Ομορφιά - Mάρτιος 2019
Ο ρόλος της ανθρωπότητας στην πλανητική ζωή είναι να δρα ως συνδετικός παράγοντας ανάμεσα στα ανώτερα και κατώτερα βασίλεια, γεγονός που επηρεάζει οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο μας. Αυτό το συνδετικό έργο καθίσταται δυνατό με την δημιουργική μας νοημοσύνη, η οποία κτίζει γέφυρες και διευκολύνει τη ροή της ενέργειας. Ο διαλογισμός των Τριγώνων έχει την δημιουργικότητα στην καρδιά του και αυτό το έργο των Τριγώνων μετασχηματίζει τις δομές του παρελθόντος, δημιουργώντας ένα νέο και πιο φωτισμένο κόσμο.
Ένα αρχαίο μάντραμ ζητά, να οδηγηθούμε από το σκοτάδι στο φως, από το απατηλό στο Πραγματικό και από τον θάνατο στην αθανασία. Ωστόσο, η πνευματική διαδρομή περιλαμβάνει μια επιπλέον και ίσως λιγότερο γνωστή ανάγκη, εκφρασμένη στο αίτημα να οδηγηθούμε «από το χάος στην ομορφιά». Σε ένα σχόλιο γι’ αυτή τη φράση, οι πνευματικοί εργάτες επιφορτίζονται να δημιουργήσουν ομορφιά μέσα στο χάος της αντικειμενικής πραγματικότητας. Εργαζόμενοι πίσω από την σκηνή, παρουσιάζουν νέα, πιο εκλεπτυσμένα χρώματα και αναπτυσσόμενες συνθέσεις που αντικατοπτρίζουν την ομορφιά των εσωτερικών πεδίων, ερχόμενα σε αντιδιαστολή με τα κραυγαλέα, αδιαμόρφωτα μοτίβα, που πολύ συχνά χαρακτηρίζουν τον σημερινό κόσμο μας. Οι εργάτες των Τριγώνων, προερχόμενοι από κάθε διαφορετική εθνικότητα και ιδιοσυγκρασία, συνεισφέρουν συλλογικά σε αυτόν τον αναγκαίο μετασχηματισμό, αποτελώντας τμήμα αυτού του αναδυόμενου παραδείγματος που αποπνέει μια αίσθηση ζωντάνιας και ανανέωσης.
Αυτή η παρώθηση για να επέλθει ομορφιά μέσα από το χάος υπάρχει έμφυτη σε έναν αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που ανταποκρίνονται σήμερα στην Υδροχοϊκή κρούση. Σαν αποτέλεσμα, οι δημιουργικές μορφές γίνονται ολοένα και πιο απλές στον σχεδιασμό κι ωστόσο αυτή η απλότητα μεταφέρει μια πνευματική δυναμικότητα η οποία θα οδηγήσει στην αυξανόμενη αποκάλυψη του εσωτερικού φωτός που προς το παρόν καλύπτεται από μια πολλαπλότητα μορφών.
Αυτή η φωτισμένη τάση καταδεικνύει την πνευματική ανάπτυξη της ανθρωπότητας και την ικανότητά της να προσεγγίζει τον θείο σκοπό. Ο αναδυόμενος αυτός σκοπός λέγεται ότι είναι συνάρτηση του πόνου, χαρακτηριστικού της ανθρώπινης εμπειρίας, που δεν γίνεται αισθητός με τον ίδιο τρόπο από κανένα άλλο βασίλειο της φύσης. Ο πόνος στον οποίο είναι εγκλωβισμένη η ανθρωπότητα, οφείλεται στην παγίδευσή μας μέσα στα όρια του χρόνου και του χώρου, αλλά και στο γεγονός ότι είμαστε ικανοί να διακρίνουμε το αίτιο από το αποτέλεσμα. Αυτή η προσκόλληση στον υλικό κόσμο οδηγεί σε αρνητικές καταστάσεις συνείδησης, όπως ο φόβος, ο πόνος και η λύπη. Ωστόσο, ως αποτέλεσμα αυτού του πόνου, φαίνεται ότι κάτι πραγματικά εκπληκτικό εκτυλίσσεται πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη: μαθαίνουμε να λειτουργούμε ως παράγοντες απολύτρωσης, συνεργαζόμενοι με ανώτερα πνευματικά πεδία, επεξεργαζόμενοι και εξαγνίζοντας τον πόνο και απελευθερώνοντας στη θέση του, την αγάπη και την ομορφιά. Καθώς απαλλασσόμαστε από αυτές τις προσκολλήσεις, προβάλλει ο εσωτερικός πνευματικός ήλιος και συνειδητοποιούμε ότι το συλλογικό μας πεπρωμένο είναι να γίνουμε ένα όχημα μέσω του οποίου το Σχέδιο της αγάπης και του φωτός θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί.