Στοχαστικές σκέψεις για την εισερχόμενη Έβδομη Ακτίνα της Τελετουργικής Τάξης

Στοχαστικές σκέψεις για την εισερχόμενη Έβδομη Ακτίνα της Τελετουργικής Τάξης
από Το Πεπρωμένο των Εθνών, της Αλίκης Μπέιλη

…η έβδομη ακτίνα διέπει το ορυκτό βασίλειο και επίσης διαμέσου αυτής εκδηλώνεται εκείνο το σημαντικό ψυχικό χαρακτηριστικό και ποιότητα που ονομάζουμε ακτινοβολία. Η λέξη αυτή περιγράφει ικανοποιητικά το αποτέλεσμα της ψυχικής διέγερσης επί και εντός κάθε μορφής. Η ζωή της ψυχής ακτινοβολεί τελικά πέρα απ’ τη μορφή και αυτή η ακτινοβολία παράγει οριστικά και υπολογισμένα αποτελέσματα. 
(σ.123)

Ένα από τα αναπόφευκτα αποτελέσματα της έβδομης ακτινικής ενέργειας θα είναι να συνδέσει και να συνενώσει σε μια στενότερη σύνθεση τα τέσσερα βασίλεια της φύσης. Αυτό πρέπει να γίνει προπαρασκευαστικά για το προ πολλού προκαθορισμένο έργο της ανθρωπότητας, που είναι να καταστεί διανεμητικός πράκτορας της πνευματικής ενέργειας στα τρία υπανθρώπινα βασίλεια. Είναι το κύριο έργο υπηρεσίας που έχει αναλάβει το τέταρτο βασίλειο μέσω των ενσαρκούμενων ψυχών του. Η ακτινοβολία του τέταρτου βασιλείου θα είναι κάποια μέρα τόσο δυναμική και μακρόπνοη ώστε τα αποτελέσματά της θα εισδύσουν στα βάθη του δημιουργημένου φαινομενικού κόσμου, ακόμη και στο ορυκτό βασίλειο. Τότε θα δούμε τα αποτελέσματα στα οποία αναφέρεται ο μεγάλος μυημένος Παύλος όταν μιλά για όλη τη δημιουργία που αναμένει την εκδήλωση των Υιών του Θεού. Η εκδήλωση αυτή είναι εκείνη της ακτινοβολούσας δόξας και δύναμης και αγάπης. 
(σ.124)

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του μαθητή της έβδομης ακτίνας είναι η έντονη πρακτικότητά του. Εργάζεται στο φυσικό πεδίο μ’ ένα συνεχή και σταθερό αντικειμενικό σκοπό για να επιφέρει αποτελέσματα που θα είναι ικανά να προσδιορίσουν τις μορφές της επερχόμενης κουλτούρας και πολιτισμού· προς το τέλος του έβδομου ακτινικού κύκλου θα εργάζεται εξίσου σκληρά για να διαιωνίσει ό,τι δημιούργησε. Χειρίζεται δύναμη για να δομήσει τις μορφές που θα ικανοποιούν τις απαιτήσεις του και το κάνει πιο επιστημονικά από τους μαθητές των άλλων ακτίνων ... [Η] αποτυχία να εργασθεί με νοημοσύνη και θα ήθελα να προσθέσω, με αγάπη με την ουσία και έτσι να την φέρει σε ορθή σχέση με την πυκνή εξωτερική μορφή, είναι εκείνη που προκάλεσε τις δύο τελευταίες χιλιάδες χρόνια την καταστροφική κακοδιαχείριση του κόσμου και οδήγησε τον πληθυσμό του πλανήτη στην τωρινή του σοβαρή κατάσταση.
(σσ.126-7)

Ο βασικός τόνος που διέπει την ανάπτυξη του μαθητή της έκτης ακτίνας, εκφράστηκε γι’ αυτόν με τα λόγια του Χριστού όταν είπε: «Καγώ αν υψωθώ εκ της γης, πάντας ελκύσω προς εμαυτόν». Η έμφαση όλου του έκτου ακτινικού έργου της έκτης ακτίνας [Της Ακτίνας της Αφοσίωσης και του Ιδεαλισμού] είναι η Έλξη και η Άπωση – απ’ όπου και η διαίρεση και το χάσμα που επιφέρει τελικά μια αντίληψη της ανάγκης για συνειδητή ανάληψη σύνθεσης και ολοκλήρωσης που παράγεται και υποκινείται νοητικά. Η ιστορία του Χριστιανισμού (που είναι η ιστορία της Ευρώπης) θα είναι διαφωτιστική, αν ο Νόμος της Έλξης και Άπωσης μελετηθεί σε σχέση με το περιπετειώδες παρελθόν του. Η χρήση και η κατάχρηση αυτού του νόμου και οι συνεχείς ερμηνείες του με όρους υλικών επιθυμιών, προσωπικών φιλοδοξιών και εδαφικού ελέγχου προκάλεσε τα πολλά σχίσματα και χάσματα και εξηγεί πολλά απ’ όσα συνέβησαν. Κάτω απ’ την έβδομη ακτινική επίδραση τα χάσματα αυτά θα τερματιστούν και τελικά θα λάβει χώρα η σύνθεση.
(σ.133)

