Η ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ - Ιούνιος 2021
Η νοητική κατάσταση της βεβαιότητας ή της ολόπλευρης πεποίθησης προσδιορίζει την πίστη και, ενώ αυτή η εσωτερική πεποίθηση θεωρείται συνήθως με όρους θρησκείας, μπορεί να σχετίζεται με οποιοδήποτε πεδίο. Οι επιστημονικές θεωρίες που δεν έχουν ακόμη τεκμηριωθεί απαιτούν μια εσωτερική βεβαιότητα, ο έμπειρος χειρουργός έχει εμπιστοσύνη στην ικανότητά του να διεξάγει μια χειρουργική επέμβαση και ο ασθενής εμπιστεύεται τον γιατρό. «Η πίστη εκείνη, που βρίσκει ενεργό έκφραση στο φυσικό πεδίο με ορθή συνεργασία και θυσία…»1 συνιστά απόδειξη μιας βαθιάς πεποίθησης που δεν είναι ούτε ευσεβείς πόθοι ούτε μια τυφλή πίστη χωρίς αποδείξεις.
Οι διδασκαλίες της προαιώνιας σοφίας αναφέρονται σε έναν κόσμο ενεργειών και δυνάμεων αόρατων στο μάτι και, παρότι δεν προσφέρουν φυσικές αποδείξεις, αποτελούν μια πραγματικότητα για τον ενορατικό στοχαστή. Η επιστήμη της εσωτερικής αστρολογίας βασίζεται στην ιδέα ότι ο Κόσμος αποτελείται από ένα αχανές, αόρατο και μυστηριώδες σύνολο ενεργειών, που διαμορφώνονται διατεταγμένα και διευθύνονται από κάποια εκπληκτική Ζωή, για την οποία τίποτε δεν μπορεί να γίνει γνωστό. Μέσα από το φως της ενόρασης ή «άμεσης γνώσης» αυτή η Ζωή μπορεί να γίνει ανεπαίσθητα αισθητή· μια ώθηση που ζωοποιεί τον ορατό κόσμο – την δύναμη των ωκεανών, την μεγαλοπρέπεια των οροσειρών και την απίστευτη ποικιλία του φυτικού και ζωικού βασιλείου. Ο ενορατικός στοχαστής είναι πεπεισμένος ότι αυτές οι απτές μορφές αποτελούν απόδειξη για τον Έναν μέσα στον οποίο ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε.
Μια ακλόνητη πίστη σε ένα οικουμενικό ενεργειακό πεδίο πίσω απ’ όλες τις αντικειμενικές μορφές στον πλανήτη μας είναι ζωτικής σημασίας για το έργο των Τριγώνων. Με την δύναμη της δημιουργικής σκέψης, το πλανητικό δίκτυο της Γης μετασχηματίζεται και ανυψώνεται, επειδή η «σκέψη» διαμορφώνει τον κόσμο ή η ενέργεια ακολουθεί την σκέψη, σύμφωνα με την αποκρυφιστική ρήση. Οι σκέψεις είναι δυναμικά πραγματικές, αλλά δεν μπορούν να φανερωθούν μέχρις ότου εκδηλωθούν – στον γραπτό λόγο και την ομιλία είτε σε όλα όσα μας περιβάλλουν, από το ταπεινό φτυάρι του κήπου ως τους τεχνητούς δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη γη. Οι σκέψεις εκδηλώνονται δυναμικά στις δράσεις μας και μέσα από τις αμέτρητες ομάδες υπηρεσίας που με τόσους πολλούς εμπνευσμένους τρόπους υπηρετούν την ανθρωπότητα. Ανάλογα με τον σκοπό και την μη ορατή πρόθεση, οι υποκειμενικές σκέψεις εκδηλώνονται σε αντικειμενική μορφή.
Καθώς περνάμε στην εποχή του Υδροχόου, η πίστη που κάποτε επιβαλλόταν από κάποια εξωτερική αυθεντία αποσύρεται και στη θέση της έρχεται η αληθινή ενόραση του Ανώτερου Εαυτού – ο Ενυπάρχον Θεός, μια βεβαιότητα που δεν παραβλέπει την γνώση και τα γεγονότα, αλλά βλέπει, επιπλέον, περισσότερα από το ευρύτερο σύνολο πέρα από τους περιορισμούς τού ορθολογικού νου. Η πίστη τότε αποκαλύπτεται ως αυτό που είναι – μια μετασχηματιστική ενέργεια που βοηθά την Ανθρωπότητα να εκπληρώσει το πνευματικό της πεπρωμένο. «Εστί δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων».2
1. Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, σελ. 256 (προσαρμοσμένο) Αλίκη Μπέιλη
2. Η Βίβλος, Προς Εβραίους 11: 1, (έκδοση King James)