De atmosfeer van de Aarde scheidt ons van de wonderen van de kosmos door een vlies van gas, een sluier die ontzettend dun en fragiel schijn te zijn wanneer wij in aanmerking nemen hoe uitgestrekt en kennelijk vijandig de ruimte is. Toch is juist deze sluier een van de allereerste levensbronnen, de bron van de ademhaling, van lucht. Hoe gemakkelijk nemen we het als iets vanzelfsprekends aan, dat wij worden omringd door een onzichtbaar mengsel gassen, die van cruciaal belang zijn voor alle levensvormen. Lucht is ontastbaar wanneer het stil is, maar wanneer ze zich beweegt toch ook een machtige kracht, die landschappen kan vervormen en steden kan verwoesten. Specifieke seizoenspatronen van wind en weer zijn een integraal deel van de menselijke cultuur geworden – wie kan b.v. aan India denken zonder de passaatwind? Wind en weer zijn uitdrukkingen van de grote cyclus van energie en materie, die planetaire ecosystemen aandrijven. De atmosfeer is dus een belangrijke katalysator van circulatie. Binnen de atmosfeer zijn de grote cycli die van waterdamp, zuurstof, koolzuur en stikstof. Al deze cycli worden voortdurend gevolgd door een enorme reeks satellieten en weerstations, waarbij de VN een leidende rol spelen via de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO).
CIRCULATIE VAN CYCLI
Circulatie is de grondslag van het leven. Zoals de wind vrijelijk over het oppervlak van de Aarde waait, zo circuleert lucht in de longen, en het bloed in de aderen. Aldus wordt een universele waarheid gesymboliseerd dat vrije circulatie de weg naar gezondheid is, niet ophoping/congestie in een deel van een systeem, vergezeld van een onvermijdelijk leeghalen in een ander. Onze economische en politieke stelsels zouden er goed aan doen van deze simpele, maar toch diepgaande waarheid nota te nemen. Aquarius is een luchtteken en wordt gezegd verbonden te zijn met de beginselen van universaliteit en eerlijk delen, dat de stoffelijke lucht zo duidelijk belichaamt. Naarmate wij geleidelijk aan in het Tijdperk van Aquarius komen, moeten we verwachten dat deze beginselen zich steeds duidelijker en krachtiger in al onze instellingen manifesteren.
| CITAAT “Het inademen van de levensadem, het delen van de lucht met alle andere mensen, duidt zowel op een individueel centrum van leven alsook op deelhebben aan het algemene leven van allen.” (Esoterische Genezing blz.130) |
DE WOLKEN VAN DE LUCHT
De meest zichtbare natuurlijke cyclus is de water cyclus. De hitte van de zon drijft verdamping aan en, gecombineerd met de rotatie van de Aarde, produceert dit de winden die de wolken naar de plaats brengt waar zij zullen neerslaan en daardoor de meren en rivieren van de wereld voeden. Wij begrijpen allemaal wat de gevolgen van neerslag zijn, en zien in wat het belang daarvan is in de levenscycli van alle schepselen. Doordat de zuurstof en koolzuur cycli onzichtbaar werken, is het gemakkelijker in onkunde te blijven over hun belang, hoewel de wetenschap zich daar nu geconcentreerder op richt, gegeven het duidelijke belang dat zij eraan hechten in het debat over de klimaatverandering. Deze twee cycli zijn nauw vervlochten door tussenkomst van vuur, want zuurstof is het voornaamste ingrediënt bij verbranding, en veel stoffen die koolstof bevatten verbranden, om koolzuur te produceren. Eenvoudig gesteld is ademhalen inderdaad een vorm van langzame verbranding, gevoed door koolhydraten (zoals suiker en zetmeel) in voedsel; en fotosynthese is eigenlijk een omgekeerde verbranding, die koolzuur opneemt en die weer in koolhydraten verandert, terwijl ze zuurstof vrij laat.² Het dieren- en het plantenrijk zijn dus diepgaand bij deze cycli betrokken. Het zijn echter de intensieve en veelomvattende ingrepen van de mensheid in deze cycli – met name door het verbranden van fossiele brandstof – die de oorzaak zijn van veel van de huidige discussies over klimaatverandering.
