Για την προσέγγιση κατά την Πανσέληνο του Ταύρου και των Διδύμων

Θα ήθελα να δηλώσω ένα σημείο και θα το κάνω με μεγάλη χαρά: αυτή η χρονιά (1946) σημειώνει την έναρξη ενός κύκλου στον οποίο η ανθρωπότητα συμμετέχει πιο στενά στα Φεστιβάλ από ποτέ πριν και στον οποίο μπορεί να παίξει έναν πιο σημαντικό ρόλο από ότι μέχρι τώρα. Το Φεστιβάλ του Βεσάκ τηρήθηκε για πολύ καιρό σε πολλές χώρες και –καθώς περνά ο χρόνος και συνεχίζεται η καθοδήγηση των μαζών– η συνάντηση που γίνεται στην Πανσέληνο του Μαΐου* {σημείωση: Εδώ με τη φράση «Πανσέληνος του Μαΐου» θα εννοείται η Πανσέληνος του Ταύρου (που μερικές φορές εμφανίζεται στον Απρίλιο) και με τη φράση «Πανσέληνος του Ιουνίου» θα εννοείται η Πανσέληνος των Διδύμων} θα αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία, αλλά ο βασικός της τόνος θα αλλάξει. […] Η πρόθεση του Bούδδα και του Χριστού είναι να υπάρχει τελικά σε κάθε χώρα κάποιος που θα δρα σαν Αντιπρόσωπός Τους την ώρα των δύο Φεστιβάλ, έτσι ώστε η διανομή της πνευματικής ενέργειας από την πρώτη μεγάλη Όψη ή Ακτίνα θα είναι κατευθείαν απ’ τον Bούδδα (κι αργότερα απ’ τη Σαμπάλλα) στον Χριστό και απ’ τον Χριστό σ’ εκείνους τους μαθητές σε κάθε χώρα που μπορούν να επισκιασθούν κι έτσι να δράσουν σαν αγωγοί του άμεσου ρεύματος ενέργειας. Η ίδια διαδικασία μπορεί να ακολουθηθεί την ώρα της Πανσελήνου του Ιουνίου, χωρίς να εμπλέκεται η Σαμπάλλα και με τη διαφορά ότι στο Φεστιβάλ του Μαΐου θα επισκιάζεται ένας μαθητής πρώτης ακτίνας και στο Φεστιβάλ του Ιουνίου ένας μαθητής δεύτερης ακτίνας θα εκπροσωπεί τον Χριστό σε κάθε χώρα. Αυτό μπορεί να σημαίνει είτε την ψυχική ακτίνα είτε την ακτίνα της προσωπικότητας του μαθητή. (Μήνυμα για το Βεσάκ, 1946)

Το Φεστιβάλ του Βεσάκ – Η Πανσέληνος (στον Ταύρο) του Βούδα

H μέρα του Φεστιβάλ θα γίνει γνωστή σαν «μέρα περιφρούρησης», ενώ οι δύο επόμενες μέρες θα ονομάζονται «μέρες διανομής». Αυτές οι λέξεις σημαίνουν κάτι διαφορετικό στην Ιεραρχία των Διδασκάλων απ’ ό,τι σημαίνουν σε μας και είναι ανώφελο (όσο και απαγορευμένο) να διευκρινίσουμε τη βαθύτερη έννοιά τους. Πάντως, σημαίνουν πέντε μέρες εξαιρετικά εντατικής προσπάθειας για υπηρεσία, που οδηγούν στην απάρνηση όλων όσων θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν τη χρησιμότητά μας σαν αγωγών πνευματικής δύναμης. Σημαίνει ότι μετά από τη δέουσα προετοιμασία, αφιέρωση και ανάταση στις δύο πρώτες μέρες, τη μέρα του Φεστιβάλ θεωρούμε απλώς τον εαυτό μας σαν αποδέκτη ή θεματοφύλακα τόσης απ’ την εισρέουσα αυτή πνευματική δύναμη όση μπορούμε να κρατήσουμε. Σαν αγωγοί πρέπει να είμαστε έτοιμοι να λησμονήσουμε τον εαυτό μας στην υπηρεσία της επαφής, αποδοχής και συγκράτησης δύναμης για την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Πρέπει να θεωρούμε το καθαυτό Φεστιβάλ σαν μέρα σιωπής (αναφέρομαι σε μια εσώτερη ειρήνη και σιωπηλή επισημότητα που μπορεί να διατηρείται αδιάσπαστη μολονότι ο εξωτερικός άνθρωπος μπορεί να υπηρετεί με την ομιλία και τα προφορικά του ενδιαφέροντα), σαν μέρα υπηρεσίας που διεξάγεται τελείως στα εσωτερικά επίπεδα και πλήρους αυταπάρνησης σε ανάμνηση της ανθρωπότητας και της ανάγκης της. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου μόνο δύο σκέψεις θ’ απασχολούν συνεχώς την προσοχή μας – η ανάγκη των συνανθρώπων μας και η ανάγκη να προσφέρουμε έναν ομαδικό αγωγό δια του οποίου θα μπορέσουν να διαχυθούν οι πνευματικές δυνάμεις στο σώμα της ανθρωπότητας υπό την ειδικευμένη καθοδήγηση των επιλεγμένων μελών της Ιεραρχίας.

