Με τα Φτερά της Έκφρασης της Ψυχής - Δεκέμβριος 2021
Τί κάνει τον άνθρωπο αυτό που είναι; Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι είναι η αθάνατη ψυχή, ο εαυτός, ο κάτοικος μέσα στη μορφή που συνιστά την αληθινή ανθρώπινη ύπαρξη, και ότι όλα τα υπόλοιπα είναι ο μη-εαυτός, ο φορέας ή απλώς μια προβολή εκείνου του εαυτού. Μια τέτοια διαχρονική αλήθεια είναι αναμφισβήτητα σωστή, αλλά παραμένει ατελής στο βαθμό που παραγνωρίζει την ομορφιά, το θαύμα και την ζωντάνια της ανθρώπινης εμπειρίας. Μόνο μέσα από την διαδικασία της ανθρώπινης ζωής και εξέλιξης μπορεί ο καθένας να γίνει αυτό που είναι και που στην ουσία πάντα ήταν. Μόνον όταν ξεπεραστούν οι προκλήσεις της ανθρώπινης εμπειρίας και γίνει ορατή και ακουστή η ομορφιά, το θαύμα και η θειότητα των τριών κόσμων, μπορεί να αποκαλυφθεί η ψυχή.
Το γεγονός της σχέσης αποτελεί το υπόβαθρο ολόκληρης της ανθρώπινης εμπειρίας. Καθώς το παιδί αναπτύσσεται περνώντας από την εφηβεία στην ενηλικίωση και κατόπιν στη γεροντική ηλικία, οι δάσκαλοι, οι μέντορες, οι εραστές, η οικογένεια, οι φίλοι —όλοι αυτοί προετοιμάζουν και διαμορφώνουν δυναμικά την εξέλιξή του. Μέσα στην εξελισσόμενη ψυχή του ανθρώπου, η αρετή και η κακία, ο θρίαμβος και η αποτυχία, η προσδοκία και η κατάθλιψη, και κάθε είδους ζεύγη αντιθέτων, αυξάνουν και μειώνονται μέχρις ότου εδραιωθεί ορθή σχέση και βρεθεί η μεταξύ τους οδός. Τέτοιες εσωτερικές σχέσεις λειτουργούν ταυτόχρονα και στις εξωτερικές σχέσεις του ατόμου, προκαλώντας γενναιότητα, συμπόνια, ενσυναίσθηση, δημιουργικότητα, νοημοσύνη, όραμα, σταθερότητα, θυσίες —τις ποιότητες του ύψιστου ανθρώπινου αλτρουισμού. Μια τέτοια εκδήλωση καθίσταται δυνατή από την επισκιάζουσα ψυχή, που αυτή καθαυτή είναι η πεμπτουσία της υπέρτατης αβλάβειας, της απόλυτης θυσίας και της ανώτατης γνώσης. Η ψυχή είναι αυτό τούτο το φως, που παράγεται μέσω της συνένωσης πνεύματος και ύλης. Είναι η ίδια η αρχή της σχέσης ή Αγάπης.
Αγάπη είναι κάτι πολύ περισσότερο από ανθρώπινο συναίσθημα. Είναι η δύναμη της εξέλιξης που ανυψώνει τα πάντα προς μια τελειοποιημένη ολοκλήρωση. Κατασκευάζει, διαρρηγνύει και τελικά καταστρέφει κάθε μορφή που εμποδίζει την έκφραση ζωής της ψυχής. Είναι η δύναμη που διατηρεί τα πάντα σε τάξη. Η αγάπη ενώνει τους κόσμους—τον κόσμο της ανθρώπινης διαβίωσης και τον κόσμο της ψυχής. Όσο περισσότερο κάποιος αγαπά, τόσο περισσότερο αυτή η κοσμική δύναμη μπορεί να διαχυθεί μέσα από την δική του ύπαρξη σε άλλους.
Πώς μπορούμε να μετασχηματίσουμε τους εαυτούς μας σε παλλόμενα κέντρα ακτινοβόλας αγάπης; Μέσω της σεμνότητας, της θυσίας, της θέλησης, της γνώσης, της ενσυναίσθησης, της συμπόνιας, μέσω της καλλιέργειας της χαράς σε καθετί και μέσω της ολόπλευρης βίωσης της ανθρώπινης εμπειρίας. Αυτό οδηγεί τελικά σε ψυχική συνείδηση και με τον καιρό στην ανάπτυξη της ενόρασης. Η ενόραση είναι «μια ολοκληρωμένη αντίληψη της αρχής της οικουμενικότητας» και όταν είναι ενεργή δημιουργεί μια συνταύτιση με όλα τα όντα και μια πλήρη απώλεια της αίσθησης της χωριστικότητας. Για τον άνθρωπο, η ύψιστη ενάσκηση της δύναμης της αγάπης είναι η εφέλκυση της ενόρασης. Μια τόσο υψηλή έκφραση αγάπης, η οποία προϋποθέτει μια άμεση και περιεκτική σύλληψη της ίδιας της αρχής της σχέσης, απαιτεί όλα όσα ένας άνθρωπος διαθέτει. Ένα τέτοιο δόσιμο οδηγεί δια μέσου της ανθρώπινης εμπειρίας, ακόμη ψηλότερα, στην δόξα μιας πολύ μεγαλύτερης ζωής.