Η Εορτή του Βεσάκ: Μια Τεχνική Πνευματικής Επαφής

1. Οι Τρεις Μεγάλες Εορτές
2. Η Εορτή του Βεσάκ
3. Για την Προσέγγιση κατά την Πανσέληνο του Ταύρου και των Διδύμων

 

Οι Τρεις Μεγάλες Εορτές

H καθιέρωση ορισµένων µεγάλων εορτών, µε σηµείο αναφοράς τη Σελήνη και σε µικρότερο βαθµό το ζωδιακό, θα επιφέρει το δυνάµωµα του πνεύµατος επίκλησης και της συνακόλουθης εισροής των επιδράσεων που θα έχουν εφελκυσθεί. Εκείνο που αληθινά βρίσκεται πίσω από κάθε επίκληση είναι η δύναµη της σκέψης, ιδιαίτερα δε η τηλεπαθητική της φύση, επαφή και όψη. Η ενοποιηµένη, επικλητική σκέψη των µαζών και η εστιασµένη, κατευθυνόµενη σκέψη του Νέου Οµίλου Εξυπηρετητών του Κόσµου συγκροτούν ένα ρεύµα ενέργειας που εξαποστέλλεται. Αυτό, τότε, θα προσεγγίσει τηλεπαθητικά εκείνα τα πνευµατικά Όντα που είναι ευαίσθητα και ανταποκρίνονται σε τέτοιου είδους κρούσεις. Εφελκύεται λοιπόν η ανταπόκρισή τους και εκπορεύεται ως πνευµατική ενέργεια. Στη συνέχεια, θα φτάσει ως την ανθρωπότητα, αφού προηγουµένως υποβαθµιστεί σε επίπεδο ενέργειας σκέψης και, µε τη µορφή αυτή, θα κάνει την δέουσα κρούση της πάνω στις διά­νοιες των ανθρώπων, πείθοντάς τους και µεταφέροντας σ’ αυτούς έµπνευση και αποκάλυψη. Έτσι γινόταν πάντα στην ιστορία της πνευµατικής ανάπτυξης του κόσµου και αυτή ήταν η διαδικασία κατά τη συγγραφή των Ιερών Γραφών του κόσµου.

Κατά δεύτερο λόγο, η αποκατάσταση µιας ορισµένης οµοιοµορφίας στα θρησκευτικά τυπικά όλου του κόσµου θα βοηθήσει ανθρώπους παντού να ενισχύσουν ο ένας το έργο του άλλου και θα τονώσει δυναµικά τα ρεύµατα σκέψης που κατευθύνονται προς τις αναµένουσες πνευµατικές Ζωές. Επί του παρόντος, η Χριστιανική θρησκεία έχει τις δικές της µεγάλες γιορτές, ο Βουδιστής τηρεί τις δικές του εορτές και ο Ινδουιστής ακολουθεί τις δικές του άγιες µέρες. Όταν θα έχει οργανωθεί ο κόσµος του µέλλοντος, όλοι οι άνθρωποι µε πνευµατική διάθεση και κλίση θα γιορτάζουν τις ίδιες άγιες ηµέρες. Αυτό θα αποφέρει τη συγκέντρωση όλων των πνευµατικών πόρων, το ενιαίο της πνευµατικής προσπάθειας και το ταυτόχρονο της πνευµατικής επίκλησης. Η δυναµική όλου αυτού θα είναι προφανής.

Ας επισηµάνω τις δυνατότητες που προσφέρουν τέτοια πνευµατικά γεγονότα και ας επιχειρήσω να προφητέψω τη φύση των προσεχών παγκόσµιων Εορτών. Θα υπάρχουν τρεις τέτοιες µεγάλες εορτές κάθε χρόνο, που θα τελούνται τρεις συνεχόµενους µήνες και θα οδηγούν, συνεπώς, σε µια παρατεταµένη ετήσια πνευµατική προσπάθεια που θα επηρεάζει όλο το υπόλοιπο του έτους. Αυτές θα είναι:

1. Η Εορτή του Πάσχα. Αυτή είναι η Εορτή του αναστάντος, του ζώντος Χριστού, Διδασκάλου όλων των ανθρώπων και Κεφαλής της Πνευµατικής Ιεραρχίας. Αυτός είναι η έκφραση της αγάπης του Θεού. Την ηµέρα αυτή θα αναγνωρίζεται η πνευµατική Ιεραρχία, την οποία Αυτός καθοδηγεί και κατευθύνει και θα επισηµαίνεται η φύση της αγάπης του Θεού. Αυτή η Εορτή, ανέκαθεν, καθορίζεται από την ηµεροµηνία της πρώτης Πανσελήνου της άνοιξης και αποτελεί τη µεγάλη Γιορτή της Δύσης και των Χριστιανών.
2. Η εορτή του Βεσάκ. Αυτή είναι η Εορτή του Βούδα, του πνευµατικού Μεσολαβητή ανάµεσα στο ύψιστο πνευµατικό κέντρο, τη Σαµπάλλα και την Ιεραρχία. Ο Βούδας είναι η έκφραση της Σοφίας του Θεού, η Ενσωµάτωση του Φωτός και ο Δείκτης του θείου Σκοπού. Η Εορτή θα προσδιορίζεται κάθε χρόνο, σε σχέση µε την Πανσέληνο του Μαΐου, όπως ακριβώς συµβαίνει και σήµερα. Είναι η µεγάλη Εορτή της Ανατολής.
3. Η εορτή της Καλής θέλησης. Αυτή θα είναι η Εορτή του πνεύµατος της ανθρωπότητας που ανατείνει προς το Θεό και επιδιώκει να συµµορφωθεί στο θέληµα του Θεού και αφιερώνεται στην έκφραση ορθών ανθρώπινων σχέσεων. Θα προσδιορίζεται κάθε χρονιά σε σχέση µε την Πανσέληνο του Ιουνίου. Θα πρόκειται για µια ηµέρα που θ’ αναγνωρίζεται η πνευµατική και θεϊκή φύση της ανθρωπότητας. Επί δύο χιλιά­δες χρόνια, ο Χριστός εκπροσωπεί την ανθρωπότητα κατ’ αυτή την Εορτή και στέκει µπροστά από την Ιεραρχία κι ενώπιον της Σαµπάλλα, ως ο Θεάνθρωπος, ο Οδηγός του λαού Του, και Πρωτότοκος εν πολλοίς αδελφοίς (Ρωµ.Η’29). Κάθε χρόνο, αυτή τη µέρα, διδάσκει το τελευταίο κήρυγµα του Βούδα µπροστά στη συγκεντρωµένη Ιεραρχία. Έτσι λοιπόν αυτή η εορτή θα είναι γιορτή βαθιάς επίκλησης και δέησης, µιας βασικής έφεσης για συντροφικότητα, ανθρώπινη και πνευµατική ενότητα και θα αντιπροσωπεύει το αποτέλεσµα που έχει το έργο του Βούδα και του Χριστού πάνω στην ανθρώπινη συνείδηση.

Αυτές οι τρεις Εορτές ... απαρτίζουν µέρος της ενιαίας πνευµατικής προσέγγισης της ανθρωπότητας, µολονότι δεν έχει συντελεστεί ακόµη η συσχέτιση µεταξύ τους ικανοποιητικά. Πλησιάζει ο καιρός που οι τρεις αυτές Εορτές θα τελούνται ταυτόχρονα, σ’ ολόκληρο τον κόσµο, και µέσα απ’ αυτές θα επέρχεται µεγάλη πνευµατική ενότητα, ενώ θα σταθεροποιούνται τα αποτελέσµατα της Μεγάλης Προσέγγισης, που τόσο κοντά µας βρίσκεται αυτή την εποχή, µε την ενωµένη επίκληση της ανθρωπότητας σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.

Οι υπόλοιπες Πανσέληνοι του έτους θα συνιστούν µικρότερες εορτές, αλλά επίσης θ’ αναγνωρίζονται ως ζωτικής σηµασίας. Θα εδραιώνουν τις θείες ιδιό­τητες στη συνείδηση του ανθρώπου, όπως ακριβώς οι µεγάλες εορτές εδραιώ­νουν τις τρεις θείες όψεις. Αυτές οι όψεις και ποιότητες θα διαπιστώνονται και θα προσδιορίζονται µε τη στενή µελέτη της φύσης τού κάθε ιδιαίτερου αστερισµού ή αστερισµών που ασκούν επίδραση εκείνους τους µήνες. Για παράδειγµα, ο Αιγόκερως (το Δεκέµβριο) θα προσελκύει την προσοχή στην πρώτη µύηση, τη γέννηση του Χριστού στο σπήλαιο της καρδιάς, και θα υποδεικνύει το είδος της εκγύµνασης που απαιτείται για να πραγµατοποιηθεί αυτό το µεγάλο πνευµατικό γεγονός στη ζωή του ατόµου. Σας δίνω, εδώ, ένα παράδειγµα για να καταδείξω τις ευκαιρίες για πνευµατική ανάπτυξη που µπορούν να προκύψουν µε την κατανόηση αυτών των επιδράσεων και για την αναζωογόνηση των αρχαίων πίστεων µε το άνοιγµά τους στις ευρύτερες αθάνατες σχέσεις τους.

Έτσι. οι δώδεκα ετήσιες εορτές, θα συνιστούν µια αποκάλυψη της θεότητας. Θα προσφέρουν ένα µέσον για να επέλθει συνάφεια µεταξύ των τριών µεγάλων πνευµατικών Κέντρων, των τριών εκφράσεων της θείας Τριάδας πρωτίστως κατά τη διάρκεια των τριών µηνών. Οι µικρότερες εορτές θα δίνουν έµφαση στην αλληλουχία σχέσεων του Όλου και έτσι θα εξυψώνουν την παρουσίαση του θείου πέρα από το ατοµικό και το προσωπικό, στον οικουµενικό θείο Σκοπό. Εποµένως, η σχέση του Όλου προς το µέρος και του µέρους προς το Όλον θα εκφράζεται πλήρως.

Ως εκ τούτου, η Ανθρωπότητα θα επικαλείται την πνευµατική δύναµη του Βασιλείου του Θεού, της Ιεραρχίας. Η Ιεραρχία θα ανταποκρίνεται και τότε τα σχέδια του Θεού θα πραγµατοποιούνται πάνω στη Γη. Η Ιεραρχία, σε µια υψηλότερη στροφή του σπειροειδούς, θα επικαλείται το Κέντρο όπου η θέληση του Θεού είναι γνωστή, και µε αυτό τον τρόπο θα επικαλείται το Σκοπό του Θεού. Έτσι, η θέληση του Θεού θα εφαρµόζεται µε Αγάπη και θα εκδηλώνεται µε νοηµοσύνη. Για το έργο αυτό είναι έτοιµη η ανθρωπότητα και αυτό αναµένει η Γη.

Συνοψίζουµε: Η νέα παγκόσµια θρησκεία θα οικοδοµηθεί πάνω στη θεµελιώδη αλήθεια που έχει ήδη αναγνωριστεί.

Ο ορισµός της θρησκείας που θ’ αποδειχθεί στο µέλλον ότι είναι περισσότερο ακριβής από κάθε άλλη διατύπωση των Θεολόγων, θα µπορούσε να εκφραστεί ως ακολούθως:

θρησκεία είναι το όνοµα που δίνεται στην επικλητική δέηση της ανθρωπότητας και στην ανταπόκριση που εφελκύεται σε αυτή την έκκληση από τη µεγαλύτερη Ζωή.

(Αλίκη Μπέιλυ, Η Επανεµφάνιση του Χριστού, σσ. 154-157)

Η Εορτή του Βεσάκ (υπό Αλίκης Α. Μπέιλη)

Μέρος Ι

Όσο µελετά κάποιος τη σηµερινή παγκόσµια κατάσταση, καθίσταται φανερό ότι το µυστικό της σύνθεσης έχει απολεσθεί. Η ανθρωπότητα είναι διαιρεµένη – το ένα τµήµα εναντίον του άλλου. Ανατολή εναντίον Δύσης, η µια φυλή εναντίον της άλλης, το ένα έθνος εναντίον του άλλου. Οι άνθρωποι απαιτείται να επανέλθουν στην αρχαία γνώση ότι ο πλανήτης µας έχει προορισµό να εκδηλώσει την ουσιαστική ενότητα της ανθρωπότητας και ότι η ενέργεια που πρέπει να εκφράσει είναι αυτή της ολοκλήρωσης και της συνοχής. Όταν αυτή η αλήθεια γίνει αντιληπτή, τα τωρινά παγκόσµια προβλήµατά µας θα διευθετηθούν και ο βασικός παγκόσµιος ρυθµός θα επανεδραιωθεί και θα σταθεροποιηθεί.

Δυστυχώς, µέχρι στιγµής, η φυλή σαν σύνολο δεν έχει συνείδηση της οµάδας και κατά συνέπεια η µέση ανθρωπότητα δεν είναι βέβαιο ότι θα εργαστεί, θα σκεφτεί και θα σχεδιάσει για την οµάδα. Οι άνθρωποι είναι ακόµη πολύ εγωϊστές. Το γεγονός αυτό, όµως, δεν αποτελεί λόγο για αποθάρρυνση, διότι είναι φανερό σε εκείνους που διαθέτουν πιο πλατιά θέαση του κόσµου ότι οριστικά η οµαδική συνείδηση και η οµαδική ευθύνη αποτελούν, ήδη, κάτι παραπάνω από ένα προσφιλές όραµα. Η αδελφότητα των ανθρώπων και η αναγνώριση των δεσµεύσεων έχουν αρχίσει να εµποτίζουν τη συνείδηση των ανθρώπων παντού. Αυτό οφείλεται στην αυξανόµενη δραστηριότητα της Ιεραρχίας του Φωτός, στην υπηρεσία που προσέφεραν µε το πέρασµα των αιώνων οι Οδηγοί της φυλής και σε εκείνη που παρέχεται σήµερα από το Χριστό και την εκκλησία Του. Αρχίζουν να δείχνουν στον άνθρωπο την αληθινή έννοια της αδελφότητας και οι άνθρωποι αρχίζουν να συλλαµβάνουν και ν’ αντιλαµβάνονται τις ευθύνες τους. Η ανθρωπότητα παρουσιάζει µια έµφυτη ανταποκριτικότητα σ’ αυτό το υπέρτατο ιδανικό και οι άνθρωποι αντιδρούν, πλέον, µε µια βαθιά ριζωµένη ανάγκη σύνθεσης.

