Aansluitend op ons vorige nummer, gaan we verder met het onderzoeken van de aard van de waarheid zoals deze wordt onthuld op de vele gebieden van het menselijk leven. Dit was het thema van het Forum van Wereld Goede Wil in 2017 in Londen, Genève en New York. De aandacht in dit nummer verschuift van de waarheid in de media naar de waarheid in de wetenschappen, de filosofie en de kunst, met het onderwerp van de opvoeding voortdurend vele waarnemingen onderbouwend. Zoals het vermeld werd op het Forum in Londen, “het is via de wereld van betekenis dat de opvoedkundige systemen langzaam vooruitgang boeken, en naargelang ze meer de nadruk leggen op waarden, sociale verantwoordelijkheid en dienst, zal de levende waarheid sterker dan ooit door de mensheid als geheel uitgedrukt worden. Opvoedkundige technieken zullen dan in de toekomst gebaseerd zijn op een erkenning van een goddelijk Plan, dat elk kind zal helpen om hun latente, geestelijke talenten te ontwikkelen en om hun deel van het Plan te ontdekken”.

Zoals in deel 1 worden de ideeën van elk Forum in deze Nieuwsbrief samengevat, en de hele inhoud is op video ter beschikking op  worldgoodwill.org/video. 

Waarheid gaat over de Liefde en de Wijsheid

In een recente brief van Lucis Trust wordt de vraag over de absolute waarheid en de uiteindelijke werkelijkheid voorgelegd door middel van een uitspraak van de Hymne van creatie in de Rigveda. De hymne vraagt: “Wie weet werkelijk? Vanwaar komt deze schepping? … hij in de hoogste hemel is zijn opziener. Hij weet werkelijk, of misschien weet hij niet.” Hier zien we dat de waarheid relatief is, want de onthulling van de waarheid op het ene gebied dient om een groter mysterie op een ander gebied bloot te leggen. De waarheid ligt altijd voor ons maar naargelang het zoeken ernaar intensiveert, roept het onderzoekend bewustzijn het licht van de openbaring op en de essentie van wat er achter de huidige toestand van ons bewustzijn ligt kan bereikt en gekend worden.

Voor zover wat het kennen van de waarheid van iemand anders – hun wezenlijke kwaliteit – betreft, kan dit enkel bereikt worden via de liefde-wijsheid. Dit is een energie die gebruik maakt van het denkvermogen om tot het hart van iemand anders door te dringen en die persoon te zien als een uniek deel van het geheel. Zij die bewust een geestelijk pad volgen leren met deze energie te werken; maar veel meer honderden of duizenden, zelfs miljoenen intelligente mensen over de wereld, beginnen ook onbewust deze energie te gebruiken. Zij worden op natuurlijke wijze inclusief in hun denken – en voelen een gedeelde identiteit met anderen en ontwaken tot een mate van wijsheid en een breder begrip van de waarheid. Duizenden meer brengen dit samen met een bewuste zoektocht naar betekenis via meditatie. Meditatie brengt geestelijk licht in iemands leven, maar het vergt een mentale inspanning en de voortdurende toepassing van objectiviteit. Het vergt van ons om datgene het hoofd te bieden wat in onszelf en anderen verwrongen is en onvrij, en dit is geen gemakkelijk proces. Uit de verwringing stappen die we in de gebieden van emoties en van het lager denkvermogen kunnen tegenkomen vergt tijd en volgehouden inspanning.

Het is waar dat de hindernissen en belemmeringen tot geestelijke verwerkelijking in deze manische periode van de menselijke geschiedenis ons ontmoedigen. Materialisme, zelfzucht, gevoelens en het onverlichte, trotse intellect zijn slechts enkele voorbeelden van de gangbare begoochelingen die het licht versluieren en uitsluiten. Om deze sluiers te verdrijven, waarvan sommige ons allemaal tot op zekere hoogte en zekere graad omhullen, moeten we de uiterlijke wereld blijven observeren als de wereld van symbolen – en blijven pogen om door de vormen en gebeurtenissen heen te kijken naar de innerlijke wereld van betekenis die hen doet verschijnen.

Deze noodzaak wordt aan de orde gesteld in een inspirerende dialoog tussen een adept en een discipel, geschreven door de mysticus, Jacob Boehme. De adept spreekt over de twee ogen van visie – het linker oog dat de natuur observeert, en het rechter oog dat in het licht van het goddelijke kijkt. Terwijl het rechter oog voorwaarts in de eeuwigheid kijkt, kijkt het linker oog terug in de tijd. De adept zegt dat de wil van de persoonlijkheid gemakkelijk vastgepind wordt door het linker oog op de natuur en de dingen van de tijd, maar het zoeken naar hun hogere werkelijkheid door middel van de starheid van dit linker oog zal vruchteloos blijken te zijn. Hij verzoekt de discipel om zich door het linker oog niet te laten verleiden door het toe te staan het denkvermogen te vullen met datgene wat buiten hem ligt, noch om achterwaarts naar zichzelf te kijken. Hij raad aan om altijd op te letten en waakzaam te zijn. Laat het denkvermogen niet toe naar de werkelijkheid te zoeken zonder zichzelf of terug te kijken op zichzelf. Laat in de plaats daarvan, zegt hij, het rechter oog het linker oog doen terugtrekken zodat het niet naar buiten kan gaan in de wonderen en verrukkingen van de ongecontroleerde natuur. Laat het rechter oog van de eeuwigheid het linker oog van de tijd bevelen. Dan zal de discipel baden in het Licht van God en kan hij veilig in dit licht afdalen om het Licht van de Natuur waar te nemen. Beide ogen zijn dan onderling weldoende en de wereld van verlichte betekenis die achter de vormen van de natuur werkzaam is, opent zich voor de discipel. Hij kan dan waarnemen en werken vanuit een punt van eenheid, van synthese en begrip.

Deze mystieke tekst lijkt nu zo relevant omdat het linker oog van zo veel goede mensen naar buiten wordt getrokken in de natuur door middel van een ongecontroleerde fascinatie voor de producten van de technologie. De ontwikkelingen van de High Tech leveren enkele waarlijk wonderbaarlijke voordelen, maar tegelijkertijd, worden te veel mensen geobsedeerd door technologische gadgets die hun tijd innemen en hun aandacht afleiden. Ze worden onwetend in de materiële wereld en tijd getrokken, ten koste van het opgaan in het licht van de innerlijke werkelijkheid waar zich de ware openbaring bevindt. We hebben nu connectiviteit en informatie bij de hand, maar de snelheid en de hoeveelheid aan informatie die we voortdurend verwerken leidt naar een mensheid die neerwaarts kijkt, en waar de visie afneemt, is de stem van het geweten in gevaar en wordt geleidelijk ondergedompeld.

