Κατανοώντας την Περίοδο της Δοκιμασίας - Mέρος 1
Φθινόπωρο 2016
Αγαπητέ συνεργάτη,
Είναι προφανές ότι η ανθρωπότητα διέρχεται μια περίοδο δοκιμασίας κατά την μετάβαση προς μια νέα εποχή. Ενέργειες από πάμπολλες πηγές κάνουν την κρούση τους πάνω στην ανθρώπινη συνείδηση καθώς κινούμαστε προς την Υδροχοϊκή Εποχή, παρ’ όλα αυτά παραμένουν ακόμα ελάχιστα αντιληπτές ενώ αρχικά προκαλούν αισθήματα ανησυχίας και αποπροσανατολισμού. Αυτό ορίζεται στην εσωτερική διδασκαλία ως «κρίση χωρικής επέκτασης» και οδηγεί σε έναν μετασχηματισμό του τρόπου με τον οποίο ο χρόνος και ο χώρος καταγράφονται στο υποσυνείδητο ως αποτέλεσμα αυξημένων πνευματικών επιδράσεων. Μολονότι η αναταραχή δύσκολα υποφέρεται, η κρίση αυτή θέτει τις βάσεις για μια νέα, πιο ζωτική πραγματικότητα.
Στο βιβλίο της Αλίκης Μπέιλη Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις, διαβάζουμε: «η πλατιά αντίδραση στα ιδεώδη (παρ’ όλες τις προσπάθειες των κακών και αντιδραστικών δυνάμεων) και η κοχλάζουσα αναταραχή που απλώνεται σ’ όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης συνείδησης συν την έμπνευση της καταστροφής και του πόνου, άνοιξαν διάπλατα τις σφραγισμένες έως τώρα περιοχές στις διάνοιες των ανθρώπων, φέρνοντας φώτιση, παρασύροντας τις κακές παλιές συνθήκες... Αυτές οι διευρύνσεις της ανθρώπινης κατανόησης θα αλλάξουν πλήρως τα προσεχή εκατόν πενήντα χρόνια τον τρόπο σκέψης του ανθρώπου… Όλα είναι σχεδιασμένα και διευθετημένα· οι ορθές ενέργειες και δυνάμεις θα είναι διαθέσιμες, γιατί η Ιεραρχία εργάζεται πάντα υπό το Νόμο των Κύκλων και της Κυκλικής Επανόρθωσης. Οι Διδάσκαλοι γνωρίζουν ακριβώς εκείνο που πρέπει να γίνει με τον ορθό χρονισμό και με ό,τι αποκλήθηκε “η κρίση της χωρικής επέκτασης”. Tην ονομάζουν εναλλαξιμότητα χρόνου και χώρου…η οποία ήδη γίνεται αμυδρά αισθητή». (σελ. 237-38)
Από τότε που γράφτηκαν αυτά, κάπου εξήντα χρόνια πριν, η κρίση της χωρικής επέκτασης εντάθηκε σε κλίμακα. Οι διάφορες ιδέες και τα ιδεώδη που εκφράζονται σήμερα από τον όμιλο των παγκόσμιων υπηρετών είναι τόσο υψηλής δόνησης, που οδηγούν στην λέπτυνση των πλανητικών πέπλων τα οποία χωρίζουν τα εσωτερικά και εξωτερικά πεδία ύπαρξης. Προκαλείται, έτσι, μια αίσθηση ότι ο χρόνος επιταχύνεται. Σαν συνέπεια, έχουμε τον επιταχυνόμενο ρυθμό του σύγχρονου τρόπου ζωής και τις πυρετώδεις και ακατάστατες ζωές που τόσοι πολλοί βιώνουν σήμερα. Ζούμε σε μια εποχή «παραδειγμάτων και αφηγήσεων» που μεταβάλλονται γοργά, ανταποκρινόμενες στις συνεχείς διακυμάνσεις της ανθρώπινης συνείδησης. Υπάρχει, επίσης, στην επιστημονική σκέψη η πλανερή αντίληψη για ένα ταχύτατα διαστελλόμενο σύμπαν, όπου μακρινοί γαλαξίες απομακρύνονται γρηγορότερα και από την ταχύτητα του φωτός!
