Επιστήμη

Η Επιστήμη των Σχέσεων

Μια αναλογία μπορεί να βρεθεί μεταξύ της ανθρώπινης υπηρεσίας και του ηλεκτρικού ρεύματος. Το ρεύμα κυκλοφορεί μόνο όταν διοχετεύει, για κάτι πέρα από αυτό, ενέργεια. Ο εγωισμός, όπως το βραχυκύκλωμα, αποστραγγίζει την ισχύ και αν είναι υψηλού βαθμού, μπορεί σίγουρα να διακόψει πλήρως τη ροή της. Όταν η τεχνική της καλής θέλησης γίνει γενικότερα κατανοητή, η ενέργειά της θα αρχίσει να κυκλοφορεί και η δύναμή της θα γίνει πλατύτερα αισθητή.

Ο καθένας από εμάς εμπλέκεται σε ένα πολύπλοκο δίκτυο ατομικών, ομαδικών, κοινοτικών, εθνικών και διεθνών σχέσεων. Αυτές μπορεί να θεωρηθούν σαν οι «οριζόντιες» σχέσεις των ατόμων με τους συνανθρώπους και το περιβάλλον τους. Το οριζόντιο αυτό σύστημα σχέσεων αποτελεί μέσον επαφής, επικοινωνίας και επιρροής. Είναι ο μεταφορέας της ενέργειας στα διάφορα επίπεδα του φυσικού, συναισθηματικού και νοητικού κόσμου. Καθώς, λοιπόν, ζούμε σε έναν ραγδαία εξελισσόμενο κόσμο, αυτό το σύστημα σχέσεων υπόκειται σε ένα καθεστώς μόνιμης ροής και μεταβολών. Το καθήκον ενός ατόμου καλής θέλησης συνίσταται στη ρύθμιση της θέσης του μέσα σε αυτό το σύστημα, αλλά και των δυνάμεων και ενεργειών που το διέπουν, ώστε να συμβάλλει στην εγκαθίδρυση ορθών ανθρώπινων σχέσεων. Σαν ορθές ανθρώπινες σχέσεις μπορούν να οριστούν εκείνες που ενθαρρύνουν τη μέγιστη εξελικτική ανάπτυξη των ατομικών ή ομαδικών μονάδων εντός του συστήματος. Η ενέργεια της καλής θέλησης είναι το πλέον θεμελιώδες και σημαντικό μέσο προς αυτό το σκοπό.

Η ανθρωπότητα, ωστόσο, αποτελεί τμήμα και ενός άλλου συστήματος σχέσεων – του «κάθετου», που μας συνδέει με τα πνευματικά επίπεδα συνειδητότητας, τον Θεό και το Σύμπαν. Η επαφή με το κάθετο αυτό σύστημα πραγματοποιείται γνωρίζοντας και βιώνοντας το υψηλότερο σημείο μέσα μας. Προσευχή, διαλογισμός και στοχαστική σκέψη αποτελούν τον βασικό τρόπο δημιουργίας και διατήρησης της «κάθετης» ζωής του πνεύματος.

Η δημιουργική ζωή, που εμπεριέχει τη δυναμική έκφραση της ψυχής, ή η εσώτερη πνευματική φύση μέσα στον κόσμο των ανθρώπινων σχέσεων, συνεπάγεται ορθή εξισορρόπηση ανάμεσα στα «κάθετα» και τα «οριζόντια» συστήματα σχέσεων και μεταξύ υποκειμενικών και αντικειμενικών παραγόντων. Έλλειψη προσοχής ως προς την «κάθετη» ζωή του πνεύματος οδηγεί επί καθημερινής βάσης σε σχέσεις και δραστηριότητες που υποφέρουν από στειρότητα, κρυστάλλωση και έλλειψη έμπνευσης. Υπέρμετρη επικέντρωση στην υποκειμενική ή «κάθετη» ζωή και παντελής αδυναμία ορθής έκφρασης στον υλικό κόσμο, μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολή, γοητεία και ανεδαφικότητα και σε τέτοιου είδους θλιβερές περιπτώσεις μεσσιανικού φανατισμού, που τόσο συχνά παρατηρούνται μεταξύ των ζηλωτών καλής πρόθεσης, χωρίς όμως την απαραίτητη ισορροπία.

Η ορθή ισορροπία μεταξύ «κάθετης» και «οριζόντιας» ζωής μπορεί τότε μόνο να λάβει χώρα, όταν το άτομο επιτυγχάνει εξισορρόπηση των δυνάμεων στην ίδια του τη φύση και την ψυχή του. Σύμβολο αυτής της ισορροπίας, αλλά και του στόχου των αντρών και γυναικών καλής θέλησης, είναι ο ισοσκελής σταυρός. Από τη στιγμή της επίτευξής της, η φλόγα του πνεύματος δύναται να εμπνεύσει και να διαπεράσει τον κόσμο της καθημερινότητας σε ένα σοφά διευθετημένο σύστημα ανθρώπινων σχέσεων.

Σχετικά θέματα

⟩ Πλατφόρμα

⟩ Πρόγραμμα

⟩ Επιστήμη

⟩ Αρχές