσφαιρική πίεση. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια δημιουργική γέφυρα μεταξύ του υλικού κόσμου και των περισσότερο πνευματικών διαστάσεων.
Ίσως η πιο μεγαλειώδης εφαρμογή του ήχου από την ανθρωπότητα να συναντάται στον κόσμο της μουσικής. Εδώ, ο συνδυασμός της χροιάς, της μελωδίας, του ρυθμού, της δυσαρμονίας και της αρμονίας αντανακλά την ανθρώπινη κατάσταση της ποικιλομορφίας εκφρασμένης με διαμάχη και ένταση, που πρέπει τελικά να καταλήξει σε αρμονία. Πιθανόν να είναι αυτό που εφοδιάζει τη μουσική με την δύναμη να παράγει την εμπειρία της ενότητας, του κοινού συναισθήματος, της σκέψης και του σκοπού. Με μια πολύ πραγματική έννοια, η εκτυλισσόμενη ζωή της ανθρωπότητας είναι ένας μουσικός αυτοσχεδιασμός πάνω στο θέμα του Σχεδίου, καθώς σταδιακά υφαίνουμε συνδέοντας μεταξύ τους αντικρουόμενα στοιχεία και τελικά παράγουμε – ποιός ξερει τι άλλο από – μια κατάλληλη κορύφωση και αποκάλυψη της αλήθειας και του κάλλους, μπροστά στα οποία και οι καλύτερες εικασίες μας ωχριούν.
Αυτό η κατάληξη, βέβαια, βρίσκεται ακόμη για αιώνες στο μέλλον. Το πνευματικό μας καθήκον τώρα είναι να χρησιμοποιούμε τις εντάσεις και τις παραφωνίες της σημερινής παγκόσμιας κατάστασης, για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον ορθών ανθρώπινων σχέσεων. Αρκετά έχουν ήδη γίνει. Πολύ περισσότερα διαδραματίζονται σιωπηλά πίσω από την σκηνή, καθώς άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αφιερώνουν την ζωή τους, ώστε να φτάσουν και να κατανοήσουν τις νέες πραγματικότητες που βρίσκονται στα πρόθυρα της εκδήλωσης και να βοηθήσουν την καταστάλαξή τους σαν ένα νέο και μείζον θέμα σε ότι αφορά την συμμετοχή της ανθρωότητας στην πλανητική ζωή. Τα Τρίγωνα αποτελούν μια σημαντική συνεισφορά σε αυτήν την πλανητική προσπάθεια.