Het is niet nodig om hier de details over klimaatverandering te herhalen – alle betrokken burgers zijn daar ruimschoots van op de hoogte. Een ding is evenwel de moeite van het overwegen waard, nl. dat de fysieke en biologische systemen die wetenschappers proberen te modelleren, en waarop zij hun voorspellingen baseren, complex, subtiel en van een enorme omvang zijn. En de modellen zijn gebaseerd op de aanname dat, evenals die in de moderne astronomie, ze niet zo dicht bij de waarheid zijn als ze lijken te zijn. Terwijl van de wetenschap verondersteld wordt, dat ze een objectieve speurtocht naar waarheid is met betrekking tot de materiële wereld, wordt ze toch bedreven door mensen met weinig kennis van zaken, die hun eigen vooroordelen kunnen hebben. En het is twijfelachtig of de wetenschap alles weet met betrekking tot veranderingen in de belangrijkste levensinstandhoudingssystemen: esoterisch denken stelt zich invloed op het klimaat van de planeet ten doel, met inbegrip van het menselijk denken, wat nog niet door de heersende stroming van de wetenschap wordt geaccepteerd. Dit is niet om een allesomvattend scepticisme jegens alle wetenschappelijke uitspraken aan te raden, of die met betrekking tot de klimaatverandering: dat is veeleer om een milde onbevooroordeeldheid voor te stellen jegens alle verklaringen, gekoppeld aan een opmerkzaam denkvermogen, en een diepe nederigheid tegenover de mysteriën van de Natuur.
Of de op het ogenblik heersende opvatting over klimaatverandering en de veroorzakende rol van koolzuur volkomen juist is of niet, de belangrijkste les die deze crisis voor de mensheid heeft is zeer zeker om een veel verstandiger en billijker benadering te leren om de hulpbronnen van de planeet te gebruiken, ten behoeve van alle natuurrijken. En er is inderdaad hoop dat dit, zij het ook langzaam, aan het opkomen is, van de overwegingen van het Internationale Panel voor Klimaatverandering (mede gesponsord door de Wereld Meteorologische Organisatie en het Milieu Programma van de Verenigde Naties) en de erop volgende onderhandelingen die de regeringen voeren. De komende conferentie in Kopenhagen in december zal een volgende mijlpaal in dit proces zijn. Indien de resultaten niet zijn waar iedereen op hoopt, dienen wij onze bezorgdheid te temperen in de overtuiging, dat dingen de juiste richting op gaan. Het is gemakkelijk er teleurgesteld om te zijn dat één vergadering niet alles heeft opgelost, maar wij mogen niet het enorme netwerk van subsidiaire vergaderingen en niet opgetekende onderhandelingen vergeten, die elke belangrijke conferentie steunen, en wat na de gebeurtenis zal doorgaan. Door middel van deze vrijwel onophoudelijke contacten, worstelt de mensheid zich langzaam naar het licht van een meer verlichte opstelling tegenover de andere natuurrijken, door hen niet te zien als passieve bronnen om gebruik van te maken, maar als medeschepselen die respect en begrip verdienen.³
Het kan sommigen vreemd voorkomen de stikstof cyclus als belangrijk in te sluiten, want die speelt geen bekende rol bij de ademhaling of fotosynthese. Toch is stikstof, in de vorm van nitraten, proteïnen en aminozuren, van cruciaal belang bij de voeding van dieren en planten. Hoe vindt de stikstof in de lucht zijn weg naar deze ecologische cycli? Het antwoord ligt voornamelijk in de grond, waar bacteriën, hetzij vrij, hetzij in samenwerking met planten, stikstof tot bruikbare vormen ‘concentreert’. Daardoor verkrijgen dieren al hun stikstof van het plantenrijk. Bliksem levert ook bij aan het vormen van stikstof. En gegeven het belang van stikstof voor de voeding. Is het niet verbazingwekkends, dat de mensheid geleerd heeft het proces om stikstof te vormen industrieel te ontwikkelen. Evenals het geval is met de andere atmosferische cycli, heeft dit echter tot problemen van overdadig gebruik geleid – in dit geval van stikstof kunstmest. Nogmaals, het lijkt erop, dat de mensheid de dringende noodzaak aan het ontdekken is om een mate van beperking te leren in haar inmenging in natuurlijke cycli, gegeven ons beperkt begrip van hun subtiliteit en complexiteit.
