Voordracht aan de Arcane School talk over de Elektrische Brug, Londen 2008

door Mintze Van der Velde

Inleiding

We zullen vanmiddag een aantal ontwikkelingen bespreken in het gebied van de wetenschap die met name van belang zijn bezien van het punt van Eeuwige Wijsheid uit en elektriciteit en magnetisme. Bedenk echter wel dat alhoewel het meeste van wat we hier bespreken gepubliceerd is in gerenommeerde wetenschappelijke tijdschriften, dat niet wil zeggen, dat het ook tot de “main stream” wetenschap behoort. In momenten van crises is er vaak weerstand en verwarring. De “main stream” wetenschap biedt heel veel weerstand, terwijl de “nieuwe” wetenschap nog maar al te vaak gevangen zit in begoochelingen van allerlei aard. De wetenschap zal ook niet gauw toegeven, dat het in een crisis zit – het heeft daar een woord voor bedacht: paradigmaverschuiving. Alleen niet alle recente discussies over paradigmaverschuivingen corresponderen ook werkelijk met een verschuiving in het wetenschappelijk denken. We hopen wat licht te werpen op de kruispunten die in het huidige wetenschappelijke onderzoek naar voren komen.

Zoals de titel al aangeeft, zullen we het voornamelijk hebben over elektriciteit (en magnetisme). Maar ook over de brug: Elektriciteit speelt een rol in vele, zo niet alle, gebieden van manifestatie, en we zullen het hebben over begrippen zo groot als sterrenstelsels aan het hemelgewelf zowel als onderwerpen zo klein als cellen in het menselijk lichaam.

Om niet meteen de draad helemaal kwijt te raken gaan we eerst in op een aantal gezichtspunten van de Oude Wijsheid.

Daarna zullen we uitleggen, wat we bedoelen met het “Elektrisch Universum”.

We zullen zien, wat dat betekent voor sterrenstelsel, onze Zon en onze planeet Aarde.

Tenslotte zullen we in het kort bekijken, wat de implicaties zijn voor de menselijke cel.

De wetenschappelijke gemeenschap van vandaag gaat van de volgende grote lijnen uit:

• De evolutie en het tegenwoordige gedrag van universa, sterren en planeten is hoofdzakelijk een gevolg van de wetten van de zwaartekracht. Iedereen heft op school de wetten van Newton (klassieke zwaartekracht) geleerd, later uitgebreid met de speciale en algemene relativiteitstheorie van Albert Einstein.
• Het universum als zodanig is elektrisch neutraal. Omdat zwaartekracht het globale patroon van de hemellichamen beschrijft, vindt de huidige kosmologie het niet nodig elektrische verschijnsel in rekening te brengen – de  vergelijkingen van de speciale en algemene relativiteitstheorie zijn al ingewikkeld genoeg.
• Deze vergelijkingen, met nog een aantal aannamen, hebben een oplossing die leidt tot de “Big Bang.” De term “Big Bang” was oorspronkelijk door Fred Hoyle - een fervent tegenstander van de Big Bang – bedacht als spotnaam. De wetenschap kan niet verklaren, wat er voor de Big Bang gebeurd is (de wetten van de fysica houden daar op te bestaan).
• Om de huidige verklaring van de kosmologie consistent te laten blijven met nieuwe waarnemingen, zijn zwarte gaten ingevoerd: objecten die alles absorberen zelfs licht. Toen wat later toch straling werd waargenomen op plaatsen waar zwarte gaten vermoed werden, werd de theorie op knappe manier aangepast.
• “Donkere materie” werd uitgevonden om de waargenomen grote snelheid van bepaalde sterrenstelsel te verklaren. Concepten, die nooit op aarde waargenomen zijn, maar die nodig zijn om recente waarnemingen met de theorie te laten kloppen. Men schat tegenwoordig, dat meer dan 90% van het universum uit deze donkere materie bestaat (die per definitie niet waarneembaar is).

Historisch werden de eerste waarnemingen gedaan met zichtbaar licht, wat slechts een klein gedeelte van het gehele elektromagnetische spectrum is. Met moderne apparatuur kunnen we nu de hemel waarnemen in een gebied van Röntgenstraling tot en met radiogolven. Met duizelingwekkende precisie kunnen bijvoorbeeld de Hubble telescoop in de ruimte en de “Very Large Telescope” in Chili beelden produceren die voortdurend verbazen en ontzag inboezemen.

Niet alleen in de uitgestrektheid van het hemelgewelf hebben we nu supertelescopen tot onze beschikking. Ook in het kleine kunnen we, met behulp van geavanceerde elektronenmicroscopen de cel waarnemen met onvoorstelbare precisie. De cel bestaat grofweg uit een membraan (celwand), een kern en het cytoplasma. In de kern bevinden zich de genen, die de bekende DNA moleculen bevatten. Merk hier a.u.b. het spiraal karakter op van zowel de genen als het DNA.

De celbiologie leert ons, dat veel van onze uiterlijke verschijning en veel van onze ziekten in verband staan met het DNA. En er is enorm veel energie gestopt in het ontsluiten van het zogenoemde menselijk genoom. In de huidige medische wetenschap, soms zelfs met inbegrip van het gebied van de psychologie, worden de oorzaken van waargenomen verschijnselen vaak teruggebracht tot het niveau van de DNA moleculen in onze cellen.

Top | De Tijdloze Wijsheid >