NAAR DE OPLOSSING VAN HET CONFLICT TUSSEN HET OUDE EN HET NIEUWE
Indien wereldaangelegenheden zodanig omgevormd dienen te worden, dat zij leiden tot juiste menselijke verhoudingen, is het van wezenlijk belang, dat de nieuwe waarden in het leefpatroon der mensheid naar voren komen. Juist als deze waarden merkbaar worden in het menselijk gedrag is het duidelijk dat zij in conflict komen met verouderde waarden, kenmerkend voor het verleden.
Daar waar alomvattendheid, samenwerking, samen delen en verantwoordelijkheid voor het gemeenschappelijke hoorde te zijn, daar wordt scheiding, strijd, hebzucht en onverantwoordelijkheid aangetroffen. Te midden van conflict tussen oud en nieuw, staan de mannen en vrouwen van Goede Wil, overal ter wereld. Doordat zij trachten juiste menselijke verhoudingen te vestigen, vormen zij een wereldwijde bemiddelende groep, door wiens toedoen wereldaangelegenheden worden veranderd. De confrontatie met dit probleem is voor hen een uitdaging. Hoe kan het conflict tussen het oude en het nieuwe fundamenteel worden opgelost?
Een eerste stap in de richting van de beantwoording van deze vraag is een onderzoek naar de veroorzakende kracht van het conflict. In wezen is conflict een botsing van twee tegengestelde krachten. In het menselijk leven kan kracht zich mentaal, emotioneel en fysiek manifesteren. Een kracht kan de vorm aannemen van een idee, van toewijding, verlangen of van fysieke actie. Nog een kenmerk van macht is de wil, de bedoeling of motivatie, die haar in een bepaalde richting drijft. Waar mentale, emotionele of fysieke krachten met onderling tegengestelde bedoelingen elkaar ontmoeten, daar zullen conflicten ontstaan.
Een kijk op wereldaangelegenheden uit een oogpunt van macht, laat twee krachten zien, die strijden om de heerschappij op alle gebieden van menselijk leven. Er is een evolutionaire kracht die juiste menselijke verhoudingen, een nieuwe beschaving en een nieuw bewustzijn tot stand zal brengen. Er is ook een involutionaire macht in de vormen en voorwaarden van leven aanwezig, die de evolutionaire ontwikkeling van het koninkrijk der mensen verhindert en tegenwerkt.
De evolutionaire kracht is de Goddelijkheid Zelve, die altijd streeft naar volmaakter manifestatie in de stof. Zij die een Goddelijk beginsel in de mensen en het Universum beamen, moeten niet de gevolgtrekking maken, dat dit principe noodzakelijk ontwikkeld moet worden in de wereldaangelegenheden. Het is altijd aanwezig in de visies, ideeën, waarden en idealen, die in elke periode van de wereldhistorie de mensheid zal moeten leiden naar haar volgende Goddelijke vervulling.
Thans demonstreert zich de evolutionaire macht in de visie op de ene mensheid en een wereldbeschaving, gegrond op eenheid, te -midden van verscheidenheid. Het is aanwezig in de waarden van betrokkenheid, samenwerking, samen delen en verantwoordelijkheid voor het algemeen welzijn, dat nu kenmerkend moet zijn voor internationale politiek, wereldeconomie, rassenverhoudingen, godsdiensten en alle terreinen van menselijk leven. De evolutionaire macht manifesteert zich middels al die acties, door de mensheid ondernomen, die haar leiden naar een geestelijke en fysieke realisatie van haar één zijn.
In tegenstelling daarmee gebruikt de involutionaire kracht de vorm van de versleten oude idealen en gedachtevormen, die hun diensten bewezen hebben, door het ras te brengen tot zijn huidige punt van ontwikkeling, maar die nu moeten verdwijnen, opdat de nieuwe tijd kan worden ingeleid, zoals verlangd wordt. De involutionaire kracht is de traagheid van die scheidende en zelfzuchtige bedoelingen, die als zij zouden kunnen overheersen zouden leiden tot inkapseling van de levenskracht en uiteindelijk tot vernietiging.