Het linker oog dat wordt overweldigd en gefixeerd op de uiterlijke dingen is een van de grootste bedreigingen die de technologie met zich brengt. In The Guardian is er een prachtig artikel met als titel “How tech hijacked our brains”, en stelt dat sommige van de ontwikkelaars van sociale media in Silicon Valey, bezorgd zijn over de invloeden van de technologie op mensen die hun telefoon 2.617 keer per dag toetsen, swipen en tappen. Dit leidt tot een fenomeen van voortdurend gedeelde aandacht, waarin iedereen een beperkte focus heeft en “iedereen afgeleid is”. Enkele ontwerpers van deze technologieën nemen radicale stappen om zichzelf van hun verslavende eigenschappen te ontwennen. James Williams, een voormalig strateeg van Google, die een zelfhulpgroep “Time Well Spent” oprichtte, vraagt zich af waarom het ontwerpen van producten en hun impact op het denken en de keuzes van de mensen vandaag niet “op de frontpagina van elke krant komt”. Hij vreest dat de aandacht voor de economie ons vermogen tot denken en zelfstandig beslissingen nemen kan uithollen en zelfs een invloed kan hebben op de werking van de democratie. Williams vraagt: “zullen we in staat zijn om dit te herkennen, als en wanneer dit voor valt” en “indien we dat niet kunnen, hoe weten we dan dat het al niet is voorgevallen?”

Dit illustreert de aard van de begoocheling, een term die verwijst naar de vele afleidingen die in het bewustzijn gecreëerd worden door een verkeerd gemotiveerd verlangen en gevoel. De begoocheling regeert voornamelijk ons gedrag zonder ons medeweten. De verslavende aard van snelheid, gekoppeld aan de lokstem van de elektronische aard van de materie vormen samen een machtige kracht. De technologie die de mensheid zo goed dient, kan ons ook leiden naar een zielloze cyberwereld waar het linker oog heerst en het denkvermogen wordt conditioneert tot het denken dat “dit alles is wat er bestaat”. De verslavende aard van de technologie kan de onoplettende mens gemakkelijk in een sfeer van begoocheling lokken, even goed als de meer bekende verlangens die de mensheid reeds lange tijd tot de gevangene van de planeet hebben gehouden.

Daar tegenover staat dat de toenemende wereldwijde trend naar meditatie en geestelijke disciplines zoals mindfulness het rusteloze denkvermogen oefent om een stille nadenkende vijver te worden die het licht van de zon kan opvangen en weerkaatsen. Op die manier wordt de zoektocht naar de waarheid ontwikkeld omdat het rechter oog van de goddelijke visie op de begoochelingen van onze tijd een licht laat schijnen. Ondanks alles is er vandaag veel reden om te hopen dat het publiek ontwaakt en enkele verdraaiingen van de waarheid herkent die zo veel gebieden van de menselijke aangelegenheden kenmerken. Dit vormt allemaal een deel van de zoektocht naar de waarheid – het opruimen van de belemmeringen tot een grotere bewustheid dat ieder individu een deel is van iets meer universeels, iets vol wonder, betekenis en bedoeling. Door middel van het zuiveren van de zintuigen zal een geestelijke visie van de menselijke bestemming uiteindelijk de overhand krijgen, en we kunnen er zeker van zijn dat het nu al de begoochelingen, de onwetendheid en het egoïsme die de mensheid tegenhouden onthult. Het rechter oog wordt geactiveerd en werpt een licht op een toekomstig tijdperk waarin het goede, het ware en het schone heersen. Wanneer dit licht sterker wordt zal het linker oog zich zeker schikken naar de visie die het rechter oog aanschouwt, en samen zullen ze de energie van hun gezamenlijke blik in de natuur overbrengen om te genezen, te transformeren en te verlossen.

Een thema, drie plaatsen, vele presentators

Zoals bij het vorige onderwerp, zouden de ideeën die op de drie Forums in november werden voorgesteld op verschillende manieren gerangschikt kunnen worden. De gekozen volgorde gaat vanaf de filosofische bedenkingen van Patrice Brasseur, over hoe het bewustzijn evolueert, de waarheid steeds meer inclusief gezien kan worden, tot de gedachten van Jim Ryder over hoe de zoektocht naar de waarheid door middel van de wetenschap verbonden kan worden met zowel de religie als met de politiek in de maatschappij, en leidt naar een meer volwassen herkenning van de onderlinge verhoudingen tussen de verschillende gebieden van de menselijke cultuur. Dit toenemende gevoel van onderlinge verhoudingen weerspiegelt de onderlinge afhankelijkheid van de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen van de VN, en maakt het makkelijker om deze doeleinden te bereiken. Karen Elkins, die geïnterviewd werd over dit thema om de ideeën uit haar dynamisch visuele presentatie op het Forum te verduidelijken, verbindt het belang om een open-geest te hebben in onze benadering van de waarheden die wetenschappelijk kunnen aantonen met de noodzaak om het uniek zijn van elk individu die we trachten op te voeden, te erkennen. Deze nadruk op het uniek zijn van de individuele mens krijgt een sterke weerklank bij de poging van Deborah Ravetz om de innerlijke waarheden van het diepe zelf vast te stellen, een zoektocht die ze heeft ondernomen in de literatuur, de schilderkunst, en de artistieke vorm van sociale beeldhouwkunst, uitgedacht door Joseph Beuys. Daarna richten we ons in een meer fysiek onderzoek naar de waarheid over het menselijk lichaam. Dr. Albert van der Velde deelt zijn ervaringen over het vinden van vernieuwende manieren om diabetes type 2 te behandelen door middel van een model dat afwijkt van de conventionele behandeling met zware medicatie die met de op bewijs gebaseerde medicijnen wordt voorgeschreven. Uiteindelijk breidt Cécile Sorbier de aandacht op de waarheid in het mensenrijk uit naar de waarheden die de ecologie kan onthullen, in onze zoektocht om te begrijpen hoe onze verhoudingen met de andere natuurrijken te verbeteren.

De waarheid is altijd de volgende stap

VIDEO

Patrice and Frédérique Brasseur zijn de stichters van  Psychosophie. . Psychosophie staat, steunend op de inspiratie van Alice Bailey en de Agni Yoga, op het kruispunt van de filosofie, de spiritualiteit en de psychologie. (Deze voordracht werd door beide, Patrice en Frédérique voorbereid en gepresenteerd door Patrice)..

