Η Απέραντη Θάλασσα του Αδιαίρετου Όλου
«Η ζωή έλκεται από τα κάτω και από τα πάνω, η πηγή ανανεώνει τον εαυτό της, η θάλασσα είναι πάντα γεμάτη και απλώνει τα νερά της παντού. Έτσι η θεότητα συγκρίνεται με μια απέραντη θάλασσα, την οποία τροφοδοτεί η “πηγή της ζωής”».*
Με την πιο καθημερινή έννοια, αναφερόμαστε στον χώρο ως το κενό σκεύος των φυσικών σχέσεων. Ωστόσο, ούτε κενός είναι ούτε αποκλειστικά φυσικός, αλλά μια απέραντη θάλασσα που περικλείει κάθε πεδίο και περιλαμβάνει τη ζωή και τις ζωές που κατοικούν σε αυτό. Ο χώρος είναι επομένως μια οντότητα, η Ζωή που διαχέεται μέσα από την ποικιλομορφία της δημιουργίας. Παρά την ποικιλομορφία αυτή, παραμένει ενιαίος και αδιαίρετος – ένα παράδοξο για τον αυστηρά συγκεκριμένο νου. Αυτή η Ζωή είναι ανεξάρτητη από τη δημιουργία της, ταυτόχρονα όμως είναι και το μέσο με το οποίο συντηρείται –ενυπάρχουσα σε κάθε μορφή, αλλά υπερβατική στη φύση. Ο χώρος είναι συνεπώς η Πρώτη Αιτία ή το Χωρίς Αιτία Αίτιο, αυτό που γεννά το πνεύμα και ολόκληρο τον κόσμο της εκδήλωσης. Είναι ένα μεγάλο σύμβολο για την απόλυτη πραγματικότητα. Είναι επίσης το απόλυτο σκεύος ή δοχείο όλων όσα υπάρχουν, εκδηλωμένα είτε ανεκδήλωτα. Με την καθαρά αφηρημένη έννοια, είναι η Μεγάλη Πνοή, η αέναη και αδιάλειπτη κίνηση του σύμπαντος, η ίδια η αιωνιότητα – άμορφη, αμετάβλητη και αιώνια, η μία αόρατη και ανεξιχνίαστη θεότητα.
Τα αρχέγονα αυτά ύδατα του διαστήματος, ο Μεγάλος Βυθός, είναι η αρχετυπική Μητέρα, καθώς το νερό αποτελεί κοινό σύμβολο για τη θρέψη και την πηγή της ζωής. Αυτά τα ύδατα του αφηρημένου χώρου αναφέρονται με την ύψιστη έννοια ως Ακάσα, μια πρωταρχική ουσία που ονομάζεται επίσης Ουράνια Παρθένος-Μητέρα του ορατού σύμπαντος. Η διαφοροποίηση αυτής της ύλης είναι εκείνη που παράγει κάθε διάσταση επί παντός πεδίου.
Στην εκδήλωση, αυτό καθίσταται ο αιθερικός ιστός που διαπερνά κάθε μικροσκοπικό άτομο της «απεριόριστης θάλασσας» του διαστήματος, συνδέοντας κάθε εκδηλωμένη μορφή με κάθε άλλη. Ο αιθέρας είναι ένας εμφανής ιστός ζωής που επιβεβαιώνει το γεγονός της μίας Ζωής, εκφρασμένης σε μια ασύλληπτη ποικιλομορφία. Αυτός ο ιστός διαπερνά και συνδέει κάθε πεδίο και επομένως αποτελεί το κλειδί για την ανεμπόδιστη σχέση και τη σοφία την οποία το Σχέδιο επιδιώκει να εκδηλώσει. Το δίκτυο των Τριγώνων λειτουργεί μέσα στον μεγάλο ιστό του δικτύου αυτού της ζωής, που εκτείνεται στο υλικό, το ψυχολογικό και το πνευματικό πεδίο. Για να λειτουργήσουν ουσιαστικά μέσα στο υφαντό του διαστήματος/χώρου, οι εργάτες των Τριγώνων παίρνουν τη θέση τους στα πλαίσια αυτής της απέραντης θάλασσας, διευρύνοντας τη συνείδησή τους προς κάθε κατεύθυνση: πάνω, κάτω, εντός και εκτός. Ωστόσο, είναι η ομαδική φύση της προσπάθειας εκείνη που πραγματικά ενεργοποιεί αυτή την «κίνηση επάνω στην επιφάνεια των υδάτων», κατά την οποία ο Ουρανός εκδηλώνεται στη Γη ενώ η Γη ανυψώνεται στον Ουρανό.
Το διάστημα, ως μεγάλο σύμβολο και πανταχού παρόν γεγονός, είναι για εμάς ο καλύτερος τρόπος προκειμένου να κατανοήσουμε τη Μία Ζωή, την προέλευσή της, το σκοπό της, και κυρίως το πώς εμείς, ως εργάτες των Τριγώνων, μπορούμε να συνεργαστούμε μαζί της.
* Ζόαρ iii., 290 όπως αναφέρεται στο βιβλίο Η Μυστική Δοξασία, Τόμ. Ι, σελ. 356.