Daar snelle communicatiesystemen in snelheid en capaciteit hebben toegenomen, is een logisch gevolg daarvan een grotere toegankelijkheid tot informatie, die vroeger verborgen was en de kans die informatie tot in alle hoeken van de aarde te verspreiden. Met een enkele, gemakkelijke klik op het toetsenbord van de computer, komt informatie, die diepgaande en verreikende consequenties kan hebben, voor allen beschikbaar. Dit toont de kracht van informatie aan en natuurlijk komen er dan vragen op van oordeelsvermogen en verantwoordelijkheid. Moet een stuk informatie overvloedig over een groot gebied verspreid worden in het belang van het grotere goed? Of wordt het grotere goed beter gediend wanneer die informatie niet openbaar wordt en vertrouwelijk blijft? Moeten wij de algemene trend tot openbaring verwelkomen als de voorbode van een nieuw tijdperk van doorzichtigheid, gebaseerd op “het recht om te weten” en vrijheid van uitdrukking, of het openlijk afkeuren als het einde van privacy en vertrouwelijkheid?
Er wordt veel gediscussieerd over wat wel en wat niet onthuld moet worden, wat individuele privacy en veiligheid, nationale en internationale veiligheid in opspraak brengt en wat de journalistieke vrijheid ondermijnt. De motieven achter openbaren zijn soms niet te ontraadselen, en de onmiddellijke gevolgen van publicatie kunnen de geopenbaarde thema’s en de visie op lange termijn verduisteren, maar het debat over wat het grootste goed voor het grootste aantal is, dient verscherpt het oordeelsvermogen van de mensheid, verruimt haar perspectief en verdiept haar gevoel van verantwoordelijkheid. Alles bij elkaar, wat het goede en verkeerde van elke openbaring ook moge zijn, wij zijn in een tijdperk gekomen waarin “alles van de daken wordt geschreeuwd”, wat weinig keus laat anders dan te werken met de crisis die openbaringen brengt en wij moeten ons in overeenstemming daarmee aanpassen.
Nu de middelen om iets globaal openbaar te maken bestaan, zal het aantal openbaringen, zij het daden van dienstverlening of ontwrichting, net als al het andere, waarschijnlijk toenemen. Wanneer wij dit dus als vanzelfsprekend beschouwen, hoe gaat de mensheid zich dan aanpassen aan de steeds toenemende publiciteit en waar leidt dat op de lange duur heen? Wanneer we het goed en het kwaad van elke openbaring terzijde schuiven, zou het vanuit een groter perspectief dan niet zo kunnen zijn, dat dit allemaal deel uitmaakt van een slordig reddingsproces, waar aspecten van het onderbewustzijn van de mensheid beginnen naar de oppervlakte van het raciale bewustzijn te komen voor onderzoek? Is dit de noodzakelijke voorbode voor krachtige onthullingen van spirituele aard? De geschiedenis bewijst het verwoestende effect, die krachtige religieuze waarheden en beginselen kunnen hebben wanneer de onzuivere psyche krachtig inwerkt. Zulke waarheden kunnen leiden tot een verkeerde uitleg, fanatisme en conflicten door het onvermogen hen correct op te nemen en uit te drukken. Dit verklaart waarom er morele omwentelingen moeten plaatsvinden voordat er enige verlichting kan plaatsvinden. Diep in de psyche van de mensheid blijkt zo’n genezingsproces plaats te vinden.
In de leringen van de Tijdloze Wijsheid vat een oude genezingswet het zo samen: “Perfectie roept imperfectie op. Goed drijft kwaad altijd van de vorm van de mens in tijd en ruimte”.Dit is niet om een onthulling van informatie als een reddende engel op een voetstuk te plaatsen, want dat vereist volkomen zuivere onzelfzuchtige motieven en die zijn zeldzaam; veel daden van onthulling zijn onverstandig en grenzen soms aan anarchie. Het is meer zo dat de onthulling gewoon een factor is in een veel groter proces, waardoor facetten van het menselijk bewustzijn aan het licht worden gebracht om nauwkeurig te worden onderzocht en weggedaan, waar nodig voorafgaand aan de ontvangst en verankering van hogere, spirituele principes in het menselijke ras. De psychologische fasen van dit genezingsproces zijn crisis, spanning en noodsituaties. Dat is te zien in de volgende aaneenschakeling van gebeurtenissen – de crisis van onthullingen veroorzaakt spanning in een vlaag van nadeel beperkende oefeningen en zorgvuldige overweging waarover actie ondernomen moet worden om er zeker van te zijn dat het niet weer gebeurt. Er is op grote schaal openbaar protest en discussie en, al mag het in deze tijd onwaarneembaar zijn, er komt een geringe verandering in de zin van waarden naar het goede, het mooie en het ware.
De Tijdloze Wijsheid leert, dat verborgen spirituele waarheid onthuld wordt wanneer het ontvangende bewustzijn in harmonie ermee resoneert, maar tot die tijd moet het niet gegeven worden voor de veiligheid van de toekomstige ontvanger. Hoewel alle spirituele geheimen tenslotte gekend worden, moet de tijd juist zijn. Wat te onthullen en wat achterwege te houden, wanneer te spreken en wanneer stil te blijven is de vaardigheid in actie, die men verkrijgt wanneer men informatie met anderen deelt. Wij leven in een tijd waarin de mensen gevoeliger en intuïtiever worden, en als massale telepathie als een evolutionaire mogelijkheid wordt geaccepteerd, wat zijn dan de consequenties van ieder die in staat is juist aan te voelen, zo niet de gedachten van een ander werkelijk te lezen? Het is duidelijk dat onze geheime motieven en bedoelingen bekend worden en we daarom onze gedachten, ons spreken en onze handelingen niet op de bron hoeven te richten. Dit wordt bereikt door de conditie van onschuld. Daar de oude geneeswet vroeger verwees naar doorgaan: De methode, gebruikt door de Perfecte mens en gebruikt door het Goede is onschuldigheid. Dit is niet negatief maar perfecte balans, een voltooid gezichtspunt en goddelijk begrip”.
Naarmate de crisis van onthulling de ene na de andere komt, moeten de mensen de lessen van onschuldigheid leren. Want het is deze kwaliteit die het onderscheidende denkvermogen ertoe opwekt en die ons tenslotte uit de duisternis naar een stralende toekomst leidt. Onthullingen van het hogere, spirituele soort kunnen dan te voorschijn stromen waardoor de mensheid dan in staat is haar evolutionaire potentieel dienovereenkomstig te ontwikkelen.