 Zich richtend tot het evenement van Wereld Goede Wil bij de VN in Genève, begon Patrice met het stellen dat er een diepe verbinding is tussen de waarheid en juist verhoudingen. Het ideaal van juiste verhoudingen is de ziel die zich volledig uitdrukt door de persoonlijkheid heen, en daarbij een sfeer scheppend van licht en liefde, en alle natuurrijken verenigend. In de echte wereld hangen de verschillende interpretaties van juiste verhoudingen af van wat verschillende groepen beschouwen als waar, wat op zijn beurt afhangt van hun bewustzijnsstadium. 

Patrice gaf een voorbeeld van de verschillende percepties van de rollen van de geslachten in een traditioneel dorp, en in een egalitaire democratische gemeenschap – omdat wat aanvaard wordt als gedeelde waarheid in een bepaalde cultuur sterk verschilt. Een ander voorbeeld: een libertijn kan stellen dat de enige weg om de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen te bereiken door middel van de afzonderlijke acties van individuen verloopt, en met een top-down economie; daarentegen een persoon met een meer holistische visie beklemtoont onze gedeelde verantwoordelijkheid voor de aarde, en dat de manier om de doelstellingen te bereiken via het vervangen van de concurrentie door samenwerking verloopt.

Niet kwetsen is een sleutelvoorwaarde voor juiste verhoudingen; en we zouden daarom voorzichtig moeten zijn om vooroordelen hoe anderen de waarheid en juiste verhoudingen begrijpen, te vermijden. Want anders kunnen we hun verhoudingen als onwaar vaststellen, en ons begrip automatisch als superieur. We moeten de plicht neergelegd in de Universele Verklaringen van de Rechten van de Mens om alle mensen te respecteren, ernstig nemen, en dit respect in het dagelijks leven verwezenlijken. “Opdat een relatie juist zou zijn is het noodzakelijk om met de waarheid in overeenstemming te zijn eigen aan onze bewustzijnstoestand binnen de omgeving waarin we leven”.

Patrice opperde dat we twee verplichtingen hebben – de waarheden waarin we geloven toepassen in al onze dagelijkse verhoudingen; en om voortdurend te trachten om ons concept van de waarheid wijder en inclusiever te maken. Doch het omschrijven van de waarheid in verband met de werkelijkheid is moeilijk, omdat er meerdere werkelijkheden zijn. De waarheid is inderdaad slechts een symbool of een voorstelling van de waarheid, die altijd iets meer is. “De zoektocht naar de waarheid is een mentaal proces van onderscheiden, van begrijpen van de fundamentele wetten van het werkelijke; en dit werkelijke is altijd voorbij de waarheid die we benaderen.” Tot we echt intuïtief worden zullen we op het gebied van het denkvermogen strijden met de vele verschillende symbolen van de waarheid. alle waarheden zijn gedeeltelijk en moeten gefundeerd worden in een individuele ervaring om zich uit te werken. Bijvoorbeeld, als we horen dat “Alles een is”, kunnen we dit begrip dan in het dagelijkse leven integreren? Als we dit doen kunnen we ontdekken dat onze houdingen naar anderen zich wijzigt, met een toenemende interesse in samenwerking en een bredere uitdrukking van broederschap; de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (DOD) kunnen in ons denkvermogen aan belang toenemen. Het is door het toepassen van deze waarheden op die manier dat we onszelf kunnen overtuigen van hun redelijkheid “dat we de wetenschappers moeten worden van het innerlijke leven”.  Zo doende leren we dat alle waarheden een deel vormen van een grotere waarheid, en ons begrip kan zo voortdurend ruimer worden. Op welk niveau we ons ook bevinden, de waarheid is altijd de volgende stap.”

Dus kunnen we zeggen dat we niet van de het foutieve naar de waarheid gaan, maar dat we vooruitgaan van een kleine gedeeltelijke waarheid naar een grotere. Op die manier is de waarheid overal, waar we ook op het pad van de evolutie van bewustzijn staan.  “De waarheid is de zekerheid waar iedereen toegang toe heeft volgens zijn of haar niveau van bewustzijn, de zekerheid die dient als basis voor zijn of haar evolutie, naar de volgende stap.” Dit helpt ons om te begrijpen dat elke lering waar is, omdat ze allemaal bruikbaar zijn als specifieke punten op de evolutionaire reis; en wanneer eenmaal een lering geïntegreerd is, kunnen we ons begeven naar een ruimere waarheid, maar deze leringen blijven bruikbaar voor hen die ze nog niet zijn tegen gekomen. Dus moeten we begrijpen dat het nutteloos is om over anderen, die de waarden van de DOD nog niet naar waarde schatten, te denken dat ze verkeerd zijn. De DOD maken alsnog geen deel uit van hun waarheid. Dit onderstreept de noodzaak voor een voortdurende opvoeding.

Patrice besloot dat niet alle waarheden gelijk zijn – hoe algemener de toepassing van een waarheid is, des te belangrijker ze is. Maar we zouden daarom kleinere plaatselijke waarheden niet moeten negeren. De voornaamste vraag die we onszelf regelmatig moeten stellen is “Welke bruikbare waarheid ben ik bereid toe te passen?” Dit is hoe we het werk van juiste verhoudingen kunnen uitbreiden. Zelfs de DOD’s zijn voor de planeet niet de uiteindelijke waarheden, maar zijn een zeer bruikbare stap die iedereen kan begrijpen.   worldgoodwill.org/video#pb

Wat is de rol van de wetenschap in onze maatschappij?

VIDEO

Dr. James Ryder diende als Vicepresident van Lockheed Martin Space Systems Company en hoofd van de Advanced Technology Center. Een nauwe vriend van Wereld Goede Wil. We vernamen met droefenis zijn heengaan in juni 2018. In zijn voordracht in Genève begon Jim met het definiëren van de wetenschap als “een meditatie over de aard van het universum” (licht/materie/energie/kracht), die binnen de context van een cultuur bestaat (onze gebruikelijke geloven en gedeelde waarden). Binnen die cultuur staat de wetenschap in verband met de religie (“een meditatie over de betekenis of zin van thuishoren”); politiek/bestuur; en de kunsten. We kunnen een onderscheid maken tussen het doel en de rol van elk van deze ‘pijlers’ van de maatschappij.