Για δύο μέρες πριν την πανσέληνο θα τηρούμε τη στάση της αφιέρωσης και της υπηρεσίας και θα επιδιώκουμε να πάρουμε αυτή τη στάση της δεκτικότητας σ’ ό,τι η ψυχή μας θα μεταδώσει, το οποίο θα μας κάνει χρήσιμους στην Ιεραρχία. H Ιεραρχία εργάζεται μέσω ομάδων ψυχών και πρόκειται να δοκιμασθεί η ισχύς της ομαδικής αυτής εργασίας. Οι ομάδες αυτές με τη σειρά τους προσεγγίζουν και τροφοδοτούν τις αναμένουσες, αφιερωμένες, προσηλωμένες προσωπικότητες. Tην ημέρα της πανσελήνου επιχειρούμε να διατηρηθούμε σταθερά στο φως. Δεν θα διατυπώσουμε τι θα συμβεί ούτε θ’ αναζητήσουμε αποτελέσματα ή απτές συνέπειες.

Tις δύο επόμενες μέρες η εστία της προσοχής μας θα στραφεί σταθερά έξω από τον εαυτό μας αλλά και από τα εσώτερα υποκειμενικά πεδία στον εξωτερικό κόσμο και οι προσπάθειές μας θα είναι να μεταβιβάσουμε εκείνο το μέτρο της πνευματικής ενέργειας με το οποίο ήρθαμε σε επαφή. Τότε το έργο μας σ’ αυτό το ιδιαίτερο και ιδιάζον πεδίο συνεργασίας θα τερματισθεί.

Αυτή η προσπάθεια της Ιεραρχίας είναι μια προσπάθεια πέντε ημερών, της οποίας προηγείται μια πολύ έντονη περίοδος προετοιμασίας. Tο έργο της ετοιμασίας γι’ αυτή την ευκαιρία αρχίζει για την Ιεραρχία ακριβώς την ώρα που «ο ήλιος αρχίζει να κινείται βόρεια». Αλλά Αυτοί δεν κουράζονται όπως τα ανθρώπινα όντα και δεν είναι δυνατόν ο ανθρώπινος ζηλωτής να διατηρήσει μια τόσο μακρά περίοδο προετοιμασίας, αδιάφορο πόσο βαθιά είναι η αφοσίωσή του.

Όταν ο Μεγάλος Κύριος ήταν στη Γη, είχε πει στους μαθητές Tου ότι η επιτυχής πνευματική προσπάθεια θεραπευτικής φύσης δεν ήταν δυνατή παρά με προσευχή και νηστεία. Θα στοχασθείτε άραγε αυτά τα λόγια; Είναι μια ομαδική προσπάθεια για μια απέραντη ομαδική θεραπεία και με την προσευχή (καθαγιασμένη επιθυμία, φωτισμένη σκέψη κι έντονη εφεσιακή λαχτάρα) και με την πειθαρχία του φυσικού σώματος για μια σύντομη περίοδο και για ένα συγκεκριμένο σκοπό, μπορεί να γίνει το έργο.

