In 2018 werd de aandacht op de forums van Wereld Goede Wil in Londen, Genève en New York gericht op het thema In resonantie mat de levende aarde. Gedurende twee dagen hebben sprekers met een diverse achtergrond hun ervaringen en inzichten gedeeld over hoe de mensheid zich in harmonische resonantie kan brengen met de andere natuurrijken, zowel spiritueel als materieel. De positieve betekenis van de VN Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (DODs), als praktische richtlijnen voor de mensheid om een meer verantwoordelijke rentmeester van het dieren en plantenleven en de mineralen op de planeet te worden, kregen op de bijeenkomst in het VN Hoofdkwartier in Genève speciale aandacht..

Hylozoïsme – een ongewoon woord voor een oud concept: dat alle materie leeft. Wanneer we deze gedachte ernstig nemen ontstaat het idee dat de aarde zelf een levend wezen is, en het leven van onze species integraal deel uitmaakt van dit grote leven. We kunnen de gedachte verder uitbreiden en de mensheid zien als een actieve deelnemer in een Kosmos die trilt met de energie van het Leven, dat doelgericht evolueert naar stadia van toenemende perfectie. Dit inzicht heeft altijd deel uitgemaakt van de tradities van de tijdloze wijsheid en wordt ook, en dit in verschillende mate, door een aantal religieuze geloofsovertuigingen aangehouden.

Zoals aangehaald in New York is het de verantwoordelijkheid van de mensheid om de te helpen vibratie van de lagere natuurrijken te doen toenemen via de meevoelende resonantie als deel van dit Kosmisch vervolmakend proces. Tijdens de laatste eeuwen hebben we deze verantwoordelijkheid jammer genoeg genegeerd en de gevolgen hiervan brengen nu onze eigen overleving in gevaar.

De voordrachten van deze bijeenkomsten gaven inzicht in het erkennen van dit feit en boden er een intelligent medelevend antwoord op. In Genève werd inzicht gegeven over de sleutelrol van de wil die gekenmerkt wordt door het goede, en er werd gezien dat zoals “de dynamische energie van de ziel, de wil ons kan leiden om ons voornemen gebaseerd op een broederlijke visie van de mensheid te verwezenlijken. Dan zal competitie overgaan in samenwerking, en zal samen delen elke zelfzuchtige gewoonte tenietdoen.”

Als we nadenken over hoe de toekomst van onze verhoudingen met andere wezens er uit zou kunnen uitzien, zouden we ze kunnen opvatten als een reusachtige gezamenlijke meditatie over andere wezens als mededeelnemers in het grote web van het leven. Als de mentaal gerichte inzichten van een geduldigere en nederige wetenschap kunnen samenvallen met de hartelijke betrekking met andere wezens die altijd voorhanden waren, dan kan er een waarachtiger samenwerking tussen de verschillende natuurrijken, het minerale, planten, dieren, mensen en geestelijk natuurrijk, ontstaan. In deze toekomst waarin de diversiteit van vormen en functie niet enkel aanvaard maar geroemd wordt, kunnen we in staat zijn om manieren te ontwikkelen om het evolutionaire doel aan te voelen en er mee samen te werken.

Een thema, drie locaties, vele presentatoren

Teneinde het materiaal binnen de ruimte van een nummer te houden hebben we dit jaar er voor gekozen om een kort overzicht uit de voordracht van elke spreker te geven, daarbij zo veel mogelijk bij hun originele woorden blijvend, zodat hopelijk hun energie overgebracht wordt. Net als voorheen geven we biografische informatie en in het artikel een link naar de volledige video van elke presentator.

Vita De Waal denkt na over het belang van geluid als een harmoniserend element en hoe dit al in de oude tijden erkend werd bij het ontwerpen van heilige plaatsen.

Jeremy Dunning-Davies waarschuwt voor het gevaar om te veel geloof te hechten aan de wiskunde als een gids in het begrijpen van het fysieke universum.

Marco legt de nadruk op het belang van internationale samenwerking en hoe samenwerking ons uit kan dagen om radicaal ons perspectief te wijzigen.

María Crehuet Wennberg schenkt aandacht aan de nood om een eind te maken aan de obsessie rond economische groei, en om een nieuwe cultuur te scheppen die gebaseerd is op verantwoordelijkheid en onderlinge afhankelijkheid.

Giles Hutchins deelt zijn gedachten over hoe we van levende systemen kunnen leren, en gebruikt deze inzichten om gezondere systemen en organisaties te bouwen die levensversterkend zijn.

René Longet legt de ontwikkeling uit van het sleutelconcept van duurzame ontwikkeling.

Jen Morgan beschouwt de manieren waarin diversiteit, een centraal aspect van levende systemen, groepen en gemeenschappen kunnen versterken.

May East wijst op de onderlinge afhankelijkheid van de DODs en spreekt over de volgende stap na duurzame ontwikkeling, de regenererende benadering, die vorm geeft aan de evolutie.

Takeo Inamura & Takeshi Muranaka bespreken hoe hun doelstelling, in het scheppen van een kaartspel dat gebaseerd is op de DODs, het helpen is om individuen hun onderlinge afhankelijkheid van de doelstellingen te doen herkennen en hun eigen persoonlijke verantwoordelijkheid om de doelstellingen te helpen bereiken.

Mary Stewart Adams nodigt ons uit om na te denken over de ruimere kosmische verhouding van de mensheid met de sterrenhemel en hoe dit ons verbindt met onze verantwoordelijkheden voor de natuurlijke en geestelijke wereld.   

In resonantie met de levende aarde – het verleden, het heden maar … wat met de toekomst?

Vita de Waal is de oprichter en directeur van de Stichting voor GAIA en de NGO Alliance on Global Concerns. Ze is voorzitter van twee NGO Forums die samenwerken met de programma’s van de VN en zit in het bestuur van ICOMOS International Scientific Committee on Places of Religion and Ritual. Video op worldgoodwill.org/video#vw

 

In ons drie-dimensionaal universum is alles onderworpen aan beweging. Alle bewegingen genereren geluid en resoneren en hebben trillingen, golven, frequenties, snelheid en richting. Beweging kan turbulenties scheppen, maar ook stromingen, draaiingen, tijd, geluid, harmonie, ritmes, kleuren, diversiteit, werelddelen, regio’s, wortelrassen, seizoenen, dagen, nachten, en alles ertussenin. Beweging kan opgaand of neergaand zijn, innerlijk, uiterlijk, spiraalvormig in wijzerzin of tegenwijzerzin, yin, yang, heet, koud, licht, duister, creatief, afgescheiden, vruchtbaar, onvruchtbaar, aantrekkend, afstotend, geboorte, verval, ziekte, gezondheid, enz.

In de drie dimensies waarin we leven is verandering de norm, verandering is de wet, omdat er voortdurend geluid en beweging is. Dus als we iets willen doen stoppen, iets willen behouden zoals het was, dan is dit volledig tegennatuurlijk.

Adolf Zeising schreef in 1854 over een universele wet … waarin het basisbeginsel van alle vormen vervat ligt … in de gebieden van zowel de natuur als de kunst, en die alle structuren, vormen en afmetingen, hetzij kosmisch of individueel, organisch of anorganisch, akoestisch of optisch doordringt; en die later haar volste verwezenlijking vindt in de menselijke vorm. In die zin was voor hem de menselijke vorm het toppunt van dit samenvallen.

De menselijke dimensie is belangrijk. Hoewel er een eenheid in tijd is, is het belangrijk hoe we die gebruiken. Neem de plant monnikskap (aconite) die gebruikt kan worden om te genezen, maar bij te grote dosis dodelijk kan zijn, of geluid zelf kan gebruikt worden om te genezen of om te martelen. De vrije wil is een menselijk voorrecht en het gebruik ervan bepaalt of we deze al dan niet in harmonie, in resonantie, met de universele wet gebruiken.