Όταν θα έλθει πάλι ο Χριστός, στο τέλος του αιώνα, και θα επιδείξει τη δύναµή Του, για να δώσει στην ανθρωπότητα τον καινούργιο βασικό τόνο της ερχόµενης εποχής, µπορούµε να είµαστε βέβαιοι για ένα πράγµα: θα προβάλλει σαν Διδάσκαλος της αγάπης και της ενότητας. Δηλαδή, δύο πράγµατα που σήµερα ο κόσµος τα χρειάζεται περισσότερο από καθετί άλλο. Ο βασικός τόνος που θα σηµάνει θα είναι η αναγέννηση της ανθρωπότητας και η αναδιορ­γάνωση της κοινωνικής δοµής. Αυτό θα επέλθει δια της αγάπης που Αυτός θα διαχύσει σ’ όλα τα πλάσµατα, δεδοµένου ότι θα εργαστεί πρωτίστως µέσω της αγάπης - επιθυµίας της φύσης της ανθρωπότητας. Η επιθυµία για ανάταση των ανθρώπων θα εκδηλωθεί πάνω στη Γη, σε κάθε πόλη κάθε µεγέθους και σε κάθε χώρα, και θα οδηγήσει στο σχηµατισµό δραστήριων οµίλων που θα εργάζονται οριστικά και έντονα για την ενότητα, τη συνεργασία και την αδελφότητα σε κάθε τοµέα της ζωής – οικονοµικό, θρησκευτικό, κοινωνικό και επιστηµονικό.

Αυτοί οι όµιλοι θα πετύχουν αποτελέσµατα που τώρα δεν είναι εφικτά εξαι­τίας της ανικανότητας του ανθρώπου ν’ αντιληφθεί την αληθινή φύση της αγάπης. Αργότερα, όµως, αυτή η µεγάλη δύναµη της αγάπης θ’ αποδεσµευθεί στη Γη, δια του έργου µεσολάβησης του Χριστού, που ενεργεί ως αντιπρόσωπος του Θεού και βοηθείται και συνεπικουρείται σ’ αυτό το έργο από τη συνειδητή προσπάθεια και τη θεία ενέργεια του Βούδα. Ενδείξεις για την προσέγγιση αυτού του µεγάλου γεγονότος και για τη σταθερή αύξηση της δύναµης του Χριστού µπορούν να παρατηρηθούν στη διογκούµενη αντίδραση εναντίον του εγκλήµατος, εναντίον εκείνων των οργανώσεων που υποθάλπουν το µίσος και τις ταξικές διακρίσεις κι εναντίον του ακραίου ριζοσπαστισµού που έχει αρχίσει τώρα να επιδίδεται σε στόχους που αντιτίθενται στα σχέδια του Χριστού. Η είσοδος στην επερχόµενη εποχή της ειρήνης θα συντελεστεί µε τη συγκέντρωση πάνω στη Γη εκείνων των Δυνάµεων που προασπίζουν την ανοικοδόµηση και την αληθινή εξελικτική ανάπτυξη. Σε κάθε τόπο θα συγκροτούνται συνειδητοί και εκούσιοι συνασπισµοί οµάδων που θα ενσωµατώνουν τις αρχές της αδελφότητας, κατά το λόγο που θα µπορούν να τις οραµατίζονται. Οι άνθρωποι πρέπει να παρατηρούν τα σηµεία των καιρών και για να µην χάνουν το θάρρος τους πρέπει να κοιτάζουν στο µέλλον που είναι κοντά.

Κατά την ετήσια επέτειο της εορτής του Βεσάκ, στην πανσέληνο του Ταύρου, θα διατηρείται στο νου η άµεση και επικείµενη πιθανότητα της παγκόσµιας ανοικοδόµησης και της έλευσης του Χριστού. Κατά την περίοδο των Εορτών, οι σπουδαστές καλό θα είναι να προωθούν τους στόχους αυτών των µεγάλων Διανοιών, που επιδιώκουν να βοηθήσουν την ανθρωπότητα αυτή την εποχή, µε τη σταθερή τους επικέντρωση σε αυτές και µε την διαρκή εξοικείωση των διανοουµένων της Δύσης απέναντι στο γεγονός της προσφερόµενης ευκαι­ρίας. Έτσι µπορούν να δηµιουργήσουν ένα ρεύµα έφεσης και µια δίνη δύναµης ζωτικής σηµασίας που θα προκαλεί συγκεκριµένη ανταπόκριση (µε την πνευµατική σηµασία του όρου) από Εκείνους που επιζητούν να βοηθήσουν.

Η εµφάνιση του Χριστού και η ανάδυσή Του σε εκδήλωση θ’ αρχίσει από µια συγκεκριµένη εορτή του Βεσάκ όπου θα απαγγελθεί η Μεγάλη Επίκληση από το Βούδα, ο Οποίος θ’ αποδεσµεύσει έτσι τη θεία δύναµη και θα προετοιµάσει το δρόµο για το µεγάλο Αδελφό Του, βοηθώντας τον µε αυτό τον τρόπο να εκτελέσει την αποστολή του. Αυτός είναι ο λόγος που εξαπλώνεται σταθερά και αναγνωρίζεται στη Δύση η Εορτή της Ανατολής, το Βεσάκ. Έχει έλθει πλέον ο καιρός που θα πρέπει η Δύση να κατανοήσει την αληθινή σηµασία αυτού του γεγονότος. Καθώς οι άνθρωποι κατανοούν και επωφελούνται από την ευκαιρία που προσφέρεται κατά την Εορτή, ευθυγραµµίζονται µε µια ιδιαίτερη πνευµατική δύναµη. Ζωογονούνται απ’ αυτή και διεγείρονται πνευµατικά και συνεπώς γίνονται διαθέσιµοι για υπηρεσία.

Δυο παράγοντεςσυγκεντρώνουν σήµερα το µεγαλύτερο ενδιαφέρον. Πρώτον, η ανάγκη και η έφεση του κόσµου είναι τόσο µεγάλη και το τωρινό αδιέξοδο τόσο κρίσιµο, που η σκέψη των ανθρώπων µε πνευµατική κλίση στρέφεται στην κατεύθυνση της θείας παρέµβασης. Εάν υπάρχουν πνευµατικές Δυνάµεις και µεγάλες πνευµατικές Διάνοιες και Ζωές κι εάν ο Θεός έχει επίγνωση αυτού που συµβαίνει στον πλανήτη µας, ασφαλώς τότε θα είναι εφικτό για εκείνη την καθοδηγούσα σοφία και εκείνη τη στοργική διέγερση, η οποία θα καθοδηγήσει τον άνθρωπο από το σκοτάδι στο φως, να προβάλλει από το πνευµατικό βασίλειο. Αν το πράγµα δεν έχει έτσι, τότε όλες οι πεποιθήσεις µας έχουν µικρή αξία. Δεύτερον, κι ενδεχοµένως ένεκα αυτής της αίτησης για ανταπόκριση από ψηλά, ωριµάζει η αναγνώριση ότι επίκειται η επιστροφή του Χριστού. Πιστοί κάθε σχολής σκέψης, στο Χριστιανικό κόσµο και αλλού, προσµένουν αυτό το γεγονός και γι’ αυτό η Εορτή του Βεσάκ και η Εορτή της Ανθρωπότητας (που τελείται κατά την επόµενη πανσέληνο, την πανσέληνο των Διδύµων) συνιστούν µεγάλες περιόδους προπαρασκευής. Η Εορτή του Βεσάκ περιέχει µαρτυρίες που στηρίζουν την πίστη τής επιστροφής εξ’ ου και το ενδιαφέρον που αληθινά έχει για κάθε χριστιανό. Σ’ αυτή την αλήθεια βρίσκεται η ελπίδα του κόσµου. Και είναι αναγκαίο οι πιστοί κάθε δόγµατος να διατυπώσουν από µόνοι τους τι ακριβώς πιστεύουν µε τη φράση «ερχοµός του Χριστού».

Είναι, ασφαλώς, φανερό ότι πίσω από τις παγκόσµιες υποθέσεις στέκει µια συγκροτηµένη οµάδα Διανοιών. Η ανθρωπότητα οδηγήθηκε από στάδιο σε στάδιο, σ’ ένα σταθερά αυξανόµενο φως. Οι άνθρωποι προόδευσαν από το στάδιο της πιο βαθιάς βαρβαρότητας µέχρι το στάδιο του τωρινού φωτισµένου πολιτισµού. Η ιστορία δείχνει το δρόµο του Θεού για τον άνθρωπο και εγγυάται ότι η περαιτέρω πρόοδος είναι εξασφαλισµένη. Μεγάλα σηµεία κρίσης εµφανίστηκαν σε κάθε περίοδο της ιστορίας και κάθε πολιτισµό. Μια τέτοια κρίση αντιµετωπίζουµε τώρα. Όποτε εµφανίστηκαν τέτοιες κρίσεις, πάντοτε υπήρξε κάποια απάντηση στο αντίστοιχο αίτηµα. Ανταποκρινόµενος στην δέηση ανέκαθεν ο Θεός εξέπεµπε το Διδάσκαλο και Αντιπρόσωπο, ο οποίος ενσωµάτωνε πάνω στον ίδιο τον εαυτό Του τη διδασκαλία που χρειαζόταν η κάθε εποχή, δίνοντας τον τόνο που εκφράζει τη µεγαλοφυΐα του κάθε ιδιαίτερου πολιτισµού.

Διερχόµαστε, τώρα, µια παρόµοια περίοδο κρίσης που αντίστοιχα συνοδεύεται από επικεντρωµένη δέηση, έκκληση και ανταπόκριση. Αυτού του είδους οι εκκλήσεις, που απευθύνονται για να διεισδύσουν στον κόσµο των πνευµατικών πραγµατικοτήτων, αποκτούν επιπρόσθετη δύναµη εφόσον επικεντρώνονται σε συγκεκριµένες περιόδους. Ο χρόνος της πανσελήνου, στη διάρκεια όλου του έτους, αποτελεί µια τέτοια περίοδο. Τη στιγµή της πανσελήνου του Ταύρου, που ονοµάζεται Εορτή του Βεσάκ, προσφέρεται στην ανθρωπότητα µια έξοχη ευκαιρία να τραβήξει την προσοχή Εκείνων που είναι υπεύθυνοι για την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Αυτή για εµάς είναι η ώρα της και αυτή είναι η αιτία για τη σύνταξη αυτού του άρθρου µε τις πληροφορίες για την πανσέληνο του Βεσάκ, τη σχέση του Βούδα και του Χριστού µε την σηµερινή ανθρωπότητα, ενώ η έµφαση αποδίδεται στην άµεση ευκαιρία που µας προσφέρεται για συνεργασία.

Τα τελευταία λίγα χρόνια σηµειώνεται αυξανόµενο ενδιαφέρον και µια τάση της Δύσης ν’ αναγνωρίσει την εορτή της Ανατολής, την Εορτή του Βεσάκ, η οποία συνδέεται µε µια αρχαία παράδοση που, για µερικούς, µπορεί να αποτελεί µύθο, για άλλους συµβολική διήγηση και για ένα µεγάλο αριθµό ανθρώπων τη δήλωση ενός υπαρκτού γεγονότος. Η ιστορία σχετίζεται µε το Βούδα και µ’ ένα περιστατικό της ζωής Του, που Τον οδήγησε στην απόφαση (σύµφωνα µε τις υπαγορεύσεις της καρδιάς Του) να επιστρέφει µια φορά το χρόνο από τον υψηλό τόπο όπου κατοικεί κι εργάζεται για να ευλογεί τον κόσµο. Από τους δυο µεγάλους Υιούς του Θεού, το Βούδα και τον Χριστό, ο ένας είναι ο θεµατοφύλακας και ο άλλος ο αποδέκτης αυτής της ευλογίας. Και οι δύο τη διατηρούν σαν παρακαταθήκη για να τη διαβιβάσουν σ’ ένα κόσµο που βρίσκεται σ’ ανάγκη και οι δύο δρουν σαν διαβιβαστές αυτής της πνευµατικής ενέργειας προς την ανθρωπότητα.

Ένεκα τούτου, η Εορτή του Βεσάκ, έχει θεωρηθεί από τους Γνώστες του κόσµου ότι υπέχει τεράστια σπουδαιότητα για τα ζητήµατα του κόσµου, διότι ακριβώς µέσω αυτών των δύο Αντιπροσώπων της θεότητας πάνω στον πλανήτη µας, µπορούν να έλθουν πολύ κοντά ο κόσµος των πνευµατικών πραγµατικοτήτων µε τον κόσµο των ανθρώπινων υποθέσεων. Σήµερα, αυτή την ώρα της κρίσης, η προσέγγιση είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το έργο αυτών των δύο µεγάλων Υιών του Θεού αποκτά ασυνήθιστη σπουδαιότητα και η ευκαιρία που προσφέρεται αυτή την εποχή στην ανθρωπότητα έχει βαθύτερες συνέπειες από κάθε άλλη φορά. Καθ’ αυτή η αύξηση του ενδιαφέροντος για την Εορτή και η αναζήτηση της σηµασίας της, όπως και η ζήτηση, εκ µέρους του ευρύτερου κοινού, πληροφοριών σχετικά µ’ αυτή, µας ανάγκασαν να συγκεντρώσουµε όλα τα διαθέσιµα στοιχεία και να τα παρουσιά­σουµε εδώ, συνοπτικά, για να αξιολογήσει ο ζηλωτής της Δύσης.

Η Εορτή του Βεσάκ τελείται στην πανσέληνο του Ταύρου, ενώ η Εορτή της Ανθρωπότητας τελείται ένα µήνα αργότερα, στην πανσέληνο των Διδύµων. Επίσης, η εορτή του Πάσχα καθορίζεται στην Πανσέληνο που εµπίπτει στη Ζωδιακή διαίρεση του Κριού, κατά την πρώτη Πανσέληνο µετά την Εαρινή Ισηµερία. Αυτές οι τρεις Εορτές –του Πάσχα, του Βεσάκ και της Ανθρωπότητας– συνιστούν τα τρία µεγαλύτερα πνευµατικά γεγονότα του έτους. Είναι χρήσιµο να θυµόµαστε ότι σε ορισµένα εδάφια από τα κείµενα της Α. Α. Μπ. και του Θιβετανού χρησιµοποιούνται συχνά φράσεις όπως Πανσέληνος του Μαΐου, για να υποδηλωθεί η εορτή του Βεσάκ (η πανσέληνος του Βούδα), καθώς και Πανσέληνος του Ιουνίου για να αναφερθεί η Πανσέληνος του Χριστού, που αποτελεί Εορτή της Ανθρωπότητας. Γενικά, οι δύο αυτές Πανσέληνοι σηµειώνονται κατά τη διάρκεια των µηνών Μαΐου και Ιουνίου, αλλά όχι πάντοτε. Όπως εξηγήθηκε παραπάνω, ο καθοριστικός παράγων για τον προσδιορισµό των Εορτών είναι οι Πανσέληνοι Ταύρου και Διδύµων και όχι οι ηµερολο­για­κοί µήνες.