Wanneer we inzien dat het fundamentele conflict in wereld aangelegenheden de uitwerking is van bepaalde krachten wordt de rol die mannen en vrouwen van Goede Wil hierbij te vervullen heb¬ben duidelijk. Om de Kracht in evenwicht te houden die leiden naar disintegratie en vernieling door in zichzelf de krachten van integratie en opbouw te belichamen die de nieuwe wereldorde zullen vestigen.
Het woord “belichamen” bevat de sleutel tot verstaan van hoe Goede Wil het conflict tussen het oude en het nieuwe in harmonie kan brengen, zoals de wil kan bijdragen tot de ontwikkeling van het Goddelijk Plan. Webster's woordenboek definieert "embody" als: er een lichaam aangeven, vorm geven, transformeren in een bepaalde, vaste vorm. Om de evolutionaire kracht te belichamen moeten de mannen en vrouwen van Goede Wil, deze kracht vorm geven in hun eigen leven, door hun woorden, streven en handelingen. Op deze wijze dienen ze als Kanaal voor een macht die de nieuwe wereldorde zal scheppen.
Door de belichaming van de evolutionaire kracht is er een brandpunt voor het bouwen van die vormen die zullen leiden tot de verwerkelijking van de nieuwe tijd en door middel van dat brandpunt van opbouw wordt de aandacht afgeleid van die vormen, die de voortgang belemmeren. Aldus ontstaat langzaamaan de tendens, die stabilisatie en harmonie tot gevolg heeft.
Het conflict tussen het oude en het nieuwe zal niet naar tevredenheid worden opgelost, door het weerstaan van die vormen, die de involutionaire kracht belichamen. Aanval leidt slechts tot groter verdeeldheid en afscheiding en tot sterker verdediging en daarom verschanst de involutionaire kracht zich door het zoeken naar vervangende vormen. Wanneer men het negatieve wil aanvallen stimuleert men het juist. Laat de mens "geen kwaad weerstaan, doch zodanig het goede organiseren en mobiliseren en aldus de handen van de werkers, die aan de zijde van rechtschapenheid en liefde staan, te versterken, zodat er minder gelegenheid is voor het kwaad".
Erkenning van het beginsel dat, het positieve te voeden beter is dan het negatieve te bekritiseren, is ook duidelijk in recente ontwikkelingen bij de Jeugdbeweging in het Westen en in het werk van de Verenigde Naties. Commentatoren van de beweging in de jeugd hebben opgemerkt, dat de betrekkelijke rust van de jeugd gedurende de laatste jaren niet zozeer toegeschreven moet worden aan apathie, als wel aan erkenning van het feit, dat de enige werkelijke weg om de wereld te veranderen niet is de bestaande toestanden die er in de maatschappij zijn, aan te vallen, maar door actieve deelname aan de positieve veranderingen daarvan, zoals een populaire slogan het heeft uitgedrukt: "Als je geen deel van de oplossing bent, ben je een deel van het probleem". Zo is een betekenisvol deel van de inspanningen van de Verenigde Naties gewijd aan vredesopbouw, het bouwen van samenwerkende en onderling afhankelijke betrekkingen en hun samenwerking op vele terreinen van menselijke activiteit, die het fundament kunnen zijn voor een nieuwe wereldorde.
Heden dringt de evolutionaire kracht op ieder terrein van menselijk leven door. Mannen en vrouwen van Goede Wil die weten dat hun levens onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en met het geheel en dat ze het geheel beïnvloeden door de kracht van hun ideeën, streven en acties, moeten leren in hun levens-uitdrukking vorm te geven aan de kracht die de nieuwe mens en de nieuwe beschaving zal openbaren. Dit vereist het leren onderscheiden hoe, zowel de evolutionaire als de involutionaire krachten zich in wereld-aangelegenheden manifesteren.
