De Kosmische Bloedstroom, Deel 2

Vervolg van Deel 1 - De Kosmische Bloedstroom

Protoplasma

Het was een moment van intuïtief begrip dat de industriële chemicus Nobel Prijswinnaar, Irving Langmuir, in de jaren 1920 leidde tot het bedenken van de term  "plasma" voor de elektrische gassen die hij onderzocht, en die zich in de interstellaire ruimte verspreiden. Hij schreef dat deze gassen ionen en elektronen dragen die op dezelfde manier rode en witte deeltjes bevatten zoals in het bloed. Zowel het plasma in de ruimte en het plasma in het  bloed zijn in feite elektrische vloeistoffen, die zowel energie als verschillende substanties van de ene plaats naar de andere vervoeren. 

Een andere Nobel Prijswinnaar, de specialist in protoplasma, Hannes Alfven, merkte op dat in de aardse magnetische sfeer “er zich kleine, eerder stabiele stroomlagen bevinden die gebieden met mindere magnetisatie, dichtheid, temperatuur, enz. van elkaar scheiden. Het is moeilijk om de conclusie te negeren dat gelijksoortige fenomenen ook in verder van elkaar verwijderde gebieden bestaan. Dit is de doorstoot om de ruimte een algemene celstructuur te geven (juister, een celwand structuur)”.1

Omdat de Tijdloze Wijsheid de ruimte beschouwd als een entiteit, is de ontdekking van door elektriciteit aangedreven celwanden in de ruimte zeer belangrijk. Wanneer we de gedachten van deze twee wetenschappers samenleggen hebben we de vooropstelling dat via de celstructuur van de ruimte er een aderachtige stroom van elektriciteit stroomt, die in feite een enorme intergalactisch netwerk vormen, en een stroom van geladen deeltjes ontvangen en uitstralen die in en uit de polen van alle planeten stromen, en zo op macrokosmische manier de stroom weerspiegelen van de manier waarop de bloedcellen doorheen het hart naar de organen van het lichaam stromen.

"Tijdens het manvantarische tijdperk of leven van de zon circuleert het levensfluïdum dus regelmatig door ons stelsel, waarvan de zon het hart is – evenals het bloed in het menselijke lichaam circuleert; de zon trekt zich iedere keer even ritmisch samen als het menselijke hart. Maar in plaats van de omloop in een paar seconden te volbrengen, heeft het zonnebloed daarvoor tien zonnejaren nodig en een heel jaar om door zijn boezems en kamers te stromen, voordat het door de longen spoelt en dan doorgaat naar de grote aderen en slagaderen van het stelsel. … De astronomie kent de vaste cyclus van elf jaar, wanneer het aantal zonnevlekken toeneemt1, en dit is het gevolg van het samentrekken van het zonne-HART. … Er is een overeenkomst met het regelmatige en gezonde kloppen van het hart, terwijl het levensfluïdum door zijn holle spieren stroomt. Zou men het menselijke hart lichtgevend, en het levende en kloppende orgaan zichtbaar kunnen maken, zodat men het op een scherm kan projecteren, … dan zou iedereen het verschijnsel van de zonnevlekken iedere seconde herhaald zien, ten gevolge van zijn samentrekking en het stromen van het bloed." ²

Er is een duidelijke overeenkomst tussen het elektrisch plasma van de ruimte en de bloedstroom van de zoogdieren, want dat laatste is hoofdzakelijk ook een elektrisch fenomeen. Om HPB nogmaals te citeren:

"…Rode lichaampjes zijn deeltjes van elektrisch fluïdum, het afscheiden van zweet uit elke cel van de verschillende organen, kan de leiden tot het afscheiden van een elektrische werking. Zij zijn het resultaat van het beginsel van Fohat." ³

Terwijl de medische wetenschap vast houdt aan het idee dat de bloedlichaampjes worden aangemaakt in het beenmerg (de milt, de lever en de weefselknopen in het embryo), zijn zij in feite een rechtstreekse neerslag van het zielevoertuig op haar eigen gebied – onontwikkeld atoomleven van de levensstroom die rond het oorzakelijk lichaam stroomt. Deze komen doorheen het persoonlijkheidsvoertuigen om op hun beurt rond het etherisch lichaam te draaien vooraleer uiteindelijk vanuit elke cel van de verschillende organen van het fysieke lichaam neer te slaan door middel van elektrische werking. “Elektriciteit is de geest of schaduw van de materie in beweging”, en achter het systeem van de bloedstroom werkt een elektrische stroom – het samenwerkingsverband tussen het fysieke en het etherisch lichaam van de mens.

Het is interessant dat wetenschappers op de rand van de ontdekking lijken te staan hoe de materie op zodanig wijze te behandelen dat bloed uit de ethers in het laboratorium kan worden neergeslagen. Onderzoekers aan de Universiteit van Manchester hebben onlangs een techniek ontworpen die elektriciteit gebruikt om beenmerg te maken. “Door de voltage te laten variëren en verschillende vormen te gebruiken kunnen cellen volgens elk patroon in een toestand gebracht en op elkaar gestapeld worden. Verschillende elektrische velden kunnen ook gebruikt worden om verschillende soorten cellen aan te trekken. Maar het belangrijkste is het feit dat de cellen levend en actief gehouden kunnen worden.” “We hebben bewezen dat deze techniek werkt, en we hebben in het labo enkele zeer eenvoudige Hematon structuren gemaakt”, zegt Dr Markx. “Indien we dit kunnen perfectioneren dan zal het mogelijk worden om buiten het lichaam kunstmatig beenmerg en elk bloedtype aan te maken.” 4

Of deze mogelijkheid door de mensheid in haar huidige stand in de evolutie wordt toegestaan zullen we moeten afwachten, maar voorlopig is het gewoon interessant om getuige te zijn van dit brede spectrum van de wetenschappelijke ontdekking. Op microkosmisch niveau is er het bloedplasma, onlosmakelijk verbonden met elektriciteit, terwijl op macrokosmisch gebied er in de ruimte plasma’s zijn die hoogenergetische vormen en patronen zijn. Beide soorten plasma werken als transportsystemen en ontwikkelen zich op complexe en onvoorspelbare manieren door middel van een dynamisch, interactief gedrag. Ondanks deze complexiteit worden ze beide beheerst door relatief eenvoudige en goed-omschreven wetten die nu onderzocht worden. De onmiddellijk opvallende gedachte is dat het plasma dat de ruimte doordringt, ver van een levenloos en willekeurig verspreid gas is, meer verwant aan het bloedplasma – een levend element dat vastberaden een circulerende rol in het lichaam van een kosmische entiteit vervult.

Vervolg in Deel 3

-----------------------------------

1. Cosmology: Myth or Science? H Alfven
2. De Geheime Leer Deel 1, blz 541-542. H P Blavatsky
3. Verzamelde Geschriften deel XII, blz. 700. H P Blavatsky
4. http://www.bbc.co.uk/manchester/content/articles/2006/06/22/220606_electrical_tissue_feature.shtml