Het doel van de wetenschap is om onze kennis over het universum te organiseren. Dit staat los van de keuzes die we maken over hoe deze kennis te gebruiken. Wetenschap vindt haar toepassing in de techniek, en in de technologische kant van de geneeskunde, aangedreven door culturele noden die uitgedrukt kunnen worden in religie en politiek; de religie vindt haar ‘toepassing’ in de politiek en bestuur. Het doel van de religie is te zoeken naar betekenis; waar haar taak is om het individu te helpen begrijpen “wie of wat je bent”, door het bouwen van verhoudingen met het goddelijke. Gaande naar de politiek, die gedefinieerd kan worden als ‘wie krijgt wat, wanneer en hoe’, is dit de leidraad om te besturen. Het doel van besturen is autoriteit uitoefenen over het beleid van het land.

Jim suggereerde andere manieren van kijken naar deze bepalingen: de wetenschap belicht wat waar lijkt te zijn. Waar de religie datgene belicht wat we geloven, wensen of verlangen; en de politiek betreft het juist bepalen wat gecreëerd werd (volgens de wetenschappelijke kennis en haar toepassing in de techniek). De maatschappij is zo gebaseerd op een dialoog tussen feiten/kennis (wetenschap), waarden (religie/filosofie), en beleid (de politiek – hoewel grote bedrijven een toenemende rol spelen).

Door de metafoor van licht te gebruiken suggereerde hij dat terwijl fysiek licht (wetenschap) de materiële feiten onthult, onthult figuurlijk of subjectief licht (verlichting/religie) datgene wat achter de gewaden van de materie ligt. Kijkend naar het verleden liggen onze moderne ideeën niet zo ver van de oude opvattingen. Enkele wetenschappers bestuderen dus nu het bewustzijn, en herkennen haar alomtegenwoordigheid door het universum heen, en brengen de wetenschap en de religie zo in harmonie en leveren een vastere basis voor positieve technologieën om tot stand te komen via de politiek en het bestuur. “Dat bewustzijn alomtegenwoordig is in het universum was de oude wijsheid, en dat is waar de wetenschap vandaag naar toe neigt.” Het onderling verband tussen wetenschap, religie en politiek is fundamenteel, doch wordt niet dikwijls begrepen. Evenzo moet de onderlinge afhankelijkheid tussen de verschillende Doelstellingen van Duurzame Ontwikkeling begrepen worden om deze te kunnen verwezenlijken..   worldgoodwill.org/video#jr2

Licht onthult: De voornaamste progressieve wetenschappelijke standpunten over het werkelijke

VIDEO

Karen Elkinsi s de stichter, uitgever en ontwerper van Science to Sage, een online tijdschrift dat aandacht besteed aan leidende progressieve denkers in de wetenschap, spiritualiteit, filosofie, kunst en de oude wijsheid. Ze is auteur en ontwerper van het komende boek, Inside Out Visual Journey into Our Universe. Ze is tevens mede-oprichter van Silbury Education and Resource Centre for Gifted and Creative Learners in Vancouver, Canada. In een interview door Wereld Goede Wil voor deze Nieuwsbrief, beschrijft Karen hoe haar passie om de onderlinge verbondenheid van de dingen te zien, evolueerde. Het kwam voort uit haar werk om het verband te zoeken tussen onderwerpen in een interdisciplinaire manier over de studierichtingen heen op de Silbury Education and Resource Centre for Gifted and Creative Learners. Experts uit verschillende gebieden werden aangezocht en Karen begon patronen te zien (“je begint met wijsheid naar de natuur te kijken”). Dit werd verder gevoed door haar werk met wetenschappers toen ze het digitaal tijdschrift Science to Sage begon te ontwikkelen.

Via haar werk bij het tijdschrift en door middel van haar onderzoeken op Silbury begon ze de driehoek in de hele natuur te zien als een organiserend patroon/beginsel – licht, water, moleculen, veranderingen in de toestanden van de materie. Hun aard is fractaal, en ineen geweven door een “gouden ratio”, die voorgesteld kan worden als een gouden schakel die het leven tot lichtweerspiegelingen ineen weeft, die kunnen leiden naar een toestand van ontzag. Maar terwijl het opwekken van een gevoel van ontzag en verwondering een belangrijk aspect van het werk in Silbury werd, was de oorspronkelijke impuls het aanvaarden en het uniek zijn van elk kind – “hoe kom je achter hun noden om hun bestemming te volbrengen?”; en daarbij verruimde de talloze benaderingen van de kennis haar visie – “er zijn talloze manieren om te onderzoeken en te ontdekken”.

Bij het bespreken van de veranderingen aan het opvoedingssysteem om aan de noden voor het verruimen van het bewustzijn van de kinderen van vandaag tegemoet te komen, merkte Karen op dat het plaatsen van een voor een individu unieke reden tot incarneren in een gestandaardiseerd kader voor de ziel een crisis kan oproepen, en om dit te boven te komen dienen zowel de leraren als de ouders om de individuele passies te ondersteunen. Ze merkte eveneens op dat ‘begaafd’ zijn niet volstaat, kinderen hebben tevens behoefte aan standvastigheid, steun en begrip. Hun natuurlijke vermogens tot onderzoek moeten gekoesterd worden, samen met hun uniek zich ontwikkelend gevoel van bedoeling. En verschillende types van leerlingen hebben verschillende benaderingen nodig. Ze deelde haar eigen leerervaring van de anatomie later in haar leven, toen ze vond dat om zich dingen te herinneren, het nodig was om te tekenen; en ongeveer een derde van de kinderen die ze ontmoette hadden behoefte aan een visuele benadering om te leren en dit gaf haar het gevoel hoe alle dingen onderling verbonden zijn, en het wonder der natuur, iets wat ze ook in Science to Sage trachtte te verwezenlijken. Ze verklaarde hoe het werken onder een schoolregime van thuis studeren haar in staat stelde om experts uit veel verschillende disciplines in te schakelen, en hoe aan de kinderen meer mogelijkheden werden geboden om hun studie uit te werken dan enkel door middel van het geschreven woord, bijvoorbeeld door met film, animatie, robots te werken werden de kinderen scheppers.