Μέρος ΙΙ

Σε µερικά µέρη της Ινδίας, η εορτή του Βεσάκ θεωρείται, εδώ και αιώνες, γιορ­τή δηµόσια. Είναι µια µέρα επανένωσης, προσκυνήµατος και χαρούµενης προσδοκίας. Είναι µια άγια µέρα. Το γεγονός ότι η εσωτερική σηµασία αυτής της µέρας αναγνωρίζεται µόνο από µια χούφτα ανθρώπων µε πνευµατική αντίληψη, ασφαλώς αληθεύει. Το γεγονός ότι η τεράστια πλειονότητα δεν γνωρίζει τίποτα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τις ενδεχόµενες επιπτώσεις, αληθεύει επίσης. Αλλά, το ίδιο µπορεί να ειπωθεί και για τις µεγάλες Χριστιανικές γιορτές. Για µερικούς συµβολίζουν µεγάλες πνευµατικές πραγµατικότητες, ενώ για άλλους είναι απλώς γιορτές ή µέρες προσφοράς δώρων και ανταλλαγής επισκέψεων. Όµως, για την πνευµατική δύναµη που αποδεσµεύεται στον κόσµο, για την αληθινή σηµασία αυτών των ηµερών Χάριτος, όπως είναι η Μεγάλη Παρασκευή, όπου η Θεότης έρχεται προς βοήθεια της ανθρωπότητας, δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτα. Η εσωτερική και αληθινή σχέση τους είναι εντελώς έξω από τη σκέψη τους. Το ίδιο συµβαίνει και µε την Εορτή του Βεσάκ.

Όµως, υπάρχει κάτι, σχετικά µ’ αυτή την Εορτή, που τη διαφοροποιεί και την ξεχωρίζει από τις άλλες γιορτές. Οι ηµεροµηνίες των Χριστιανικών Εορτών καθορίστηκαν από γεγονότα του παρελθόντος ή από συµβάντα που έγιναν πολλούς αιώνες πριν ή, επίσης, µνηµονεύουν κάποιο µεγάλο Μαθητή του Χριστού που υπηρέτησε στο παρελθόν τη φυλή, όπως κι Εκείνος. Ενώ η Εορτή του Βεσάκ συνιστά αναγνώριση ενός τωρινού και ζωντανού γεγονότος. Τελείται (όπως πιστεύουν εκείνοι που την τηρούν) ενόσω λαµβάνει χώρα ένα µέγα και ουράνιο γεγονός, κι έχει τη φύση της συµµετοχής σε µια τελετουργία. Αυτό το ουράνιο συµβάν λαµβάνει χώρα κάθε χρόνο την ώρα της Πανσελήνου του Ταύρου (που ονοµάζεται συχνά Πανσέληνος του Μαΐου). Τότε αποδεσµεύεται πάνω στη Γη (ανάλογα µε το βαθµό της ζήτησης των ανθρώπων) η ευλογία του Ίδιου του Θεού, που διαβιβάζεται µέσω του Βούδα και του Αδελφού του, του Χριστού.

Όµως, αυτό το ουράνιο γεγονός, µπορεί και συντελείται και έχει το αντίστοιχό του σε φυσική εκδήλωση. Παράλληλα προς την υποκειµενική και πνευµατική τελετή, ένα σηµαντικό γεγονός λαµβάνει χώρα ταυτόχρονα σε µια µικρή κοιλάδα του Θιβέτ, στις παρυφές των Ιµαλαΐων. Εκεί, υποθέτουν ότι λαµβάνει χώρα η γήινη τελετή της ευλογίας. Εκεί, σ’ αυτή την κοιλάδα, κατευθύνονται πολλοί άνθρωποι από τις γύρω περιοχές, σαν προσκυνητές προς το φως. Εκεί, την ώρα της πανσελήνου, διεξάγεται µια ιεροπρεπής τελετουργία, η οποία µπορεί να θεαθεί και να ακροασθεί όπως κάθε τελετουργία στους µεγάλους καθεδρικούς ναούς µας.

Ένα από τα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που συνδέονται µ’ αυτή την Εορτή και µε το τελετουργικό τυπικό της στο Θιβέτ, βρίσκεται στο γεγονός ότι πολλοί ορθόδοξοι Χριστιανοί, που θα καταφρονούσαν οποιαδήποτε σύνδεση µε το Βουδισµό ή τον Ινδουισµό, αποκτούν µαρτυρία αυτής της τελετής µέσα στα όνειρά τους. Δυο φορές τον καιρό που εργαζόµουν ως ορθόδοξο µέλος της Εκκλησίας της Αγγλίας, τότε που για µένα ο Βουδισµός ήταν απλώς µια «ειδωλολατρική» θρησκεία (τόσο µεγάλη ήταν η άγνοιά µου) και ο Βούδας ήταν ένα παγανιστικό είδωλο, δύο φορές ονειρεύτηκα –σε διαστήµατα επτά χρόνων– ότι συµµετείχα σε µια περίεργη τελετή και σ’ ένα ασυνήθιστο γεγονός. Τα συµβάντα που κατέγραψα ήταν τόσο διαυγή και ζωντανά και οι λεπτοµέρειες ήταν κάθε φορά τόσο ταυτόσηµες, ώστε ήταν αδύνατο ν’ απορρίψω το όνειρο σαν απλή φαντασία ή να το θεωρήσω ως ένα ονειρικό φαινόµενο του συνηθισµένου τύπου. Είκοσι χρόνια µετά, όταν διάβασα µια περιγραφή της Εορτής του Βεσάκ, ανακάλυψα ότι ήταν αυτό ακριβώς που είχα δει. Το όνειρο, προφανώς, µου είχε υποδείξει ένα πραγµατικό γεγονός. Αρκετές φορές συνάντησα ανθρώπους που είχαν ένα παρόµοιο όνειρο και διερωτούντο τι ήταν εκείνο που είδαν. Όταν κάποιο όνειρο µοιάζει να έχει πανοµοιότυπη καταγραφή από διαφορετικούς ανθρώπους σ’ όλο τον κόσµο, όταν οι λεπτοµέρειες του ονείρου παραµένουν αναλλοίωτες κι όταν διαπιστώνεται ότι το όνειρο βασίζεται σε µια τελετή που συµβαίνει εκείνη την περίοδο, τότε ασφαλώς υπάρχει έδαφος για πολλή συζήτηση, εφελκύεται γνήσια το ενδιαφέρον και ενδεχοµένως πιστοποιεί­ται ότι η µαρτυρία ανταποκρίνεται σε γεγονός.

Το όνειρο, ο µύθος, το γεγονός µπορούν να περιγραφούν ως εξής:

Υπάρχει µια κοιλάδα που βρίσκεται σε αρκετά µεγάλο υψόµετρο στους πρόποδες των Ιµαλαΐων, στην περιοχή του Θιβέτ. Περιβάλλεται ολόγυρα από ψηλά βουνά, εκτός από τα βορειοανατολικά, όπου υπάρχει ένα στενό άνοιγµα στην οροσειρά. Συνεπώς, η κοιλάδα έχει σχήµα φιάλης, µε το λαιµό προς τα βορειο­ανατολικά, ενώ διευρύνεται σηµαντικά προς νότον. Ψηλά, προς το βόρειο άκρο, κοντά στο λαιµό της φιάλης, βρίσκεται ένας πελώριος επίπεδος βράχος. Δεν υπάρχουν δέντρα ή θάµνοι στην κοιλάδα, που καλύπτεται µ’ ένα είδος άγριας χλόης. Οι πλαγιές όµως των βουνών καλύπτονται από δέντρα.

Την περίοδο της πανσελήνου του Ταύρου, προσκυνητές, απ’ όλες τις γύρω περιοχές, αρχίζουν να συναθροίζονται. Οι πιστοί και οι λάµα βρίσκουν το δρόµο τους προς την κοιλάδα και συγκεντρώνονται στο νοτιότερο και το µεσαίο τµήµα, αφήνοντας το βορειοανατολικό άκρο σχετικά άδειο. Εκεί, όπως λέει ο µύθος, συγκεντρώνεται µια οµάδα από εκείνα τα µεγάλα Οντα, που αποτελούν τους φύλακες πάνω στη γη του Σχεδίου του Θεού για τον πλανήτη µας και για την ανθρωπότητα. Το όνοµα µε το οποίο αποκαλούµε αυτά τα Όντα δεν έχει σηµασία. Ο Χριστιανός πιστός ίσως προτιµά ν’ αναφέρεται σε αυτούς ως ο Χριστός και η εκκλησία Του, και να θεωρεί ότι αποτελούν το µέγα Νέφος των Μαρτύρων, που εγγυάται στην ανθρωπότητα την υπέρτατη σωτηρία. Οι εσωτεριστές του κόσµου τούς αποκαλούν Διδασκάλους της Σοφίας, την πλανητική Ιεραρχία, οι Οποίοι στις πολλές βαθµίδες Τους κυβερνώνται και διδάσκονται από τον Χριστό, το Διδάσκαλο όλων των Διδασκάλων κι επίσης Διδάσκαλο αγγέλων και ανθρώπων. Ή µπορεί να τους αποκαλούµε Ρίσι των Ινδουιστικών Γραφών, ή Εταιρία των Φωτισµένων Διανοιών, σύµφωνα µε τη θιβετανική διδασκαλία. Είναι οι Μεγάλοι Ενορατικοί και οι Μεγάλοι Σύντροφοι, κατά την πιο σύγχρονη παρουσίαση και αποτελούν το άθροισµα της τελειωθείσης ανθρωπότητος, που ακολούθησε τα βήµατα του Χριστού και εισήλθε για χάρη µας µέσα στο πέπλο, δίνοντάς µας το παράδειγµα να κάνουµε κι εµείς εκείνο που έκαναν εκείνοι. Αυτοί, µε τη σοφία, την αγάπη, και τη γνώση τους, ορθώνουν τείχος προστασίας γύρω από τη φυλή µας και επιδιώκουν να µας καθοδηγήσουν, βήµα βήµα (όπως κι Αυτοί καθοδηγήθηκαν στον καιρό Τους), από το σκοτάδι στο φως, από το απατηλό στο πραγµατικό και από το θάνατο στην αθανασία. Αυτός ο όµιλος εκείνων που γνωρίζουν τη θεότητα είναι ο βασικός συµµέτοχος της Εορτής του Βεσάκ. Κατατάσσονται στο βορειοανατολικό άκρο της κοιλάδας, σε οµόκεντρους κύκλους (σύµφωνα µε τη θέση και το βαθµό τους στη µυητική Τους ανάπτυξη) και προετοιµάζονται για µια µεγάλη πράξη υπηρεσίας. Μπροστά από το βράχο, κοιτάζοντας προς τα βορειοανατολικά, στέκουν Εκείνα τα Όντα που ονοµάζονται από τους µαθητές τους οι Τρεις Μεγάλοι Κύριοι. Αυτοί είναι ο Χριστός, που στέκει στο κέντρο, ο Κύριος των ζωντανών µορφών, ο Μανού, που στέκεται στα δεξιά Του και ο κύριος του Πολιτισµού, που στέκει στ’ αριστερά. Αυτοί οι τρεις αντικρίζουν το βράχο πάνω στον οποίο βρίσκεται ένα µεγάλο κρυστάλλινο κύπελλο, γεµάτο νερό.

Είναι ενδιαφέρουσα η πληροφορία σχετικά µε αυτή την τελετή και σηµαντική για την πραγµατικότητά της, ότι όλοι όσοι ονειρεύτηκαν πως συµµετείχαν σ’ αυτήν, γνώριζαν επακριβώς την καθορισµένη θέση τους στο κατώτερο τµήµα της κοιλάδας, όπου στέκονταν. Κάποιος που µου την περιέγραψε, µου έλεγε ότι βρισκόταν στη µία πλευρά, κοντά σ’ ένα δέντρο όπου ήταν δεµένο ένα άλογο και ότι όλοι φαίνεται να γνώριζαν επακριβώς τον τόπο που βρίσκονταν. Μερικοί αντιλήφθηκαν ότι η τοποθέτηση και η ταξιθέτηση των θεατών κατέδειχνε σαφώς το βαθµό της εξέλιξης εκάστου.

Πίσω από τους συναθροισµένους σε οµάδα Διδασκάλους, µύστες, µυηµένους και πρεσβύτερους εργάτες του Σχεδίου του Θεού, θα βρεθούν οι παγκόσµιοι µαθητές και οι ζηλωτές στις διάφορες βαθµίδες και οµάδες, είτε εν τω σώµατι είτε εκτός του σώµατος, για να αναφέρουµε τα λόγια του Απ. Παύλου, οι ο­ποίοι απαρτίζουν αυτή την εποχή, το Νέο Όµιλο των Εξυπηρετητών του Κόσµου. Εκείνοι που παρευρίσκονται µε τα φυσικά τους σώµατα έχουν µεταβεί εκεί µε τους συνήθεις τρόπους. Οι υπόλοιποι παρευρίσκονται µε τα πνευµατικά τους σώµατα και σε ονειρική κατάσταση. Το όνειρο που διηγούνται αργότερα, δεν µπορεί, άραγε, να αποτελεί τη φυσική αναγνώριση και ανάµνηση ενός εσωτερικού πνευµατικού συµβάντος;

Καθώς πλησιάζει η ώρα της πανσελήνου, αρχίζει να επικρατεί σιγή ανάµεσα στο πλήθος κι όλοι κοιτάζουν προς τα βορειοανατολικά. Εκτελούνται ορισµένες τελετουργικές κινήσεις µε τις οποίες, οι συναθροισµένοι Διδάσκαλοι και οι µαθητές τους, όλων των βαθµών, παίρνουν διάφορες συµβολικές θέσεις και σχηµατίζουν πάνω στο έδαφος της κοιλάδας διάφορα σηµαντικά σύµβολα, όπως ο πεντάκτινος αστέρας, µε τον Χριστό να στέκει στο ψηλότερο σηµείο του, ή ένα τρίγωνο, µε τον Χριστό στην κορυφή, ή ένα σταυρό, καθώς και άλλους πολύ γνωστούς σχηµατισµούς που έχουν όλοι µια βαθιά και δυναµική έννοια. Όλα αυτά γίνονται υπό τον ήχο ορισµένων λέξεων που ψάλλονται και εσωτερικών φράσεων που ονοµάζονται µάντραµ. Η προσδοκία στα πλήθη που αναµένουν και παρατηρούν φουντώνει και η ένταση είναι πραγµατική και αυξάνει. Μοιάζει να γίνεται αισθητή µια διέγερση ή ένας δυναµικός κραδασµός σ’ ολόκληρο το σώµα των ανθρώπων που σαν αποτέλεσµα φέρνει την αφύπνιση των ψυχών των παρευρισκοµένων, τη συγχώνευση και. την ένωση του οµίλου σ’ ένα ενοποιηµένο σύνολο, και την ανύψωση όλων σε µια µεγάλη πράξη πνευµατικής αίτησης, ετοιµότητας και προσδοκίας. Είναι το αποκορύφωµα της έφεσης του κόσµου, που εστιάζεται σ’ αυτόν τον αναµένοντα όµιλο. Αυτές οι τρεις λέξεις –αίτηση, ετοιµότητα και προσδοκία– περιγράφουν καλύτερα την ατµόσφαιρα που περιβάλλει εκείνους που παρευρίσκονται σ’ αυτή τη µυστική κοιλάδα.

