H Τέταρτη Ακτίνα και η Αρχή της Διαμάχης - Αλίκη Μπέιλη
Η Αρχή της Διαμάχης είναι το εξέχον χαρακτηριστικό της τέταρτης Ακτίνας της Αρμονίας μέσω Διαμάχης. Κατά κανένα τρόπο αυτό δεν είναι ένα εύκολο θέμα για εξέταση ή διευκρίνιση, γιατί πρέπει να εξετασθεί η ορθότητα της διαμάχης, το φυσιολογικά χωριστικό κι εξαλειπτικό της αποτέλεσμα και η δύναμή της να ρυθμίζει όχι μόνο την Ανθρωπότητα αλλά και την Ιεραρχία. …
Βασικά η τέταρτη αυτή ακτίνα είναι εκείνη που ευθύνεται για τις εντάσεις και τις πιέσεις και για την αρχική διαμάχη μεταξύ του κύριου ζεύγους των αντιθέτων, το οποίο ονομάζουμε πνεύμα-ύλη. Η τέταρτη αυτή ακτινική ενέργεια καθιστά φανερή τη διάκριση (που τόσο συχνά παρανοείται απ’ τον άνθρωπο) μεταξύ καλού και κακού. Στις Ατλάντειες μέρες οι ηγέτες των ανθρώπων υπό την επίδραση αυτής της προεξάρχουσας τέταρτης ακτινικής ενέργειας έλαβαν μια απόφαση η οποία έθεσε την έμφαση πάνω στην υλική όψη, σύμφωνα με την επιθυμία τους και τη συναισθηματική τους αντίδραση, που είναι παρούσα στην ουσιώδη δυαδικότητα της εκδήλωσης κι έτσι εγκαινίασαν την Εποχή του Υλισμού. Η εποχή αυτή διαμορφώθηκε με τη συνοδευτική της απληστία, μίσος, χωριστικότητα κι επιθετικότητα. Στη διάρκεια του τωρινού αιώνα αυτός ο υλισμός οδήγησε στον παγκόσμιο πόλεμο που ήταν στην πραγματικότητα η έκφραση ενός μετατοπιζόμενου προσανατολισμού και συνεπώς σε ορισμένο βαθμό του προσεχούς θριάμβου του Καλού.
Η ισορροπία αργά, πολύ αργά, ταλαντεύεται προς την πλευρά της πνευματικής όψης της δυαδικότητας· δεν μετατοπίστηκε πλήρως, έστω και σε πρόθεση, αλλά τα ζητήματα γίνονται όλο και περισσότερο καθαρά στις διάνοιες των ανθρώπων και οι ενδείξεις είναι ότι ο άνθρωπος τελικά θα αποφασίσει ορθά, θα επιτύχει ένα σημείο ισοζυγίου ή ισορροπίας και θα ρίξει τελικά το βάρος της κοινής γνώμης στην πλευρά των πνευματικών αξιών, οδηγώντας έτσι σε μια συλλογική απάρνηση του υλισμού, ιδιαίτερα στις πιο χονδροειδείς και φυσικές του μορφές. Ο χρόνος δεν έφθασε ακόμη, αλλά επίκειται μια μεγάλη αφύπνιση· οι άνθρωποι ωστόσο θα δουν ορθά μόνο όταν αυτή η Αρχή της Διαμάχης εκτιμηθεί κατάλληλα σαν μια πνευματική αναγκαιότητα και χρησιμοποιηθεί από την ανθρωπότητα σαν ένα όργανο που θα επιφέρει την ανάδυση από τους λανθασμένους ελέγχους και αρχές. Όπως ακριβώς ο μαθητής ατομικά τη χρησιμοποιεί για ν’ αναδυθεί από τον έλεγχο της ύλης στους τρεις κόσμους, αρχίζοντας με την ανάδυση από τον έλεγχο του φυσικού σώματος, ξεφεύγοντας απ’ τον έλεγχο της συναισθηματικής φύσης και διαμορφώνοντας για λογαριασμό του μια πνευματική ιδεολογία που του επιτρέπει να εξέλθει από τον έλεγχο των τριών κόσμων των μορφών ώστε να αρχίσει να λειτουργεί σαν μια ψυχικά εμποτισμένη προσωπικότητα, έτσι και το ανθρώπινο γένος πρέπει να κάνει το ίδιο σε μαζικό σχηματισμό.
…είναι συνετό να θυμάστε ότι όλες οι κρίσεις στον υλικό κόσμο –ατομικές κρίσεις και όσες σχετίζονται με την ανθρωπότητα σαν σύνολο– διέπονται από την Αρχή της Διαμάχης, ενώ οι κρίσεις στον πνευματικό κόσμο ελέγχονται από την εσωτερική Αρχή της Απόφασης…
Η Αρχή της Διαμάχης έχει στενή συνάφεια με την Ατραπό της Μαθητείας κι εδώ βρίσκεται ο λόγος για την περιεκτική και συνθετική όψη της τωρινής παγκόσμιας διαμάχης· παρότι οι φυσικές όψεις της διαμάχης είναι σήμερα πολύ μειωμένες (αλλά είναι ακόμη παρούσες σε μικρή κλίμακα σε διάφορα μέρη του κόσμου), η διαμάχη δεν τερματίσθηκε κατά κανένα τρόπο κι ούτε επιλύθηκε. Διεξάγεται με βιαιότητα από προχωρημένα ανθρώπινα όντα στο νοητικό πεδίο και από τις μάζες στο πεδίο των συναισθηματικών αντιδράσεων· θα απαιτηθεί κάποιος χρόνος προτού τεθεί αληθινά τέρμα στον πόλεμο. ….
Η Αρχή της Διαμάχης είναι επίσης ενεργός σ’ όλους τους οργανισμούς, ομάδες και οργανώσεις σ’ όλες τις χώρες και σε κάθε τμήμα της ανθρώπινης σκέψης. Τα αποτελέσματά της είναι πρώτον, η αφύπνιση της ανθρωπότητας σε ορισμένες μεγάλες ανθρώπινες αναπτύξεις και δυνατότητες και δεύτερο, θα οδηγήσει σε μερικές βασικές απαρνήσεις όταν τα ζητήματα ιδωθούν καθαρά και το χάσμα που υφίσταται στην πραγματικότητα μεταξύ των επιθυμητών πνευματικών αξιών και των ανεπιθύμητων υλικών αξιών, γίνει σαφές.
Επιλογή από το βιβλίο της Αλίκης Μπέιλη, Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις, σσ. 605-610. Αυτά τα αποσπάσματα γράφτηκαν μετά την ίδρυση των Ηνωμένων Εθνών το 1945 και πριν από το θάνατο της Αλίκης Μπέιλη το 1949. Οι αγγλικές λέξεις man και men είχαν ευρεία χρήση εκείνη την εποχή, αναφερόμενες σε ανθρώπους και ανθρωπότητα κι όχι με την στενή έννοια του όρου σε άνδρα και άνδρες..