Καθώς εξετάζουμε το μονοπάτι από την σύγκρουση προς τις ορθές σχέσεις, χρειάζεται κατ’ αρχήν να διερωτηθούμε κατά πόσο επιθυμούμε τις ορθές σχέσεις. Οι ορθές σχέσεις θα σήμαιναν τον περιορισμό των προνομίων μας καθώς και την εγκατάλειψη των εγωκεντρικών και εγωιστικών στάσεων. Θα απαιτούσαν επιπλέον την σταδιακή εγκατάλειψη της ιδέας του κέρδους. Έτσι, θα έπρεπε να διερωτηθούμε και πάλι: θέλουμε όντως να ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο; Αν αναλογιστούμε την εναλλακτική και λάβουμε υπόψη την κοινή λογική, η απάντηση είναι μάλλον προφανής. Ωστόσο, έχει μεγάλη σημασία να υιοθετήσουμε μια σαφή στάση επί του θέματος.

Τα πνευματικά διδάγματα της Προαιώνιας Σοφίας υπονοούν ότι η επιλογή έχει ήδη γίνει για λογαριασμό μας. Ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε στο σώμα της Θεότητας από την οποία πηγάζει ο νόμος της συμπόνιας ως αναπόσπαστο κομμάτι της Φύσης της κι αυτος εκφράζεται ως ορθές σχέσεις, αγαπητική κατανόηση ή ενεργά εκδηλωνόμενη αγάπη[1]. Παρ’ όλα αυτά, ο στοχασμός επί του θέματος από την οπτική της επιθυμίας παραμένει σχετικός, καθώς τα συναισθήματά μας παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάδυση από την σύγκρουση, στην αρμονία.

Στο πλαίσιο της εξελισσόμενης συνείδησης που αποτελούμε ως άτομα, ομάδες ή ως η μεγαλύτερη ομάδα της ανθρωπότητας με τις υπο-ομάδες της, χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ότι οι ορθές σχέσεις δεν αποτελούν πάντοτε προτεραιότητα μας έναντι του προσωπικού συμφέροντος, πράγμα που γνωρίζουμε από την ζωή μας. Στον σημερινό κόσμο, η ηθική είναι υπό αμφισβήτηση, αν όχι αντικείμενο γελιοποίησης. Ως πολιτισμός δε, μπορούμε και στρέφουμε αναίσχυντα την πυξίδα μας προς απτούς στόχους παρά προς υποκειμενικούς και αιώνιους. Ο πολιτισμός μας είναι πολύ υλιστικός, η παγκόσμια σκεπτομορφή είναι πολύ υλιστική και οι αξίες μας φαίνεται ότι αξιολογούνται βάσει του δείκτη του χρηματιστηρίου συχνότερα από ό, τι θα έπρεπε. Ο πολιτισμός μας είναι βέβαια αποτέλεσμα της εξελισσόμενης κατάστασης της συνείδησης της ανθρωπότητας και φύεται από τα ένστικτα επιβίωσής της, τις ορέξεις της, τις φιλοδοξίες της. Ρωτάμε λοιπόν, ποιος άνθρωπος που έχει τα λογικά του θα θυσιάσει για το καλό του συνόλου; Ποιος δώσει προτεραιότητα στο Πνεύμα; Μπορούμε να ζητήσουμε τόσα πολλά από τις εκκλησίες; Στο σημερινό κλίμα, τι μπορούμε να περιμένουμε από τα άτομα, από τους ισχυρούς ή από τα έθνη; Δεν αφαιρέσαμε ποτέ την απληστία και την χωριστικότητα από τις ρίζες της σχέσης μας με τη ζωή, οπότε πως μπορούμε τώρα να περιμένουμε ότι θα βρούμε τον δρόμο μας έξω από την σύγκρουση;

Κι όμως, όπως πειστικά γράφει η Αλίκη Μπέιλι, οι ενέργειες της ζωής της ψυχής ρυθμίζουν όλες μας τις συναλλαγές στο φυσικό πεδίο σταδιακά. Πρέπει συνεπώς να γίνει κατανοητό ότι ακόμη και άνθρωποι με αγνά κίνητρα και προθέσεις και με υψηλές αρχές, μπορεί να εξωθηθούν σε ανταγωνιστικές δραστηριότητες[2].

Καθώς αναλογιζόμαστε αυτές τις απόψεις, η σύγκρουση φτάνει να φαίνεται ως απαραίτητη συνέπεια της εξέλιξης. Συνέπεια της συνείδησης που διευρύνεται σύμφωνα με το παρακάτω πρότυπο: διεύρυνση, επαφή, διαμάχη, τριβή και διαμεσολάβηση, επίτευξη της αρμονίας μέσω σύγκρουσης σε μία ευρύτερη κατάσταση συνείδησης. Η οπτική αυτή ζωγραφίζει την ανθρώπινη οικογένεια να ευημερεί ως μονάδα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη εικόνα. Μια εικόνα που ξεχνάμε με ευκολία όταν επιτρέπουμε στην σύγκρουση να μας απορροφά και όταν αφήνουμε την ταυτότητα μας να αποκρυσταλλώνεται βάσει των κερδών που επιδιώκουμε ή των απωλειών που προσπαθούμε να αποφύγουμε.