Ο βασικός τόνος του μαθητή της έβδομης ακτίνας είναι «Ακτινοβόλος Δραστηριότητα». Απ’ όπου και η ανάδυση στην παγκόσμια σκέψη ορισμένων νέων ιδεών – νοητική ακτινοβολία ή τηλεπάθεια, ακτινοβόλος χρήση της θερμότητας, ανακάλυψη του ραδίου. Όλα αυτά υποδηλώνουν την έβδομη ακτινική δραστηριότητα.

Η θεία αρχή με την οποία θα ασχοληθεί κυρίως η ανθρωπότητα της έβδομης ακτίνας είναι εκείνη της ζωής καθώς εκφράζεται διαμέσου του αιθερικού σώματος. Γι’ αυτό το λόγο βρίσκουμε ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη φύση της ζωτικότητας· η λειτουργία των αδένων μελετάται και πριν περάσει πολύς καιρός θα σημειωθεί η κύρια λειτουργία τους σαν φορείς ζωτικότητας. Εσωτερικά θεωρούνται σαν εξωτερικεύσεις στο φυσικό πεδίο των κέντρων δύναμης του αιθερικού σώματος και η ζωντάνια ή η έλλειψη δραστηριότητάς τους υποδεικνύει την κατάσταση αυτών των κέντρων. Η μετατόπιση του παγκόσμιου ενδιαφέροντος πραγματοποιείται επίσης στο βασίλειο των οικονομικών που είναι σαφώς το βασίλειο της συντήρησης της ζωής. Πολλά συνεπώς πρόκειται να συμβούν σε όλες αυτές τις σφαίρες ενδιαφέροντος και εφόσον το αιθερικό σώμα καταστεί ένα εδραιωμένο επιστημονικό γεγονός και τα κέντρα – μεγάλα και μικρά – αναγνωριστούν σαν εστίες όλης της ενέργειας όπως εκφράζεται δια του ανθρώπινου σώματος στο φυσικό πεδίο, θα δούμε να λαμβάνει χώρα μια μεγάλη επανάσταση στην ιατρική, στη διαιτητική και στο χειρισμό της καθημερινής ζωικής δραστηριότητας. Θα επιφέρει μεγάλες αλλαγές στον τρόπο εργασίας και απασχόλησης και πάνω απ’ όλα στον ελεύθερο χρόνο δράσης της φυλής. 
(σσ.133-4)

Εισερχόμαστε σε μια επιστημονική εποχή, αλλά θα είναι μια επιστήμη που βγαίνει από το αδιέξοδο στο οποίο έχει τώρα περιέλθει και η οποία – έχοντας εισδύσει όπως πρέπει στο βασίλειο του αψηλάφητου – θα αρχίσει να εργάζεται πολύ πιο υποκειμενικά από πριν. Θα αναγνωρίσει την ύπαρξη αισθήσεων που είναι υπεραισθητήριες και προεκτάσεις των πέντε φυσικών αισθήσεων και αυτό θα επιβληθεί στην επιστήμη λόγω του πλήθους των αξιόπιστων ανθρώπων που θα τις κατέχουν και θα μπορούν να εργάζονται και να ζουν ταυτόχρονα στους κόσμους του απτού και του άψαυστου. Η σωρεία των αξιόπιστων μαρτυριών θα αποδειχθεί αναμφισβήτητη. Τη στιγμή που θα αποδειχθεί η ύπαρξη του υποκειμενικού κόσμου των αιτίων (κι αυτό θα έρθει από την αδιαφιλονίκητη μαρτυρία των διευρυμένων αισθήσεων του ανθρώπου) η επιστήμη θα εισέλθει σε μια νέα εποχή· η εστία της προσοχής της θα αλλάξει· οι δυνατότητες ανακαλύψεων θα είναι τεράστιες και ο υλισμός (όπως νοείται τώρα η λέξη) θα εξαφανιστεί. Ακόμη κι η λέξη «υλισμός» θα αχρηστευτεί και οι άνθρωποι του μέλλοντος θα διασκεδάζουν με τον περιορισμένο οραματισμό του σύγχρονου κόσμου μας και θα απορούν γιατί σκεφτόμασταν κι αισθανόμασταν έτσι.
(σσ.134-5)