Antwoordend op een vraag over haar perspectieven over wat velen beschouwen als een tijd van crisis in de planetaire geschiedenis, merkte ze de cyclisch weerkerende patronen op die in de geschiedenis voorkomen en over de nood aan evenwicht om te verschijnen. Ze citeerde een archetypische reis van een held als een patroon dat moet opgevolgd worden, doch weinigen zijn bereid dit te doen omwille van hun verlangen naar voorspelbaarheid, en ook omdat we geconditioneerd zijn door een vorig tijdperk om nederig te zijn, en om zich aan de te verwachte normen aan te passen (“hoe belichamen en bekrachtigen we het wezen van wat we hier komen te zijn met het wezen van vriendelijkheid? Met het wezen van rechtschapenheid?”). Ze zei dat we terug moeten gaan naar de menselijke waarden die betere omstandigheden scheppen voor iedereen.

Gevraagd naar de ‘vertellers der waarheid’ waar ze in haar werk met Science to Sage mee werd geconfronteerd, merkte Karen op dat sommigen goed bekend waren en anderen niet. Karen werd eveneens beïnvloed door de spirituele tradities van de Pinksterbeweging en door het fundamenteel werk van Gregg Braden, en ook door John De’Pew en Richard Merrick, die beide werkten om de kloof tussen wetenschap en religie te overbruggen. Deze verwantschappen duiden er op dat op een bepaald punt in de geschiedenis er één verhaal was, dat dan versplinterd werd en zo leidde tot het verbrokkelde beeld dat we vandaag hebben. De ‘vertellers der waarheid’ die Karen in haar tijdschrift beschreef verwijzen naar de originele eenheid, en het gemeenschappelijk symbolisme dat verschillende tradities met elkaar verbindt. Elke traditie werpt een licht op een bepaald aspect van het geheel, maar we mogen de onderliggende gemeenschappelijke kenmerken niet vergeten, en dit stelt ons in staat om de diversiteit te aanvaarden en in vrede te leven. “Mijn droom zou zijn dat de mensen de gemeenschappelijke basis konden vinden en de diversiteit aanvaarden en in vrede leven.”

Dit voerde ons naar een discussie over het belang van het ontmoeten van andere culturen, en geconfronteerd worden met de vrees van de mensen voor verandering. Karen verbond dit ongemak met de elektrische aard van het menselijk lichaam. Ze merkte op dat iets nieuws leren voor haar stimulatie energie gevend was, maar dat dit door onze verschillen in anderen angst kan opwekken, want wij zijn eveneens gebaseerd op cyclisch herhalende patronen en gewoonten. Karen vermelde het werk dat ze in het bijzonder bruikbaar achtte: Dr Joe Dispenza gebruikt meditatie en visualisatie om mensen te helpen nieuwe gedachtepatronen en gedrag te scheppen, en eveneens in verbinding te komen met subtielere rijken. Ze heeft ademhalingstechnieken gedaan en regressie naar voorgaande levens, en ze gelooft dat iedereen hun eigen weg moeten vinden: “er is niet een weg voor een persoon om te komen tot wat ze op hun volgend niveau nodig hebben.” Soms was voor haar het ultieme antwoord het gebed. “Vraag en zal worden opengaan.” Dit alles hielp haar om uit de vaste patronen los te komen.

Ze merkte op dat de huidige nieuwsmedia in een patroon vast zitten om verhalen te vertellen die angst en verdeeldheid zaaien, wat voor de ziel ongelooflijk vernietigend kan zijn. Het proces van verwijderen van deze negatieve sfeer van gedachten en emoties, wat zij die werken met de waarheid en het licht doen, is iets dat door zowel Wereld Goede Wil als Sience to Sage kenmerkt; en Karen merkte op hoe het een proces van toepassen van de zelfde tijdloze wijsheid in een nieuwe context is. Als dit kundig kan gedaan worden, kan het minder bedreigend zijn voor hen die verandering vrezen.

Karen deelde mee hoe het beeldmateriaal uit haar meest recente boek haar in staat heeft gesteld om er zich bewust van te zijn hoe we allemaal verantwoordelijk zijn voor de zich herhalende energiepatronen die we in de wereld sturen. Ze merkte eveneens op dat de wetenschap zelf langzaam aan de noodzaak voor een nieuwe benadering inziet, die de alomtegenwoordige aanwezigheid van het bewustzijn en het leven door het universum heen erkent, en de positieve invloed die alle wezens op elkaar kunnen hebben door het uitzenden van verlichte, liefdevolle gedachten. Ze vermelde de elektromagnetische Schuman resonantie van de aarde, wat de zelfde resonantie van het hart en het brein is, en die ons verbindt en wederzijds verantwoordelijk maakt; en het feit dat de mensen en de aarde allebei voornamelijk uit water bestaan. We moeten onze resonantie met de aarde erkennen en er voor zorgen, want het is de basis van ons bestaan – “wij zijn gek als we de aarde niet eren”, en terwijl er vele dienaren over de hele wereld zijn, moeten we ook onze leiders overhalen om deze visie verder te dragen.     worldgoodwill.org/video#ke

Het ontwikkelen van scherpzinnigheid door onze biografie te bewerken

VIDEO

Deborah Ravetz is een kunstenares, filosofe en schrijfster, en werkt ook met social sculpture, de artistieke vorm ontworpen door Joseph Beuys. Deborah begon met het opmerken dat in al haar werk ze met mensen werkt – ze helpt ook mensen om hun roeping te vinden – “Ik ben geïnteresseerd in het bevrijden van het diepste zelf in dienst.” Ze vroeg zich af, “Wat is de persoonlijkheid?” Terwijl ze ondervond dat mensen zich leken te verontschuldigen een persoonlijkheid te zijn, geloofde ze dat het niet volstaat enkel zelfgenoegzaam te zijn, want “als je op een bepaalde manier over de persoonlijkheid spreekt, wordt deze opgeheven tot in de rijken van het universum”.

Ze deelde haar fascinatie uit haar jeugd met lezen – hierdoor kwam ze in de novelle Exodus in contact met de Holocaust. Dit beroerde haar diep. Ze zag dit niet als een specifiek Duits probleem maar als een universele vraag over hoe het is kunnen gebeuren en wat wij zouden moeten doen in gelijkaardige omstandigheden. Zo werd de Holocaust als een soort wonde voor haar een soort orgaan van waarnemen, en later in het leven ging ze met haar echtgenoot naar Auschwitz, en las over de commandant, Rudolf Höss. Hij wilde oorspronkelijk landbouwer worden, maar door zijn ervaringen als bewaker in Dachau – waar hardheid en harteloosheid werd geprezen – en gekoppeld aan zijn vrees om zwakheid te tonen, heeft hij niet geluisterd naar de verlangens van zijn authentieke zelf, maar werd in plaats daarvan een monster.