Er wordt gezegd dat Pythagoras gedurende vele jaren nadacht over de wetten die harmonie of disharmonie bepalen. Omdat het blijkt dat er onveranderlijke constanten in de gehele werkelijkheid zijn, moeten er onveranderlijke wetten zijn die deze bepalen. Daarom was muziek voor Pythagoras verbonden met de goddelijke wetenschap van de wiskunde, waarbij de harmonieën geordend waren door wiskundige verhoudingen.

Het fundamenteel geloof dat de meetkunde, evenredigheid, wiskundige verhoudingen en harmonieën in de muziek werden gevonden, werd reeds door oude beschavingen gekend en gebruikt bij het bouwen van voorhistorische sites. Deze herontdekking heeft een nieuw studiegebied geopend, de archeologische akoestiek, die de akoestische afmetingen analyseert en het gebruik van oude megalithische sites en neolithische grotten.

De prehistorische grot El Castillo in Spanje werd reeds 40.800 jaren geleden door hominiden gebruikt. In deze grot werden geluidopnames gemaakt op de plaats waar individuen het ritueel van een sjamaan zouden hebben gevolgd. Verdere analyse stelde een frequentie-afhankelijke versterking van het opgenomen geluidsintensiteit vast van ongeveer 100 Hz, met het grootste waargenomen resultaat van 108 en 110 Hz. Dit frequentiegebied van rond de 110 Hz stimuleert een bepaald elektrisch breinritme dat geassocieerd wordt met de intuïtie, de creativiteit en holistische verwerking en veroorzaakt een toestand van meditatie en neigt naar toestanden om een soort trance op te wekken.

Pythagoras schiep zijn muzikale toonladder beginnend met de noot A die resoneert op een frequentie van 111 Hz. Recente ontdekkingen met RMI onderzoek toont aan dat het brein de prefrontale cortex uitschakelt, het taalcentrum deactiveert, en er ontstaat een tijdelijke omwisseling van de overheersing van de linker- of de rechterzijde. Mindfulness meditaties worden vandaag niet enkel gebruikt om te ontspannen maar ook om te genezen en een studie toont een verlenging aan van de telomeres (DNA strengen) die de neiging hebben om met de leeftijd in te korten, waardoor de chromosomen kwetsbaar voor beschadiging worden. De telemores zijn bij mensen met een chronische ziekte en grote stress korter en bij jonge gezonde mensen zijn ze langer. Onderzoekers brengen de lengte van de telomeres in verband met meditatie.

De archeologische-akoestiek toont aan dat het geluid in Newgrange in Ierland dat gebouwd werd gedurende de Neolitische periode meer dan 5.200 jaar geleden en de 5.000 jaar oude Hypogeum in Malta resoneert bij 111 Hz. Botanalyse ter plaatse toonde aan dat de Maltezers een gezonde bevolking vormden. Het is waarschijnlijk dat meer ontdekkingen gedaan zullen worden over het leven in resonantie met onze levende aarde!

Wat is er verkeerd aan ons huidig wetenschappelijk denken?

Jeremy Dunning-Davies is een gepensioneerde docent van de Hull Universiteit in de vakgroepen van wiskunde en fysica. Video op worldgoodwill.org/video#jd

Oorspronkelijk ging ik naar de universiteit om zuivere wiskunde te studeren maar werd meer en meer geïnteresseerd in de toegepaste wiskunde. Als jonge studentonderzoeker herinner ik mij een professor die me een probleem voorlegde dat ik mee naar huis nam en er hard aan werkte, waarbij ik het uiteindelijke antwoord netjes in het rood onderstreepte. De volgende dag bracht ik het tevreden van mezelf mee en gaf het hem. Hij bekeek het enige tijd en keek dan plots op en zei “dit is goed maar wat betekent het fysiek?” Ik was volledig aangeslagen. Hij zei “wat is het nut van een wiskundige vergelijking als je niet weet wat het fysiek betekent?” Dit vormde voor mij een keerpunt en ik denk dat het samenvat, wat er verkeerd is met een aantal hedendaagse wetenschappen waar de aandacht gericht wordt op het laten overeenstemmen van de fysica met de wiskunde eerder dan omgekeerd.

Het probleem bestaat nu al enige tijd. In 19^de eeuw ging de activiteit in de fysica in de richting van het elektromagnetisme. Mensen zoals JJ Thompson werkten er aan, en we hadden een relativiteitstheorie van Lorentz waarbij de ether inbegrepen was. Toen kwam het werkstuk van Einstein uit 1905 over de speciale relativiteitstheorie hoewel niemand er toen enige aandacht aan schonk. Doch rond 1920 kwam zijn werk plots in de belangstelling en de theorie van Lorentz werd naar de achtergrond verdreven. Op dat ogenblik werd de ether terzijde gezet en kon niet langer ten berde worden gebracht. Toen begonnen de problemen.

Onlangs gaf de CIA een of twee documenten vrij betreffende materiaal dat gelinkt was aan Nikola Tesla. Ik kwam samen met Rich Norman, wetenschappelijk adviseur van Thunder Energies Corporation in Florida, en we hebben gesproken over een ether in verband met dit nieuw vrijgegeven werk en er leek een mogelijkheid te bestaan dat we tenminste enige resultaten konden herschrijven zonder hulp van de ideeën uit de kwantummechanica door eenvoudig de eigenschappen van een ether te gebruiken. Het leek erop dat je de kwantummechanica gewoon niet nodig had, wat wel een mooie theorie is ook al voelen de mensen zich een beetje ongemakkelijk bij sommige delen ervan. Einstein was natuurlijk zeer bezorgd over de kwantummechanica en dit tot op het einde van zijn leven.

Ons werk over de ether en het elektromagnetisme stemt overeen met Wal Thornhill en de elektrische universum beweging. Deze groep beklemtoont het belang van het elektromagnetisch veld en de elektrische stromen die in de ruimte aanwezig zijn, wat ons terugvoert naar de Scandinavische wetenschapper Kristian Birkeland die de gewoonte had naar buiten te gaan om het noorderlicht te observeren en dan zijn eigen experimenten uit te voeren. Deze werden de Terella experimenten genoemd en hij kon werkelijk de aurora op kleine schaal in zijn laboratorium nabootsen.

Birkeland kwam met de theorie hoe de zon en de aarde verbonden zijn door middel van een stroom geladen deeltjes. Maar tegelijkertijd kwam een Britse geofysicus, Sydney Chapman, met een mooie wiskundige theorie waarvan de conclusies exact het tegenovergestelde waren van wat de experimenten van Birkeland aantoonden. Het was pas in de jaren 70 dat ze in staat waren om te bevestigen dat Birkeland het bij het juiste eind had en dat Chapman fout zat. Een feit dat echter nooit openbaar werd gemaakt. Spijtig genoeg gebeuren zulke dingen heel de tijd.

De beweging van het elektrisch universum geeft uitleg over fenomenen die de orthodoxe astrofysici niet kunnen verklaren maar die ze niet lijken te willen bespreken. Er is nu echter bij de NASA veel onderzoek gaande dat verband houdt met de theorie van het elektrisch universum. En het kan je verbazen te weten dat de Algemene Relativiteit in het geheel maar weinig wordt gebruikt. De organisaties zoals de NASA gebruiken de mechanica van Newton – ze hebben geen veronderstelde aanpassingen van de Algemene Relativiteit nodig. Is dus de Algemene relativiteit juist? Is ze noodzakelijk? Het is een mooie theorie. De relativiteit droeg in mijn laatste jaar als student aan de universiteit mijn voorkeur weg, maar waarom was ik er toe aangetrokken? Eenvoudig gezegd, ik hield van de mooie wiskunde!