Als mannen en vrouwen over de gehele wereld steeds meer actief gaan deelnemen aan het opkweken van de evolutionaire Goddelijke Kracht, dan zal het accent wat betreft wereldaangelegenheden verlegd worden en de mensheid leiden naar de volgende grote bereiking.
HET BEGINSEL VAN EENHEID
Eenheid is. Leven is één. Verspreid over eeuwen hebben grote intuïtieven bij herhaling getuigenis afgelegd van de eenheid, die aan de verscheidenheid ten grondslag ligt. Heden zijn wetenschappelijke ontdekkingen snel de eenheid, die al het leven omvat, aan het openbaren. In vreugdevolle zekerheid kunnen mannen en vrouwen van Goede Wil voortgaan breuken te herstellen.
"Onder de hemel en gezin," zei Confucius. Nu heeft, door onderzoekingen van de op elkaar inwerkende levensvormen, de wetenschap vastgesteld, dat er een keten van leven is, zich uitstrekkend van de allerkleinste protozoa tot de mens, samengesteld uit onderling afhankelijke en onderling verbonden ecologische systemen. Nog steeds gelooft de mens, dat de bevrediging van zijn eigen zelfzuchtige behoeften hem machtigt zich te bemoeien met een mogelijke vernietiging van het delicate evenwicht in de natuur.
Socrates merkte op: "Wanneer men je naar je land vraagt, antwoord dan nooit "ik ben een Athener of Corinthiër", maar zegt: "ik ben een wereldburger". Heden houden aparte volkeren hardnekkig vol dat hun nationaal belang verschilt van dat van de éne mensheid, dat de bevrediging van deze nationale belangen van groter gewicht is dan welke onrechtvaardige gevolgen deze ook voor de rest van de mensheid moge hebben, als dat in de lijn van een volk ligt. Het is duidelijk dat gedacht wordt, dat de mensen van een volk verschillen van de rest van de mensheid en dat de aparte eenheid belangrijker is dan het geheel.
Naties strijden voor militair overwicht, politiek voordeel en de voldoening van opgedreven economische hebzucht, het in weerwil van alles laten gelden van afgescheidenheid, terwijl in feite de wetenschappelijke erfelijkheidsleer heeft aangetoond, dat er genetisch geen verschillende mensen of rassen zijn, maar slechts één mensheid. De verscheidenheid van rassen is niet te wijten aan verschillende genetische achtergronden. Wat de verschillen in fysieke verschijning bepaalt is eenvoudig het veel meer voorkomen van zekere genen – genen, die deel zijn van de gehele mensheid. De natuurlijke selectie van de omgeving veroorzaakt de veelvuldige verschijning van bepaalde genen. De wetenschappelijke bestudering van erfelijkheid heeft een feitelijke basis voor de broederschap der mensen gelegd, aldus de verklaring van St. Paulus bevestigend: "God heeft alle volken uit één bloed doen ontstaan."
St. Paulus bevestigt ook de eenheid van leven als: "De Ene in Wie wij leven, bewegen en ons bestaan hebben." Nucleaire Natuurkunde heeft alle levensvormen teruggebracht tot één essentie, die het hele Universum doordringt: ENERGIE. Verder hebben recente ontdekkingen op het terrein van de psychologie aangetoond dat tijdens verheven waarneming van de realiteit bij "piekervaringen" deze Wereld en geen andere, gezien wordt als een inherente eenheid. Desondanks gaan de mensen dóór, eerder hun onderlinge verschillen dan hun overeenkomsten te benadrukken. Zij weigeren hun persoonlijke, ik-gerichte wil te onderwerpen aan het Welzijn van het groter geheel.