Ze verbond dit tekort aan authenticiteit met de ervaringen uit haar jeugd in het noorden van Rhodesië, (nu Zimbabwe), waar haar moeder en grootouders na de oorlog naar toe zijn geïmmigreerd. Haar familie en andere voormalige Britse mensen leden een leven in relatieve luxe, in sterke tegenstelling met de armoede van hun huisknechten. Maar Deborah voelde aan dat de luxe voornamelijk gebruikt werd om het verdriet veroorzaakt door het onderdrukt trauma van de oorlog te verdoven. Gevoelig voor dit verdriet, ondervond Deborah zelfs als kind een depressie. Dan ontdekte ze de novelle Where Angels Fear to Tread door E. M. Forster, die de morele dilemma’s rond ‘respectabel’ gedrag onderzocht ten opzichte van het ware geluk. Dit lezen als 10 jarige gaf Deborah hoop dat er een andere manier was om naar de wereld te kijken, en dat ze in staat zou zijn mensen te vinden die boeken schreven zoals die toen ze naar de universiteit ging.

Toen ze uiteindelijk naar de universiteit ging ontdekte ze dat ook daar de problemen van het verbergen van ons ware zelf onder een sociaal masker gangbaar was, en dat je actief op zoek moet gaan naar mensen die authentiek willen zijn “overal waar we gaan vinden we het zeer moeilijk om echt te zeggen en te zijn wie we zijn en uit te zoeken hoe er over te praten.” Ze citeerde de filosoof Theodore Zeldin, schrijver van The Hidden Pleasures of Life, die gelooft dat de tekenen van onze tijd het volledig unieke en het belang van elke persoon zijn, en dat het ontdekken dat de biografie, en waarvoor we leven, zeer hard werken is. De bereidheid om de verschillen bij een andere persoon werkelijk te ontdekken door diep luisteren, is zeer belangrijk.

Door een sterke interesse om te ontdekken wat een ander persoon uniek maakt werd ze aangetrokken door het werk van een Duitse kunstenaar, Joseph Beuys. Deborah merkte op dat er een soort mythologie is over een deel van het leven van Beuys, verbonden met zijn ervaringen uit de tweede wereldoorlog, en ze suggereerde dat hij deze mythe vertelt om de luisteraar mee te voeren in het mythologisch bewustzijn, dat te maken heeft met waarheden achter de gewone natuurrijken. Na de oorlog teruggekeerd naar Duitsland in een grote traumatische tijd die overschaduwd werd door een dreiging van een nucleaire vernietiging, besloot Beuys dat het werkelijk belangrijk was om het herstel van de kunst na een terugval te verruimen. Hij vond de term sociale beeldhouwkunst uit. Het idee is dat “de artiesten hun diepste vragen vinden, hun diepste verdriet, die onwetend en ongekend in onze cultuur verborgen liggen,” en tracht de oplossing voor dat probleem te vinden. Het probleem wordt naar voor gebracht in een of andere artistieke vorm, op zo’n manier dat het de plaats van de wond verwarmt, en daaruit komt dan een soort van ethische esthetiek voort – de pijn wordt zo diep gevoeld dat ons hart verandert, en we willen uitzoeken hoe we een deel van de oplossing kunnen zijn.

Deborah had geluk getraind te worden door een van de leerlingen van Beuys, en de sociale beeldhouwkunst die ze schiep wordt The Search for the Deep Self genoemd, waarbij getracht wordt de vraag te onderzoeken waarom de mensen zo bang zijn om gezien te worden. Ze merkte op dat iedereen waarschijnlijk verwijten heeft gekregen die hen hebben verwond, en bij haar was dit ‘intens’. Ze kon niet begrijpen wat daar fout mee was. Ze vermelde hoe in het toneelstuk ‘Peer Gynt’ van Ibsen, wanneer Peer Gynt op het einde van zijn leven bij de Knopengieter komt, hem wordt gezegd dat hij zal versmolten worden tot knopen omdat hij zo een middelmatig leven heeft geleefd dat hij net zo goed niet had kunnen bestaan. Deborah trok een parallel met het idee van de Duitse filosofe Hannah Arendt over de banaliteit van het kwaad, en vermelde de beschrijving van Arendt over Adolf Eichmann, een van de architecten van de Holocaust, als iemand die er niet in geslaagd was met zichzelf te praten om zijn innerlijk leven toe te staan hem in beroering te brengen: de Knopengieter zegt iets vergelijkbaars aan Peer Gynt. Peer Gynt vraagt wat hij anders had kunnen doen, en de Knopengieter antwoordt dat hij een veel intenser leven had moeten leven – een antwoord dat Deborah deed huiveren. Wanneer Peer Gynt vraagt hoe dit te doen, antwoordt de Knopengieter dat het moeilijk is, maar het punt is om te proberen, en dat de oplossing is dat je moet leren hoe te sterven en te worden.. 

Voor Deborah was dit de start van haar in staat zijn om de woorden te vinden voor haar diepste vraag, omdat haar intensiteit betekende dat bijna al haar gesprekken geneigd waren diep te zijn, iets wat voor anderen angstig kan zijn, en ook voor haar aangezien de angst van anderen erg op haat kon lijken. Deborah merkte op dat Goethe geschreven had over sterven en worden, en dat de persoon die niet in staat is dit te doen iemand is die een waarheid wenst die nooit veranderd, een vast ideologie. Maar tenzij we werken met de worstelingen die ons door het leven worden toegeworpen kunnen ze getransformeerd worden tot neuroses. Sterven en worden gaan over het laten gaan van het oude, en zichzelf op een plaats vinden dat de woestijn genoemd zou kunnen worden, waar je je zeer angstig voelt. Deborah merkte op dat het begrijpen ervan haar hielp bij het begrijpen en meevoelen van het gedrag van haar ouders en grootouders, omdat hen nooit gezegd is geweest dat het diepgaande proces van het trauma van de oorlog onvermijdelijk was, en de kern was van een mogelijkheid tot transformatie.

Keats verwees naar het in staat zijn om in die mogelijkheid te vertoeven als zijnde in een negatief vermogen, wat is in staat zijn om de onzekerheid te omhelzen. Keats suggereerde dat het een vergissing is om te trachten met een intellectueel plan uit die mogelijkheid te vluchten: als je echter de ervaring kan doorstaan, komt de toekomst je tegemoet, en valt je oude leven weg, en krijg je precies wat je nodig hebt. Deborah was opgewonden om de bevestiging van haar eigen ervaring te lezen, en merkte op dat dit in instellingen ook een probleem was – we hebben niet geleerd dat falen en verliezen zeer creatief kunnen zijn. Ze kwam dit in haar lering op de kunstschool ook tegen, en dit inspireerde haar tot het schrijven van The Art of Being Human.

