Meer Hierover

Terwijl de oorspronkelijke bedoeling achter de groepsinstructies, vervat in het eerste deel, was om tenslotte door groepen van negen geïntegreerde discipelen het werk van negen subjectief georganiseerde groepen (vandaar de naam groepen van negen, aan dit werk gegeven) in een uiterlijke vorm te belichamen, bevat dit tweede deel het onderricht dat werd gegeven tussen de jaren 1940 en 1949 nadat de groep kleiner was gemaakt en was teruggebracht tot één groep en wel “de nieuwe zaadgroep”.

Een der voornaamste doelstellingen van de nieuwe zaadgroep was om enige der beginselen en zaadideeën te

“verankeren” voor de nieuwe beschaving van het Watermantijdperk en tevens om een geïntegreerde groep te vormen van getrainde hiërarchische werkers, in staat om de benodigde samenwerking te verlenen bij activiteiten, ingeleid door de Hiërarchie, en dit teneinde het menselijk bewustzijn voor te bereiden voor de geweldige prikkel van de onmiddellijke toekomst.

Veel van het onderricht legt nog steeds de nadruk op de noodzaak en de problemen van groepswerk, groepsfusie, groepsbewustzijn en de verhouding van de leden van een groep tegenover elkaar en tegenover de Meester, die ze trachten te dienen. “Laat uw horizon ruim en uw nederigheid groot zijn”, wordt er tot de groep gezegd, zodat “een aangepaste zin voor juiste proporties” (de esoterische zin van nederigheid) de groei in alle verhoudingen moge regelen in overeenstemming met de evolutionaire behoefte van het hiërarchisch Plan.

Op twee hoogst belangrijke aspecten van het leven van discipelschap vanuit het standpunt van praktische vormingstechnieken – en wel meditatie en inwijding – worden speciaal de klemtoon gelegd.

Meditatie wordt hier niet slechts voorgelegd als een wijze van benaderen door de enkeling van de ziel, en, door de groep van een Meester, doch als de scheppende techniek van de Heer der Wereld waardoor alles tot aanzijn wordt gebracht. Alle bewustzijnscentra op de planeet, groot en klein, kunnen dezelfde meditatieve werkwijzen toepassen om de nieuwe, nodige vormen te scheppen die in overeenstemming zijn met de veranderde energie-instroming en het goddelijk doel.

Op die manier wordt meditatie een bewust samenwerken met de zuiver verlossende doelstellingen van ons planetair leven.

De leringen over inwijding worden ook op praktische wijze voorgesteld als levensfeiten, die begrepen en toegepast moeten worden. Het valse begrip van inwijding als beloning voor een goede, gedisciplineerde levenswijze, verdwijnt in het licht van de werkelijkheid.

Evenmin heeft inwijding voor de discipel iets te maken met de inwijdingen, bekend in vele occulte broederschappen en groepen, die zonder betekenis zijn behalve dan voor de organisatie zelf.

Voor de discipel betekent inwijding het resultaat van een bewustzijnsverruiming tot in steeds grotere gehelen, een voortschrijdende verruiming tot in de bewustzijnsstroom van ons planetaire Leven.

Deze bewustzijnsverruimingen gaan gepaard met een opeenvolging van openbaringen. In dit deel van “Discipelschap in het Nieuwe Tijdperk” worden vijf punten van openbaring besproken en worden daarbij aanwijzigen en symbolische formules gegeven die tot een juiste vertolking van deze openbaringen leiden.

Een discipel is iemand die weet. Door de persoonlijke ervaring heeft hij geleerd dat wanneer de geestelijke wet en beginselen in dienst worden toegepast, ze een toestand van evenwicht scheppen waarin de verhouding wordt hersteld tussen de Weg van God en de wegen der mensen. Door dat punt van fusie kan licht uitstralen ten voordele van hen die in het duister tasten. Ware openbaring is een gedeelde ervaring.