Op 23 november 2010 nam de Algemene Vergadering van de VN de historische resolutie 65/5 aan met de verkondiging dat tijdens de eerste week in februari jaarlijks de wereld-interreligieuze-harmonie-week zal worden gevierd. Deze resolutie “moedigt alle landen aan om de verspreiding, op volledig vrijwillige basis, van de boodschap van interreligieuze harmonie en goede wil te steunen (…) gebaseerd op de liefde tot God en liefde voor de naaste (…), ieder in overeenstemming met hun eigen religieuze tradities en overtuigingen.” De week is een voorbeeld van een plechtigheid van de VN. De VN plechtigheid, gevierd over de hele wereld, heeft tot doel de belangstelling voor de activiteiten en programma’s te stimuleren, en om het bewustzijn en de acties over belangrijke politieke, sociale, culturele, humanitaire en mensenrechten thema’s te bevorderen.

Zo werd in februari 2011 de Wereld Interreligieuze Harmonie Week ingehuldigd. In 2012 hield de President van de 66ste Algemene Vergadering, samen met de Lidstaten, de VN Agentschappen, de Ngo’s een evenement in de VN Algemene Vergadering waarbij deze week werd gevierd, getiteld “Gemeenschappelijke Basis voor het Gemeenschappelijke Goede”. Dit jaar op donderdag 14 februari 2013 was Wereld Goede Wil uitgenodigd om de tweede viering van deze week bij te wonen. De gebeurtenis, getiteld  “Verenigd voor een cultuur van Vrede via Interreligieuze Harmonie”, werd voorgezeten door de President van de Algemene Vergadering, Mr Vuk Jeremié, UNESCO, en het Comité van Religieuze Ngo’s bij de VN, en werd gecosponserd door de afvaardiging van Guatemala, Jordanië, Irak, Kazakhstan, Maleisië en Nieuw Zeeland, met de steun van de afvaardiging van Libië, de Filippijnen, Samoa, Zimbabwe, en ook van de NGO van de Wereld Vrede Gebeds Genootschap. Werkten eveneens mee, de Wereldwijde Beweging voor de Cultuur van Vrede, het NGO Comité over Vrijheid van Religie en Geloof, het NGO Comité over Spiritualiteit, Waarden en Wereldwijde Bekommernissen-NY, het NGO Comité over het VN Internationale Decennium van de Inheemse volkeren van de wereld, de Spirituele Afgevaardigden bij de VN, en de Waarden Afgevaardigden bij de VN.

De lange lijst van deelnemende organisaties toont duidelijk aan dat de VN, de Lidstaten, en de burgerlijke maatschappij dit thema van de Interreligieuze Harmonie ernstig nemen, en dat is een bemoedigend feit. De zaal van de Algemene Vergadering was vol met de vertegenwoordigers van de verschillende geloven en op spiritualiteit gebaseerde gemeenschappen en er was een echt gevoel, voornamelijk tijdens de Vredes Gebeden, van een groeps aanroep, die de hogere machten opriep om de menselijke inspanningen te steunen om de doelstellingen en beginselen vastgelegd in het handvest van de VN te dienen. De President van de Algemene Vergadering, voormalig Minister van Buitenlandse Zaken van de Republiek Servië, vatte de geest samen in zijn openingsrede. Hij gaf een vers uit het Boek der Psalmen: iedere religieuze traditie heeft een versie van haar leringen – dat de mens het recht heeft om zijn geloof in de Almachtige te plaatsen, in Zijn goddelijk plan en verlossende macht. Duizenden jaren heeft een dergelijk geloof geholpen om de menselijke geest te ondersteunen, door middel van conflicten en strijd, hongersnood en epidemieën.

De gebeurtenis had drie elementen. Eerst deelden de vertegenwoordigers van de VN en de burgerlijke maatschappij hun bedenkingen over de rol van de interreligieuze harmonie in vredevolle discussiegroepjes. Een brede waaier van thema’s kwam aan bod, van de wereldwijde nucleaire ontwapening, tot de herdenking van de Holocaust, en van de bescherming van religieuze minderheden, tot het beëindigen van geweld tegen vrouwen. In een bewogen toespraak bevestigde de permanente vertegenwoordiger van Irak bij de VN, Ambassadeur T. Hamid Al-Bayati: Alle religies, alle heilige boeken, alle profeten en boodschappers, komen van dezelfde bron, die dezelfde God is die we aanbidden wanneer we naar de moskee, naar de kerk, naar de synagoge, naar de kampong gaan … . Daarna was er een symfonie van vredebidders, er waren momenten van ongewone diepe éénlijnigheid en aanroep wanneer de vertegenwoordigers van Inheemsen, Bahá’í, Boeddhisten, Kristenen, Hindoe, Humanisten, Jain, Joden, Moslims, Sikhs en Zoroaster mensen hun bevestigingen en gebeden offerden, met muzikale begeleiding. Het laatste deel was de Wereld Vredes Vlag Ceremonie: de vlag van iedere Lidstaat en Waarnemer werd vertoond, gedragen waar mogelijk door een nationaal vertegenwoordiger. Bij elke vlag werd de naam van het land aangekondigd en iedereen werd uitgenodigd om dan te antwoorden, “Moge vrede zijn in … (naam van het land)”. Uiteindelijk werden alle vlaggen in de hal voorgehouden en de afsluitende bevestiging weerklonk, “Moge Vrede de Aarde behoeden”. De gebeurtenis diende als een vreugdevolle bevestiging van de eenheid in bewustzijn wat de VN tracht te bevorderen, en de positieve rol dat het interreligieus werk kan spelen in het bevorderen van juiste menselijke verhoudingen en vrede.