Met de Speciale Relativiteit maakte Einstein niet alleen de ether overbodig, maar omdat hij deze wiskundige transformatie, genoemd de Lorentz Transformatie, gebruikte, bracht hij al die eigenaardige anomalieën in zoals de tweelingparadox, het uitrekken van de tijd, enz., en als we kijken naar het werk van James Paul Wesley, een Amerikaanse theoretische fysicus, heb je de Lorentz transformatie niet nodig. Als je enkel aanvaart dat E = mc², wat een experimenteel aantoonbaar resultaat is, kan je theoretisch elk bruikbaar resultaat afleiden dat uit de Speciale Relativiteit voortvloeit. Ik weet dat omdat ik het gedaan heb. Wesley wordt echter niet door velen gekend.

Ik wil de wiskunde niet geringschatten. Ze heeft haar plaats, maar als je de fysieke fenomenen bestudeert – zou de wiskunde ondergeschikt moeten zijn aan de fysica – dan gebruik je het als een werktuig. Niet meer, niet minder. Een resultaat uit de wiskunde dat een voorspelling geeft zou aandachtig en/of experimenteel onderzocht moeten worden om te zien of het met de fysica in overeenstemming is – de wiskunde zou niet de bovenhand mogen halen! Je kunt bepaalde fysieke fenomenen die werden aangetoond niet forceren om te passen in een aantal wiskundige berekeningen die onder andere omstandigheden uitgedacht werden.

Dus als je me vraagt wat er met de wetenschap vandaag fout loopt zou ik maar al te dikwijls het natuurkundige noemen en de resultaten die eerder gelinkt worden aan een of andere theorie dan aan de theorie die ondergeschikt is aan de praktische fysica. Daarvan bestaan vele voorbeelden, ik heb er zonet enkele vernoemd. Mooie wiskunde die los staat van de fysieke werkelijkheid is iets waar we echt van verlost moeten worden.

Internationale samenwerking: een toegevoegde meerwaarde, een plicht, een noodzaak of een onstuitbare natuurlijke neiging?

Marco heeft meer dan twintig jaar in het veld of op de hoofdkwartieren van internationale dienstverlenende organisaties gewerkt. Video op worldgoodwill.org/video#mr

We hebben allemaal van die momenten in het leven ervaren waarin we de dingen in onze eigen wereld moeten begrijpen. Deze momenten zijn inderdaad heel interessant. En we weten dat we de dingen niet altijd kunnen begrijpen. Als we succesvol willen zijn moeten we die drang hebben, het moment moet rijp zijn.

Als we de dingen logisch benaderen, geven we er aandacht, doel en richting aan. Dan geven we ze betekenis zowel het onderdeel als het collectieve. Dat is een zeer belangrijk moment van synthese. Normaal sluit zich een cyclus en opent zich een nieuwe. Het is een fundamenteel moment.

Het lijkt mij dat dit zo een van die momenten is, maar op planetaire schaal.

De laatste 70 jaren hebben zich enkele spectaculaire en ongekende dingen voorgedaan:

• het smeden van een planetair plan gebaseerd op een overeenkomst, d.w.z. gebaseerd op een uitgedrukte manifestatie van de wil – dat wil zeggen het VN charter en de DODs;
• een ongelooflijke ontwikkeling van internationale wetten om complexe thema’s aan te pakken, als basis voor een bestaande wereldorde;
• het aantal soevereine staten is bijna verdrievoudigd;
• het aantal verenigingen en private entiteiten en ondernemingen is exponentieel toegenomen;

Mijn indruk is dat gedurende de voorbije 73 jaren er een explosie van de wil is geweest en nog is! Laat staan het feit dat we van 2,5 miljard naar 7,6 miljard mensen zijn geëvolueerd en nog steeds toenemen – dat zijn veel individuele willen om zich mee in te laten! Veel wil en dus kracht ter beschikking!

Dat is geen kleinigheid.

De wereld is multipolair geworden, om het met de woorden van de politieke wetenschappers te zeggen. Een veelvoud aan centra van de wil, die actief zijn en hun belangen nastreven.

Dit kan betekenen dat de traditionele manieren om de wil te gebruiken, de wil uit te oefenen, niet langer toepasbaar kunnen zijn, noch nuttig.

Wij zijn getuige van de uitdagingen die een multipolaire maatschappij voor onze conceptie van een democratisch bestuur en toepassing van de macht ons voorhoudt, zoals die zich ontwikkeld heeft gedurende de voorbije ruwweg 2500 jaren.

Dat zal waarschijnlijk de zoektocht naar een nieuw paradigma vereisen om al die wilsenergie die tot manifestatie komt, door het toenemend aantal individuen en organisaties, te kanaliseren en constructief te gebruiken.

De beproeving waar we voor staan is er een van het gebruik van de collectieve wil, van de groepswil. Hoe een ware collectieve wil uit de vele individuele willen smeden.

Is samenwerking het middel om een nieuw paradigma te vinden voor het collectief gebruik van de wil met betrekking tot voortdurende evolutie van de planeet?

En zijn we reeds voldoende vertrouwd met het begrip samenwerking?

Hoe kunnen we inderdaad verwachten dat landen samenwerken als wij, als individuen, zelfs goedbedoelende individuen, niet samen werken, of dit met veel moeite doen? Hoe kunnen we van onze landen verwachten om met andere samen te werken als wij, als mensen en burgers, aan onze regeringen niet de juiste leidraad geven door middel van doordachte gedachten en uit het hart ontstane modellen en ideeën die gebaseerd zijn op onze dagelijkse beproeving en goddelijk instinct?

Het is noodzakelijk om meer over samenwerking te spreken, en niet enkel als iets moois, maar ook over de uitdagingen die het met zich brengt, als individuen en als groepen, teneinde manieren te ontdekken om deze te boven te komen.

Een standaard samenwerking gaat voorbij het bewustzijn van een individu en vergt aan het individu om die grens over te steken en in de schoenen van de anderen te gaan staan. Het is een binnengaan van een ongekende ruimte die ontdekt kan worden en enkel met anderen in kaart kan worden gebracht!

 Zo is samenwerking op zich niet noodzakelijk een middel naar een einddoel … eerder een middel om einddoelen te ontdekken. Met andere woorden, het is belangrijk om het verschil ertussen te beseffen: samenwerking om iets gedaan te krijgen ten opzichte van samenwerking om wat er te doen staat mogelijk te maken en uit te zoeken.

Een nieuwe ethische cultuur: waarden en alternatieve projecten voor een eindige planeet

María Crehuet Wennberg is verantwoordelijk voor de energiepolitiek van de Associació de Micropobles de Catalunya en is vicepresident van CMES ((Collective for a Sustainable Energy and Social Model). Video op worldgoodwill.org/video#mw

"In de nabije toekomst zal de kennismaatschappij plaats maken voor een maatschappij met een nieuwe ethische cultuur, een plaats waar we allemaal in een toestand zullen zijn om het zaad van de generositeit te ontvangen, het enige instrument dat alles wat we kennen positief transformeert."

Wat hebben we nodig om die nieuwe maatschappij te worden? Waar staan we nu?

