Με Απαράμιλλη Χάρη
Στον εσωτερισμό, όπου πολλά από αυτά που επιδιώκονται είναι αόρατα, μια ορισμένη σφαίρα ύπαρξης μας κρατά σταθερούς καθώς προχωράμε στους διαλογισμούς, την μελέτη και τις συζητήσεις για την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου. Αυτό το πεδίο είναι σίγουρα νοητικό και πανέμορφα ισχυρό, ικανό να επανασχεδιάσει την μορφή του μέλλοντος. Αλλά η νοητική απεικόνιση πρέπει να συγχωνευθεί με κάτι λίγο πιο απαλό, λίγο πιο προσιτό σε όσους από εμάς επιδιώκουμε να ανυψώσουμε την τροχιά της ανθρώπινης δραστηριότητας και σκέψης. Το κάτι άλλο που συγχωνεύεται με το πεδίο του νου είναι η σφαίρα της καρδιάς, και όταν συνέλθουν, αυτά τα δύο σχηματίζουν μια εσωτερική σχέση που είναι συνθετική. Οι δύο κόσμοι αλληλοϋφαίνονται μαγικά ο ένας μέσα και γύρω από τον άλλον σαν τις ρίζες των δέντρων, αόρατοι αλλά δημιουργώντας εκ νέου εκδηλωμένη ζωή σε μια ενδιαφέρουσα διαδικασία που μπορεί να ονομαστεί χάρη.
Ωστόσο, η προσπάθεια ορισμού της χάρης είναι σαν να προσπαθείς να εμφιαλώσεις τον ήλιο. Μπορεί να είναι ουσιασικά μια αστραφτερή σύνδεση μεταξύ κεφαλής και καρδιάς, μια ενορατική αντήχηση στο κέντρο της ύπαρξής κάποιου, που ίσως μοιάζει περισσότερο με την ενόραση παρά με την γνώση. Δεν φαίνεται ως κάτι ελέγξιμο, αλλά αντίθετα ως μια κατάσταση που δίδεται αυθόρμητα, και φτάνει απροσδόκητα, από την σαματατζίδικη ασυμφωνία της ζωής, σε μια στιγμή σιωπής.
Το δίκτυο των Τριγώνων φαίνεται να διαμορφώνεται από αυτού του είδους την αλχημεία. Η συγχώνευση νου και καρδιάς σε ένα απλό τρίγωνο θεωρούμενο ως σύμβολο μεταμόρφωσης. Στην υπηρεσία των Τριγώνων, αυτή η μεταμόρφωση είναι ο αιθερικός ιστός της ζωής του κόσμου, όπως υποδεικνύει το εσωτερικό σχέδιο της γης. Τα νήματα των φωτισμένων προθέσεων μεταφέρουν την καλή θέληση αμέτρητων Τριγώνων, σαν τις ρίζες εκατομμυρίων δέντρων που μπλέκονται, για να δημιουργήσουν αμέτρητα σημεία χάρης. Η χάρη γίνεται δικαίως μια σύνθεση ισχυρότερη και μεγαλύτερη από την συνδυασμένη δύναμη των ατομικών σημείων και το δυναμικό της προκύπτει από την φωτισμένη καλή θέληση στις καρδιές και τους νόες που εστιάζονται μαζί στην φωτισμένη αναδημιουργία του κόσμου.
Όλη η ανθρωπότητα κοινωνεί την ικανότητα για αυτό που ονομάζεται χάρη – ένα πετράδι για να φυλαχτεί στην καρδιά. Το φάσμα περιλαμβάνει κι όσους δεν μας μοιάζουν καθόλου. Η χάρη είναι το δυναμικό που συμπεριλαμβάνει τους υψηλότερους και τους ταπεινότερους, τους σοφούς και τους αρχάριους, τους φωτισμένους και τους απίστους, τους άστεγους, τους καταρρακωμένους και τους χαμένους. Τελικά, είμαστε όλοι άγνωστοι που βρεθήκαμε παρέα με ένα χαριτωμένο πράγμα να μας ενώνει. Όπως ο ήλιος που ξεχύνεται απ’ το μπουκάλι, η χάρη μπορεί να ανθίσει σε μια λέξη, σε ένα βλέμμα ή μια χειρονομία και να μας αφήσει έκπληκτους με μια εμπειρία που θα παραμείνει μέσα μας για το υπόλοιπο της ζωής μας.