Zo’n egoïsme, of dat nu nationaal, radicaal, economisch, godsdienstig of persoonlijk is, stoelt op de grote "ketterij van afgescheidenheid". Afgescheidenheid wordt bepaald door het geloof dat de mens van nature apart staat, onafhankelijk van een niet bestaand, groter geheel en daarom geen verantwoordelijkheid draagt. Behalve dat deze mening in tegenstelling staat tot het inzicht van de mensheid door de eeuwen heen is het nu ook in directe tegenspraak met de wetenschappelijke waarheid. In de woorden van Barbara Ward in "Slechts één wereld" (gepubliceerd in 1983):
"Het verbazingwekkende van ons, dieper begrip van de realiteit van de laatste vier- of vijf decennia, is de mate, waarmee zoveel van de oudere morele inzichten van de mensen bevestigd en versterkt worden. De wijsgeren vertelden ons dat we één waren, deel van een groter geheel, hetgeen van wezenlijker belang is dan onze plaatselijke activiteiten en behoeften. Zij vertelden ons dat alle levende wezens samen geweven zijn in een zeer ingewikkeld web van onderlinge afhankelijkheid. Zij vertelden ons dat agressie en geweld, het blindelings afbreken van de subtiele verhoudingen van bestaan kon leiden tot vernietiging en dood. Dit waren, om zo te zeggen, over 't algemeen ingevingen, opgemerkt bij studie over de menselijke samenleving en gedrag. Wat wij nu leren is dat het feitelijk beschrijvingen zijn van de manier waarop ons universum werkelijk functioneert.”
Zowel onwetendheid als kennis hebben ertoe bijgedragen de mensen en de volkeren tegenover elkaar te stellen. Van de ene kant kan men niets anders doen dan de reusachtige verscheidenheid van verschijnselen, gewoonten, culturen en beschavingen te erkennen. En het is bijna onvermijdelijk, dat waar geen helder begrip bestaat, zo'n verscheidenheid zal leiden tot afgescheidenheid. Bovendien is in zeker opzicht, zelfzucht een natuurlijke uiting in de evolutie van het menselijk bewustzijn.
Niettemin heeft een menselijk bewustzijn zich juist met steeds toenemende omvattendheid uitgebreid van de familie tot de stam, tot de gemeenschap en tot het volk. Indien de mensheid het huidige tijdperk wil overleven is het noodzakelijk, dat haar bewustzijn zich verder uitbreidt van het nationale naar het planetaire, de éne mensheid. Wereldproblemen confronteren de mensheid nu met zaken, die aparte volken niet vermogen op te lossen. Bovendien versterkt de macht, die nu de mens gegeven is door wetenschap en techniek, zodanig de gevaren inherent aan egoïsme en afgescheidenheid, dat de mensheid evenzo ondermijnd kan worden door zijn eigen gebrek aan onkreukbaarheid als wel door moeilijkheden buiten hemzelf. Als eenheid inherent is aan natuur en daarom aan menselijke natuur en als de mensheid niet handelt overeenkomstig de natuurwet en de Wet van zijn eigen wezen, dan is het onvermijdelijk dat de mensheid zal uitsterven.
Wat nodig is, is de erkenning van de éne mensheid; van de verbondenheid te midden van verscheidenheid. Men moet zich realiseren dat het geheel van de mensheid een wezenlijke éénheid is en van grotere spirituele belangrijkheid is dan enig deel daarvan. Evenals de geestelijke Hiërarchie slechts de ene mensheid ziet en niet de oppervlakkige, voorbijgaande nationale belangen, zo moet ook de mensheid leren denken in termen van de éne mensheid, die afgescheidenheid te boven gaat. Diversiteit moet dus erkend worden voor wat het is: het unieke dat ieder mens kan aanbieden, aan het groter heil en potentieel van het geheel.
Aangezien afgescheidenheid en zelfzucht de fundamentele belemmeringen zijn voor de ontwikkeling van de nieuwe planetaire orde zouden deze hindernissen opgeruimd kunnen worden en de nieuwe orde door denken en handelen in termen van éne mensheid aangekweekt worden. Op elk niveau dient de persoon of de groep haar eigen belangen onderschikt te maken aan het welzijn van het groter geheel.