Midden september ontmoetten de Europese wetenschappers en politici elkaar in Brussel onder de titel: Laatste oproep. Europa, het is tijd om een eind te maken aan de afhankelijkheid van de groei. Deze wetenschappers uitten het punt dat: Groei in toenemende mate moeilijk te bereiken is door de verminderde productiviteitswinsten, de verzadiging van de markt en de ecologische achteruitgang. Indien de huidige trend zich voortzet, kan er binnen tien jaar in Europa geen groei meer zijn. Het antwoord op dit probleem nu is om te trachten de groei te stimuleren door de verhoging van de schuld, het ontmantelen van de milieureglementering, het uitbreiden van het aantal werkuren, en de sociale afbraak. Dit agressief najagen van de groei ten koste van alles verdeelt de maatschappij, schept economische instabiliteit, en vernietigt de democratie.

Ze stelden drie actiepunten op, om een aanvang te nemen met de vertraging:

1. Installeer in het Europees Parlement een comité over de toekomst van het post-groei tijdperk.
2. Voeg alternatieve indicatoren toe in de macro-economische structuur van de EU en haar lidstaten, indicatoren die een groter belang hebben in de besluitvormingsprocessen dan de huidige die gebruik maken van het BBP.
3. Transformeer het stabiliteits- en groeipact tot een stabiliteits- en welzijnspact.
4. Richt in elk van de lidstaten een ministerie voor economische overgang op. Een nieuwe economie die zich rechtstreeks richt op menselijk en ecologisch welzijn zou een veel betere toekomst kunnen bieden dan degene die structureel afhankelijk is van economische groei.

Er zijn al vele organisaties die in die richting werken. Doch de ideeën van al deze bewegingen die het denken van een deel van de maatschappij doordringen worden eveneens gemanipuleerd door grote lobby’s die de discussie overnemen teneinde verder te kunnen verkopen wat dat ook mag zijn. Het is in de mode om dit te doen onder het motto van ‘ecologisch’, ‘groen’, ‘duurzaam’, ‘alternatief’ … . Gaan we in die val trappen? Zien we de tekenen die ons voor het gevaar waarschuwen? Of gaan we achteloos en op volle snelheid door naar de afgrond?

Deze nieuwe cultuur moet vele dingen veranderen – bij voorbeeld:

• het sociale kader waarin we ons begeven van een systeem gebaseerd op het individualisme naar een gebaseerd op geëngageerd en actief burgerschap;
• de technocratie moet worden tot werkelijke democratie;
• het stilzwijgen dat zo veel corrupt gedrag verbergt moet verdwijnen ten voordele van ware transparantie;
• de ‘harde’ economie die overleeft ten koste van de zwaksten moet vervangen worden door een ‘zachte’ economie die weet hoe samen te delen;
• de gewoonte om enkel aan deze generatie te denken moet omgevormd worden naar een diep respect voor het milieu en bedenken dat elke actie gevolgen heeft, en dat dit aan vele generaties ten goede moet komen (inheemse Amerikanen zeggen dat we tot en met de 7^de generatie zouden moeten denken vooraleer over iets te beslissen);
• we moeten ook de globalisering opnieuw overdenken die, hoewel het op zich een goed idee is, enkel gediend heeft ten gunste van de grote lobby’s door het uitputten van de plaatselijke economieën, dus moeten we de productie en consumptie van plaatselijke producten opnieuw bedenken;
• de wetten die, hoewel noodzakelijk in aanvang, een keurslijf zijn geworden die ons overweldigen en dat we flexibiliteit moeten leren aanvaarden, doch tegelijkertijd zeer strikt zijn;
• verander de monoloog van een enkele acteur die de staat is naar een koorwerk wiens acteurs de gehele maatschappij is.

Om zo een maatschappij te bouwen is het essentieel dat haar samenstellende delen, alle burgers, verantwoordelijk zijn en onderling afhankelijk.

Deze nieuwe cultuur moet gebaseerd zijn op individuele verandering, wetende en begrijpende dat geen enkele verandering echt strikt individueel is: indien een persoon verandert, dan eindigt die verandering in het beïnvloeden van de familie, de buren, de omgeving, de gemeente, de regio, het land en de planeet, tot ze het gehele universum bereikt.

Niets is onmogelijk.

Het aanvoelen van het evolutionair potentieel: co-creëren van grootsheid met de Boven-menselijkheid

Giles Hutchins iis een belangrijke spreker, adviseur en kader begeleider bij de voorbode van (r)evolutie in leiderschapsbewustzijn en organisatorische ontwikkeling, waarbij het terrein van het hoofd en de kennis van het hart worden gestimuleerd bij vooruitziende leiders en organisaties om levendig, doelbewust en toekomstgericht te worden. Hij is de schrijver van drie boeken, en zijn laatste Tedx voordracht is getiteld [R]evolution: Separateness to Connectedness. Hij heeft een blog op  www.thenatureofbusiness.org Video op worldgoodwill.org/video#gh

Er zijn drie niveaus om van de natuur te leren, drie niveaus om de logica van het leven te activeren. Het eerste is het ontwerpen van levende systemen, (die Jen en Dominic reeds een beetje hebben onderzocht – bijvoorbeeld, permacultuur). Het ontwerpen van levende systemen betreft manieren waarop we naar de patronen en levensbeginselen kunnen kijken die we in de levende systemen waarin we werkzaam zijn kunnen vinden, en deze toepassen in onze manieren van het ontwerpen van producten en processen. Dus dit is biomimicri ontwerpen, dit is permacultuur, dit is een gesloten-kring economie, een circulaire economie, afval is voedsel, industriële ecologie, biophilic ontwerp in onze werkplaatsen.

Op dit gebied is er op dit ogenblik veel echt interessant werk gaande, veel innovaties, zeer spannend.

Dan is er het toepassen van de logica van levende systemen ten aanzien van onze menselijke cultuur en organisaties. Dit erkent dat onze organisaties geen machines zijn, dat ze in feite levende systemen zijn. Wanneer we kunnen zien dat er essentiële levende dynamieken zijn die we kunnen toepassen op onze eigen manieren om het leven te benaderen, kunnen we zien dat er een essentiële dynamiek van divergentie is – open bloeien; convergentie – samen brengen; en uit die spanning van de twee komt de emergentie voort – de manier waarop we onze flow vinden, de manier waarop we met ons evolutionair potentieel omgaan.

Dus divergentie in de zakenwereld bestaat in termen van diversifiëren: de besluitvorming verspreiden, decentraliseren om de mensen macht te geven om de verandering op het plaatselijk niveau te laten doen gebeuren, zoals door Jen wordt vermeld. Dit impliceert, zoals Jen zei, het omarmen van diversiteit, maar niet alleen diversiteit in leeftijd, geloof, cultuur en gender, die zeer belangrijk zijn, maar ook in termen van waarneming – hoe we de dingen zien. Dit brengt verschillende delen van het systeem in werking, mensen uit verschillende omgevingen, mensen uit verschillende delen van het beheren van het ecosysteem; zodat het organisatorisch membraam makkelijker doordrongen wordt. Dit doet de relationaliteit van onze organisaties toenemen, zodat ze levendiger worden, weg van de mechanistische, ziele-ondergravende culturen waarin we gevangen zitten.