Οι ψαλµωδίες και οι ρυθµικές κινήσεις γίνονται εντονότερες και όλοι οι συµµετέχοντες, καθώς και το πλήθος που παρατηρεί, υψώνουν τα µάτια τους στον ουρανό προς την κατεύθυνση του στενού τµήµατος της κοιλάδας. Ακριβώς λίγα λεπτά πριν τη στιγµή της πανσελήνου, σε µακρινή απόσταση, διακρίνεται µια µικροσκοπική κουκίδα στον ουρανό. Πλησιάζει συνεχώς και γίνεται διαρκώς πιο ευδιάκριτη και σαφής µέχρι να φανεί η µορφή του Βούδα, που κάθεται µε διπλωµένα σταυρωµένα τα πόδια στη χαρακτηριστική του στάση, ντυµένος µε τον κιτρινόχρωµο χιτώνα του, να λούεται από φως και χρώµα και µε τα χέρια του απλωµένα σ’ ευλογία. Όταν φτάσει σ’ ένα σηµείο, πάνω ακριβώς από το µεγάλο βράχο, αιωρούµενος στον αέρα πάνω από τα κεφάλια των τριών Μεγάλων Κυρίων, ένα µεγάλο µάντραµ, που χρησιµοποιείται µόνο µια φορά το χρόνο, στην εορτή, ψάλεται από τον Χριστό, ενώ ολόκληρη η οµάδα των ανθρώπων στην κοιλάδα προσκυνά. Αυτή η Επίκληση κινητοποιεί ένα µεγάλο κραδασµό ή ένα ρεύµα σκέψης που έχει τέτοια δυναµικότητα, που φτάνει από τον όµιλο των ζηλωτών, των µαθητών ή µυηµένων που τη χρησιµοποιούν µέχρι το Θεό τον Ιδιο. Σηµειώνει την υπέρτατη στιγµή της έντονης πνευµατικής προσπάθειας ολόκληρου του έτους, και η πνευµατική ζωογόνηση της ανθρωπότητας και τα πνευµατικά αποτελέσµατα διαρκούν όλους τους επόµενους µήνες. Το αποτέλεσµα αυτής της Μεγάλης Επίκλησης είναι οικουµενικό ή συµπαντικό και εξυπηρετεί στη σύνδεσή µας µ’ εκείνο το συµπαντικό κέντρο της πνευµατικής δύναµης από το οποίο προήλθαν όλα τα πλάσµατα της δηµιουργίας. Εκχύνεται η ευλογία και ο Χριστός –ως ο Αντιπρόσωπος της ανθρωπότητας– την υποδέχεται στη φύλαξή του, προς διανοµή.

Έτσι, όπως λέει ο µύθος, ο Βούδας επιστρέφει µια φορά το χρόνο για να ευλογήσει τον κόσµο, διαβιβάζοντας µέσω του Χριστού ανανεωµένη πνευµατική ζωή. Κατόπιν ο Βούδας αποσύρεται αργά, ώσπου γίνεται αµυδρή κουκίδα στον ουρανό, που κι αυτή τελικά εξαφανίζεται. Η όλη τελετουργία της ευλογίας, από τη στιγµή της πρώτης µακρινής εµφάνισης µέχρι τη στιγµή που ο Βούδας εξαφανίζεται από τη θέα, διαρκεί ακριβώς οκτώ λεπτά. Η ετήσια θυσία του Βούδα για χάρη της ανθρωπότητας (γιατί επιστρέφει µε µεγάλο τίµηµα) έχει τελειώσει και Εκείνος επιστρέφει και πάλι στον υψηλό τόπο, όπου εργάζεται και αναµένει. Κάθε χρόνο επιστρέφει για την ευλογία, και κάθε χρόνο επαναλαµβάνεται η ίδια τελετή. Κάθε χρόνο Αυτός και ο µεγάλος Αδελφός του, ο Χριστός, συνεργάζονται στενότατα για να ωφεληθεί πνευµατικά η ανθρωπότητα. Σ’ αυτούς τους δύο µεγάλους Υιούς του Θεού έχουν εστιασθεί δυο όψεις της θείας ζωής και Αυτοί δρουν από κοινού ως θεµατοφύλακες του ύψιστου τύπου πνευµατικής δύναµης, στην οποία µπορεί ν’ ανταποκριθεί η ανθρωπότητα. Μέσω του Βούδα, διαχύνεται η σοφία του Θεού. Μέσω του Χριστού, εκδηλώνεται η αγάπη του Θεού στην ανθρωπότητα και ακριβώς αυτή η σοφία και αυτή η αγάπη διαχύνονται στην ανθρωπότητα κάθε Πανσέληνο του Μαΐου.

Έτσι έχει, λοιπόν, αυτή η αρχαία ιστορία. Αυτός είναι ο µύθος που βρίσκεται πίσω απ’ αυτή τη δηµοφιλή γιορτή της Ανατολής. Ετσι έχει το γεγονός, φτάνει να τολµήσουµε να το πιστέψουµε και να έχουµε αρκετά ανοιχτό νου για να το αναγνωρίσουµε σαν δυνατότητα. Αποτελεί για τη Δύση µια κάπως καινούργια ιδέα και απαιτεί την αναπροσαρµογή µερικών από τις πιο προσφιλείς πεποιθήσεις µας. Άπαξ όµως και συλληφθεί και κατανοηθεί, θ’ αναδυθεί στη συνείδηση µας ένα καινούργιο όραµα, αλλά και η δυνατότητα για τη φυλή να προσεγγίσει συνειδητά σήµερα µια νέα ζωοδόχο πηγή και ένα νέο κέντρο πνευµατικής δύναµης.

Για µερικούς ανθρώπους, που ζουν στο σηµερινό κόσµο, αυτή η Εορτή αντιπροσωπεύει ορισµένες ιδιαιτέρως συγκεκριµένες και σαφείς ιδέες και επίσης προσφέρει µια µεγάλη ευκαιρία. Οι ιδέες που αντιπροσωπεύει θα µπορούσαν ν’ απαριθµηθούν ως εξής:

Πρώτον, αυτή η Εορτή συνδέει το παρελθόν µε το παρόν κατά ένα τρόπο που καµία άλλη εορτή που να σχετίζεται µε κάποια από τις µεγάλες παγκόσµιες θρησκείες, δεν κατάφερε. Αντιπροσωπεύει µια ζωντανή αλήθεια και µια τρέχουσα ευκαιρία. Ο Βούδας και ο Χριστός µε την αµοιβαία υπηρεσία τους προς τη φυλή, καταφέρνουν αυτή τη σύνδεση. Επίσης, αναµιγνύουν την Ανατολή µε τη Δύση και συνενώνουν σ’ ένα όλον την Χριστιανική παράδοση, το Βουδισµό και τον Ινδουισµό αλλά και το ζήλο όλων των πιστών του σηµερινού κόσµου, ορθοδόξων και ανορθόδοξων. Οι θρησκευτικοί διαχωρισµοί εξαφανίζονται.

Δεύτερον, αυτή η Εορτή σηµειώνει την ύψιστη στάθµη της πνευµατικής ευλογίας στον κόσµο. Πρόκειται για την ώρα µιας ασυνήθιστης εισροής ζωής και πνευµατικής διέγερσης, και εξυπηρετεί στη ζωογόνηση της έφεσης του ανθρώπινου γένους.

Τρίτον, κατά την περίοδο της Εορτής και µέσω της ενωµένης προσπάθειας του Χριστού και του Βούδα, που συνεργάζονται στενά, διανοίγεται ένας αγωγός επικοινωνίας ανάµεσα στην ανθρωπότητα και το Θεό, κατά µήκος του οποίου διαχύνεται η αγάπη και η σοφία του ίδιου του Θεού προς τον κόσµο που αναµένει και βρίσκεται σ’ ανάγκη. Μιλώντας συµβολικά και λαµβάνοντας υπ’ όψη ότι τα σύµβολα υποκρύπτουν πάντα κάποια αλήθεια, θα µπορούσε να σηµειωθεί ότι την ώρα της πανσελήνου είναι σαν ξαφνικά να ανοίγει διάπλατα µια θύρα, που παραµένει κλειστή όλο τον υπόλοιπο καιρό. Μέσα απ’ αυτή τη θύρα, οι υποψήφιοι και οι µαθητές µπορούν να έλθουν σ’ επαφή µε ενέρ­γειες που διαφορετικά δεν γίνονται εύκολα προσιτές. Μέσα απ’ αυτή τη θύρα, µπορούν να προσεγγιστούν Εκείνοι που οδηγούν τη φυλή στην αλήθεια και την πραγµατικότητα, κάτι που άλλες στιγµές δεν είναι εφικτό. Από το γεγονός αυτό µπορούν να ωφεληθούν όσοι στέκονται και από τις δύο πλευρές της θύρας, και αυτό θα συµβαίνει ολοένα και πιο πολύ. Την ώρα της πανσελήνου του Ταύρου είναι σαν ν’ ανοίγει µια θύρα στα ουράνια (µιλώντας πάλι συµβολικά), κατά τρόπον ώστε να µπορεί να πραγµατοποιηθεί επαφή µ’ εκείνες τις ακόµη πιο µεγάλες Ζωές, που η θέση Τους, σε σχέση µε την πλανητική µας Ιεραρχία, αντιστοιχεί µ’ αυτήν που έχει η Ιεραρχία σε σχέση µε την ανθρωπότητα. Άπαξ και αναγνωριστεί αυτό, θα καταστεί δυνατόν ν’ αναπτυχθεί µια Επιστήµη της Προσέγγισης προς τις βαθύτερες αλήθειες και δυνάµεις της ζωής που εξακολουθούν να κρύβονται ακόµη πίσω από ένα πέπλο. Αυτό θα το αποκαλύψει η Νέα Εποχή. Αποτελεί τµήµα της αληθινής τεχνικής της Ατραπού, που αναδύεται, και της πνευµατικής προόδου.

Επίσης, αυτή την περίοδο, γίνονται εφικτές µεγάλες διευρύνσεις της συνείδησης, µη προσιτές κάποια άλλη στιγµή. Μαθητές και µυηµένοι, παντού, µπορούν να βρουν πνευµατική ενίσχυση και διέγερση για να εκτελέσουν εκείνα τα µεγάλα βήµατα που ονοµάζουµε µυήσεις και που επιτρέπουν στον άνθρωπο να εισδύσει λίγο βαθύτερα και πιο συνειδητά στα µυστήρια του βασιλείου του Θεού. Του αποκαλύπτουν καθαρότερα το θαύµα της δικής του θειότητας, την οµορφιά της θειότητας κάθε ανθρώπου και κάτι από το Σχέδιο προς το οποίο συµµορφώνεται η ανθρωπότητα και µε το οποίο ο µυηµένος πρέπει να συνεργαστεί.

Ας επιστρέψουµε στα δρώµενα των Ιµαλαΐων: Μόλις ο Βούδας έχει και πάλι εξαφανιστεί, το πλήθος εγείρεται από το προσκύνηµα. Το νερό που βρίσκεται στο κύπελλο διανέµεται σε µικρές ποσότητες στους Διδασκάλους, µυηµένους και µαθητές. Κατόπιν όλοι Αυτοί επιστρέφουν στον τόπο της υπηρεσίας Τους. Το πλήθος, που έχει φέρει µαζί του µικρά κύπελλα και αγγεία, πίνει και µοιράζεται το νερό.

Σ’ αυτή την όµορφη τελετή της κοινωνίας δια του ύδατος συµβολικά µας παρουσιάζεται ένα χαρακτηριστικό της Νέας Εποχής, στην οποία εισερχόµαστε, δηλαδή την Εποχή του Υδροχόου, την εποχή του Κοµιστή του Ύδατος. Είναι η εποχή του ανθρώπου που φέρει υδρίαν[1], όπως είπε ο Χριστός σ’ εκείνο το επεισόδιο που προηγήθηκε της θείας µετάληψης, της κοινωνίας, που Αυτός εγκαινίασε µε το Μυστικό Δείπνο. Σ’ αυτή την τελετουργία αποθανατίζεται για χάρη µας η ιστορία της παγκοσµιότητας της αγάπης του Θεού, η ανάγκη της ατοµικής µας κάθαρσης και η ευκαιρία να µοιραστούµε µ’ άλλους αυτό που ανήκει σ’ όλους. Το νερό, που µαγνητίστηκε µε την παρουσία του Βούδα και του Χριστού, αποκτά ορισµένες ιδιότητες και ποιότητες που έχουν θεραπευτική και ευεργετική φύση.

Ευλογηµένο, µε αυτό τον τρόπο, το πλήθος διασκορπίζεται σιωπηλά, ενώ οι Διδάσκαλοι και οι µαθητές επιστρέφουν µε ανανεωµένη δύναµη για ν’ αναλάβουν έναν ακόµη χρόνο παγκόσµιας υπηρεσίας.