Tί άραγε πρέπει να επιτευχθεί κάθε βαρυσήμαντη πανσέληνο του Mαΐου; Θα αναφέρω τους αντικειμενικούς σκοπούς διαδοχικά και κατά σειρά σπουδαιότητας και με όση διαύγεια και συντομία επιτρέπει το δυσνόητο αυτό ζήτημα:

1. Αποδέσμευση ορισμένων ενεργειών που μπορούν να επηρεάσουν δυναμικά την ανθρωπότητα κι αν αποδεσμευθούν, θα διεγείρουν το πνεύμα της αγάπης, της αδελφοσύνης και της καλής θέλησης στη γη. Oι ενέργειες αυτές είναι το ίδιο συγκεκριμένες και πραγματικές όσο εκείνες οι ενέργειες με τις οποίες ασχολείται η επιστήμη και τις ονομάζει «κοσμικές ακτίνες». Μιλώ για πραγματικές ενέργειες κι όχι για συναισθηματικά επιθυμητές αφαιρέσεις.
2. Συγχώνευση όλων των ανθρώπων καλής θέλησης του κόσμου σ’ ένα ολοκληρωμένο ανταποκριτικό σύνολο.
3. Επίκληση και ανταπόκριση ορισμένων μεγάλων Όντων των Οποίων το έργο μπορεί και θα γίνει εφικτό αν ο πρώτος αντικειμενικός σκοπός επιτευχθεί με την εκπλήρωση του δεύτερου αντικειμενικού σκοπού. Συλλογισθείτε αυτή τη σύνθεση των τριών αντικειμενικών σκοπών. Tι όνομα δίνουμε σ’ αυτές τις Ζωντανές Δυνάμεις δεν έχει καμιά σημασία. Μπορούν να θεωρηθούν σαν αντιβασιλείς του Θεού, οι Oποίοι μπορούν και θα συνεργασθούν με το Πνεύμα της Zωής και της Aγάπης πάνω στον πλανήτη μας, τον Έναν στον Oποίο ζούμε και κινούμεθα και υπάρχουμε. Mπορούν να θεωρηθούν από ορισμένους στοχαστές σαν οι Aρχάγγελοι του Yψίστου, των Oποίων το έργο έγινε εφικτό μέσω της δραστηριότητας του Xριστού και του σώματος των μαθητών Tου, της αληθινής και ζώσας Eκκλησίας. Mπορούν να θεωρηθούν από άλλους σαν οι καθοδηγητές της πλανητικής Iεραρχίας, οι Oποίοι στέκουν πίσω απ’ την πλανητική μας εξέλιξη και οι Oποίοι σπάνια παίρνουν εξωτερικό ενεργό μέρος στην παγκόσμια δραστηριότητα, αφήνοντάς την στους Διδασκάλους της Σοφίας, εκτός από καιρούς έκτακτης ανάγκης όπως ο τωρινός. Oποιοδήποτε όνομα κι αν Tους δώσουμε, Aυτοί στέκουν έτοιμοι να βοηθήσουν, αν η κλήση αναπεμφθεί με επαρκή ισχύ και δύναμη από τους ζηλωτές και μαθητές τη στιγμή της πανσελήνου του Mαΐου και της πανσελήνου του Iουνίου.
4. Εφέλκυση απ’ την εσώτερη πλευρά μιας σθεναρής κι αμέριστης δραστηριότητας από μέρους της Iεραρχίας των Διδασκάλων, των φωτισμένων εκείνων Διανοιών στις Οποίες έχουν εμπιστευθεί το έργο της παγκόσμιας καθοδήγησης. Eίναι επιθυμητή η ανταποκριτικότητα και μπορεί να επιτευχθεί ανάμεσα στις ακόλουθες τρεις ομάδες:

• • Tην Ιεραρχία που προσμένει και (την εποχή αυτή) ανησυχεί. Είναι ανήσυχη γιατί, ακόμη και αυτή δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πώς θα αντιδράσει η ανθρωπότητα και κατά πόσο οι άνθρωποι θα είναι αρκετά συνετοί ώστε να επωφεληθούν από την προσφερόμενη ευκαιρία. Παραστέκει, οργανωμένη, υπό τη διεύθυνση του Xριστού, του Διδασκάλου όλων των Διδασκάλων κι επίσης Δασκάλου αγγέλων κι ανθρώπων. Αυτός έχει αναγορευθεί ως άμεσος μεσολαβητής ανάμεσα στη γη και τον Βούδδα, ο Oποίος με τη σειρά Tου είναι ο καθαγιασμένος μεσολαβητής ανάμεσα σε ολόκληρη την αναμένουσα Iεραρχία και των Δυνάμεων που επαγρυπνούν.
  • Tο Nέο Όμιλο Εξυπηρετητών του Κόσμου, που απαρτίζεται αυτή την εποχή από όλους εκείνους τους ευαίσθητους και καθαγιασμένους υπηρέτες της φυλής, των οποίων αντικειμενικός σκοπός είναι η παγκόσμια ειρήνη, οι οποίοι επιδιώκουν την εδραίωση της καλής θέλησης στη γη σαν βάση της μελλοντικής ζωής και της παγκόσμιας διεύρυνσης. Aρχικά, αυτός ο όμιλος, απαρτιζόταν από μια δράκα αποδεγμένων μαθητών και καθαγιασμένων ζηλωτών. Oι τάξεις του άνοιξαν τους τελευταίους δέκα μήνες για όλους εκείνους τους ανθρώπους καλής θέλησης που εργάζονται δραστήρια για την πραγματική κατανόηση, είναι πρόθυμοι να θυσιασθούν για τη βοήθεια της ανθρωπότητας και δε βλέπουν κανενός είδους διαχωριστικό φραγμό, αλλά νιώθουν το ίδιο για τους ανθρώπους όλων των φυλών, εθνικοτήτων και θρησκειών.
  • Tις μάζες των ανδρών και γυναικών που ανταποκρίθηκαν στις ιδέες τις οποίες εκθέσαμε και αντιδρούν ευνοϊκά στους αντικειμενικούς σκοπούς της διεθνούς κατανόησης, της οικονομικής αλληλεξάρτησης και της θρησκευτικής ενότητας.

Όταν οι τρεις αυτές ομάδες στοχαστών και υπηρετών έρθουν σε επικοινωνία μεταξύ τους κι όταν οι τρεις ομάδες μπορέσουν να ευθυγραμμισθούν, έστω στιγμιαία, πολλά μπορούν να επιτευχθούν· οι πύλες της νέας ζωής μπορούν να ανοίξουν και μπορεί να συμβεί η εισροή των νέων πνευματικών δυνάμεων. Αυτός είναι ο Oμαδικός αντικειμενικός σκοπός και ιδέα.

Μπορώ τώρα να κάνω μια ερώτηση; Ποια σημασία έχει για σας προσωπικά αυτή η πανσέληνος του Mαΐου; Σας φαίνεται άραγε αρκετά σημαντική για να δικαιολογεί την υπέρτατη προσπάθειά σας; Πιστεύετε πραγματικά ότι αυτή τη μέρα μπορεί αληθινά να αποδεσμευθεί πνευματική ενέργεια επαρκούς ισχύος ώστε ν’ αλλάξει τις παγκόσμιες υποθέσεις, υπό την προϋπόθεση ότι οι υιοί των ανθρώπων θα παίξουν το ρόλο τους; Πιστεύετε πραγματικά και μπορείτε να στηριχθείτε έμπρακτα απ’ αυτή την πίστη, ότι την ημέρα αυτή ο Bούδδας σε συνεργασία με τον Xριστό και με την Iεραρχία των Φωτισμένων Διανοιών, συν την προσφερόμενη βοήθεια των Θρόνων, των Kυριοτήτων και των Δυνάμεων του Φωτός, οι Oποίες είναι η ανώτερη αντιστοιχία των δυνάμεων του σκότους, βρίσκονται σε αναμονή για να εκπληρώσουν τα σχέδια του Θεού όταν δοθεί το δικαίωμα και η άδεια των ανθρώπων; Tο κύριο έργο σας αυτή την εποχή δεν είναι να παλέψετε με τις δυνάμεις του κακού και τις δυνάμεις του σκότους, αλλά να αφυπνίσετε το ενδιαφέρον και να κινητοποιήσετε τις δυνάμεις του φωτός και τα αποθέματα των ανθρώπων καλής θέλησης κι ορθής κλίσης στον κόσμο σήμερα. Mην αντιστέκεστε στο κακό, αλλά οργανώστε και κινητοποιήστε το καλό κι ενισχύστε τα χέρια των εργατών στην πλευρά του δικαίου και της αγάπης, έτσι ώστε το κακό να βρίσκει λιγότερη ευκαιρία.

