> Het financieren van de door de Hele Wereld Gedeelde Economie - Een verslag over het Eerlijk Delen van de Hulpbronnen in de Wereld. (beschikbaar op www.stwr.org/financing-the-global-sharing-economy)
De Niet Gouvernementele Instelling Het Verdelen van de Hulpbronnen van de Wereld (Share the Worlds Resources) heeft een belangrijk rapport opgesteld dat onderzoekt: “Hoe $52.8 triljoen te mobiliseren om levensbedreigende ontbering te voorkomen, bezuinigingen om te keren, en de krachtige invloed van de mens op de klimaatverandering te matigen”.
In Het Financieren van de door de Hele Wereld Gedeelde Economie argumenteren de schrijvers erover, dat we met een tweevoudige globale noodtoestand geconfronteerd worden. Aan de ene kant geven de cijfers aan, dat extreme armoede en klimaat-gerelateerde rampen elke dag meer dan 40.000 levens eisen, en miljoenen meer hard treffen. Tegelijkertijd maken bezuinigingen in het maatschappelijke systeem van vele van de rijkste landen het voor veel mensen moeilijker om in hun basisbehoeften te voorzien. De schrijvers verbinden deze twee omstandigheden met elkaar door het idee van de “gedeelde economie” – systemen van welzijn en opnieuw verdelen, die plaatselijk, nationaal en globaal bestaan, voortgekomen uit de bijdragen van personen, groepen, staten en andere instellingen. Dit omvat de moderne maatschappelijke veiligheidssystemen van rijkere landen, de ontwikkeling van maatschappelijke veiligheidssystemen van landen met een laag inkomen, en ontwikkelingshulp. Hun standpunt is dat, daar het opgezet is in het midden van de twintigste eeuw, dit ‘delen van de economie’ nu door regeringen ondermijnd wordt. In een wereld die toch al heel ongelijk is, beweren zij, dat dit verwaarlozen van het beleid de rijkdom opnieuw te verdelen tot een globale ramp heeft geleid.
De schrijvers zien in, dat de oorzaken die aan de meest urgente problemen ten grondslag liggen, waar de mensheid mee geconfronteerd wordt, ingewikkeld zijn, en hervormingen van de wereldeconomie op grote schaal vereisen, hervormingen die veel tijd zullen vragen. Toch zeggen zij dat het aanpakken van deze noodtoestand niet op deze veranderingen kan wachten – de urgentie van zo vele miljoenen die met verschrikkelijke armoede geconfronteerd worden vragen om onmiddellijke actie, en is uitstekend op te brengen. Zij wijzen dan tien politieke opties aan, die elk jaar meer dan $2.8 triljoen zouden kunnen opbrengen om het delen van de economie te versterken zowel binnen als tussen de naties. Deze politieke opties worden hieronder in een lijst gezet, met enkele verklarende opmerkingen:
1) Belasting op financiële speculaties: Een belasting op financiële transacties zou kunnen helpen markten te reguleren door de meest destabiliserende handelspraktijken te ontmoedigen.
2) Fossiele brandstof subsidies beëindigen: Als alle soorten subsidies voor biobrandstof en fossiele brandstof tegen 2020 geleidelijk aan worden opgeheven, dan zou de vrijgekomen som geld algemene toegang tot energie veilig kunnen stellen, een belangrijke hefboomwerking op investeringen hebben in vernieuwbare energie, en programma’s financieren die landen de kans geven de invloed van klimaatverandering te matigen.
3) Militaire uitgaven anders te besteden: 25% van de militaire uitgaven in de wereld, indien anders besteed, zou meer dan $ 400 biljoen vrijmaken om levens te redden en het vredesopbouwwerk van de VN te versterken. Ongelijkheid is een grote potentiële oorzaak van conflicten, wat inhoudt, dat toekomstige wereldomvattende veiligheidsstrategie zich moet richten op internationale samenwerking en economisch delen.
