De onzichtbare verzameling van gassen die we lucht noemen is een van de fundamenten van het leven op aarde. De doorstroming binnen de atmosfeer is de basis van het leven; zoals de wind vrij over de oppervlakte van de aarde blaast, zo stroomt de lucht in de longen, en het bloed in de aderen. Dit symboliseert een universele waarheid dat een vrije circulatie in alle aspecten van het leven de weg is naar gezondheid en het gevoel van eenheid en heelheid.
En van deze mengeling van gassen die we lucht noemen zijn er in het bijzonder drie gassen die intrinsiek betrokken zijn in het levensproces – zuurstof, koolstofdioxide en waterdamp. Zuurstof is het belangrijkste ingrediënt dat, gecombineerd met brandstof en vuur, ons de flikkerende vlammen geeft die de mensheid geholpen heeft om van het dwalen in grotten te komen tot het opstijgen van het aardoppervlak. Koolstofdioxide wordt gevormd wanneer organische brandstof, zoals hout, kolen of olie, wordt verbrand. En waterdamp is ook dikwijls het resultaat van zo’n verbranding. Het lijkt misschien vreemd, maar er is heel de tijd ook een soortgelijke chemische reactie gaande bij de mensen en de dieren – maar deze reactie verloopt op zo’n gecontroleerde manier dat er geen vlammen of hitte vereist zijn. In plaats daarvan produceert het wonder van de biochemie koolstofdioxide en water uit de koolstoffen die we eten samen met de zuurstof die we inademen. Koolstofdioxide wordt dan door de longen uitgeademd. De mooie wederkerigheid tussen de natuurrijken maakt dat deze koolstofdioxide de brandstof kan worden voor nog meer koolstof en zuurstof, via de processen in de planten, gekend als fotosynthese. Dus de zuurstof en de koolstofdioxide in de atmosfeer maken voortdurend een kringloop in en via de natuurrijken (inbegrepen het mineralenrijk), en zo terug in de atmosfeer. Sommige geestelijke geschriften suggereren dat het proces van transformatie – door toedoen van water en licht – dat het plantenrijk aangaat met de koolstofdioxide, die van de mensen en het dierenrijk komt, de transformatie van de materialistische verlangens naar een meer verlicht perspectief symboliseert.
Spijtig genoeg vertelt dit beeld van evenwicht en vrije uitwisseling niet het hele verhaal. Zoals we weten dat wanneer de verbranding niet juist verloopt, of met de verkeerde brandstof, het resultaat een verstikkende rook is. “Rook” kan dienen als een symbool voor alle verschillende soorten van vervuiling die de atmosfeer worden ingebracht als gevolg van de roekeloze stormloop van de mensheid om de aarde uit te buiten. Zure regen, het ozongat, en fotochemische smog zijn slechts enkele van de symptomen van een gasvormig circulatiesysteem dat op elke schaal ontregeld en in slechte staat is. Het niveau van de koolstofdioxide in de atmosfeer is tenminste in de laatste zestig jaar sterk gestegen. De wil van de naties om de luchtverontreiniging tegen te gaan is tot nog toe, behalve in een of twee uitzonderingen, ontoereikend geweest. Dit kan te wijten zijn aan een fundamenteel slechte inschatting van waarden – van de winst ten opzichte van het menselijk leven, van de gemakkelijke korte termijnwinst ten opzichte van een beter resultaat op lange termijn, van een onbedachtzaam heersen over de natuur ten opzichte van een gevoelige samenwerking met de natuur. In deze nieuwsbrief zullen we enkele van de individuele en collectieve aspecten van de lucht en het ademhalen onderzoeken, om de verantwoordelijkheid beter te begrijpen van alle mensen van goede wil om bij te dragen aan de grote gezamenlijke verandering van hart en geest om de balans terug naar een meer gezonde circulatie te doen overhellen.
Bovenaan de pagina - | De Adem is het Leven Volgende>
