Η Εμπιστοσύνη ως Εξωτερική Έκφραση της Εσωτερικής Πίστης

Αυτοπεποίθηση, βεβαιότητα, τόλμη, θάρρος, σταθερότητα, παρρησία, αυτοκυριαρχία, αυτοδυναμία – αυτά είναι μερικά από τα πολλά συνώνυμα της εμπιστοσύνης, μιας θετικής και αξιοθαύμαστης ποιότητας. Την συναντάμε σε ειδικούς κάθε είδους. Στην καλύτερή της εκδοχή πρόκειται για μια φωτεινή ποιότητα που διαχέεται και περιλαμβάνει τους άλλους με μια πρόσχαρη, φωτισμένη βεβαιότητα ότι όλα είναι και θα πάνε καλά. Σαν πανίσχυρος μαγνήτης, η εμπιστοσύνη προσελκύει τους πάντες στο πέρασμά της.

Η πηγή της μπορεί να προέρχεται από ένα πλούσιο φυσικό ταλέντο, μια καλή τύχη ή από συσσωρευμένη εμπειρία και επιδεξιότητα. Στηριγμένη σε αυτού του είδους τις ευνοϊκές εξωτερικές συνθήκες, ωστόσο, μια τέτοια εμπιστοσύνη μπορεί να γίνει επιρρεπής στις ακατάπαυστες αλλαγές της σύγχρονης ζωής και τότε εκείνο που παρουσιαζόταν σταθερό και ασφαλές μπορεί να καταλήξει σε μια εφήμερη πλάνη, σε μια ενοχλητική δυσλειτουργία και σε ανασφάλεια. Αληθεύει επίσης, ότι για κάποιους από εμάς η εμπιστοσύνη μπορεί πάντοτε να ήταν και να εξακολουθεί να είναι μια σχετικά σπάνια εμπειρία, σε αντίθεση με την ανασφάλεια. Σε ανταγωνιστικά περιβάλλοντα, οι ηττημένοι είναι πολύ περισσότεροι από τους νικητές και οι δυσμενείς συνθήκες, είτε ήπιες είτε σοβαρές, συμβάλλουν επίσης στην έλλειψη βεβαιότητας, όσο σίγουρος και αν εμφανίζεται κάποιος στους άλλους.

Μπορεί να μην είναι τόσο προφανές, αλλά η εμπιστοσύνη δεν είναι απαραίτητο να εξαρτάται από αυτές τις εξωτερικές συνθήκες. Υπάρχει ένα πνευματικό υπόβαθρο για μια πολύ πιο αξιόπιστη εμπιστοσύνη. Προϋποθέτει μια αλλαγή στον τρόπο θεώρησης και την προοπτική που μπορεί να προσδώσει ένα άλλο συνώνυμο της λέξης εμπιστοσύνη. Είναι η λέξη πίστη. Στην κοινή μας καθημερινότητα, φαίνεται ότι η πίστη είναι μια πολύ λιγότερο δημοφιλής λέξη απ’ ό,τι ήταν κάποτε και προφανώς δεν διαθέτει την αστραφτερή γοητεία που περιβάλλει την εμπιστοσύνη. Ένας ορισμός του λεξικού αναφέρει ότι η πίστη είναι πεποίθηση (χωρίς απόδειξη). Τέτοιου είδους ορισμοί υποδείχνουν μια θέαση του κόσμου εξαρτημένη από τις φυσικές αισθήσεις και την υποκείμενη άποψη ότι το πνεύμα δεν δύναται να οδηγήσει σε εκδηλωμένη δημιουργία, ή ότι η πίστη είναι απλώς ένα αβάσιμο δόγμα ή μια άφρων εμπιστοσύνη.

Εν αντιθέσει προς αυτό, η υπηρεσία των Τριγώνων θεωρεί ότι η πνευματική συνείδηση αποτελεί το μέσον για την ενεργοποίηση υλικών αποτελεσμάτων. Αυτό είναι το θεμέλιο ενός δικτύου φωτισμένης καλής θέλησης και πνευματικής διδασκαλίας, που συνηχεί με την πρόβλεψη του ακόλουθου βιβλικού αποσπάσματος: «Έστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (Εβρ. ια΄ 1-3) – «Είναι δε η πίστη η ουσία των ελπιζομένων πραγμάτων, απόδειξη πραγμάτων μη ορατών». Μέσα από αυτήν ο κόσμος του πνεύματος φωτίζεται. Κάθε εργάτης των Τριγώνων δομεί με αυτή την εμπιστοσύνη, ότι η σκέψη είναι δημιουργική και μέσω της φωτισμένης αυτής σκέψης διαδίδεται η καλή θέληση. Σε αυτό το έργο έχουμε απόλυτη βεβαιότητα. Με συνδεόμενα σημεία φωτός δομείται ένα δίκτυο δημιουργίας ορθών ανθρώπινων σχέσεων, στου οποίου το κέντρο μια ευθυγράμμιση καρδιών σχηματίζει μια ατραπό για τον αναμενόμενο Αβατάρ, τον Ερχόμενο.

***

«Στην ηρεμία και την εμπιστοσύνη θα βρεθεί η δύναμή σου». Έχεις σημειώσει ποτέ την αποκρυφιστική σημασία αυτών των λέξεων; Η ηρεμία αναφέρεται στην αναγκαία κατάσταση του αστρικού ή συναισθηματικού σώματος και η εμπιστοσύνη που είναι η εξωτερική έκφραση μιας ενδόμυχης πίστης, περιγράφει την κατάσταση του νου. … Η ηρεμία οδηγεί σε ορθή αντανάκλαση στην ήρεμη λίμνη της συναισθηματικής ζωής και αυτή στο φως της ψυχής. Η εμπιστοσύνη είναι η έκφραση της πίστης της προσωπικότητας στο γεγονός της ψυχής και του Σχεδίου. «Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων». Αυτές οι επιθυμητές πραγματικότητες, όταν αντανακλώνται στη συναισθηματική φύση, προκαλούν έφεση και αναπτύσσουν την πίστη.

 Μαθητεία στη Νέα Εποχή, Τόμ. Ι, Α.Α.Μπ., σελ. 339