Η κρίση της χωρικής επέκτασης γίνεται εμφανής και με άλλους τρόπους, υποδεικνύοντας την ανάδυση της Χριστικής συνείδησης εντός της ανθρωπότητας και εντός της δυναμικής υπόστασης του πλανήτη, της όψης της Μητρός. Ακόμη και μέσα στην αναστάτωση της διαδικασίας γέννησης και παρά τον συνολικό πόνο και την δυστυχία στο κόσμο, αυτή η αναδυόμενη πνευματικότητα αποβαίνει πηγή αισιοδοξίας και προσμονής. Καθώς τα πλανητικά πέπλα σταθερά διασκορπίζονται, καθίσταται δυνατόν για τους πνευματικά σκεπτόμενους να αισθανθούν πιο καθαρά την προσέγγιση του Χριστού και το έργο της Πνευματικής Ιεραρχίας πίσω από την σκηνή των ανθρώπινων υποθέσεων. Αυτό, ενδέχεται ακόμη και να συμβάλει στην τρέχουσα επικράτηση θεωριών συνωμοσίας. Κάτι μυστηριώδες γίνεται αμυδρά αισθητό στην άλλη πλευρά του πέπλου και λόγω της ασάφειας της φύσης του, ερμηνεύεται αρνητικά.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η κατανόηση των όσων συμβαίνουν στις παγκόσμιες υποθέσεις συνιστά μια μεγάλη πρόκληση σε αυτούς τους ταραχώδεις καιρούς. Οι απόψεις που αναμεταδίδουν τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν είναι πάντα χρήσιμες και ό,τι χρειάζεται είναι ένα υψηλότερο σημείο θέασης, απαλλαγμένο από εθνικές, πολιτιστικές και ιδεολογικές προκαταλήψεις. Όλο και πιο λεπτοφυή επίπεδα απάθειας, διάκρισης και απόσπασης απαιτούνται από όλους όσοι υπηρετούν την ανθρωπότητα, όλους εκείνους που λαχταρούν να διακρίνουν τα σημάδια στην εξωτερίκευση του Σχεδίου της αγάπης και του φωτός. Ενδέχεται, η επικέντρωσή μας στα εξωτερικά αποτελέσματα και γεγονότα να είναι τόσο έντονη, ώστε η προσδοκία και η απελπισία να αλλοιώσουν την διορατικότητά μας. Το πνεύμα ανυψώνεται με σημάδια αυξανόμενης σύνθεσης για να καμφθεί και πάλι από την χωριστικότητα, που ακόμη εκφράζεται. Το στροβοσκοπικό αποτέλεσμα των εναλλασσόμενων δυνάμεων φωτός και σκότους μπορεί να αφήσει τον υπηρέτη της ανθρωπότητας σε μια κατάσταση σύγχυσης σχετικά με το πού στέκει ο κόσμος σε συνάρτηση με το Θείο Σχέδιο –τις σκέψεις και τα σχέδια της Ιεραρχίας αυτή την εποχή– και κατά πόσον η ανθρωπότητα οδεύει προς πνευματικό θρίαμβο ή ήττα.
Για να γίνει κατανοητή η μεγάλη μετάβαση που πραγματοποιείται, δεν επαρκεί η διανόηση, διότι, όπως επί μακρόν έχουν διδάξει οι πνευματικές παραδόσεις, είναι επιρρεπής στην πλάνη. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να στραφούμε προς την ενόραση και γι αυτό το λόγο επιλέξαμε το θέμα Από την Διανόηση στην Ενόραση για τα σεμινάρια της Παγκόσμιας Καλής Θέλησης στο καθένα από τα τρία κέντρα αυτή τη χρονιά, το Σάββατο 29 Οκτωβρίου. Ελπίζουμε ότι όσο δυνατόν περισσότεροι συνεργάτες θα συμμετάσχουν μαζί μας αυτή την ημέρα, εργαζόμενοι ως ένας, ενωμένος ομαδικός νους, προκειμένου να επέλθει ενορατική κατανόηση για το φως και την αγάπη που μπορούν να συνεισφέρουν στην μετάβαση της ανθρωπότητας προς το ερχόμενο λαμπρό μέλλον.
Στο φως της ομαδικής υπηρεσίας,
Όμιλος του Κέντρου
ΛΟΥΣΙΣ ΤΡΑΣΤ