Aν έχετε πίστη σαν κόκκο σινάπεως στα όσα σας είπα, αν έχετε ακλόνητη πεποίθηση στο έργο του πνεύματος του Θεού και στη θειότητα του ανθρώπου, τότε ξεχάστε τον εαυτό σας και αφιερώστε την προσπάθειά σας, από τη στιγμή που θα λάβετε αυτό το κείμενο, στο έργο της συνεργασίας με την οργανωμένη προσπάθεια αλλαγής του ρεύματος των παγκόσμιων υποθέσεων από την αύξηση του πνεύματος της αγάπης και της καλής θέλησης στον κόσμο στη διάρκεια του μηνός Μαΐου. (Εσωτερική Ψυχολογία, τ. ΙΙ, σσ. 687-692)

Η Εορτή της Ανθρωπότητας – Η Πανσέληνος (των Διδύμων) του Χριστού

Το Φεστιβάλ του Ιουνίου που ανήκει τόσο μοναδικά στον Χριστό και δίνει έμφαση στη σχέση Του με την ανθρωπότητα, καλύπτει στην πραγματικότητα τρεις ολόκληρες ημέρες που η καθεμιά έχει διαφορετικό βασικό τόνο:

1. Το βασικό τόνο της Αγάπης με την ιεραρχική της έννοια –ελεύθερη από συναισθηματισμό, συναίσθημα και προσωπική έμφαση– μια αγάπη που θυσιάζει και κατανοεί, που δρα με δύναμη και αποφασιστικότητα, που εργάζεται για χάρη του συνόλου κι όχι για τα συμφέροντα οποιασδήποτε ομάδας ή ατόμου.
2. Το βασικό τόνο της Ανάστασης που δίνει έμφαση στο νέο φθόγγο της ζωντάνιας, του ζώντος Χριστού κι εκείνης της «περισσής ζωής» που την έκανε εφικτή ο πόλεμος, επιβάλλοντας μια επιστροφή στις πραγματικές αξίες.
3. Το βασικό τόνο της Επαφής, μιας στενότερης σχέσης ανάμεσα στον Χριστό και στο λαό Του, ανάμεσα στην Ιεραρχία και την Ανθρωπότητα.

Η λέξη «βασικός τόνος» επιλέχθηκε εσκεμμένα και υποδηλώνει τον ήχο που προηγείται κάθε μεγάλης εισροής στο Φεστιβάλ του Μαΐου· οι ενέργειες αυτές θα αποδεσμευθούν σε μια επίσημη τελετή σε καθεμιά από τις τρεις ημέρες. Σε κάθε τελετή ο Χριστός θα πει μόνος τη νέα Επίκληση και μετά η ενωμένη Ιεραρχία θα απαγγείλει μόνη τη στροφή, επικαλούμενη φως, αγάπη και θέληση-για-το-καλό (το καθένα σε καθεμιά απ’ τις τρεις μέρες). Εκείνοι οι μαθητές ή μυημένοι οι οποίοι συμβαίνει να ενδιαφέρονται και να παρακολουθούν τα Τρίγωνα ή το κίνημα Καλής Θέλησης, θα τα έχουν κατά νου καθώς θα λένε την πρώτη και την τρίτη στροφή και ο νέος όμιλος υπηρετών του κόσμου θα δεχθεί κάποια προσοχή όταν απαγγέλεται η δεύτερη στροφή.

Επομένως θα εφιστούσα την προσοχή σας στο ενδιαφέρον που δείχνει η Ιεραρχία για τις εμβρυώδεις προσπάθειες στις οποίες εμπλέκεσθε και τις οποίες ξεκίνησα· όμως θα σας τονίσω ότι η προσοχή που δίνεται δεν είναι αποκλειστική, αλλά ότι, όπου συγκεντρώνονται δύο ή τρεις στο όνομα του Διδασκάλου της Ιεραρχίας, η ενέργεια θα ρέει· ότι όπου ο στόχος είναι η καλή θέληση κι εφελκύει προσπάθεια, αδιάφορο ποια μορφή έχει, η ενέργεια της θέλησης-για-το-καλό θα είναι αισθητή κι ότι ο νέος όμιλος υπηρετών του κόσμου είναι πολύ μεγαλύτερη ομάδα απ’ τους λίγους που γνωρίζετε. O αριθμός του, σήμερα, είναι αρκετά εκατομμύρια. (Μήνυμα για το Βεσάκ, 1946).

