Vertrouwen – De uiterlijke Uitdrukking van innerlijk Geloof

Aplomb, zekerheid, durf, moed, standvastigheid, lef, zelfverzekerdheid, zelfvertrouwen – dit zijn enkele van de vele synoniemen voor vertrouwen – een positieve en bewonderenswaardige eigenschap. Het wordt gezien bij experts van alle geledingen. Op zijn best is het een zonnige kwaliteit die naar anderen uitstraalt in een vrolijke, verlichte zekerheid dat alles goed is en goed zal komen. Als een krachtige magneet trekt vertrouwen iedereen in zijn kielzog mee.

Haar bron kan voortkomen uit een schat aan natuurlijk talent, geluk of opgebouwde ervaring en vaardigheid. Gebaseerd op deze gunstige uiterlijke omstandigheden kan zo'n vertrouwen echter vatbaar zijn voor de oneindige veranderingen van het moderne leven en dan kan wat een constante en veilige aanwezigheid was, een vluchtige illusie worden, een verontrustende beperking en onzekerheid. Het is ook waar dat voor sommigen van ons vertrouwen altijd een relatief zeldzame ervaring is geweest en nog steeds is, terwijl onzekerheid dat niet is. In een competitieve omgeving zijn er veel meer verliezers dan winnaars, en ongunstige omstandigheden, of ze nu mild of ernstig zijn, dragen ook bij aan een gebrek aan zekerheid, hoe zelfverzekerd men voor anderen ook mag lijken.

Het is misschien niet zo voor de hand liggend, maar vertrouwen hoeft niet afhankelijk te zijn van deze uiterlijke omstandigheden. Er zijn geestelijke fundamenten voor een veel betrouwbaarder vertrouwen. Het vereist een verschuiving in de manier waarop we hiernaar kijken en het perspectief dat kan worden gegeven door een ander synoniem voor vertrouwen. Dat woord is geloof. In het dagelijks gebruik lijkt het erop dat geloof een veel minder populair woord is dan het ooit was, en het lijkt niet de sprankelende aantrekkingskracht van vertrouwen te hebben. Een definitie in een woordenboek zegt dat geloof geloven is (zonder bewijs). Dergelijke definities suggereren een wereldbeeld dat afhankelijk is van de fysieke zintuigen en een onderliggende suggestie dat geest geen aanleiding kan geven tot manifestatie, of dat geloof slechts een ongegronde doctrine of onvoorzichtig vertrouwen is.

In tegenstelling hiermee beschouwt Driehoeken geestelijk bewustzijn als het medium voor het introduceren van materiële gevolgen. Dit is de basis voor een netwerk van verlichte goede wil en geestelijke leringen, dat resoneert met de vooronderstelling van deze Bijbelse passage: “Geloof is de substantie van dingen die men hoopt, het bewijs van dingen die niet worden gezien.” [Hebreeën 11:1-6 King James Versie] De wereld van de geest schijnt hier doorheen. Elke Driehoekenwerker bouwt met het vertrouwen dat de gedachte creatief is en via deze verlichte gedachte wordt goede wil verspreid. In dit werk hebben we het volste vertrouwen. Met verbonden lichtpunten wordt een netwerk gebouwd voor het scheppen van juiste menselijke verhoudingen – met in het centrum een eenlijnigheid van de harten die een pad vormen voor de verwachte avatar, de Komende.

***

"In stilte en vertrouwen zal uw sterkte zijn”. Heeft u ooit de diepe occulte zin dezer woorden opgemerkt? Stilte duidt op de noodzakelijke gesteldheid van het astrale of emotionele lichaam; vertrouwen, dat is de uitwendige uitdrukking van een inwendig geloof, geeft de gesteldheid van het denkvermogen aan. ... Stilte leidt naar een gave weerspiegeling in het stille water van het emotionele leven, en dit in het licht der ziel. Vertrouwen is de uitdrukking van het geloof der persoonlijkheid in het bestaan van de ziel en van het Plan. ‘Geloof nu is vertrouwen bij hetgeen gehoopt en een overtuiging aangaande dat wat niet gezien wordt.’ Deze begeerde werkelijkheden, in de emotionele geaardheid weerspiegeld, roepen aspiratie op en versterken geloof". Discipelschap in het Nieuwe Tijdperk, Vol. I, A.A. Bailey, p. 339