Σήµερα, αυτός ο θρύλος ή αυτή η σχέση ενός αληθινού και ζωτικά πνευµατικού συµβάντος, οδεύει αργά αργά προς τη Δύση. Εκεί εφελκύει αναγνώριση ή περιέργεια, θαυµασµό ή αµφιβολία εκ µέρους των πολλών. Ορισµένοι ζηλωτές της Δύσης πιστεύουν ότι έφτασε ο καιρός που, η Δύση και η Ανατολή, µπορούν να συναντηθούν πνευµατικά σε µια µεγάλη Εορτή και σε µια κοινωνία ψυχών. Ενωµένες µεταξύ τους και υπό την καθοδήγηση του Βούδα, που ήλθε για να φέρει το φως στην Ανατολή και του Χριστού, που ήλθε για να φέρει το φως στη Δύση, µπορούν να επιζητήσουν και να εφελκύσουν τέτοια ευλογία και πνευµατική αποκάλυψη, ώστε στο άµεσο µέλλον να προκύψει εκείνο που τόσο οδυνηρά λείπει – επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία. Έτσι µπορούµε να περάσουµε σε µια εποχή αδελφότητας και κατανόησης, η οποία θα επιτρέψει σε κάθε άνθρωπο να διαθέσει περισσότερο χρόνο, απαλλαγµένος από φόβο, για να βρει ο ίδιος το Θεό.

Συνεπώς, η εορτή του Βεσάκ αποτελεί το µεγαλύτερο γεγονός στον πλανήτη µας, από την άποψη της πνευµατικής αλήθειας, και είναι το συµβάν που ασκεί τη µεγαλύτερη επίδραση πάνω στην ανθρώπινη φυλή. Βεβαίως επίδραση ασκούσε ανέκαθεν. Όµως περνούσε απαρατήρητη για την πλειονότητα. Τώρα, η επίδραση του Βεσάκ πρόκειται ν’ αναγνωριστεί και να χρησιµοποιη­θεί συνειδητά. Κάθε όµιλος εξυπηρετητών στον κόσµο, που συνεργάζεται συνειδητά µε την πλανητική Ιεραρχία, οπωσδήποτε ενεργεί κάτω από συγκεκριµένους νόµους και µέσω ορισµένων λέξεων δύναµης και της µεγάλης επίκλησης. Με τον τρόπο αυτό καταφέρνουν συγκεκριµένα και αναγκαία αποτελέσµατα. Μέσω του ενιαίου ρυθµού ορισµένων οµίλων και µε την εκφώνηση των επικλήσεών τους, οι όµιλοι των υποψήφιων µπορούν να προσεγγίσουν τη συνείδηση των µεγάλων Ζωών και Διανοιών, αφού µάθουν προηγουµένως να ευθυγραµµίζουν τις προσωπικότητες και να έρχονται σ’ επικοινωνία µε τις ψυχές τους. Αυτοί οι όµιλοι µπορούν να εδραιώσουν µια επαφή µε τον υποκειµενικό κόσµο των Διανοιών, µέσω δυο εστιακών σηµείων. Το ένα εστιακό σηµείο, ο Βούδας, αντιπροσωπεύει τον επισκιάζοντα κόσµο των υποκειµενικών πνευµατικών πραγµατικοτήτων. Το άλλο εστιακό σηµείο, ο Χριστός, ενεργεί ως ο Αντιπρόσωπος του κόσµου των ανθρώπινων πλασµάτων που ανατείνουν. Αυτό το γεγονός συµβολίζεται στις τελετουργίες των εκκλη­σιών, όπου ο ιερέας δρα σαν εστιακό σηµείο. Εδώ όµως υπάρχει ένα σπουδαίο σηµείο διαφοράς: Οι τελετουργοί, σε εκείνες τις µεγάλες ιεροπραξίες επαφής, δεν θα αποτελούν ένα χωριστικό και ξεχωριστό σώµα ανθρώπων. Όλοι θα µπορούν να είναι ιερείς. Ακόµη κι ένας λαϊκός µπορεί να κατέχει επίσης µια τέτοια θέση. Το µοναδικό προσόν που θ’ απαιτείται, θα είναι η ικανότητα να ευθυγραµµίζεται και να έρχεται σ’ επαφή µε τη ψυχή, ούτως ώστε να είναι σε θέση να συνεργεί µε όλες τις άλλες ψυχές.

Τέλος θα πρέπει να σηµειωθεί ότι µια καθορισµένη περίοδο του έτους συ­νεδριά­ζει η Στοά των Διδασκάλων. Η λέξη Στοά είναι απλώς ένα όνοµα ακόµη εκείνου του σώµατος των αφιερωµένων µαθητών και εργατών, που οι Χριστιανοί αποκαλούν ο Χριστός και η εκκλησία Του. Κατ’ εκείνη την περίοδο, που συµπίπτει µε την πανσέληνο του Ταύρου και η εορτή του Βεσάκ, η Στοά οπωσδήποτε συνεδριάζει για τρεις κυρίως λόγους:

• για να έλθει σ’ επαφή µε την πνευµατική δύναµη που διαβιβάζεται στον πλανήτη µας µέσω του Βούδα και του Χριστού,
• για να συνεδριάσει µε θέµα την άµεση ανάγκη και το άµεσο έργο που πρέπει να γίνει για την ανθρωπότητα,
• να επιτρέψει τη µύηση εκείνων που είναι έτοιµοι και να διεγείρει τους µαθητές Της για επαύξηση της δράσης και της υπηρεσίας τους.

1. ...συναντήσει υμίν άνθρωπος κεράμιον ύδατος βαστάζον. Ακολουθήσατε αυτών εις την οικία ού (όπου) εισπορεύεται... Λουκ. ΚΒ 10.

 

Μέρος III

Ένα από όσα συµβαίνουν στο σηµερινό κόσµο είναι η προετοιµασία ενός οργάνου υπηρεσίας κατά την έναρξη της Νέας Εποχής. Η ολοκλήρωση ενός οµίλου γνωστικών και µυστικιστών προχωρεί σταθερά σ’ όλα τα µέρη του κόσµου και τα µέλη αυτού του οµίλου προέρχονται από κάθε οργάνωση (πολιτική, επιστηµονική, οικονοµική και θρησκευτική) και από όλες τις εκκλησίες, τα έθνη και τις φυλές. Συγκροτείται ένας όµιλος, του οποίου τα µέλη ανήκουν σε πολλούς οµίλους. Αυτός είναι κατ’ εξοχήν ο όµιλος που, πιο πολύ από κάθε άλλον, µπορεί να έλθει σε συγκεκριµένη επαφή µε τη δύναµη που µεταδίδεται και µε την πνευµατική διέγερση που ασκείται κατά την περίοδο του Βεσάκ. Μπορεί να δράσει ως αναµεταδότης των δυνάµεων του φωτός και του πνεύµατος της ειρήνης, της σοφίας και της αγάπης, προς την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Του έχει δοθεί η ευκαιρία να σχηµατίσει έναν αγωγό δια του οποίου µπορεί να εργαστεί η Ιεραρχία των Γνωστικών και των Διανοητών και δια του οποίου οι µεγάλες πνευµατικές Ζωές µπορούν να διαβιβάσουν τη σκέψη Τους, που φέρνει τη φώτιση. Μέσω του οµίλου αυτού µπορούν επίσης να εργαστούν για να ανυψώσουν την ανθρωπότητα. Ο χρόνος της έλευσης της Νέας Εποχής εξαρτάται από το βαθµό της ανταπόκρισης των µαθητών, των µυστικιστών και των γνωστικών όλου του κόσµου.

Από το µυστικό τόπο του Υψίστου εξαγγέλλονται και εκφωνούνται µεγάλοι Λόγοι ανοικοδόµησης. Αυτοί οι Λόγοι ανοικοδόµησης δεν πρέπει να φθάσουν σε ώτα κωφευόντων. Πρέπει να διεγείρουν σε δραστηριότητα εκείνους που µπορούν και θέλουν ν’ ανταποκριθούν. Μια τέτοια µεγάλη Λέξη εκφωνείται κατά την πανσέληνο του Βεσάκ.

Εκείνο που έχουµε µεγάλη ανάγκη σήµερα είναι η ανάπτυξη της ενόρασης και της διάκρισης στους µαθητές του κόσµου. Πρέπει να µάθουν να αισθάνονται το ανώτερο όραµα, να ανταποκρίνονται στην ηµέρα της ευκαιρίας και να επιτυγχάνουν την υψηλότερη συνειδητή σχέση, αδιάφορο ποίο θα είναι το τίµηµα για τον κατώτερο εαυτό. Εκτελώντας αυτό το έργο θα πρέπει να θυµούνται ότι η κατώτερη φύση, ένεκα της στενής σχέσης της µε τη φύση, θα φαίνεται υπερβολικά ελκυστική και θα µπορεί να ξεπεραστεί µονάχα µε ατέλειωτο τίµηµα. Η ενόραση θα πρέπει, συνεπώς, ν’ αναπτυχθεί στον όµιλο και η αίσθηση των αξιών θα πρέπει να προσαρµοσθεί ικανοποιητικότερα, προτού καταφέρει ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και να εκπληρώσει τη λειτουργία του, που είναι η έναρξη της Νέας Εποχής. Η καθοδική διάχυση της πνευµατικής δύναµης κατά την περίοδο του Βεσάκ, έχει σαν αντικειµενικό σκοπό τη διέγερση της ενόρασης των συγκεντρωµένων σε όµιλο µαθητών, ζηλωτών και ανθρώπων καλής θέλησης.

Οι τωρινές δυσχέρειες οφείλονται σε µεγάλο βαθµό στην έλλειψη αυτής της ενορατικής ικανότητας. Οι µυστικιστές του κόσµου είναι κυρίως απορροφηµένοι µε τη δική τους πνευµατική ανάπτυξη, µε τη θέαση οραµάτων που αφορούν τους ίδιους και τις επιδράσεις πάνω τους. Η δυσχέρεια δεν οφείλεται στην εκ µέρους τους έλλειψη ιδεαλισµού ή την έλλειψη διανοητικής ειλικρίνειας. Σε κάθε περίπτωση οφείλεται στην αποτυχία να θυσιάσουν την προσωπικότητα και µε κάθε τίµηµα να κάνουν την πραγµάτωση της ενόρασης γεγονός της φυσικής εκδήλωσης. Έχουν ενδώσει στο συµβιβασµό, και στο πνευµατικό έργο ο συµβιβασµός όταν τονώνει την προσωπικότητα και παραµερίζει τον πνευµατικό άνθρωπο, απαγορεύεται. Οι οδηγοί της φυλής αναζητούν σήµερα εκείνους που έχουν καθαρή όραση, υπακοή δίχως συµβιβασµούς στην αλήθεια, όπως έγινε αισθητή και ικανότητα να προχωρούν σταθερά στην υλοποίηση του ιδανικού.

Εποµένως, οι εργάτες της νέας εποχής θα προέλθουν από όλους τους οµίλους και η εκλογή τους θα εξαρτηθεί κυρίως από το βαθµό της απροσωπίας µε την οποία εργάζονται και από τη δύναµη της εσωτερικής επαφής τους µε τη ψυχή.

Το ερώτηµα που προκύπτει τώρα είναι µε ποίο τρόπο εµείς, που είµαστε ζηλωτές και αφιερωµένοι στην υπηρεσία των συνανθρώπων µας, µπορούµε να βοηθήσουµε και να υπηρετήσουµε καλύτερα.

Αυτή τη µεταβατική περίοδο, που προηγείται της Νέας Εποχής, η στιγµή της Εορτής του Βεσάκ αποκτά, κάθε χρόνο, µια βαθύτερη σηµασία για όλους εκείνους που ενδιαφέρονται για παγκόσµια υπηρεσία, ή για εκείνους που συνεργάζονται µε την ιεραρχία των Διδασκάλων, τον Χριστό και τους Μαθητές Του. Αποτελεί µια στιγµή σπάνιας ευκαιρίας και ακόµα και η ίδια η Ιεραρχία προετοιµάζεται γι’ αυτή. Ο Χριστός και ο Βούδας εργάζονται µαζί προκειµένου να προκαλέσουν τη δεκτικότητα εκ µέρους της ανθρωπότητας απέναντι σε µια πιθανή εισροή πνευµατικής δύναµης, η οποία µπορεί να χρησιµεύσει στην αναχαίτιση της πληµµυρίδας της τωρινής ανησυχίας, καταπίεσης και αβεβαιότητας, εγκαινιάζοντας έτσι µια εποχή ειρήνης, όπου οι άνθρωποι θα µπορούν να έχουν την άνεση και την ευκαιρία να ισχυροποιούν την επαφή τους µε τις πνευµατικές πραγµατικότητες.

Η προσοχή των Ιθυνόντων του Θείου Σχεδίου αυτή την εποχή επικεντρώνεται έντονα πάνω στον πλανήτη µας, τη Γη. Εργάζονται, σήµερα, σε συντονισµό µε ορισµένους τύπους δυνάµεων και µε ορισµένα πνευµατικά όντα, που διαφέρουν από εκείνα που αναγνωρίζονται συνήθως στη Γη. Ο Βούδας έχει αυτή την εποχή µια ειδική λειτουργία ως διαπλανητικός Μεσολαβητής και µ’ αυτή την ιδιότητα θα επιχειρήσει να δηµιουργήσει εκείνες τις συνθήκες που θα εισάγουν τις νέες δυνάµεις του φωτός και της ειρήνης κι έτσι θα µεταβάλλουν τις γήινες συνθήκες. Αν η προσπάθεια αποδειχθεί επιτυχής, θα προκαλέσει µεγάλη αύξηση της εισροής πνευµατικής ενέργειας, η οποία θα είναι δυναµικότερη από κάθε άλλη και η ποιότητά της θα είναι κατά κάποιο τρόπο διαφορετικότερη από κάθε άλλη που εισρέει αυτή την εποχή µέσω της δικής µας πλανητικής ζωής. Εκείνοι οι ζηλωτές και µαθητές που µπορούν να εκγυµνασθούν ώστε να αντιλαµβάνονται την αυξηµένη πνευµατική ευθύνη και που µπορούν να διατηρήσουν µια εσωτερική ηρεµία και µια στάση εστια­σµένης προσοχής, είναι σε θέση να τους συνεπάρει αυτή η πληµµυρίδα της πνευµατικής δύναµης κι έτσι να υπηρετήσουν την ανάγκη της ανθρωπότητας. Σαν διαβιβαστές, µπορούν να ικανοποιήσουν αυτή την ανάγκη. Ως ερµηνευτές, µπορούν ν’ αυξήσουν την ικανότητα που έχει η ανθρωπότητα για ανταπόκριση και κατανόηση.