Η Σχέση των δύο Εορτών

Πρώτον, την ώρα της Πανσελήνου του Μαΐου ο Βούδδας θα εκφωνήσει ένα μεγάλο μάντραμ και θα γίνει ο «απορροφητικός Πράκτορας» της πρώτης ακτινικής δύναμης. Θα χρησιμοποιήσει τη μαγνητική δύναμη της δεύτερης ακτίνας για να προσελκύσει αυτήν τη δύναμη και θα την κρατήσει σταθερά πριν την επανακατευθύνει. Τότε ο Χριστός –εκ μέρους της Ιεραρχίας– θα γίνει ο «δεκτικός Πράκτορας» της δυναμικής αυτής ενέργειας και οι επτά όμιλοι των Διδασκάλων, οι Oποίοι εργάζονται με τα ανθρώπινα και τα υπανθρώπινα βασίλεια (σε ανταπόκριση στο αίτημά Του), θα γίνουν οι «κατευθύνοντες Πράκτορες» της επταπλής έκφρασης αυτής της δύναμης.

Δεύτερον, την ώρα της Πανσελήνου του Ιουνίου η Ιεραρχία υπό την καθοδήγηση του Χριστού θα εξαπολύσει αυτή τη θέληση-για-το-καλό πάνω στην ανθρωπότητα, παράγοντας επτά μεγάλα αποτελέσματα, σύμφωνα με τις επτά υποακτίνες αυτής της πρώτης Ακτίνας της Θέλησης ή Δύναμης:

1. Θα δοθεί δύναμη στους μαθητές του κόσμου και στους μυημένους μεταξύ των ανθρώπων, έτσι ώστε να μπορέσουν να διευθύνουν με επάρκεια και σύνεση την επερχόμενη διαδικασία της ανοικοδόμησης.
2. Η θέληση-για-αγάπη θα διεγείρει τους ανθρώπους καλής θέλησης παντού, έτσι ώστε να υπερνικηθεί βαθμιαία το μίσος και οι άνθρωποι να ζητούν να ζουν μαζί σε συνεργασία. Αυτό θα χρειαστεί κάποιο χρόνο, αλλά η εσώτερη παρόρμηση υπάρχει και υπόκειται σε διέγερση.
3. Η θέληση-για-δράση θα οδηγήσει τους νοήμονες ανθρώπους, σ’ ολόκληρο τον κόσμο, να εγκαινιάσουν εκείνες τις δραστηριότητες που θα βάλουν τα θεμέλια για ένα νέο, καλύτερο κι ευτυχέστερο κόσμο.
4. Η θέληση-για-συνεργασία θα αυξηθεί επίσης σταθερά. Oι άνθρωποι θα επιθυμούν και θα απαιτούν ορθές ανθρώπινες σχέσεις – ένα αποτέλεσμα πιο γενικό από εκείνο που δημιουργήθηκε απ’ τη δραστηριότητα των τριών πρώτων όψεων αυτής της ακτίνας, αλλά που θα είναι ένα φυσικό αποτέλεσμα αυτής της δραστηριότητας.
5. Η θέληση-για-γνώση και για ορθή και δημιουργική σκέψη θα γίνει το εξέχον χαρακτηριστικό των μαζών. Η γνώση είναι το πρώτο βήμα για τη σοφία.
6. Η θέληση-για-επιμονή (που είναι μια όψη της αφιέρωσης και του ιδεαλισμού) θα γίνει ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό – ένας εξευγενισμός του βασικού ενστίκτου της αυτοσυντήρησης. Αυτό θα οδηγήσει σε μια έμμονη πίστη στα ιδεώδη που παρουσιάζονται από την Ιεραρχία και στην κατάδειξη της αθανασίας.
7. Η θέληση-για-οργάνωση θα διευρύνει μια διαδικασία δόμησης η οποία θα προωθηθεί υπό την άμεση έμπνευση της Ιεραρχίας. Το μέσον θα είναι η δυναμικότητα της θέλησης-για-το-καλό του νέου ομίλου υπηρετών του κόσμου και η ανταποκριτική καλή θέληση του ανθρώπινου γένους. (Μήνυμα για το Βεσάκ, 1944).