Divergentie moet nu in evenwicht zijn met convergentie, anders wordt de organisatie te chaotisch, te vormloos. Die convergentie kwam traditioneel door middel van op macht gebaseerde controlerende hiërarchieën, door het patriarchale, de ego-uitbarsting, het wetenschappelijk management denken waar we voorheen over hebben gesproken. Die benadering helpt niet, omdat het de divergentie ondermijnt. Dus willen we dat in de plaats convergentie plaats vindt door middel van een gevoel van doelstelling, zoals Jen besprak. En wanneer we een gevoel van doelstelling zeggen bedoelen we niet aanpassen van de opdrachtverklaring, of een nieuw waardencharter aan de muur hangen: we bedoelen een diepgaand ontwikkelen van een meetrillend gevoel van doelstelling binnen de organisatie. Er gebeuren buitengewone dingen wanneer mensen meetrillen met het organisatorisch gevoel van doelstelling, maar voor ons een te diepe meetrilling, gezien dit gevoel van doelstelling onze menselijkheid beroert, dit wil zeggen dat het organisatorisch gevoel van doelstelling op een zekere wijze het leven moet versterken. Daarom moet het levensbevestigend zijn, want dat is wat ons stimuleert. En sociologische studies tonen aan dat het slechts tien tot vijftien procent van de mensen vergt die in de organisatie diepgaand met dat gevoel van doelstelling meetrillen om een verschuiving te laten plaatsvinden: het wordt gemakkelijker om die op macht gebaseerde controlerende hiërarchieën te laten varen, en laat meer divergente manieren van te werk gaan toe. De organisatie wordt levendig, en we zien het tevoorschijn komen stromen.

Tenslotte komen we tot het derde niveau, dat levende systemen …

Menselijke waarden en Duurzame Ontwikkeling in de huidige wereld

René Longet iis voorzitter van de Fédération genevoise de coopération, en de vice-president van SIG, specialist on sustainable development. Video op worldgoodwill.org/video#rl

 

Wat biedt ons de duurzame ontwikkeling?

Het begrip van Duurzame Ontwikkeling werd in 1987 geboren: een ontwikkeling die “aan de noden van de vandaag tegemoet komt zonder de mogelijkheden van komende generaties om aan hun eigen noden te voldoen in gevaar te brengen.” Er zijn twee concepten inherent aanwezig:

De “beperkingen die opgelegd worden door de huidige toestand van de technologie en sociale organisaties in verband met omgevingsbronnen” en door “het vermogen van de biosfeer om de gevolgen van de menselijke activiteiten te absorberen”;

De “Duurzame Ontwikkeling vergt het tegemoet komen aan de basisnoden van iedereen en in uitbreiding tot alle mogelijkheden om hun aspiraties voor een beter leven te vervullen. Een wereld waarin armoede plaatsgebonden is zal altijd gevoelig zijn voor ecologische en andere catastrofes.” (http://www.un-documents.net/our-common-future.pdf § 27)

Economie: we hebben behoefte aan een inclusieve, praktisch-georiënteerde economie die het algemene welzijn kan verzorgen. Het VN Environment Programme (UNEP) omschreef in 2011 een groene economie als: “een die leidt naar het verbeteren van het menselijk welzijn en de sociale gelijkheid, terwijl de milieurisico’s en de ecologische gebreken significant worden verminderd.”¹

Cultureel: duurzaamheid vindt het juiste evenwicht tussen de noden en de middelen, tussen zijn en hebben, vandaag en morgen, noord en zuid, de mensheid en de natuur. We moeten het concept van vooruitgang wijzigen, zelf betrokken worden om de beste keuzes te maken maar ook spreken over verantwoordelijkheid en de langer termijn.

Politiek: de wereld heeft behoefte aan een inclusief beheer, maar ook aan het weerleggen van het neo-liberaal standpunt dat de economie geen regulatie nodig heeft. Zo’n theorie is onjuist, omdat het geen rekening houdt met ontelbare milieu en sociale kosten die in de huidige prijzen niet worden weergegeven. De markten worden dus dagelijks fout voorgesteld; we kunnen de markten niet beschouwen zonder regulatie of de regulatie zonder de markten.

Dus de staat zou moeten zijn: verantwoordelijk voor rechtvaardigheid, hulp voorzien voor de zwakken in hun verhouding tot de sterken, informatief en activeren, transparant, efficiënt, ondersteunen van maatschappelijke betrokkenheid en prioriteiten bepalen. De grote uitdagingen met betrekking tot het territorium vergen globale regels, omdat het financiële wisselverkeer, de migratie, het klimaat, de oceanen, de biodiversiteit allemaal de nationale grenzen overschrijden.

Van concept tot actie

De Millennium Verklaring uit 2000 en de 8 Millennium Ontwikkelingsdoelstellingen (MODs)³ die tegen 2015 bereikt moesten zijn, omvatten het uitroeien van extreme armoede en honger, een belofte voor basisonderwijs voor iedereen, promotie van gendergelijkheid maar ook autonomie voor vrouwen, en vermindering van kindersterfte.

De VN conferentie uit 2012 over Duurzame Ontwikkeling (Rio+20) betroffen twee basisthema’s, de bijdrage van de groene economie in het uitroeien van de armoede en de institutionele structuur voor een duurzame ontwikkeling.

Het einddocument, genoemd “De Toekomst die We Willen”⁴ stelde de vervanging voor van de MODs door de doelstellingen van een duurzame ontwikkeling; zij “zouden actiegericht, beknopt en gemakkelijk te communiceren, beperkt in aantal, ambitieus, wereldwijd van aard en universeel toepasbaar moeten zijn in alle landen, rekening houdend met de verschillende nationale realiteiten, capaciteiten en niveaus van ontwikkeling en nationaal beleid en prioriteiten respecteren.” (§ 247)

In september 2015 nam de Algemene Vergadering van de VN het document Transforming our world: the 2030 Agenda for Sustainable Development (or Agenda 2030⁵) aan, inbegrepen de 17 Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (DODs), “met 169 bijbehorende doelstellingen die geïntegreerd zijn en ondeelbaar.” (§ 18)

De juiste oriëntering van de financiële stromen als een werking voor de menselijke noden – zoals bepaald in de DODs – zal ons in staat stellen om de toegewezen taken te vervullen. De economie zal duurzaam zijn of niet zijn, en omgekeerd, zal de duurzaamheid economisch zijn of niet zijn.

Naar een duurzame economie

Er wordt veel goede wil getoond door middel van de sociale en solidariteitseconomie⁶ en fair trade⁷, en deze twee zijn de voortrekkers in de huidige wereld van wat de toekomstige economie zou moeten zijn. Innovatieve producenten waarvan voorgestelde diensten of goederen met ethische, milieuvriendelijke of sociale kwaliteiten op de achtergrond blijven, worden te veel door de markten en de keuzes van de consumenten genegeerd. Dit moet veranderen.

Richt de financiële stromen in de juiste richting

Een belangrijk deel van de investeringen worden op een niet-duurzame, onethische of zelfs destructieve manier vastgelegd, zoals dit het geval is met kolen, nucleaire energie of in de landbouwindustrie. Er bestaat ook een zwarte economie die jaarlijks €31.000 miljard opslorpt! Om alle 17 DODs te realiseren, d.w.z. om de wereld duurzaam te maken, zouden we jaarlijks een investering nodig hebben van tussen de €4.500 miljard en de €6.200 miljard. Daarom kunnen we niet stellen dat dit geld niet beschikbaar is!

Vervang het algemeen gebruikte maar misleidende BNP

Het BNP negeert fundamenteel alles wat niet enige monetaire functie heeft … en voegt appelen en peren samen: alles wat de consumptie betreft wordt verwelkomd. Het is tijd om het te vervangen door indicatoren voor duurzame ontwikkeling, voor menselijke ontwikkeling of – zoals het voorbeeld van Buthan⁸ aantoont, voor nationaal geluk, of het begrip van de ecologische voetafdruk⁹, een benadering die ontwikkeld werd tijdens de jaren 1990 door Mathis Wackernagel. Het omvat niet de sociale aspecten (“een sociale voetafdruk”) maar de link is evident: de uitbuiting van de hulpmiddelen leidt naar een verdieping van de ongelijkheden en een verscherping van de conflicten aangaande de toegang tot de hulpmiddelen. In een duurzaam beheerde gemeenschap neemt de sociale cohesie toe, de ecologische voetafdruk vermindert, en het economisch web wordt gezonder.

