Een van de voornaamste overtuigingen die het werk van Wereld Goede Wil inspireren is, dat wij alleen door voortdurend toepassen van het beginsel goede wil naar een wereld kunnen gaan, die door juiste menselijke verhoudingen bestuurd wordt. Evenals “goede wil”, is “juiste menselijke verhoudingen”, een begrip, dat nog niet de aandacht krijgt die het zo dringend nodig heeft, daar het een vrijwel algehele ommekeer van denken en hart vereist. De verschillende crises, die ons blijven teisteren, van racisme, van economische ongelijkheid, van ecologische verwoesting, enz., zijn zulke duidelijke voorbeelden van verkeerde menselijke verhoudingen, dat het voor de hand liggend zou moeten zijn, dat de toepassing van juiste menselijke verhoudingen essentieel is op individuele, groeps, nationale en planetaire schaal. Wij zijn zo gelukkig, dat zoveel mensen van goede wil de uitdaging opnemen om goede wil op vele uiteenlopende situaties toe te passen, zoals wij in de vorige uitgave van deze nieuwsletter hebben gezien. Zoals Alice Bailey opmerkte, “[e]en interessant aspect van goede wil is, dat het, naarmate hij zich in het bewustzijn van de mensen ontwikkelt, allereerst de bestaande scheidingen aan de oppervlakte brengt, die er in het politieke, religieuze, sociale en economische leven van de mensen overal ter wereld bestaan. Het aan het licht brengen van een kloof wordt altijd (want zodanig is de schoonheid van de menselijke geest) vergezeld van pogingen langs alle mogelijke wegen om die te overbruggen of de kloof weg te werken.” ( De Stralen en de Inwijdingen, blz.750)
Een mogelijke spitsvondigheid die iemand zou kunnen vinden over ‘juiste menselijke verhoudingen’ zou geuit kunnen worden over het middelste woord ‘menselijke’. In een periode in de wereldgeschiedenis waarin sommige conservatieven waarschuwen voor een zesde grote golf van uitroeiing van soorten, een golf die voor de eerste keer rechtstreeks aan menselijk handelen is toe te schrijven, hoe is het dan met andere natuurrijken? Het antwoord ligt in het feit, dat de toepassing van goede wil niet tot één aspect van de schepping beperkt kan worden, maar een universele uitstraling is die alle wezens omvat. Dus, op dezelfde tijd dat ze de kloven tussen de mensen dicht, herstelt ze ook de soms vertroebelde relaties die wij met onze medeschepselen hebben. Daaruit volgt dat juiste verhoudingen met de andere natuurrijken zich vanzelfsprekend parallel met juiste menselijke verhoudingen ontwikkelt.
Er is evenwel beslist geen twijfel aan dat, evenals in het geval van de mensen, we nog ver te gaan hebben in het vestigen van juiste verhoudingen met dieren, planten en zelfs met het minerale rijk, dat werkelijk als ‘juist’ beschreven zou kunnen worden. Het is dus de moeite waard er bij stil te staan om te overwegen waar wij nu zijn, en na te denken over enkele van de op gang komende initiatieven, door afzonderlijke personen en groepen geleid, die de kloven tussen ons en andere bewuste wezens dichten.
GOEDE WIL IS … de brug die de natuurrijken tot een eenheid verbindt.