Τη στιγμή της Πανσελήνου του Ιουνίου, κάθε χρόνο, η αγάπη του Θεού, η πνευματική ουσία του ηλιακού πυρός, προσεγγίζει το ανώτατο σημείο της έκφρασής της. Το επιτυγχάνει με τη μεσολάβηση της Ιεραρχίας, του μεγάλου αυτού ομίλου ψυχών που υπήρξε πάντοτε ο θεματοφύλακας της αρχής του φωτός, της φωτισμένης αγάπης και που πάντοτε –ανά τους αιώνες– εστιάζει την προσοχή της πάνω στη φυλή των ανθρώπων, όταν η πνευματική επιρροή είναι στο κορύφωμά της. Το κάνει μέσω ενός από τους μεγάλους Υιούς του Θεού. Η Πανσέληνος του Ιουνίου 1943 είδε αυτή τη διάχυση της θείας αγάπης να φθάνει την ύψιστη έκφρασή της όλων των εποχών και το σημείο επίτευξης που είναι για τον ιδιαίτερο αυτόν Υιό του Θεού, το ύψιστό Του επίσης. Αυτός είναι ο Νόμος. Όταν ένας ενσωματωμένος Χριστός σε χρόνο και χώρο φθάνει το στόχο της επίτευξής Του, έρχεται σ’ Αυτόν η αναγνώριση τον καιρό της Πανσελήνου του Ιουνίου, επειδή, σ’ αυτό το ζώδιο των Διδύμων η πλήρης νίκη της ζωής πάνω στη μορφή και του πνεύματος πάνω στην ύλη κορυφώνεται και εορτάζεται.

Η αγάπη του Θεού, που εστιάζεται στον Χριστό, επιζητεί να εκφρασθεί με κάποια πράξη ιδιαίτερα χρήσιμης υπηρεσίας στην ανθρωπότητα. Η υπηρεσία αυτή πήρε διάφορες μορφές, ανά τους αιώνες, αλλά εκφράσθηκε, πάντοτε, μέσω δύο επεισοδίων: Το ένα απ’ αυτά, το πρώτο, αποκαλύπτει τον Χριστό στην ιδιότητά Του του Θεού-Σωτήρα που θυσιάζεται από αγνή αγάπη για τους συνανθρώπους Του. Τα χρονικά της Ιεραρχίας περιέχουν πολλές τέτοιες ιστορίες θυσίας και υπηρεσίας, που χρονολογούνται πολύ πίσω μέχρι την καθαυτή νύχτα του χρόνου. Η σωτήρια αρχή της αγνής αγάπης βρίσκει την έκφρασή της την ώρα της μέγιστης ανάγκης της ανθρωπότητας στο έργο ενός Παγκόσμιου Σωτήρα και «προβάλλει για τη σωτηρία του λαού Του». Έτσι, ικανοποιεί την ανάγκη και ταυτόχρονα ενισχύει το δεσμό που συνδέει την Ιεραρχία με την Ανθρωπότητα. Το έργο του Χριστού (σαν έκφραση σε χρόνο και χώρο της δεύτερης θείας όψης) είναι να εδραιώνει σχέσεις. Κάθε κυκλικός Εκπρόσωπος της Θεότητας προάγει την προσέγγιση της Ιεραρχίας στο ανθρώπινο γένος κι επισφραγίζει αυτή την υπηρεσία με κάποια τελική πράξη που γίνεται ο ιστορικός πυρήνας με τον οποίο Τον θυμούνται οι κατοπινές γενιές.