¹ Towards a Green Economy,  UNEP, Nairobi 2012, p. 9 https://sustainabledevelopment.un.org/content/documents/126GER_synthesis_en.pdf

² www.un.org/millennium/declaration/ares552e.htm

³ www.un.org/fr/millenniumgoals/background.shtml

4 www.un.org/ga/search/view_doc.asp?symbol=A/RES/66/288&Lang=E

⁵ www.un.org/ga/search/view_doc.asp?symbol=A/RES/70/1&Lang=E

⁶ Laville J.-L., Cattani A.-D., Dictionnaire de l’autre économie, Coll. Folio Actuel, Gallimard, Paris 2006

7 www.fairtrade.net

8 www.grossnationalhappiness.com/wp-content/uploads/2017/01/Final-GNH-Report-jp-21.3.17-ilovepdf-compressed.pdf

9 www.footprintnetwork.org

Beschouwingen over het rentmeesterschap van de aarde

Een kleine selectie van gedachten die in boekvorm verzameld zijn voor het seminar. Uw eigen exemplaar kunt u downloaden als PDF.

Als je de geheimen van het universum wil ontdekken, denk dan in termen van energie, frequentie en trilling.        Nikola Tesla

Ik, het vurige leven van de goddelijke essentie, ben in vuur en vlam voor de schoonheid van de weiden, ik schitter in de wateren, en ik brand in de zon, de maan en de sterren. … Ik doe alles tot leven ontwaken.                        Hildegard von Bingen

Dit is een van de grootste uitdagingen van onze tijd: onszelf omvormen tot een soort ontwikkeling die weet hoe de schepping te respecteren.                                 Paus Franciscus

De gehele orde van de natuur getuigt van een voortschrijdende beweging naar een hoger leven.                                         Helena Blavatsky

Er bestaan geen niet-heilige plaatsen; er zijn enkel heilige plaatsen en ontheiligde plaatsen.                            Wendell Berry 

Verhoudingen tot verandering: een pad naar resonantie met alle leven

Jen Morgan is een strateeg/ondernemer die werkt om ‘strategieën die de menselijke evolutie en het welvaren van alle leven op de planeet te helpen versnellen medeontwerpt en mede-creëert.’ Jen is medeoprichter van het Finance Innovation Lab – een wereldwijde organisatie voor sociale innovatie, en is de huidige Uitvoerende Directeur van de The Psychosynthesis Trust. Video op worldgoodwill.org/video#jm

Laten we spreken over de kwaliteit van diversiteit van de natuur. Wanneer we teruggaan naar het vorige voorbeeld van het meer in New Hampshire, zien we dat het meer honderden jaren overleefde, het ontwikkelde zich, het paste zich aan en het werkte volkomen in balans en in harmonie. Tot op een bepaald jaar er een menselijke ingreep plaats vond en de plaatselijke stad zo veel mogelijk vissers wilde aantrekken, en ze dus het meer vol met zeebaars overlaadde. In minder dan een jaar was het meer dood: wanneer ik op de kade lag was er geen beweging, geen leven. En dat is ongeveer hoe het nu aanvoelt: we hebben die megastructuren die ons financieel systeem domineren, of de energie toevoer, of de winkeliers in de hoofdstraat. Wanneer ik nu in de hoofdstraat wandel voel ik dat er niet veel leven meer is, het is er eerder doods.

Dus wat betekent diversiteit in groepen? Wat bedoel ik met diversiteit? Hoewel ik denk dat in groepen en organisaties in onze gemeenschap, diversiteit van ras, leeftijd en gender belangrijk is, denk ik dat we het gevaar lopen dat we in de diversiteit van verschijnselen in plaats van diversiteit van kwaliteit verwikkeld zijn geraakt. Wat ik denk dat in groepen belangrijk is – en zeker als we spreken over gevestigde belangen – is om de diversiteit in denken, of mogelijkheden, diversiteit in emoties, diversiteit van energieën in te brengen. En dit is volgens mij wat in de sociale verandering belangrijk is.

Voor mij is diversiteit een morele noodzaak, maar het is werkelijk een strategische noodzaak. En bij een strategische noodzaak zijn er twee belangrijke dingen die ik daarmee bedoel. Het is een strategische noodzaak omdat het een grotere veerkracht levert: we kunnen onze ervaringen, onze bekwaamheden, samenbrengen, die bijna als een buffer kunnen dienen tegen enkele van de schokken tegen ons menselijk systeem, zoals de klimaatverstoring, en zoals we ons midden in de zesde massavernietiging van de species op aarde bevinden. Wij staan net op de rand van wat we gaan ondervinden in termen van schokken in ons systeem.

De tweede strategische noodzaak die volgens mij de diversiteit ons brengt heeft te maken met voorstellen van betere oplossingen. Toen ik het Finance Innovation Lab leidde brachten we veel soorten mensen samen: activisten, bankiers, psychologen, academici, gewone organisatoren, om na te denken over hoe we collectieve intelligentie zouden kunnen ontwikkelen, om het financiële systeem echt te veranderen. We brachten bijvoorbeeld activisten en ondernemers samen met politici en een van onze successen toen was het scheppen van een nationaal beleid dat werkelijk toeliet om nieuwe deelnemers veel sneller toe te laten. Dat op zich zal hopelijk snel de gevestigde belangen ontwrichten, zodat het financieel systeem meer divers wordt.

Een ander voorbeeld is toen we politici samen brachten met activisten om te werken met ondernemers die volledig nieuwe zakenmodellen, nieuwe betaalmiddelen en financiële producten schiepen. Dus wat we met deze diversiteit kunnen doen is meer het geheel zien, en zien wat relevanter was, op al deze verschillende gebieden, zodat ze sneller ten uitvoer zouden kunnen worden gebracht.

Wat betekent het voor mij als een individu in een groep en denkend over diversiteit? Dit is veel van wat we bij de Psychosynthesis Trust doceren – vaardigheden die we ook moesten aanleren, betreffende het in bedwang houden van tegenstrijdigheden. Wanneer je in een diverse groep zit, zijn er veel verschillende waarheden, en er is slechts Een Waarheid; en er is al die veelsoortigheid, en je wilt tegelijkertijd eenheid brengen. Hoe houd je de tegenstrijdigheden in de groep waar je in zit in bedwang? De andere bekwaamheid die we ons eigen moesten maken gaat over het echt omarmen van conflicten: wanneer je diversiteit inbrengt en verschillende standpunten hebt is er dikwijls spanning en een meningsverschil, en dat leidt dikwijls tot conflict, dus hoe omarm je conflict als een vruchtbare bron, en hoe waardeer je verschil werkelijk?

Hoe werkelijk divers zijn de groepen waar je in bent? Hoe zou je meer diversiteit van kwaliteit in deze groepen kunnen inbrengen? En hoe ontwikkel je jouw bekwaamheden om de diversiteit te synthetiseren in de groepen en in jezelf? In de psychosynthese leren we over de sub-persoonlijkheden, dus wat ik zelf te leren had was hoe verschillende delen van mezelf kunnen samenwerken zodat ik meer coherent wordt – hoe kan mijn mystieke kant samenwerken met mijn pragmatische kant?  

DODs: kader van een nieuw regeneratief verhaal

May East is CEO van Gaia Education en een UNITAR Fellow. Gaia Education, in partnerschap met UNESCO GAP Secretariaat, heeft een opvoedkundig instrument ontwikkeld – de DODs Flashcards – die meer dan 200 vragen bevatten waarbij een volledig-systeembenadering van de Agenda 2030 wordt ingeleid. Video op worldgoodwill.org/video#me

Er bestaat een internationale consensus dat onze generatie tegenover een bijeenkomen van een veelvoud van crisissen staat in de economie, de maatschappij, de ecologie en zo veel andere gebieden. Achter dit alles bestaat er een besef dat de denkrichting die dit bijeenkomen heeft veroorzaakt deze niet kan oplossen. We hebben behoefte aan een andere denkrichting, een andere structuur.

