MD is een diplomaat met 12 jaar ervaring, momenteel werkt hij in nucleaire en ontwapeningsaangelegenheden.
“Aangezien oorlogen beginnen in de hoofden van mannen en vrouwen, is het in de hoofden van mannen en vrouwen dat de verdediging van de vrede moet worden opgebouwd”
UNESCO Handvest
Ontwapening als een visie
We leven in een wereld waarin de geestelijke visie en aspiraties nog steeds achter de werkelijkheid verscholen liggen, en ontwapening maakt deel uit van die dynamiek.
Het VN-Handvest heeft hier een visie over:
“Artikel 1
De doelstellingen van de Verenigde Naties zijn:
1. Internationale vrede en veiligheid te handhaven en te dien einde doeltreffende gemeenschappelijke maatregelen te nemen tot het voorkomen en wegnemen van vredesbedreigingen, en tot het onderdrukken van aanvalsdaden of andere inbreuken op de vrede, en door vreedzame middelen en in overeenstemming met de beginselen van gerechtigheid en internationaal recht, regeling of beslechting van internationale geschillen of toestanden, die tot inbreuk op de vrede zouden kunnen leiden, tot stand te brengen;
2. Tussen de volken vriendschappelijke betrekkingen tot ontwikkeling te brengen […]
3. Internationale samenwerking te verwezenlijken bij het oplossen van internátionale vraagstukken […]
4. Een centrum te zijn voor het harmoniseren van de acties van naties om deze gemeenschappelijke doelen te bereiken.
In het bijzonder is het slotdocument van de (eerste) Speciale Bijeenkomst over Ontwapening, SSOD-1 (1978), één van de meest relevante documenten van de ontwapeningswereld. Ondanks de Koude Oorlog werden landen het eens over specifieke ontwapeningsdoelen die jaren later leidden tot de verschillende verdragen, zoals die met betrekking tot chemische wapens, biologische wapens, wapenhandel, nucleaire non-proliferatie of proeven, enz. Er zijn vandaag de dag nieuwe uitdagingen (d.w.z. vuurwapengeweld, kunstmatige intelligentie of een nucleair ontwapeningsverdrag), maar veel van wat kan worden onderhandeld, is al jaren geleden geïdentificeerd en besproken. De Ontwapeningsagenda van de secretaris-generaal van de VN is een recenter voorbeeld van wat er gedaan kan worden.
De huidige crisis
Zoals bekend wordt het VN-systeem echter geconfronteerd met een machtscrisis, omdat de mensheid een crisis doormaakt, en dit beinvloedt de effectieve resultaten op het gebied van ontwapening. Terwijl diplomatie nog steeds wordt georganiseerd rondom het begrip naties, wonen bijna alle diplomaten de vergaderingen bij met instructies van hun regering, instructies die deel uitmaken van een bredere nationale strategie die op termijn niet veel verandert. Er is veel ruimte voor het denkvermogen en voor voor-geprogrameerde uitspraken, en weinig ruimte voor het hart. Nationale belangen gaan boven een meer globale aanpak. Naties denken nog steeds dat ze de leiding hebben en dat problemen op hun dimensie moeten worden opgelost.
Het resultaat is wat we vandaag zien: er worden in de wereld minstens 101 gewapende conflicten gestreden1, dat is praktisch één in elke twee landen. De wereldwijde militaire uitgaven stijgen, tot een record van $ 2,13 biljoen in 20212, meestal geconcentreerd in een handje vol landen die genoeg wapens bezitten om de planeet verschillende keren op te blazen. De Ontwapeningsconferentie heeft sinds 1997 geen consensus kunnen bereiken over de onderhandelingen en door de oorlog in Oekraïne hebben de politieke tegenstellingen en stagnatie zich uitgebreid tot bijna alle ontwapeningsfora. Zeer recent zijn zelfs de menselijker overlevingskansen op het spel gezet, toen het idee van een nucleaire oorlog werd benoemd door regeringsvertegenwoordigers uit de kernwapenstaten. De motivaties achter deze werkelijkheid zijn begrijpelijk: we hebben te maken met de overlevingsangst van naties en met de “verdediging” die wordt opgebouwd om dit onder ogen te zien. Aan de wortel hiervan ligt de illusie van afscheiding, waarbij wantrouwen ruimte schept voor een gevoel van dreiging waarop meer militaire macht het meest ‘redelijke’ antwoord lijkt te zijn.
Dialoog in bilaterale bijeenkomsten (zowel technische als politieke), of in regionale of multilaterale fora, en bezoeken op hoog niveau, of vertrouwenwekkende maatregelen en ontwapeningsonderhandelingen daarentegen, lijken terrein te verliezen. De oplossingen zijn er nog steeds, maar de energie om verandering te katalyseren is dat niet. Dit alles verklaart een crisis zonder traditionele oplossing binnen handbereik, iets dat alle gevoelige menselijke harten verstoort.
Op weg naar vrede?
Een geestelijk perspectief vertelt ons dat we , om uit deze stagnatie te komen, een dieper perspectief moeten onthullen, met Liefde en Vrede als de kern van een radicale impuls naar verandering en Vrede.
Het is aantoonbaar dat geen enkele ontwapeningsonderhandeling alleen dit kan oplossen. Er is behoefte aan een integraal plan dat zich bezighoudt met ontwapening, rechtvaardigheid, milieu, wereldwijde schulden, honger en andere onderwerpen die kunnen worden samengevat in de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen. Een plan waarover misschien overeenstemming kan worden bereikt, is een VN-wereldconferentie, waarvan het Vredesforum van Parijs een interessant voorbeeld op nationaal niveau3 is.
Om die “energetische tegemoetkoming” te bereiken, moet innerlijk contact in ieder geval de menselijke harten aanwakkeren en Goede Wil doen oplaaien. Op diplomatiek niveau moeten we ruimtes voor dialoog zoeken en ondersteunen, waar mensen elkaar kunnen ontmoeten en veranderingen kunnen plaatsvinden.
Als rechtstreekse bijeenkomsten niet kunnen plaatsvinden, moeten we openstaan voor derde landen, organisaties of bemiddelaars om vertrouwenwekkende maatregelen en transparantie te vergemakkelijken die geleidelijk de negativiteit kunnen verdrijven en het licht van de ziel kunnen manifesteren.
De mentale complexiteit en diplomatieke stagnatie rond ontwapening mogen ons niet ontmoedigen. Er zijn oplossingen mogelijk en de betrokkenen kennen hen.
Voor geïnteresseerden is de innerlijke steun aan dergelijke evenementen een belangrijke dienst. Voor degenen die op diplomatiek gebied dienen, zijn intuïtie en liefde net zo belangrijk als instructies en vormen, en elke gebeurtenis is een kans voor energieën om binnen te komen en het hele veld te dynamiseren, waardoor ongeziene toewijding en vooruitgang worden geactiveerd.
Uiteindelijk is de mensheid Eén en deze verlangt naar Vrede. Laten we dat eenvoudig laten gebeuren. §
1. The Geneva Academy of International Humanitarian Law and Human Rights, Today’s Armed Conflicts
2. Stockholm International Peace Research Institute, World military expenditure passes $2 trillion for first time
3. Paris Peace Forum