BESCHERMING
De atmosfeer is niet alleen een belangrijke aandrijver van planetaire circulatie. Ze is ook een beschermer. De meeste mensen hebben wel eens gehoord over de ozonlaag, en zijn ervan op de hoogte dat deze ons beschermt tegen sommige schadelijke effecten van het ultraviolette licht (UV). De ontdekking van het gat in de ozonlaag boven Antarctica, de relatie daarvan met chlorofluorocarbons (CFC’s), en de internationale samenwerking om dit probleem aan te pakken, vormde een deel van de recente geschiedenis van onze tijd. Her Protocol van Montreal, een internationaal verdrag om de productie van een aantal ozonverminderende chemicaliën geleidelijk stop te zetten, is door de vorige secretaris-generaal van de VN, Kofi Annan, “tot op heden misschien het enige meest succesvolle internationale verdrag” genoemd.
Het is weer een voorbeeld van de belangrijke Aquariuswaarde van eerlijk delen – in dit geval, wetenschappelijke kennis en politieke verantwoordelijkheid. Interessant is dat ozon feitelijk gevormd wordt door dezelfde straling – UV – waartegen hij vervolgens beschermt. En de ozonlaag is niet het enige schild dat in de atmosfeer aanwezig is. Boven de ozonlaag bevindt zich de ionosfeer, een laag die ook bescherming biedt tegen verschillende vormen schadelijke straling, terwijl ze tegelijkertijd een vitale elektrische verbinding naar het uitgestrekter zonnestelsel verschaft.
BRUG
Er komt nu steeds meer bewijs dat de ionosfeer zowel verbonden is met de bliksem in onweer (die er ver onder plaatsvindt) als met elektrische verschijnselen in de magnetosfeer – een gebied dat zich ver boven de ionosfeer uitstrekt, gedomineerd door het magnetische veld van de Aarde en zijn wisselwerking met de deeltjes van de Zon, die bekend staan als de zonnewind, en het interplanetaire magnetische veld. Het magnetische veld van de Aarde stuurt de zonnewind omlaag in de ionosfeer aan de noord- en zuidpolen, wat de oorzaak is van de majestueuze schoonheid van de aurora. De kleuren van de aurora worden gevormd door elektrische ionisatie van verschillende gassen in de atmosfeer, evenals in een tl-buis. En nu lijkt het er op, dat over het hele oppervlak van de Aarde, periodieke wisselwerking voorkomt tussen de magnetosfeer en de ionosfeer, niet alleen bij de polen. De diepere implicaties van deze elektrische relatie worden in het volgende artikel verder bestudeerd.
1. De Internationale Astronomische Unie viert samen met de UNESCO het jaar 2009 als het Internationale Jaar van de Astronomie. Er zijn vele evenementen georganiseerd in een “wereldwijde poging om de burgers van de wereld te helpen hun plaats in het Universum opnieuw te ontdekken door de lucht bij dag en bij nacht, en daardoor een persoonlijk gevoel van verwondering en ontdekking te krijgen”. Een ander doel is het publiek te informeren over “hoe wetenschappelijke kennis kan bijdragen aan een rechtvaardiger en vrediger maatschappij”. Voor meer informatie, zie www.astronomy2009.org/general/about/
2. Dit feit over fotosynthese – dat het koolzuur uit de atmosfeer kan verwijderen en koolstof als koolhydraat kan “vastleggen” voor de levensduur van de planeet – verklaart waarom het planten van bomen gezien wordt als een manier om koolzuur emissies van andere bronnen, zoals het verbranden van fossiele brandstof, belangrijker te laten zijn of te neutraliseren.
3. Het Wereld Goede Wil meditatie initiatief De Cycli van Conferenties neemt als een van zijn belangrijkste thema’s het idee ‘Rentmeesterschap van de Aarde” op. Zie voor verdere informatie het laatste artikel.
GOEDE WIL IS de zuurstof van de universaliteit.