Op de conferentie van Rio+20 in Brazilië kwamen de wereldleiders overeen om een wereldwijde structuur te preciseren die het veelvoud aan crisissen kan aanpakken en de mensheid op een duurzaam pad zou zetten. Daarvoor werd gedurende drie jaar de grootste consultatie ooit in de menselijke geschiedenis gehouden. De Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (DODs) die uit dit proces voortkwamen werden zwaar onderhandeld, met inbegrip van de moeilijke compromissen. Ze hebben bij alle partijen een brede legitimiteit.

Voor sommigen lijdt het duurzaamheidsconcept aan interne gebreken. Het schiet tekort om begeleiding te bieden hoe tussen tegengestelde krachten in de economische groei, de planetaire grenzen en de sociale rechtvaardigheid te bemiddelen. Als een kader heeft het tot doel een evenwicht te bieden tussen de mensheid en de aarde. Doch onze aanwezigheid op de planeet is zo krachtig geworden en tegelijk zo ontwrichtend dat we niet enkel moeten behouden, we moeten herstellen. De menselijke zoektocht is groter dan de DODs. Om de doelstellingen te halen vergt het een diepgaande transformatie van de manier waarop we leven, denken en handelen, om ons met de levende aarde in resonantie te brengen.

Ten tijde van toenemende wereldwijde bedreiging van al wat op de aarde leeft, bedenken regenererende theoretici dat het belangrijker dan ooit is te beseffen, niet slechts hoe levende systemen overleven en gedijen, maar hoe ze op een progressieve koers blijven naar een toenemende vitaliteit, levensvatbaarheid en mogelijkheden. We moeten onszelf en ons denken hernieuwen, onze aanwezigheid op de planeet op zulke manier opnieuw vormgeven dat we nauw aansluiten bij de levende evolutie van de planeet. De vraag is, hoe kunnen we dit bij het uitzoeken van het veelvoud aan crisissen door middel van het proces van de DODs doen?

De regeneratieve benadering veronderstelt de onderling afhankelijke aard van de levende systemen. Het erkent dat het oordelen over het paradigma van de toenemende groei en welvaart in een wereldwijde economie met de snelheid waarmee we delven, produceren, consumeren en weggooien, achterhaald is. We moeten de middelen ontwerpen die de mogelijkheden herstellen die waarde creëren op manieren die de mensen en de rest van de natuur sterker, levendiger en veerkrachtig maken.

Wanneer we strategieën en diensten plannen kunnen we denken aan de DODs als het in elkaar passen van op elkaar inwerkende systemen van intelligente activiteit, zodat wanneer een van de DODs geactiveerd wordt het een katalysator wordt voor vele andere DODs. De doelstellingen werden ontworpen om zo op elkaar in te werken. Wanneer we over projecten een beslissing nemen moeten we systematisch denken, met een zekere bedoeling, en de invloed overwegen die het op de voorspoed van het geheel heeft: de locatie, het nabij aangrenzend geheel, en het grotere geheel. Het denken gaat samen met het ontwerpen. Door duidelijk met de bedoeling de voorspoed van het geheel aan te pakken, trachten we al het bijeenkomen van meervoudige crisissen met een nieuw denkpatroon te behandelen.

De regeneratieve benadering gaat over het ontwerpen voor de evolutie. De capaciteit om te evolueren is inherent aan alle levende systemen. Dit is gedurende miljarden jaren de essentie geweest van het vermogen van het leven zelf. Nu kunnen we ontwerpen maken voor co-evolutie door het ontwerpen en ontwikkelen van inherente en bijkomende voorwaarden die de levende systemen in staat zullen stellen om bemiddelaars te worden van hun aan de gang zijnde evolutie.

De kwestie om de DODs te steunen is ongelooflijk fascinerend. Er wordt ons gevraagd iets te doen dat tevoren nog nooit gedaan is. Onze taak als vooruitziende wereldwerkers, als regenererende practici, is de sleutel bij het begrijpen van de mogelijkheden van de structuur van de DODs. Door het begrijpen van de onderling afhankelijke aard van de doelstellingen kunnen we het perspectief van dit hele systeem versterken en een levendigheid mogelijk maken waarbij de maatschappijen, ecologieën en economieën samen kunnen evolueren en gedijen.

Is de “Agenda 2030” een spel? Waarom spelen meer dan 30.000 mensen uit ondernemingen, regeringen, onderwijs en de samenleving het spel?

Takeo Inamura en Takeshi Muranaka zijn de oprichters van Imacocollabo, een Japanse NGO met een missie om samenwerkende actie te stimuleren om een duurzame toekomst te scheppen, en dit door middel van hun vernieuwend kaartspel 2030 SDGs. Video op worldgoodwill.org/video#tm

Van een stafmedewerker van de VN hebben we vernomen dat er net voor de lancering van de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (DODs) een discussie plaats vond over de pictogrammen, die zeer kleurrijk zijn, maar misschien misleidend. Wat kan er, als je naar deze 17 pictogrammen kijkt, een beetje misleidend zijn – kan jij het zien?  [reactie van het publiek] Ja, dat is het juist, deze iconen staan los van elkaar en het lijkt niet dat er een verband tussen is. Dit is het punt waarover de stafmedewerker van de VN zei dat zou moeten worden aangepast.

Laat me je een voorbeeld geven. Laten we zeggen dat we met doelstelling 4 [Kwalitieit onderwijs: “Verzeker gelijke toegang tot kwaliteitsvol onderwijs en bevorder levenslang leren voor iedereen”] en we richten een school op in een ontwikkelingsland; maar er komen geen kinderen. Waarom komen ze niet? Omdat dit verband houdt met doelstelling 1 [geen armoede: “Beëindig armoede overal en in al haar vormen”] – de kinderen moeten hard werken om hun familie te onderhouden, die in armoede leven, dus hebben ze geen tijd om naar school te komen. Maar wat maken ze? Dit legt een verband met doelstelling 12 [Verantwoorde consumptie en productie: “Verzeker duurzame consumptie- en productiepatronen”]. Ze werken bijvoorbeeld hard om voedsel te produceren die geconsumeerd worden door de mensen in de ontwikkelde landen. En doelstelling 12 beïnvloed doelstelling 15 [Het leven op het platteland: “Bescherm, herstel en bevorder het duurzaam gebruik van ecosystemen, beheer bossen duurzaam, bestrijd woestijnvorming en landdegradatie en draai het terug en roep het verlies aan biodiversiteit een halt toe”]. Als we Japan als voorbeeld nemen, daar consumeert de Japanse bevolking veel palmolie en veel van die palmolie wordt in Indonesië geproduceerd, waar regenwouden gekapt worden voor de palmolie plantages. Dus dat heeft een invloed op doelstelling 15, het leven op het platteland, en dat heeft een invloed op doelstelling 13 [klimaatactie: “Neem dringend actie om de klimaatverandering en haar impact te bestrijden”]. En doelstelling 13 zal doelstelling 1 beïnvloeden (geen armoede) en doelstelling 2 [zero honger: “Beëindig honger, bereik voedselzekerheid en verbeterde voeding en promoot duurzame landbouw”] omdat de gevolgen van de klimaatverandering de landbouw beïnvloeden zodat daar niet langer voedsel kan groeien.