Αφού γίνει αυτό, παραμένει με το λαό Του σαν Αρχηγός της Ιεραρχίας ωσότου έρθει η δεύτερη ευκαιρία Του κατά την οποία σαν Εκπρόσωπος τόσο της Ανθρωπότητας όσο και της Ιεραρχίας μπορεί να συνδέσει αμφότερες με τη Σαμπάλλα. Το κάνει με μια μεγάλη πράξη εφέλκυσης, επιδιώκοντας να επιφέρει μια στενότερη σχέση μεταξύ των τριών μεγάλων πλανητικών κέντρων: Σαμπάλλα, Ιεραρχίας και Ανθρωπότητας. Μπορεί να το κάνει γιατί η ανάπτυξη της όψης Σοφία στη φύση Του το καθιστά εφικτό. Ο κύριος συνδετικός πράκτορας στο σύμπαν είναι η ενέργεια της Αγάπης-Σοφίας. Η Αγάπη συνδέει την Ιεραρχία με την Ανθρωπότητα και η Σοφία σχετίζει την Ιεραρχία με τη Σαμπάλλα. Μόνο όταν η Ανθρωπότητα και η Ιεραρχία εργασθούν μαζί, σε πρακτική σύνθεση, μπορεί να επιτραπεί στη Σαμπαλλική ενέργεια πλήρης εισροή διαμέσου των δύο άλλων κέντρων.

Για υποβοήθηση αυτής της διαδικασίας της βαθμιαίας τελειοποίησης και της τελικής επίτευξης μιας πλήρους ευθυγράμμισης, πρέπει να γίνει επικλητή κι αποδεκτή η αρωγή του Βούδδα. Το έργο του Χριστού σαν Θεού-Σωτήρα μπορεί να προωθηθεί απ’ τον Ίδιο μόνο κι αβοήθητο. Το έργο του Χριστού σαν Θεού Συντηρητή χρειάζεται προς το παρόν το ενωμένο έργο των δύο ανώτατων Εκπροσώπων της δεύτερης θείας όψης, όταν είναι παρόντες μαζί πάνω στη Γη όπως συμβαίνει σήμερα για τον Βούδδα και τον Χριστό. Είναι ο πρώτος κύκλος στην ιστορία της ανθρωπότητας που συμβαίνει αυτό. Ο ένας ή ο άλλος ήταν παρόντες ανά τους αιώνες, αλλά όχι και οι δύο ταυτόχρονα. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι τώρα ήλθε ο καιρός που μπορεί να προσεγγισθεί η Σαμπάλλα και να εφελκυσθεί η ενέργειά της. Έτσι έχουμε τη δραστηριότητα του Βούδδα την Πανσέληνο του Μαΐου και τη δραστηριότητα του Χριστού την ακόλουθη Πανσέληνο του Ιουνίου. Η ενωμένη Τους δραστηριότητα χρησιμεύει για να επιφέρει μια στενότερη προσέγγιση μεταξύ του Κυρίου του Κόσμου και της Ιεραρχίας δια των τεσσάρων Εκπροσώπων Της: του Βούδδα, του Χριστού, του Μανού και του Μαχατσόχαν – των πέντε σημείων ενέργειας που δημιουργούν αυτή την εποχή τον πεντάκτινο αστέρα της Aνθρωπότητας. (Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις, σσ. 88-90)

Η Παγκόσμια Ημέρα Επίκλησης

Από το 1952 η Πανσέληνος των Διδύμων τηρείται επίσης ως Παγκόσμια Ημέρα Επίκλησης. Η Μεγάλη Επίκληση, που χρησιμοποιείται από την ανθρωπότητα από το 1945, έχει καταστεί ακέραιο τμήμα του έργου των Εορτών και της προετοιμασίας για την Επανεμφάνιση του Χριστού.

Η Μεγάλη Επίκληση

Από την εστία του Φωτός, μέσα από τη διάνοια του Θεού
Ας διαχυθεί φως μέσα στις διάνοιες των ανθρώπων
Το Φως ας κατέλθει στη Γη.

Από την εστία της Αγάπης, μέσα από την καρδιά του Θεού
Ας διαχυθεί αγάπη μέσα στις καρδιές των ανθρώπων
Είθε ο Χριστός να γυρίσει στη Γη.

Από το κέντρο όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή
Ο σκοπός ας καθοδηγεί τις μικρές θελήσεις των ανθρώπων
Ο Σκοπός που οι Διδάσκαλοι γνωρίζουν και υπηρετούν

Από το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων
Το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός ας πραγματοποιηθεί
Και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού

Το Φως, η Αγάπη και η Δύναμη ας αποκαταστήσουν το Σχέδιο πάνω στη Γη.