Het individu kan verder bijdragen tot de ontwikkeling van de wereldeenheid, door zijn eigen leven te observeren en te zien hoe hij in afgescheidenheid handelt. Door zijn eigen erkenning van eenheid te koesteren en te verwerkelijken, kunnen de hieruit volgende waarden van samenwerking, samen delen, verantwoordelijkheid en het algemeen welzijn dienen, zijn houding van afgescheidenheid veranderen in één van alomvattendheid. Is het individuele wezen onkwetsbaar in zijn mentale, emotionele en fysieke uitdrukking? Onkwetsbaarheid geeft je geen passieve en negatieve houding. Het is een actieve manier van leven waarbij de wet van Liefde positief uitgedrukt wordt. Het individu kan ook helpen de juiste atmosfeer te scheppen voor de ontwikkeling van de ene mensheid, door het gebruik van gedachtekracht, in dienst van de wereld, door dagelijks de Mantram van Eenwording te gebruiken:
Eén zijn de mensenzonen en één ben ik met hen.
Liefde betracht ik en geen haat;
Te dienen tracht ik zonder verplichte dienst te vorderen;
Te helen tracht ik, niet te wonden.
Moge het lijden zijn beloning in Licht en Liefde brengen.
Moge de Ziel de uiterlijke vorm beheersen,
En ook het leven en al wat er gebeurt,
En Liefde doen verschijnen
Die grondslag is der lotgevallen van de tijd.
Moge visie komen en inzicht.
Moge de toekomst zich ontsluieren.
Dat innerlijke Eenheid te voorschijn kome en uiterlijke scheuring worde overbrugd.
Dat Liefde zegeviere en alle mensen.
Tot Liefde zich bekeren.
Iemand kan ook weigeren samen te werken met, of bij te dragen tot welke manifestatie van afgescheidenheid dan ook, mentaal, emotioneel of fysiek. Anderzijds kan iemand actief die omvattende manifestaties aanmoedigen, die kenmerkend zijn voor geestelijke waarden. Gedachten, toewijding, tijd en geld zijn allen bijdragen die mensen van Goede Wil kunnen leveren aan de dienst van het algemeen belang.
Iedere dag is er bij het nieuws een collage van beelden die tonen hoe egoïsme en afgescheidenheid het groter geheel, zowel internationaal als op plaatselijk niveau, ondermijnen. Het kunnen de zelfzuchtige belangen van twee volken zijn, die de hele mensheid in het kielzog van hun conflict zouden meesleuren. Het kan conflict van de arbeider en de kapitalist zijn, die, elk strevend naar economisch gewin, de stabiliteit van de ware gemeenschap vernietigt, welke zij beiden dienen. Onderzoek de oorzaak van het probleem en het zal onvermijdelijk een of andere vorm van afgescheidenheid en egoïsme zijn.
Eenheid, vrede en veiligheid zullen ontstaan door middel van de erkenning, intelligent toegepast, van het kwade dat leidde tot de huidige wereldsituatie en vervolgens door het nemen van die wijze, meevoelende en begrijpende stappen, die zullen leiden tot bevestiging van juiste menselijke verhoudingen ter vervanging van het huidige competitiesysteem, door samenwerking en door opvoeding van de massa's in elk land, tot natuurlijke en ware Goede Wil en tot de mogelijkheden, die zij tot nog toe niet gebruikt hebben.
Het is essentieel dat de mensheid haar eenheid en onderlinge afhankelijkheid herkent. Mannen en vrouwen van Goede Wil, die op levendige wijze uitdrukking geven aan deze werkelijkheid in hun dagelijks bestaan, kunnen de beslissende factor zijn in het ontstaan van de ene mensheid. Dan zal de basis voor de nieuwe planetaire orde gelegd zijn en kunnen we met Schiller uitroepen: "Vreugde Goddelijke Vonk van alle Goden. ... Uw magie verenigt wat door tradities zo lange tijd gescheiden werd. Waar uw lieflijke vleugels rust geven, worden alle mensen broeders".
SAMENWERKING, DE ACTIEVE UITDRUKKING VAN EENHEID, EN HET BEGINSEL VAN DELEN