Για αυτόν τον λόγο, αν και η σύγκρουση είναι αναντίρρητο γεγονός της ζωής και εκτυλίσσεται εμπρός στα μάτια μας σε πεδία διαφόρων πυκνοτήτων, χρειάζεται να εκπαιδευτούμε να στρέφουμε την ματιά μας υπεράνω και πέραν αυτής, στον κόσμο του νοήματος. Εκεί, μέσω ορθού προσανατολισμού και ορθών δεδομένων, το νόημα μπορεί να ενδυθεί μια σοφά εμπνευσμένη κατανόηση των συγκρούσεων που βιώνουμε. Μπορούμε να επιδιώξουμε την σύλληψη της εσωτερικής ενότητας όλων των πραγμάτων και της πραγματοποίησής της μέσω της διαφορετικότητας. Η διαδικασία αυτή θα προσφέρει προσανατολισμό και έμπνευση στις μικρότερες αισθαντικές ζωές από τις οποίες αποτελούμαστε ακόμη κι εμείς οι ίδιοι. Μ’ άλλα λόγια, θα ρυθμίσει και θα κατευθύνει τις διαδικασίες της συλλογικής μας φαντασίας ώστε να μπορέσουμε να οραματιστούμε και να αισθανθούμε την υπόσχεση των ορθών σχέσεων.

Παρόμοια, θα μας βοηθήσει να συγκεκριμενοποιήσουμε την ιδέα των ορθών σχέσεων σε ιδανικό που εμπνέει την αγάπη και να προσπαθήσουμε να μετουσιώσουμε τις ποιότητές μας που παρεμποδίζουν την διαδικασία της εναρμόνισης μέσω διαμάχης, με το να φανταζόμαστε τι αίσθηση θα είχε η ευεργετική τους εκδήλωση και πως θα μπορούσαν να εκφραστούν στις σχέσεις μας.

Πρόκειται για πρακτικό εγχείρημα και είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτό. Μπορεί η παγκόσμια σύγκρουση να ανακύπτει από την απληστία και την συγκέντρωση δύναμης από τους λίγους και την εξουσία τους επί των πολλών, όμως η πραγματική δύναμη βρίσκεται στα χέρια των μορφωμένων μαζών. Ένας νους που σκιάζεται από επιθυμίες κυβερνά τον κόσμο και ακριβώς η ορθή επιθυμία και η ορθή οπτική θα μας οδηγήσουν από το σκοτάδι, στο φως και από τις ψευδαισθήσεις του σήμερα στο φως της Πραγματικότητας.

Ισχυριζόμαστε ότι δεν έχουμε όντως επιλογή στο αν θα βαδίσουμε τον δρόμο προς τις ορθές σχέσεις, αλλά πως μπορούμε σίγουρα να επιβραδύνουμε την πρόοδο της διαδικασίας και ως εκ τούτου να επιφέρουμε βάσανα, ή να επιλέξουμε έναν ορθό ρυθμό προόδου. Από εμάς εξαρτάται. Εκεί βρίσκεται η ελεύθερη βούλησή μας, η καλή μας θέληση. Τελικά, καθώς οι ορθές σχέσεις εξαρτώνται από την μετουσίωση της συνείδησης του ατομικού εαυτού στην συνείδηση της ψυχής ή του Εγώ, γίνεται κατανοητό ότι η ιδέα των ορθών σχέσεων πάει χέρι με χέρι με την ιδέα της ομαδικής συνείδησης. Ναι, η πρόοδός μας συμπεριλαμβάνει την εγκατάλειψη των προσωπικών μας θησαυρών και μια κάποια απώλεια ταυτότητας, όμως φέρει την υπόσχεση της αιώνιας ευημερίας και του κοινού πλούτου στις πολλές όψεις του, με πρωταρχική την συνείδηση. Δεν είναι αρκετά επιθυμητό;

Καταληκτικά, ενθαρρυνόμαστε να θρέφουμε την φλόγα της καρδιάς και να μετουσιώνουμε την αγάπη, από προσωπική αγάπη, σε αγάπη του πλησίον και της οικογένειας, σε αγάπη του περιβάλλοντός μας συνολικά και, μέσα από τη αγάπη για την πατρίδα, σε αγάπη για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Έτσι, η μετουσίωση της αισθαντικής μας ζωής θα οδηγεί από την σύγκρουση σε μια ευρύτερη συνείδηση[3].   §

Λήψη του Ενημερωτικού Δελτίου σε μορφή PDF
Αρχική Σελίδα του Ενημερωτικού Δελτίου