Έχει απευθυνθεί το κάλεσµα από ολόκληρη την Ιεραρχία των Διδασκάλων προς όλους τους µαθητές και προς το Νέο Όµιλο Εξυπηρετητών του Κόσµου να προετοιµάζονται κάθε πανσέληνο του Μαΐου για ένα έντονο και άγιο µήνα εντατικής υπηρεσίας. Καλούν όλους µας να συνεργαστούµε, όσο µας είναι δυνατό και να καταβάλουµε εντατική προσπάθεια, ώστε να αυξηθεί η δεκτικότητα της ανθρωπότητας στις νέες δυνάµεις που µπορούν να αποδεσµευθούν και να εκτελέσουν το ευεργετικό έργο σύνθεσης κατά την προσεχή Εορτή του Βεσάκ.

Ακόµη κι αν ο Βούδας και ο Χριστός και η εστιασµένη Ιεραρχία (µε τη βοήθεια όλων των µαθητών και των υποψηφίων) καταφέρουν να πραγµατοποιήσουν αυτό, που θα µπορούσε να εκληφθεί ως µια µορφή πλανητικής ενοποίησης και να δηµιουργήσουν, έτσι, τον ανοιχτό αγωγό που χρειάζεται, αποµένει σε όλους εµάς, που είµαστε σε θέση να κατανοήσουµε, να δράσουµε ως ενδιάµεσοι για τη διαβίβαση της ζωής και του φωτός. Μπορούµε να διατηρήσουµε ανοιχτό τον αγωγό ανάµεσα στους στοχαστές και τους εργάτες του κόσµου και τον εσωτερικό πνευµατικό όµιλο των Γνωριζόντων και των Υπηρετών.

Η περίοδος της Εορτής του Βεσάκ έχει επεκταθεί τελευταία, και καλύπτει πλέον πέντε ηµέρες εργασίας και υπηρεσίας, δηλαδή τις δύο µέρες που προηγούνται της πανσελήνου, τη µέρα της Εορτής και τις δύο µέρες που ακολουθούν. Η δε ακριβής ώρα της πανσελήνου του Βεσάκ έχει από µόνη της τεράστια σηµασία.

Οι δυο πρώτες ηµέρες, της προετοιµασίας, θα γίνουν γνωστές ως Ηµέρες Απάρνησης και Απόσπασης. Η ηµέρα της Εορτής θα γίνει γνωστή ως Ηµέρα Περιφρούρησης, ενώ οι δυο επόµενες µέρες θα αποκληθούν Ηµέρες Διανοµής. Αυτό απαιτεί πέντε µέρες εντονότατης προσπάθειας για υπηρεσία, που οδηγούν στην απάρνηση όλων εκείνων των στοιχείων του εαυτού µας που θα µπορούσαν να παρεµποδίσουν τη χρησιµότητά µας ως εξυπηρετητών και αγωγών πνευµατικής δύναµης. Τούτο σηµαίνει ότι έπειτα από την κατάλληλη προετοιµασία, αφιέρωση και ανάταση των δύο πρώτων ηµερών, τη µέρα της καθ’ αυτής Εορτής θεωρούµε τον εαυτό µας ως απλό δέκτη όσης εισρέουσας πνευµατικής δύναµης είµαστε σε θέση να υποδεχθούµε. Ως αγωγοί, οφείλουµε να προετοιµαστούµε να λησµονήσουµε τον εαυτό µας στην υπηρεσία της επαφής, πρόσληψης και συγκράτησης δύναµης για την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Πρέπει να µάθουµε να θεωρούµε την κεντρική µέρα της Εορτής ως ηµέρα σιωπής – µιας υποκειµενικής σιωπής και εσωτερικής ειρήνης που µπορεί να διατηρηθεί αδιά­σπαστη µολονότι µπορούµε ταυτόχρονα να υπηρετούµε µε τους λόγους µας και µε το εναργές ενδιαφέρον µας για τους άλλους. Στη διάρκεια εκείνης της ηµέρας, µόνο δύο σκέψεις θα συγκρατούµε διαρκώς στην προσοχή µας. Αυτές είναι, εφ’ ενός µεν, η ανάγκη των συνανθρώπων µας και αφ’ ετέρου, η ανάγκη για δηµιουργία ενός οµαδικού αγωγού δια του οποίου οι πνευµατικές δυνάµεις θα µπορούν να γίνουν προσιτές. Θα επιχειρήσουµε να συγκρατηθούµε σταθερά στο φως των ψυχών µας κι εποµένως θ’ αρχίσουµε να εργαζόµαστε ως ψυχές, οι οποίες ενδιαφέρονται πάντοτε για τον όµιλο κι όχι για το άτοµο, και των οποίων η συνείδηση αναφέρεται στο όλον και όχι στο µέρος.

Τις δύο επόµενες µέρες, η εστία της προσοχής µας θα πρέπει να στραφεί πέρα από τον εαυτό µας, προς τον εξωτερικό κόσµο, και θα πρέπει να προσπαθούµε να µεταδώσουµε τόση πνευµατική ενέργεια όση πετύχαµε να προσεγγίσουµε.

Όταν ο Χριστός βρισκόταν στη Γη είχε πει στους µαθητές Του ότι, για µια πνευµατική προσπάθεια θεραπευτικής φύσης, δεν θα µπορούσε να φέρει επιτυχές αποτέλεσµα δίχως προσευχή και νηστεία. Η προσπάθεια, σε κάθε Εορτή του Βεσάκ είναι οµαδική προσπάθεια προς µια απέραντη οµαδική θεραπεία. Το όλο έργο µπορεί να οδηγηθεί σε αίσιο πέρας µε την προσευχή (που είναι αγνή επιθυµία, φωτισµένη σκέψη κι έντονος πνευµατικός ζήλος) και µε την πειθάρχηση του εαυτού µας. Εκείνο που χρειάζεται είναι η οµαδική προσπάθεια και σε αυτό ο καθένας µας (στο βαθµό που αισθάνεται το όραµα) µπορεί να βοηθήσει. Κανείς δεν είναι πολύ λίγος ή πολύ ασήµαντος για να υπηρετήσει, γιατί εκείνο που φέρνει τελικά την ευλογία είναι το σωρευµένο άθροισµα του πνευµατικού ζήλου. Όλοι µας µπορούµε να κάνουµε κάτι για να τερµατιστεί το τωρινό αδιέξοδο ώστε να γίνει εφικτή η έναρξη µιας περιόδου ειρήνης και καλής θέλησης.

Δεν εργαζόµαστε για τα «χίλια χρόνια» ούτε κάτι τέτοιο. Οι στόχοι είναι δύο:

Πρώτον, να σπάσουµε έναν αρχαίο ρυθµό και να εδραιώσουµε ένα νέο και καλύτερο. Πρέπει να ενθυµούµαστε ότι ο χρόνος έχει εξέχουσα σηµασία για να επιτευχθεί αυτό. Οπωσδήποτε, εκείνο που είναι κακό και ολέθριο είναι έτοιµο να κατασταλάξει, όµως, υπάρχει δυνατότητα το επικείµενο να διασκορπιστεί και βεβαίως ν’ αποφευχθεί ο κίνδυνος της καταστροφής. Η εορτή του Βεσάκ προσφέρει µια µεγάλη ευκαιρία να επικαλεστούµε και να εφελκύσουµε εκείνες τις δυνάµεις που µπορούν ν’ αντισταθµίσουν το κακό και να προσκοµίσουν το καλό.

Δεύτερον, ν’ αναµίξουµε και να συγχωνεύσουµε την ενωµένη έφεση όλων κατά την περίοδο των πανσελήνων (και ιδιαίτερα της πανσελήνου του Βεσάκ), έτσι, ώστε, να έχουµε ένα καθαρό αγωγό και να εδραιωθεί µια επαφή µεταξύ του Νέου Οµίλου Εξυπηρετητών του Κόσµου, που απαρτίζεται από όλους τους αληθινούς µαθητές, τους ζηλωτές και τους ανθρώπους καλής θέλησης (ανεξαρτήτως εθνικότητας και θρησκεύµατος) από τη µία και από την άλλη, της Ιεραρχίας των Μαθητών του Χριστού, που προσµένουν. Άπαξ και καθιερωθεί σε µόνιµη βάση αυτός ο αγωγός και ικανός αριθµός σκεπτόµενων ανδρών και γυναικών αντιληφθεί τη λειτουργία και τις δυνατότητες που προσφέρει, θα είναι πιο εύκολη η εντύπωση της συνείδησης του κοινού από την πνευµατική αλήθεια και η διαµόρφωση της κοινής γνώµης από τον Χριστό και την Ιεραρχία των Διδασκάλων. Ακριβώς η καθιέρωση ενός τέτοιου αγωγού πραγµατοποιείται, σήµερα, από τους ζηλωτές του κόσµου. Αυτή δεν θα έπρεπε άλλως τε να είναι η αληθινή λειτουργία όλων των θρησκευτικών τελετουργιών; Δηλαδή η επίτευξη και αποκατάσταση σταθερής επαφής µεταξύ του κόσµου των υποκειµενικών πραγµατικοτήτων και του κόσµου της καθηµερινής ζωής; Δεν θα µπορούσε, άραγε, η νέα και επικείµενη παγκόσµια θρησκεία να οικοδοµηθεί γύρω από αυτή την ιδέα και το έργο της Οικουµενικής Εκκλησίας της Νέας Εποχής, δεν θα µπορούσε να επικεντρώνεται στις περιόδους των πανσελήνων κάθε µήνα και δεν θα µπορούσε να εξελιχθεί όλο αυτό σε µια Επιστήµη της Προσέγγισης ή σε µια Τεχνική της Πνευµατικής Επαφής; Κάτι τέτοιο θα έδινε ιδιαίτερο χρώµα στις νέες εκκλησιαστικές τελετουργίες, θα αναδείκνυε την αναδυόµενη αλήθεια σχετικά µε την Ατραπό της επιστροφής στο Θεό. Μερικοί από µας οδηγούµαστε στο συµπέρασµα ότι, όλο αυτό, θα µπορούσε να συµβεί. Κάτι τέτοιο θα αποτελέσει τη νέα Οδό Ένωσης. Αυτή η ένωση δεν είναι ίδια µε τη µυστικιστική ένωση των γραφών ή της µυστικιστικής παράδοσης. Δεν αφορά τη σχέση του ατόµου µε το δικό του Θεό και µε τη δική του ψυχή. Δεν είναι ένωση µε τον όµιλο των µαθητών κάποιου Διδασκάλου. Αυτά συνιστούν προκαταρκτικά στάδια κι έχουν ατοµοκεντρική εφαρµογή και σηµασία. Η ένωση που αναφέρεται εδώ είναι κάτι πολύ πιο ζωτικής σηµασίας, διότι αναφέρεται στην οµαδική ένωση και στην εδραίωση µιας οµαδικής σχέσης µεταξύ του κόσµου των Πνευµατικών Όντων και του κόσµου της εξωτερικής ζωής. Είναι µια προσέγγιση, µε καινούργιο τρόπο, του αντικειµενικού και του υποκειµενικού.

Ας ανακεφαλαιώσουµε τι είναι εκείνο που επιδιώκουµε να κάνουµε όταν φτάνει η εορτή του Βεσάκ και –σε µικρότερο βαθµό– την περίοδο της πανσελήνου κάθε µήνα. Επιδιώκουµε, λοιπόν, να φέρουµε εις πέρας µια οµαδική προσπάθεια τόσο σηµαντική ώστε στην κατάλληλη ώρα, θα συµπαρασύρει στην ορµή της, που ολοένα αυξάνει, µια δυναµική µαγνητική ώθηση. Αυτή θα φτάσει ίσα µε εκείνες τις Ζωές που ενδιαφέρονται για την ανθρωπότητα και για τον παγκόσµιο πολιτισµό µας και εργάζονται µέσω των Διδασκάλων της Σοφίας και µέσω του Χριστού και της εκκλησίας Του. Εκεί σε ανταπόκριση, θα προκαλέσει από πλευράς Τους µια µαγνητική ώθηση. Τούτο θα φέρει κοντά τις επισκιάζουσες ευεργετικές Δυνάµεις, (οι Οποίες ενσωµατώνουν την Αγάπη του Θεού) µε τον χειµαζόµενο κόσµο. Μέσω της εστιασµένης προσπάθειας του Νέου Οµίλου Εξυπηρετητών του Κόσµου µπορεί να αποδεσµευθεί φως, έµπνευση και πνευµατική θεραπεία µε τέτοια κατακλυσµική δύναµη, που οπωσδήποτε θα επέλθουν συγκεκριµένες αλλαγές στην ανθρώπινη συνείδηση και συνεπώς, οι συνθήκες του κόσµου θα βελτιωθούν οριστικά. Τα µάτια των ανθρώπων θ’ ανοίξουν µπροστά στις βασικές πραγµατικότητες, που τώρα γίνονται µόλις αµυδρά αισθητές στο ευρύ κοινό. Η ανθρωπότητα, τότε, θα εφαρµόσει τα αναγκαία διορθωτικά µέτρα, έστω κι αν πιστεύει ότι αυτό το κάνει βασιζόµενη στη δύναµη της δικής της σοφίας και ισχύος, ενώ διαρκώς πίσω από τη σκηνή παραστέκουν σε όµιλο οι ζηλωτές και οι µαθητές, που εργάζονται σιωπηλά τόσο από κοινού µεταξύ τους όσο και µε την Ιεραρχία, διατηρώντας, έτσι, ανοιχτό τον αγωγό δια του οποίου µπορεί να εισρέει η αναγκαία σοφία, η απαντοχή και η αγάπη. Σ’ αυτό το µεγάλο έργο θα πρέπει να λαµβάνονται υπ’ όψιν οι εξής οµάδες και σχέσεις:

• Οι Δυνάµεις του Φωτός και το Πνεύµα της Ειρήνης.
• Η πλανητική Ιεραρχία, ή ο Χριστός και η εκκλησία Του.
• Ο Βούδας, που ενσωµατώνει τη Σοφία του Θεού.
• Ο Χριστός, που ενσωµατώνει την Αγάπη του Θεού.
• Ο Νέος Όµιλος Εξυπηρετητών του Κόσµου, οι µαθητές και οι ζη­λω­τές.
• Η ανθρωπότητα σαν σύνολο, ενδεής και αναζητώντας φως και βοήθεια.