Deborah vond nog bevestiging van deze ideeën bij de Duitse dichter Rainer Maria Rilke. Rilke leed door het besef dat de wereld herleid is geworden tot het verdienen van geld en het nastreven van geluk, waarbij alle strijd, pijn, dood en het raadsel opzettelijk worden genegeerd. In een van de Duino treurdichten verwees Rilke hiernaar als een stad van pijn, waar alles open en bloot ligt en het leven haar aantrekkelijkheid heeft verloren. Hij beschreef dan een andere wereld, het land van pijn, waar de dood gezien wordt als iemand onder de oppervlakte van het leven brengen. Het is enkel daar dat “de strijd en de angst wanneer die gevoeld worden leidt naar een ontwikkeling, een ontwikkeling van inzicht en een bereiken van een diepe vreugde”. Ten slotte concludeerde Deborah dat deze strijd met je diepste vraag binnen je vermogen ligt, en het is slechts door in deze strijd te volharden dat je de gelegenheid krijgt om door te breken naar het nieuwe leven en de waarheid.

 worldgoodwill.org/video#dr

Levensstijl als medicijn voor een goede gezondheid en welzijn

VIDEO

Dr. Albert van der Velde is een integraal arts in Nederland en medeoprichter en bestuurslid van de Stichting Voeding Leeft. Albert begon zijn voordracht met voor te stellen dat we beter in contact moeten komen met ons lichaam. Hij besprak zijn inzicht over de onvolmaaktheid van op bewijs gebaseerde geneeskunde, omdat zijn ervaring als algemeen arts hem de onmogelijkheid aantoonde om een individueel toegepast behandelingsschema vast te stellen dat gebaseerd is op gemiddelde resultaten van willekeurige studies. Aangezien daarenboven elke cel in het lichaam 80.000 elektromagnetische reacties per seconde ondergaat, en tegelijk samenwerkt met miljarden cellen – wie kan zeggen dat zij uit deze ongelooflijk ingewikkelde toestand bewijs en waarheid kunnen verkrijgen? “We moeten ons dus beter richten op het ons bewust zijn van de interacties in onze lichamen.” 

Albert merkte de veranderingen op die in de evolutie van de menselijke fysieke vorm hebben plaats gehad, met in de voorbije zestig jaar hoe langer hoe meer obesitas en diabetes, naargelang de toename in de elektromagnetische en chemische vervuiling en het in sterke mate bewerkt voedsel een invloed op ons hebben gehad. Hij zag dat er een tegenstelling is tussen deze snel toenemende invloeden uit onze omgeving en het genoom, omdat ons DNA duizenden jaren nodig heeft om zich aan te passen. We begrijpen nu beter hoe de enorme meerderheid van ziekten veroorzaakt worden door de vervuiling van het milieu. Ons metabolisme wordt door deze invloeden verstoord, met inbegrip van een toename en variëteit aan suikers in bewerkt voedsel, (de Wereld Gezondheidsorganisatie beveelt nu aan dat er minder dan 5% van onze dagelijkse energie uit suiker mag komen) en dit leidt tot een verstoring van het metabolisme zoals de weerstand tegen insuline en de lichte chronische ontstekingen in het lichaam, en die toe te schrijven zijn aan de verstoring van de degelijke werking van de vetcellen in het lichaam. En andere factoren zoals onvoldoende beweging, abnormale darmbacteriën, chronische stress en te weinig slaap spelen eveneens een rol.

Albert stelde dat chronische ontsteking kan leiden tot verschillende chronische ziektes, zoals aangetoond door het werk van Dr. Dariush Mozaffarian van de Harvard Medical School. Albert was geschrokken toen hij besefte dat sommige medicaties die hij voorschreef om zijn patiënten met diabetes type-2 te behandelen het voor hen moeilijker maakte om te herstellen. Dus samen met twee vrienden richtte hij de Stichting Voeding Leeft op, een onafhankelijk platform om de mensen op te leiden over hoe ons voedsel een invloed op onze gezondheid heeft. Het doel is om op een individuele basis voedsel als een medicijn te behandelen voor chronische aandoeningen.

Ze hebben ontdekt dat met een aanmoediging binnen een groep het makkelijker is om zich aan een specifiek dieet te houden en de levensstijl te veranderen, en dat een toegenomen zich bewust zijn van het lichaam de mensen helpt om aan te voelen welk voedsel voor hen goed is. Hun intensieve programma van zes maanden, gericht op het geven van informatie over de ziekte, het aanleren van gezond koken, nemen van beweging, en begeleiden hoe de mogelijke hindernissen aan te pakken, heeft mensen geholpen om diabetes type-2 om te keren.

Albert merkte eveneens op dat de wisselwerking tussen een hoge glucosegraad in het lichaam en de proteïnen kan leiden tot het ontstaan van Gevorderde Glycatie Eindproducten (GGE’s). Hij belichtte een relatief nieuwe diagnosemiddel voor GGE’s die gebruik maakt van licht, en hij drukte de hoop uit dat in de komende tien jaren we zullen erkennen dat de vorming van GGE’s veel te maken heeft met allerlei soorten chronische ziektes. Hij vermelde het geloof bij bijna de helft van de wereldbevolking in een levenskracht die aan alle uiterlijke vormen ten grondslag ligt – gekend onder de namen als chi, prana en ruach, een concept dat in het westen ontbreekt, en bij besloot dat “als we allemaal het idee zouden kunnen bevatten dat … alles op de planeet een levenskracht heeft, en we er mee kunnen werken, denk ik dat we veel kunnen verwezenlijken … met de gezondheid en het welzijn.”    worldgoodwill.org/video#av

Juiste menselijke verhoudingen in milieuvraagstukken

VIDEO

Cécile Sorbier is Milieu-directeur voor  Femmes Internationales Murs Brisés (FIMB). Hun missie is “het verenigen van iedereen die werkt voor een terugkeer van de hogere waarden”. De organisatie verbindt 350 miljoen mensen in 105 landen, het samen verweven van opvoeding, menslievendheid, het milieu, wederzijds geloof, de zakenwereld, de kunst, cultuur en sport.

