Over Leven en Liefde - september 2021
Wat maakt een mens tot een mens? Men zou kunnen stellen dat het de onsterfelijke ziel, het zelf, de bewoner in de vorm is die de ware mens is en dat al het andere het niet-zelf, het voertuig of slechts een projectie van dat zelf is. Zo'n aloude waarheid is onmiskenbaar correct, maar blijft onvolledig voor zover het de schoonheid, verwondering en levendigheid van de menselijke ervaring over het hoofd ziet. Alleen door het proces van het menselijk leven en evolutie kan eenieder worden wie we zijn, en altijd in wezen waren. Pas als de uitdagingen van de menselijke ervaring zijn overwonnen en de schoonheid, verwondering en goddelijkheid van de drie werelden wordt gezien en gehoord, kan de ziel worden geopenbaard.
Het feit van verhoudingen ligt aan de hele menselijke ervaring ten grondslag. Naarmate het kind opgroeit van adolescentie tot volwassenheid en vervolgens naar ouderdom, vormen de leraren, mentoren, geliefden, familie, vrienden op krachtige wijze wie men wordt. Binnen de zich ontwikkelende psyche van de mens nemen deugd en ondeugd, triomf en mislukking, aspiratie en moedeloosheid, en willekeurig aantal andere paren van tegenstellingen toe en af, totdat er zich een juiste verhouding heeft gevormd en de middenweg is gevonden. Dergelijke innerlijke verhoudingen werken tegelijkertijd in op onze uiterlijke verhoudingen en roepen moed, mededogen, empathie, creativiteit, intelligentie, visie, standvastigheid en opoffering op – de kwaliteiten van het hoogste menselijke altruïsme. Een dergelijke manifestatie wordt mogelijk gemaakt door de overschaduwende ziel, die zelf de kern is van de meest volmaakte onschadelijkheid, totale opoffering en hoogste kennis. De ziel is het licht zelf, voortgebracht door het samenbrengen van geest en materie. Het is het beginsel van verhouding of van Liefde.
Liefde is veel meer dan menselijk sentiment. Het is de evolutiekracht die alle dingen verder trekt naar een volmaakte voltooiing. Ze bouwt, ontwricht en vernietigt uiteindelijk alle vormen die de uitdrukking van het leven van de ziel belemmeren. Het is de kracht die alles in orde houdt. Liefde verenigt de werelden – de wereld van het menselijk leven en de wereld van de ziel. Hoe meer men liefheeft, hoe meer deze kosmische kracht door iemands wezen naar anderen kan stromen.
Hoe kunnen we onszelf transformeren in levendige centra van stralende liefde? Door zelfvergetelheid, opoffering, wil, kennis, empathie, mededogen, door het cultiveren van vreugde in alle dingen, en door de menselijke ervaring ten volle te beleven. Dit leidt uiteindelijk tot zielebewustzijn en na verloop van tijd tot de ontwikkeling van de intuïtie. Intuïtie is “een alomvattende begrip van het beginsel van universaliteit” en wanneer deze in werking is brengt ze een vereenzelviging voort met alle wezens en een volledig verlies van het gevoel van afgescheidenheid.
Voor de mens is het opwekken van de intuïtie de hoogste uitoefening van de kracht van de liefde. Zo'n hoge uitdrukking van liefde – die een direct en alomvattend begrip van het beginsel van verhoudingen zelf vergt – vraagt dat we alles geven wat we te geven hebben. Zo'n geven leidt ons door de menselijke ervaring en verder naar de glorie van een nog groter leven.