Πρέπει να σηµειωθεί ότι ο Βούδας εστιάζει στον Εαυτό του τις δυνάµεις που διαχύνονται προς τα κάτω, ενώ ο Χριστός εστιάζει στον Εαυτό του την απευθυνόµενη δέηση, την πνευµατική έφεση ολόκληρου του πλανήτη. Αυτό συνιστά µια πλανητική ευθυγράµµιση µεγάλης δυναµικότητας. Στο βαθµό που θα µπορούσε να διεκπεραιωθεί το έργο που απαιτείται, κάθε χρόνο κατά την εορτή του Βεσάκ, τότε θα µπορούσαν να γίνουν και οι αναγκαίες προσαρµογές στον κόσµο. Η επιτυχία ή αποτυχία της ελπιζοµένης διέγερσης είναι κατά κύριο λόγο στα χέρια µας. Αν αυτό το έργο αποβεί επιτυχές, θα καταστεί δυνατόν να εγκαινιαστεί µια νέα σχέση µεταξύ Ιεραρχίας και ανθρώπινου γένους, που θα σηµειώσει την έναρξη ενός νέου τύπου µεσολαβητικού έργου – ενός έργου που θα προωθείται αυτή τη φορά από ένα όµιλο σωτήρων Εξυπηρετητών της λύτρωσης, οι οποίοι εκγυµνάζονται για να συστήσουν εκείνο τον όµιλο που τελικά θα απολυτρώσει τον κόσµο.

Για την Προσέγγιση κατά την Πανσέληνο του Ταύρου και των Διδύμων

Ένα σηµείο πρέπει να αναφέρω εδώ και το κάνω µε µεγάλη χαρά: Αυτός ο χρόνος (1946) σηµειώνει την έναρξη ενός κύκλου στον οποίον η ανθρωπότητα θα εµπλακεί στενότερα στις Εορτές και θ’ αποκτήσουν ένα ρόλο πιο σηµαντικό από κάθε άλλη φορά. Η Εορτή του Βεσάκ τηρήθηκε για µεγάλο διάστηµα σε πολλές χώρες και –καθώς περνά ο καιρός και προχωρά η διδασκαλία των µαζών– η συνάντηση που πραγµατοποιείται στην Πανσέληνο του Μαΐου θ’ αποκτήσει µεγάλη σπουδαιότητα, αλλά ο βασικός τόνος της θ’ αλλάξει... Αποτελεί πρόθεση του Βούδα και του Χριστού να υπάρξει, τελικά, σε κάθε χώρα κάποιος που θα δρα σαν Αντιπρόσωπός Τους στην περίοδο των δύο Εορτών, ώστε η διανοµή της πνευµατικής ενέργειας από την πρώτη µεγάλη Όψη ή Ακτίνα να κατευθύνεται από το Βούδα (και αργότερα από τη Σαµπάλλα) στον Χριστό και στη συνέχεια από τον Χριστό σ’ εκείνους τους µαθητές, σε κάθε χώρα, που είναι δυνατόν να επισκιαστούν κι έτσι να δράσουν ως άµεσοι αγωγοί του ρεύµατος της ενέργειας. Η ίδια διαδικασία θ’ ακολουθείται και την περίοδο της Πανσελήνου του Ιουνίου µε την διαφορά ότι τότε δεν θα εµπλέκεται η Σαµπάλλα και µε τη διαφορά ότι, ενώ κατά την Εορτή του Μαΐου θα επισκιάζεται κάποιος µαθητής πρώτης ακτίνας, κατά την Εορτή του Ιουνίου θα εκπροσωπεί τον Χριστό, σε κάθε τόπο, ένας µαθητής δεύτερης ακτίνας. Αυτό µπορεί να σηµαίνει είτε την ακτίνα της ψυχής είτε την ακτίνα της προσωπικότητας του µαθητή.

(Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, σ.553)

Η Εορτή του Βεσάκ - Η Πανσέληνος (στον Ταύρο) του Βούδα

Η ηµέρα της Εορτής θα γίνει γνωστή ως Ηµέρα Περιφρούρησης, ενώ οι δυο επόµενες µέρες θα αποκληθούν Ηµέρες Διανοµής. Αυτές οι λέξεις σηµαίνουν κάτι διαφορετικό για την Ιεραρχία των Διδασκάλων απ’ ότι σηµαίνουν για µας και θα είναι µάταιο (όσο και απαγορευµένο) να διευκρινίσω τη βαθύτερη σηµασία τους. Ωστόσο υποδηλώνουν πέντε µέρες εντονότατης προσπάθειας για υπηρεσία, που οδηγούν στην απάρνηση όλων εκείνων των στοιχείων του εαυτού µας που θα µπορούσαν να παρεµποδίσουν τη χρησιµότητά µας ως εξυπηρετητών και αγωγών πνευµατικής δύναµης. Τούτο σηµαίνει ότι έπειτα από την κατάλληλη προετοιµασία, αφιέρωση και ανάταση των δύο πρώτων ηµερών, τη µέρα της καθ’ αυτής Εορτής θεωρούµε τον εαυτό µας ως απλό δέκτη όσης εισρέουσας πνευµατικής δύναµης είµαστε σε θέση να υποδεχθούµε. Ως αγωγοί, οφείλουµε να προετοιµαστούµε να λησµονήσουµε τον εαυτό µας στην υπηρεσία της επαφής, πρόσληψης και συγκράτησης δύναµης για την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Πρέπει να µάθουµε να θεωρούµε την κεντρική µέρα της Εορτής ως ηµέρα σιωπής – µιας υποκειµενικής σιωπής και εσωτερικής ειρήνης που µπορεί να διατηρηθεί αδιάσπαστη, µολονότι, µπορούµε ταυτόχρονα να υπηρετούµε µε τους λόγους µας και µε το εναργές ενδιαφέρον µας για τους άλλους. Στη διάρκεια εκείνης της ηµέρας, µόνο δύο σκέψεις θα συγκρατούµε διαρκώς στην προσοχή µας. Αυτές είναι, εφ’ ενός µεν, η ανάγκη των συνανθρώπων µας και αφ’ ετέρου, η ανάγκη για δηµιουρ­γία ενός οµαδικού αγωγού δια του οποίου οι πνευµατικές δυνάµεις θα µπορούν να διαχυθούν µέσω του σώµατος της ανθρωπότητος υπό την έµπειρη καθοδήγηση εκλεκτών µελών της Ιεραρχίας.

Κατά τις δύο µέρες πριν από την πανσέληνο, θα διατηρούµε τη στάση της αφιέρωσης και της υπηρεσίας και θα επιδιώκουµε να διατηρούµε µια στάση δεκτικότητας σε εκείνο στο οποίο θα συµµετάσχει η ψυχή µας, και θα µας καταστήσει χρήσιµους για την Ιεραρχία. Η Ιεραρχία εργάζεται µέσα από οµίλους ψυχών και πρέπει να δοκιµαστεί η δυναµική αυτού του οµαδικού έργου. Αυτοί οι όµιλοι, µε τη σειρά τους, προσεγγίζουν και τροφοδοτούν τις προσµένουσες, αφιερωµένες, δεκτικές προσωπικότητες. Τη µέρα της πανσελήνου, επιχειρούµε να συγκρατηθούµε σταθερά στο φως. Δεν θα προδικάσουµε οι ίδιοι το τι πρόκειται να συµβεί, ούτε θα επιδιώξουµε αποτελέσµατα ή χειροπιαστά πράγµατα.

Τις δύο ηµέρες που ακολουθούν την κεντρική ηµέρα, η εστία της προσοχής µας θα πρέπει να κινείται σταθερά πέρα από τον εαυτό µας, αλλά και να κατευθύνεται από τα εσωτερικά υποκειµενικά πεδία προς τον εξωτερικό κόσµο, ενώ η όλη µας προσπάθεια θα είναι η µετάδοση και η διάδοση της πνευµατικής ενέργειας που ενδεχοµένως προσεγγίσαµε. Τότε το έργο µας, σ’ αυτόν τον ιδιαίτερο και ξεχωριστό τοµέα συνεργασίας, θα έχει τελειώσει.

Αυτής της πενθήµερης προσπάθειας της Ιεραρχίας προηγείται µια πολύ εντατική περίοδος προετοιµασίας. Το έργο της προετοιµασίας της Ιεραρχίας για την ευκαιρία αρχίζει ακριβώς όταν ο ήλιος αρχίζει να κινείται προς βορράν. Εκείνοι όµως δεν κουράζονται, όπως τα ανθρώπινα όντα, καθώς είναι αδύνατο για τον άνθρωπο-ζηλωτή να αντέξει µια τόσο µεγάλη περίοδο προετοιµασίας, αδιάφορο πόσο βαθιά είναι η αφιέρωσή του.

Όταν ο Μέγας Κύριος βρισκόταν πάνω στη Γη, είχε πει στους µαθητές του ότι για µια πνευµατική προσπάθεια θεραπευτικής φύσης δεν θα µπορούσε να φέρει επιτυχές αποτέλεσµα δίχως προσευχή και νηστεία. Θα σκεφθείτε αυτές τις λέξεις; Αυτή είναι µια οµαδική προσπάθεια που αποβλέπει σε µια τεράστια οµαδική θεραπεία και µε την προσευχή (καθαγιασµένη υπηρεσία, φωτισµένη σκέψη και έντονο πνευµατικό πόθο) και µε την πειθάρχηση του φυσικού σώµατος για µια σύντοµη περίοδο και για ένα καθορισµένο σκοπό, το έργο µπορεί να εκτελεστεί.

Ποία είναι εκείνα που θα πρέπει να επιτυγχάνονται και καθιστούν τόσο βαρυσήµαντη την πανσέληνο του Μαΐου; Θα τα κατατάξω κατά τη σειρά της σπουδαιότητάς τους και µε όση σαφήνεια και συντοµία µου επιτρέπει αυτό το δυσνόητο θέµα:

1. Η αποδέσµευση ορισµένων ενεργειών οι οποίες µπορούν να επηρεάσουν δυναµικά την ανθρωπότητα και οι οποίες, αν αποδεσµευθούν, θα τονώσουν το πνεύµα της αγάπης, της αδελφότητας και της καλής θέλησης πάνω στη γη. Αυτές οι ενέργειες είναι τόσο συγκεκριµένες και πραγµατικές όσο κι εκείνες οι ενέργειες µε τις οποίες ασχολείται η επιστήµη και τις οποίες αποκαλεί “κοσµικές ακτίνες”. Μιλώ για πραγµατικές ενέργειες κι όχι για συναισθηµατικά επιθυµητές αφαιρέσεις.

2. Η συγχώνευση όλων των ανθρώπων καλής θέλησης στον κόσµο, σ’ ένα ανταποκρινόµενο ολοκληρωµένο σύνολο.

3. Η επίκληση και η ανταπόκριση ορισµένων µεγάλων Οντων, των Οποίων το έργο µπορεί, και θα γίνει εφικτό, αν επιτευχθεί ο πρώτος αντικειµενικός σκοπός, µέσω της πραγµατοποίησης του δεύτερου αντικειµενικού σκοπού. Σκεφθείτε αυτή τη σύνθεση των τριών σκοπών. Το ζήτηµα του ονόµατος µε το οποίο αποκαλούνται αυτές οι ζωντανές δυνάµεις στερείται αντικειµένου. Μπορεί να θεωρούνται Αντιβασιλείς του Θεού, οι Οποίοι µπορούν, και θα συνεργαστούν, µε το Πνεύµα της Ζωής και της Αγάπης πάνω στον πλανήτη µας, τον Ένα εντός του Οποίου ζούµε και κινούµαστε και υπάρχουµε. Μπορεί να θεωρούνται, από ορισµένους στοχαστές, ως οι Αρχάγγελοι του Υψίστου, του Οποίου το έργο κατέστη δυνατόν µέσω της δράσης του Χριστού και του σώµατος των µαθητών Του, της αληθινής και ζωντανής εκκλησίας Του. Μπορεί να θεωρούνται από άλλους ως οι καθοδηγητές και επικεφαλής της πλανητικής Ιεραρχίας, οι Οποίοι στέκουν πίσω από την πλανητική µας εξέλιξη και σπανίως λαµβάνουν ενεργό µέρος στην παγκόσµια δραστηριότητα, αφήνοντάς την για τους Διδασκάλους της Σοφίας, εκτός από καιρούς επείγουσας ανάγκης, όπως αυτός. Με όποιο όνοµα κι αν Τους αποκαλούµε, Αυτοί στέκουν έτοιµοι να βοηθήσουν εφ’ όσον το κάλεσµα αναπεµφθεί µε ικανή ισχύ και δύναµη από τους ζηλωτές και τους µαθητές την περίοδο της πανσελήνου του Μαΐου και της πανσελήνου του Ιουνίου.

4. Η εφέλκυση από την εσωτερική πλευρά µιας εντατικής και εστιασµένης δραστηριότητας εκ µέρους της Ιεραρχίας των Διδασκάλων, εκείνων των φωτισµένων Διανοιών, στις Οποίες έχει ανατεθεί το έργο της καθοδήγησης του κόσµου. Είναι επιθυµητό να υπάρχει αµοιβαία και λειτουργική ανταποκριτικότητα ανάµεσα στους τρεις µεγάλους οµίλους. Ήτοι:

• Την Ιεραρχία που προσµένει και (αυτή την περίοδο) ανησυχεί. Είναι ανήσυχη γιατί, ακόµη και αυτή η ίδια, δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πώς θα αντιδράσει η ανθρωπότητα, ούτε αν οι άνθρωποι θα αποδειχθούν αρκετά συνετοί, ώστε να επωφεληθούν από την ευκαιρία. Παραστέκει, οργανωµένη, υπό από την καθοδήγηση του Χριστού, του Διδασκάλου όλων των Διδασκάλων κι επίσης Διδασκάλου αγγέλων και ανθρώπων. Αυτός έχει αναγορευθεί ως άµεσος µεσολαβητής ανάµεσα στη γη και το Βούδα, ο Οποίος µε τη σειρά του, είναι ο καθαγιασµένος µεσολαβητής µεταξύ ολόκληρης της Ιεραρχίας που προσµένει και των Δυνάµεων που επαγρυπνούν.
• Το Νέο Όµιλο Εξυπηρετητών του Κόσµου, που αποτελείται, αυτή την εποχή, από όλους εκείνους τους ευαίσθητους και αφιερωµένους υπηρέτες της φυλής, των οποίων στόχος είναι η ειρήνη και σκοπεύουν στην καθιέρωση της καλής θέλησης πάνω στη γη, ως βάση για τη ζωή του µέλλοντος και τη βελτίωση του κόσµου. Αρχικά, αυτός ο όµιλος απαρτιζόταν από µια χούφτα αποδειγµένων µαθητών και αφιερωµένων ζηλωτών. Οι τάξεις του, όµως, έχουν ήδη έχουν ανοίξει... για όλους εκείνους τους ανθρώπους καλής θέλησης, που είναι πρόθυµοι να θυσια­στούν προς βοήθεια της ανθρωπότητας και που δεν βλέπουν πουθενά κανενός είδους διαχωριστικό φραγµό, αλλά νιώθουν το ίδιο για τους ανθρώπους όλων των φυλών, των εθνικοτήτων και των θρησκειών.
• Τις µάζες των ανδρών και γυναικών που έχουν ανταποκριθεί στις ιδέες που αναπτύχθηκαν προηγουµένως και που αντιδρούν ευνοϊκά στους αντικειµενικούς στόχους της διεθνούς κατανόησης, της οικονοµικής αλληλεξάρτησης και της θρησκευτικής ενότητας. Όταν αυτοί οι τρεις όµιλοι των στοχαστών και εξυπηρετητών αλληλεπιδράσουν και µπορέσουν να ευθυγραµµιστούν, έστω και στιγµιαία, τότε πολλά θα µπορούν να πραγµατοποιηθούν. Οι πύλες της νέας ζωής θα µπορούν να διανοιχθούν και τότε θα είναι δυνατόν να γίνει η εισροή των νέων πνευµατικών δυνάµεων. Αυτή είναι η όλη ιδέα και το αντικείµενο του οµίλου.