Dus alles is onderling verbonden, en we kunnen niet één doelstelling uit de zeventien er uitnemen, we moeten aan alle tezamen denken. Dit verklaart ook waarom de DODs door een gekleurd wiel worden voorgesteld, om te tonen dat de doelstellingen onderling verbonden zijn. Dus we geloven dat de DODs onthullen dat de wereld onderling verbonden is, en omdat deze onderling verbonden is, kan ook ik een beginpunt zijn. Als ik mijn manier van producten aan te kopen verander, mijn manier van eten, dan kan de wereld ook veranderen. Anders gezegd, door het transformeren van het individueel bewustzijn, kunnen de consumptie en het gedrag van de mensen worden getransformeerd; en ook, door de zakenwereld en de sociale systemen te veranderen, kunnen we het individueel bewustzijn transformeren. We zijn hier om deze cyclus te bevorderen van het creëren van meer duurzame en vervulde individuen en een welvarende maatschappij. Dat is wat we door middel van het kaartspel van 2030 DODs dat we nu gaan uitleggen, willen bereiken.

Nu is het voor menselijke wezens de tijd om tot de sterren te spreken

Mary Stewart Adams is een historica van traditionele sterrenkennis die het succesvol initiatief leidde om in 2011 het enige Internationale Dark Sky Park in Michigan te stichten. Zij presenteert een wekelijks programma op de Interlochen Public Radio, The Storyteller’s Night Sky, en is een leerling van de leringen van Rudolf Steiner. Video op worldgoodwill.org/video#ma

In december 1922 sprak Rudolf Steiner over de veranderingen in onze relatie met de sterrenwereld in een gedicht dat hij aan zijn vrouw gaf:

De sterren spraken eenmaal tegen de mens
Het is de wereld bestemming dat ze nu zwijgen
Bewust zijn van deze stilte kan pijnlijk zijn voor de aardse mensheid
Maar in deze steeds diepere stilte
Daar groeit en rijpt wat menselijke wezens met de sterren bespreken.
Je bewust te zijn van dit spreken
Kan kracht worden voor de Geestelijke Mens.

Dit gedicht biedt wat ik als een drievoudige stap herken. Eerst spraken de sterren tegen de mens. Zij stonden centraal in de erkenning van geestelijke wording en voor wat er zich op de aarde afspeelde. Dit idee leidt terug tot de oude Egyptenaren. Het was het tijdperk van de Astro-Logos toen het spreken over sterren gezien kon worden als het begin van de astrologie. Het was niet gewoon naar de sterren kijken om te trachten een voorspelling te doen van wat er te gebeuren stond in de menselijke biografie, maar het lezen van de beweging van de sterren als een uitdrukking van wat er op aarde tot aanschijn komt.

In de tweede stap komen we dan in de 15^de eeuw, toen de sterren stil werden. Dit is het tijdperk van de Astro-Nomia toen Nicolas Copernicus schreef dat de aarde niet in het centrum van ons zonnestelsel staat, maar zoals de andere planeten een baan rond de zon beschrijft. Het veranderde op dramatische wijze de manier van ons denken over onze verhoudingen met de sterrenwereld. We vragen niet langer aan de Morgenster: “waarover kan de godin van de liefde en de schoonheid spreken?” onze vraag wordt: “hoe veraf is het?”; “wat is de chemische samenstelling van de atmosfeer?” “Hoe kan ik de periodiciteit van haar baan uitdokteren?” In plaats van het pogen om de beweging van de hemelse wereld te begrijpen als een uitdrukking van het spirituele, kijken we uit naar een definitie van deze sterrenwereld die gevestigd ligt in wetten van de fysica.

En nu, in de derde stap van dit gedicht van Rudolf Steiner wordt onze tijd gezien als een wereld lotsmoment. Van de Astro-Logos naar de Astro-Nomia komen we in wat genoemd kan worden het tijdperk van Astro-Sofia: de wijsheid van onze verhouding met de sterren. De verhouding wordt gekenmerkt door onze bewuste deelname in de conversatie. Het is niet dat er van buitenaf tot ons gesproken wordt, maar onze handelingen, onze activiteit, onze dromen, ons denken, onze intenties informeren de conversatie. Het is alsof de natuur, de geestelijke wereld en de goddelijke wereld allemaal wachten op wat het menselijke wezen moet teweegbrengen. Het lot dat in deze verhouding vast ligt is dat we bevrijd moeten worden van de bevelen van uiterlijk begrijpen zodat het menselijk wezen zelf-richtend kan zijn. Het gevaar is dat we ons onze verhouding tot de levende natuur van de aarde en haar verband met de goddelijke wereld niet herinneren, maar dat we over onszelf zullen denken als zijnde het enig belangrijkste ding in wat we doen en wat we zeggen.

Onze taak is dus om te trachten een levende verhouding met de sterrenwereld te doen ontwaken. Daarvoor hebben we een soort actieve verbeelding nodig wat niet wil zeggen het scheppen van een fantasievolle ingebeelde wereld maar om te trachten de machtige gebaren van de geestelijke wereld te ontvangen die op het menselijk wezen wachten om aan dit beeld deel te nemen. Zo doende hebben we een verantwoordelijkheid om niet enkel de mythische grootsheid van deze gebaren te doen ontwaken, maar om te leven alsof we ze kennen.

Om een rechtvaardiger, onderling afhankelijke en zorgzame wereldgemeenschap te bouwen heeft de mensheid vooral nood aan meer licht, liefde en geestelijke wil.

Op maandag 17 juni 2019 verenigen zich mensen van goede wil uit alle delen van de wereld, en van verschillende religies en geestelijke richtingen om deze hogere energieën aan te roepen door het gebruik van de Grote Aanroep. Wil je je in dit helend werk bij ons voegen door de Grote Aanroep in je gedachten, je gebeden en je meditaties te houden en dit op Wereld Aanroepdag? Meer informatie en videos op worldinvocationday.org

De Grote Aanroep

Vanuit het punt van Licht in het Denken van God,
Strome licht in het denken van de mensen.
Dat Licht op aarde nederdale.

Vanuit het punt van Liefde in het Hart van God,
Strome Liefde in de harten van de mensen.
Moge Christus tot de aarde wederkeren.

Vanuit het centrum waar Gods Wil gekend wordt,
Richte doel de kleine wil der mensen –
Het doel dat de Meesters kennen en dienen.

Vanuit het centrum dat wij mensheid noemen,
Verwezenlijke zich het Plan van Liefde en Licht,
En moge het de deur verzegelen waar het kwaad verblijft.

Laat Licht en Liefde en Macht het Plan op aarde herstellen.

Aangepaste versie

Vanuit het punt van Licht in het Denken van God,
Strome licht in het denken van de mensen.
Dat Licht op aarde nederdale.

Vanuit het punt van Liefde in het Hart van God,
Strome Liefde in de harten van de mensen.
Moge de *Komende tot de aarde wederkeren.

Vanuit het centrum waar Gods Wil gekend wordt,
Richte doel de kleine wil der mensen –
Het doel dat de Meesters kennen en dienen.

Vanuit het centrum dat wij mensheid noemen,
Verwezenlijke zich het Plan van Liefde en Licht,
En moge het de deur verzegelen waar het kwaad verblijft.

Laat Licht en Liefde en Macht het Plan op aarde herstellen.

*Vele religies geloven in de Komende, een Wereldleraar, en we kennen Hem onder de namen als de Heer Maitreya, de Imam Mahdi, de Boddhisattva, de Kalki avatar en de Messias en deze termen worden gebruikt in sommige van de versies van de Grote Aanroep voor de mensen van overeenkomstige geloven.

---

 

Image Credits

Banner: Aurora Addicts, www.aurora-addicts.com