4) Het vermijden van belasting een halt toeroepen: Een serie maatregelen, van het de kop indrukken van belastingparadijzen en een eind maken aan gemeenschappelijk misbruik maken van belastingen, belastingstelsels in het zuiden van de wereld versterken en meer progressief belasting beleid in rijke landen aannemen, is een zakelijke manier voor naties om hun bronnen billijker te verdelen.
5) Internationale hulp vermeerderen: Een toename van internationale hulp op korte termijn tot 1% van het Bruto Nationale Inkomen zou een verhoging verschaffen die heel hard nodig is om in de meest urgente behoeften van ontwikkelingslanden te voorzien.
6) Het beëindigen van de steun aan de landbouwindustrie: om heel serieus de voedselcrisis in de wereld aan te pakken, en de veiligheid van voedsel in het zuiden van de wereld te vergroten, is het uitbannen van verspillende subsidies aan krachtige landbouwindustriële organisaties nodig.
7) Het voortdurend benutten van de bronnen het Internationale Monetaire Fonds: Het de weg wijzende verslag van het IMF over het opheffen van armoede in het verleden is omstreden. Toch heeft dat het vermogen grote sommen geld bijeen te brengen en te verdelen om armoede uit te roeien, daardoor kan een verstandig zich opnieuw richten op inspanningen veel doen om zijn in diskrediet gebrachte legitimiteit te herstellen.
8) Belasting op vuile brandstof: Het idee van een koolstof belasting op fossiele brandstof wordt door vele wetenschappers goed gesteund, evenals door milieu groepen en economen, en sommige landen hebben het al ingevoerd. Zo’n belasting verschaft een aansporing om fossiele brandstof efficiënter te gebruiken, en moedigt de verandering aan naar een toekomst met minder koolstof.
9) Het opheffen van onjuiste schulden: Ondanks het feit dat er bewegingen zijn om schulden kwijt te schelden, worden ontwikkelingslanden nog steeds zwaar belast door de noodzaak aan hun terugbetalings-verplichtingen te voldoen, geld dat anders gebruikt zou kunnen worden om hun maatschappelijke veiligheidssysteem op te bouwen. Het opheffen van schulden voor dictatoren alleen zou $ 81 biljoen per jaar vrij maken, en de weg banen om in de toekomst alle schuld kwijt te schelden.
10) Het beschermen van invoertarieven: De huidige handelsbesprekingen van over de hele wereld beïnvloeden negatief de landen in het zuiden van de wereld door sommige landen te dwingen hun invoertarieven te verlagen, in plaats van hen de politieke ruimte te gunnen hun nationale economie te reguleren in overeenstemming met hun ontwikkelingsdoeleinden.
Elk van de bovengenoemde maatregelen heeft in het verslag zijn eigen zorgvuldig onderzochte hoofdstuk, waarin de beweegreden achter elk afzonderlijk in detail wordt weergegeven evenals de te verwachten voordelen ervan, en het verschaft een uitgebreide lijst bronnen voor verdere studie.
De auteurs merken op dat ook het verwezenlijken van de redelijke voorstellen in het verslag massale openbare steun vereist. Zij roepen op tot “deelname van alle mensen in de wereld om te vragen om een hervorming die verder gaat dan de nationale grenzen”, en merken op dat de verantwoordelijkheid voor actie niet alleen voor degenen is die gewoonlijk campagne voeren en de Niet Gouvernementele Instellingen, maar ook op de schouders van gewone mensen rust als we “een verenigde en geïnformeerde openbare mening moeten smeden die het delen van de economie in al haar facetten moet bevestigen en versterken”. “Het Delen van de Hul Hulpbronnen in de Wereld” zorgt voor een fascinerend voorbeeld, dat zeker weerklank zal vinden bij alle mensen van goede wil overal. Voor meer informatie over het werk van de Hulpbronnen van de Wereld Delen kijkt u naar hun website op:www.stwr.org