Cécile beschrijft ecologie als de onlangs opkomende wetenschap van verhoudingen tussen organismen en de omliggende ‘niet-levende’ wereld. Een ecologist is dus een advocaat van de natuur wiens houding gekleurd kan zijn door het eigen wereldbeeld. De ecologie verenigt ideeën uit veel verschillende disciplines. Het is tevens ook instinctmatig, in die betekenis dat alle kinderen op natuurlijke wijze hun verhoudingen met de andere wezens onderzoeken. De ervaringen uit onze jeugd beïnvloeden onze houdingen naar de ‘anderen’, en dit betekent in de breedste zin andere levende wezens. Naarmate we groeien, verruimt ons begrip van wat onze omgeving precies is, en dit verrijkt onze waarnemingen. “Om een ecologist te worden moeten we geen wetenschap bestuderen, maar de resultaten van een veelheid aan interacties tussen een veelheid aan wetenschappen.” En we ontdekken dat er geen eind is aan de diepte van de studie en er dus geen vaste, uiteindelijke waarheid bestaat. Zo zijn we dus allemaal ecologisten, we hebben allemaal een deel van de waarheid in ons (“we hebben allemaal een deel van de waarheid, omdat we een unieke visie hebben verworven die onontbeerlijk is voor het totaal aan kennis”), en niemand van ons heeft toegang tot alle kennis.

Dit helpt ons om de moeilijkheid in het onderscheiden van de milieuvraagstukken van vandaag te begrijpen. Ervaring en passie op een gebied van het milieu kan nog wel onwetendheid betekenen op een ander gebied. Cécile gaf een voorbeeld van enkele vogelspotters die zo aandachtig met hun observaties bezig waren dat zij per ongeluk op een zeldzame orchidee trapten. En dit maakt dat de strijd om de bescherming van het ecosysteem met menselijke middelen veilig te stellen voor hen een bijzondere uitdaging vormt, gezien de politieke beslissingen gewoonlijk niet worden genomen ten behoeve van het grootste goed voor alle leven, maar volgens de ambitie van mensen die verkozen of herkozen willen worden. Dus hoe breken we de muren dan op een niet-gewelddadige manier af, om de wereld te zien als een geheel? Hoe vestigen we juiste menselijke verhoudingen ten gunste van de ecologie?

 humility, simplicity, patience . We moeten de wil hebben om voorbij onze angsten en beperkingen te gaan, om ons open te stellen voor anderen. Dus door middel van respect, verantwoordelijkheid en wederzijdse hulp, kunnen we nederigheid, eenvoud, geduld en dienst doen ontstaan. Cécile gaf enkele voorbeelden uit het werk van FIMB (Femmes Internationales Murs Brisés): in India heeft Sanjeeta, ecologist en president van FIMB Gujarat, ontdekt dat de manier om goede ecologische resultaten te verkrijgen, het vestigen van goede wil is, en aan de werkelijke noden van de dorpelingen tegemoet komen door hen onverwacht te ontmoeten, door naar hen toe te fietsen. Als de vrouwen verwachten dat je te voet komt, dan helpt dit om de genderstereotypen te doorbreken; en als iemand die zich per auto zou kunnen verplaatsten, toont dit haar persoonlijke inspanning om zich met de situatie van de dorpelingen te verbinden. Dus wordt ze meer waarschijnlijk op een respectvollere manier gehoord. Arouna, de president van een jeugdcentrum in Burkina Faso, Afrika, is een verhalenverteller. Om een probleem met de waterlevering op te lossen, begeleidde hij een consultatie van de plaatselijke mensen en richtte een lage-kosten dienst op die twee jobs schiep en eenvoudig te verwezenlijken was. De jeugd was blij en ze waren in staat volledig te participeren, en FIMB had enkel hen aan te moedigen en steunde Arouna met zijn aanpak. In Europa, hoewel onze landbouw verondersteld is vooruitstrevend te zijn, gaat de productiviteit van de gronden achteruit, door een voortdurend gebrek aan respect en zorg. De medeoprichter van FIMB, Alexander Homé, bedacht een landbouwproduct Ki, een poeder dat op homeopathische wijze voor die akkers gebruikt kan worden, om de natuurlijke vitaliteit te herwinnen. De resultaten zijn positief – verhoogde productie, minder ziekten en parasieten, kortere groeiperioden, en krachtiger planten die soms groter zijn, en met een betere smaak.

Cécile besloot met het delen van initiatieven van FIMB voor de bescherming van het leven, de eed van de mensheid, en merkte op dat in het zicht van de vele problemen waar onze planeet voor geplaatst is, “we geen andere keuze hebben dan deel te nemen, met onze volle overtuiging, aanvaarding en openheid, in het volle besef van onze beperkingen en sterkten, ten einde de toekomst te dienen.”   worldgoodwill.org/video#cs2

Beschouwingen over de waarheid en inzicht

Als een deel van de voorbereidingen voor het Forum werd er een boekje voorbereid met gedachten uit zeer verschillende bronnen samengesteld. Hieronder enkele beschouwingen. Om een exemplaar te downloaden, klikt u HIER.

Het water in een vat glinstert; het water in de zee is donker. De kleine waarheid heeft heldere woorden; de grote waarheid heeft de grote stilte.

Rabindranath Tagore

Vertrouw hen die zoeken naar de waarheid maar wantrouw hen die zeggen de waarheid gevonden te hebben.

André Gide

Waarheid wordt dan gezien en gekend zoals zij is. Er wordt dan gezien dat vormen in de uiterlijke wereld van verschijnselen (uiterlijk vanuit het standpunt van de ziel en bijgevolg de drie werelden van het ons zo bekende dagelijkse leven omvattend) slechts de symbolen zijn van een innerlijke en geestelijke Werkelijkheid.

Alice Bailey

Ik ben van niets zeker behalve van de heiligheid van de genegenheden van het hart en van de waarheid van de verbeelding. 

John Keats

Het tegengestelde van een juiste bewering is een valse bewering. Maar het tegengestelde van een diepzinnige waarheid kan mogelijk een andere diepzinnige waarheid zijn.

Niels Bohr

Sommige mensen denken dat ze scherpzinnig zijn terwijl ze in feite enkel achterdochtig zijn. Achterdocht komt voort uit een vastgeroest denken; scherpzinnigheid komt voort uit een vernieuwde geest.  

Joyce Meyer

Ik weiger het beeld te aanvaarden dat de mensheid zo tragisch gebonden is aan de sterrenloze middernacht van het racisme en de oorlog dat de heldere dageraad van de vrede en de broederschap nooit werkelijk kan worden. … Ik geloof dat de ongewapende waarheid en de onvoorwaardelijke liefde het laatste woord zullen hebben. 

Martin Luther King, Jr