Mei 2010

Het idee van reizen in de tijd – hetzij terug in het verleden, hetzij in de toekomst – intrigeert al heel lang wetenschappers en schrijvers van sciencefiction. Niet tevreden met de wereld zoals die geschapen is, kan de menselijke verbeelding alle soorten scenario’s dromen, die ons naar het verleden terugbrengen in de hoop de toekomst te begrijpen of te verbeteren; of ons de toekomst in te drijven zodat wij kunnen zien hoe de beslissingen die wij nu nemen goede of ijselijke gevolgen kunnen hebben.

In de film Planet of the Apes (Planeet van de Apen) bij voorbeeld, werd de bemanning van een ruimteschip per ongeluk vooruit de tijd in gedreven en nadat zij een noodlanding op de planeet hadden gemaakt, kwamen zij tot de ontdekking, dat zij weer terug op Aarde waren. Maar tot hun ontzetting merkten zij aan het eind van de film, dat het menselijke ras blijkbaar door een wereldwijde kernoorlog was weggevaagd, en dat er alleen een soort intelligente apen waren overgebleven om zich verder te ontwikkelen. De boodschap was dat onze beslissingen en daden soms onvoorstelbare gevolgen hebben.

Vele auteurs hebben over het thema tijd geschreven. H.G. Wells schreef The Time Machine (De Tijd Machine); George Orwell projecteerde een ellendige toekomst in 1984; en Mark Twain schreef een eerdere klassieker, A Connecticut Yankee in King Arthur’s Court (Een Connecticut Yankee aan het Hof van Koning Arthur). Honderden films en televisie programma’s vermaken de kijkers nog met het thema reizen in de tijd.

De wetenschappelijke gemeenschap is ook geïntigreerd door het denkbeeld tijd en ruimte. Er zijn al vele theorieën gepresenteerd om te trachten te verklaren hoe het mogelijk zou kunnen zijn echt in de tijd terug te reizen. Maar tot nog toe is er geen empirisch of experimenteel bewijs dat er op duidt, dat reizen in de tijd zelfs maar mogelijk is. Stephen Hawking, de Britse wetenschapper, suggereerde eens, dat de afwezigheid van toeristen van de toekomst een sterk argument maakt tegen het bestaan van reizen in de tijd; er is tot nog toe geen tijdmachine gebouwd, zodat de toerist van de toekomst deze niet ver in de tijd kan bereiken.

Hopelijk zullen de komende generaties wetenschappers wat meer verlicht zijn dan ze nu zijn. Zolang de mensen, en vooral de wetenschappers, opgesloten zitten in deze driedimensionale materiële wereld, zullen zij met hun theorieën en wiskundige formules blijven worstelen in hun poging de ware aard van het universum te begrijpen en te verklaren. En voor die diepte van begrip moet men verder  kijken dan de drie dimensies.

De tijdloze wijsheid biedt een alternatief gezichtspunt. Een ander woord voor tijd zou evolutie kunnen zijn. Alle soorten op deze planeet – mineraal, plantaardig, dierlijk en menselijk – zijn voortdurend aan het evolueren en veranderen. Het bewustzijn op alle niveaus, in alle rijken, is zich langzaam aan het ontplooien, gegeven de indruk in onze menselijke hersenen dat de tijd lineair is en biljoenen jaren omspant. Maar evolutie is een universele Wet. Daar deze spirituele Wet de wereld der materie beïnvloedt, beweegt hij zich in grote cycli van inademing en uitademing, niet in minuten, dagen, jaren, enz. Cyclus na cyclus stimuleert hij het innerlijke bewustzijn van elk rijk om de innerlijke ziel te wekken en te onthullen, die door alle vormen werkt.

De tijdloze wijsheid verschaft veel inzicht in de factor tijd. Alice Bailey zei: “Men moet zich er echter rekenschap van geven dat de geestelijke mens – uitgezonderd in grof stoffelijke incarnatie en bijgevolg beheerst door het brein en zijn speciale begrenzingen – zich niet bewust is van tijd wanneer Hij eenmaal gescheiden is van het stoffelijk lichaam. Tijd is de opeenvolgende waarneming door het brein van bewustheidstoestanden en van opeenvolgende contacten en verschijnselen. Er is op de innerlijke gebieden geen sprake van tijd, zoals de mensheid dit verstaat. Er zijn slechts cycli van activiteit of van nonactiviteit”. (De Stralen en de Inwijdingen, Eng. p. 408)

Dit wijst er dan op, dat wij niet echt begrijpen wat tijd is totdat wij het vermogen verkrijgen om helemaal boven de tijd uit te komen, om tijd te zien vanuit het gezichtspunt van de ziel op de innerlijke niveaus van het Leven. Daar zijn verleden, heden en toekomst in elkaar gerold, als deel van het grote Plan van God, dat op aarde moet worden uitgewerkt. Denkend in termen van de vierde en vijfde dimensie, waar tijd zoals wij die kennen niet bestaat, is het moeilijk zich dat voor te stellen. Maar dit soort wederkerende gedachten ligt achter de oude waarheid: “Alles wat is, is er altijd”. Alles wat is, ligt in de geest van God, wachtend op de juiste cyclus om zich te manifesteren.

Wetenschappers en schrijvers zouden zich misschien niet zo druk moeten maken om een machine te ontwerpen die ons terug kan brengen in de tijd of ons in de toekomst kan brengen – die als een ruimteschip vooruit wordt gedreven met de snelheid van licht. Het zou eenvoudiger zijn rustig in een stoel te gaan zitten en het denkvermogen te gebruiken om deze wereld van driedimensionale tijd te overstijgen door een meditatie techniek. Ons stoffelijke lichaam met zijn lagere, analytische denkvermogen kan (zelfs in een ruimteschip) niet naar dit tijdloze gebied gaan, omdat het tot de materiële wereld behoort. Het bewustzijn van het hogere, abstracte denkvermogen echter, heeft zulke beperkingen niet; het kan in beide werelden bestaan en doet dat ook. Het hogere denkvermogen kan vibreren met de snelheid van licht, doordat het licht is. Het denkvermogen van de ziel hoeft niet door een brein te werken. Maar wanneer de ziel dat doet terwijl ze in stoffelijke incarnatie is, dan probeert ze zich alle soorten van terug naar de toekomst schema’s voor te stellen om te ontsnappen aan de kwelling van de haar opgelegde beperkingen. Dit punt van irritatie met de materiële wereld is goed, daar het wijst op een rusteloosheid, die het denkvermogen tenslotte in staat zal stellen de weg te vinden om de brug over te steken naar de vrijheid van de innerlijke wereld waar tijd niet bestaat. Is men die brug eenmaal overgestoken en heeft men gezien dat tijd een illusie is, dan wil hij de theorie van de Big Bang overdenken en ook zijn begrip van de schepping van het universum. Maar dat is een ander verhaal.