Ας θέσω τώρα ένα ερώτηµα: Ποία σηµασία έχει για σας προσωπικά η πανσέληνος του Μαΐου; Σας φαίνεται να έχει αρκετή σπουδαιότητα, ώστε να αξίζει να αποδώσετε το µέγιστο των προσπαθειών σας; Πιστεύετε αληθινά ότι αυτή τη µέρα µπορεί πραγµατικά να προκύψει µια αποδέσµευση πνευµατικής ενέρ­γειας, τέτοιας δυναµικότητας που να µπορεί να αλλάξει τις παγκόσµιες υποθέσεις, υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι και οι υιοί των ανθρώπων θα δια­δραµατίσουν το ρόλο τους; Όντως πιστεύετε, και µπορείτε να υποστηρίξετε εναργώς αυτή σας την πεποίθηση, ότι ο Βούδας εκείνη τη µέρα, σε συνεργασία µε τον Χριστό και µε την Ιεραρχία των Φωτισµένων Διανοιών, µαζί µε την προσφερόµενη βοήθεια των Θρόνων, των Εξουσιών και των Δυνάµεων του Φωτός, που αποτελούν το ανώτερο φωτεινό αντίστοιχο των δυνάµεων του σκότους, προσµένουν να διεκπεραιώσουν τα Σχέδια του Θεού, ευθύς µόλις τους δοθεί το δικαίωµα και η άδεια από τους ανθρώπους; Η βασική δουλειά σας αυτή την εποχή δεν είναι να παλεύετε µε τις δυνάµεις του κακού και τις δυνάµεις του σκότους. Δουλειά σας είναι να ξυπνάτε το ενδιαφέρον και να κινητοποιείτε τις δυνάµεις του φωτός ...στο σηµερινό κόσµο. Μην πάτε σε αναµέτρηση µε το κακό, αλλά οργανώστε και κινητοποιείστε µε τέτοιο τρόπο το καλό και ενισχύστε µε τέτοιο τρόπο τα χέρια των εργατών που βρίσκονται στο πλευρό της δικαιοσύνης και της αγάπης, ώστε το κακό να βρίσκει ολοένα και πιο λίγες ευκαιρίες.

Αν έχετε πίστη έστω κι όσο είναι ένας κόκκος σινάπεως, σε όσα σας είπα, αν έχετε ακλόνητη εµπιστοσύνη στο έργο του πνεύµατος του Θεού και στο θείον του ανθρώπου, τότε ξεχάστε τον εαυτό σας. Αφιερώστε όλες τις προσπάθειες, από τη στιγµή που θα λάβετε αυτή την ανακοίνωση, στο καθήκον της συνεργασίας µε την οργανωµένη προσπάθεια να αλλάξει το ρεύµα των παγκόσµιων υποθέσεων µε την αύξηση του πνεύµατος της αγάπης και της καλής θέλησης στον κόσµο, κατά τη διάρκεια του µηνός Μαΐου.

(Εσωτερική Ψυχολογία, Τ. ΙΙ, σσ. 687-92)

Η Εορτή της Ανθρωπότητας - Η Πανσέληνος (των Διδύμων) του Χριστού

Η εορτή του Ιουνίου, που είναι µε τέτοιο µοναδικό τρόπο γιορτή του Χριστού, καθώς αποδίδει έµφαση στη σχέση Εκείνου µε την ανθρωπότητα, στην πραγµατικότητα περιλαµβάνει τρεις ολόκληρες µέρες, και καθεµιά έχει διαφορετικό βασικό τόνο. Ήτοι:

1. Το βασικό τόνο της Αγάπης, υπό την ιεραρχική της έννοια, δηλαδή απαλλαγµένη από συναισθηµατισµό, συγκίνηση και έµφαση στην προσωπικότητα, αγάπη που θυσιάζει και κατανοεί, που δρα ρωµαλέα και αποφασιστικά, που εργάζεται προς όφελος του συνόλου κι όχι για τα συµφέροντα κάποιας οµάδας ή κάποιου ατόµου.
2. Το βασικό τόνο της Ανάστασης, που αποδίδει έµφαση στον καινούργιο τόνο της ζωντάνιας του ζώντος Χριστού και της ζωής που ξεχειλίζει άφθονη (ζωήν περισσήν), κάτι που το κατέστησε δυνατόν ο πόλεµος, ο οποίος µας εξανάγκασε να επανέλθουµε στις πραγµατικές αξίες.
3. Το βασικό τόνο της Επαφής, δηλαδή της στενότερης σχέσης του Χριστού µε το λαό Του, της Ιεραρχίας µε την Ανθρωπότητα.

Η φράση βασικός τόνος έχει επιλεγεί εσκεµµένα και υποδηλώνει τον ήχο που προηγείται από κάθε µεγάλη εισροή ενέργειας κατά την Εορτή. Αυτές οι ενέργειες θ’ αποδεσµευτούν µε ιεροπρεπή τελετή καθεµιά από τις τρεις µέρες. Σε κάθε τελετή, ο Χριστός θα εκφωνήσει την Επίκληση µόνος. Στη συνέχεια η Ιεραρχία ενιαία, θα ψάλλει µόνο µια (για κάθε µέρα) στάνζα (στροφή) της Μεγάλης Επίκλησης, επικαλούµενη µε τη σειρά το φως, την αγάπη και τη θέληση-για-το-καλό. Όσοι µαθητές ή µυηµένοι συµβαίνει να ενδιαφέρονται και να ενισχύουν τα Τρίγωνα ή την Κίνηση της Καλής Θέλησης, πρέπει να τα διατηρούν στο νου τους, όταν εκφωνούν την πρώτη και την τρίτη στάνζα. Αντίστοιχα πρέπει να στρέφεται κάπως η προσοχή στο Νέο Όµιλο Εξυπηρετητών του Κόσµου, όταν εκφωνείται η δεύτερη στάνζα.

Θα ήθελα, συνεπώς, να επιστήσω την προσοχή σας στο ενδιαφέρον που δείχνει η Ιεραρχία γι’ αυτή την εµβρυώδη προσπάθεια µε την οποία ασχολείσθε και την οποία ξεκίνησα εγώ. Θα ήθελα, όµως, να τονίσω ότι αυτή η προσοχή δεν έχει αποκλειστικό χαρακτήρα. Οπουδήποτε συγκεντρώνονται δύο ή τρεις στο όνοµα του Διδασκάλου της Ιεραρχίας, στο όνοµα του Χριστού, η ενέργεια θα εισρεύσει. Οπουδήποτε επιδιώκεται η καλή θέληση και εφελκύει αντίστοιχες προσπάθειες, ανεξαρτήτως ποία είναι η µορφή τους, η ενέργεια της θέλησης- για-το-καλό θα κάνει την παρουσία της αισθητή. Θέλω επίσης να προσθέσω ότι ο Νέος Όµιλος Εξυπηρετητών του Κόσµου είναι ένας πολύ µεγαλύτερος όµιλος από τους λίγους που σας είναι γνωστοί. Σήµερα, τα µέλη του ανέρχονται σε αρκετά εκατοµµύρια.

(Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, σσ. 555-6)

Η Σχέση των δύο Εορτών

Κατά τον χρόνο της Πανσελήνου του Μαΐου, ο Βούδας θα εκφωνήσει ένα µεγάλο µάντραµ και θα διατελέσει Τελεστής της απορρόφησης της δύναµης της πρώτης ακτίνας. Θα χρησιµοποιήσει τη µαγνητική δύναµη της δεύτερης ακτίνας για να ελκύσει προς Αυτόν αυτή τη δύναµη (της πρώτης ακτίνας) και θα τη συγκρατήσει σταθερά πριν την ανακατευθύνει. Τότε ο Χριστός –εκ µέρους της Ιεραρχίας– θα διατελέσει Τελεστής αναδοχής αυτής της δυναµικής ενέργειας και οι επτά όµιλοι των Διδασκάλων, που εργάζονται µε το ανθρώπινο και τα υπανθρώπινα βασίλεια, ανταποκρινόµενοι στο αίτηµά Του θα διατελέσουν Τελεστές καθοδήγησης για την επταπλή έκφραση αυτής της (πρώτης ακτίνας) δύναµης.

Κατά το χρόνο της Πανσελήνου του Ιουνίου, η Ιεραρχία, υπό την καθοδήγηση του Χριστού, θα εξαπολύσει αυτή τη θέληση-για-το-καλό πάνω στην αν­θρωπότητα και αυτό αποφέρει επτά κύρια αποτελέσµατα, αντίστοιχα προς τις επτά υποακτίνες της πρώτης ακτίνας, της θέλησης ή δύναµης:

1. Θα δοθεί στους µαθητές του κόσµου και τους µυηµένους µεταξύ των ανθρώπων, η δύναµη να µπορέσουν να κατευθύνουν ικανοποιητικά και µε σωφροσύνη την επερχόµενη διαδικασία της ανοικοδόµησης.
2. Η θέληση-για-αγάπη θα διεγείρει παντού τους ανθρώπους της καλής θέλησης ούτως ώστε, βαθµιαία, να κατανικηθεί το µίσος και οι άνθρωποι να επιδιώκουν να ζουν µαζί, σε συνεργασία. Αυτό θα πάρει αρκετό χρόνο, αλλά η εσωτερική παρόρµηση υπάρχει και ήδη υποβάλλεται σε διέγερση.
3. Η θέληση-για-δράση θα οδηγήσει τους νοήµονες ανθρώπους, ολόκληρου του κόσµου, να εγκαινιάσουν εκείνες τις δραστηριότητες, που θα θέσουν τα θεµέλια ενός νέου, καλύτερου και πιο ευτυχισµένου κόσµου.
4. Η θέληση-για-συνεργασία επίσης θ’ αυξάνει διαρκώς. Οι άνθρωποι θα επιθυµούν και θα απαιτούν ορθές ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό είναι ένα αποτέλεσµα πιο γενικού χαρακτήρα απ’ αυτό που προκαλεί η δραστηριότητα των πρώτων τριών όψεων αυτής της ακτίνας, και απορρέει φυσιολογικά από αυτή τη δραστηριότητα.
5. Η θέληση-για-γνώση και ορθή και δηµιουργική σκέψη θα γίνει το εξέχον χαρακτηριστικό των µαζών. Η γνώση, αδελφοί µου, είναι το πρώτο βήµα για τη σοφία.
6. Η θέληση-για-σταθερότητα (εµµονή, που είναι µια όψη της αφοσίωσης και του ιδεαλισµού) θα αποβεί χαρακτηριστικό του ανθρώπου – ως εξυψωµένη κατάσταση του βασικού ενστίκτου, της αυτοσυντήρησης. Αυτό θα καταλήξει στη σταθερή πίστη, βάσει των ιδανικών που παρουσιάζονται από την Ιεραρχία και την κατάδειξη της αθανασίας.
7. Η θέληση-για-οργάνωση θα προωθήσει τη διαδικασία της οικοδόµησης που θα πραγµατοποιηθεί, υπό την άµεση έµπνευση της Ιεραρχίας. Το µέσο γι αυτό θα είναι η δυναµικότητα της θέλησης-για-το-καλό του Νέου Οµίλου Εξυπηρετητών του Κόσµου, και η ανταποκρινόµενη καλή θέληση της ανθρωπότητας.

(Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, σσ. 439-41)

Παγκόσμια Ημέρα Επίκλησης

Από το 1952 η Πανσέληνος των Διδύµων τηρείται επίσης ως Παγκόσµια Ηµέρα Επίκλησης. Η Μεγάλη Επίκληση, που χρησιµοποιείται από την ανθρωπότητα από το 1945, έχει καταστεί ακέραιο τµήµα του έργου των Εορτών και της προετοιµασίας για την Επανεµφάνιση του Χριστού.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ

Από την εστία του Φωτός μέσα από τη Διάνοια του Θεού
Ας διαχυθεί φως μέσα στις διάνοιες των ανθρώπων.
Το Φως ας κατέλθει στη Γη.

Από την εστία της Αγάπης μέσα από την Καρδιά του Θεού
Ας διαχυθεί αγάπη μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.
Είθε ο Χριστός* να γυρίσει στη Γη.

Από το κέντρο όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή
Ο σκοπός ας καθοδηγεί τις μικρές θελήσεις των ανθρώπων –
Ο σκοπός που οι Διδάσκαλοι γνωρίζουν και υπηρετούν.

Από το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων
Το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός ας πραγματοποιηθεί
Και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού.

Το Φως, η Αγάπη και η Δύναμη ας αποκαταστήσουν το Σχέδιο πάνω στη Γη.

	Distributed by: ARCANE SCHOOL
3 Whitehall Cour Suite 54 London SW1A 2EF England	120 Wall Street 24th Floor New York, NY 10005 U.S.A.	Rue du Stand 40 Case Postale 5323 1211 Geneva 11 Switzerland