Μάρτιος 2006

Η πλάνη μπορεί να νοηθεί για τους σκοπούς μας ότι υποδηλώνει την αντίδραση του απειθάρχητου νου στον κόσμο των ιδεών που μόλις προσέγγισε. Η επαφή αυτή αρχίζει από τη στιγμή που ο άνθρωπος ευθυγραμμίζεται και φέρνει σε συνάφεια την κατώτερη φύση με την ανώτερη. Οι ιδέες έρχονται σε μας απ’ το πεδίο της ενόρασης. Η ψυχή φωτίζει το πεδίο του νου και το πεδίο της ενόρασης, έτσι ώστε να αποκαλυφθούν το ένα στο άλλο και η αμοιβαία τους σχέση να γίνει τότε φανερή. Ο νους του ανθρώπου (που αποβαίνει βραδέως κέντρο της συνείδησής του και η κύρια πραγματικότητα της ύπαρξής του) αποκτά επίγνωση του νέου και ανεξερεύνητου αυτού κόσμου των ιδεών κι αδράχνει κάποια ιδέα ή ομάδα ιδεών κι επιχειρεί να την οικειοποιηθεί. Αρχικά για την πλειονότητα των ανθρώπων και ειδικά για το μέσο τύπο μυστικιστή η εκτίμηση των ιδεών είναι ασαφής και νεφελώδης και προκύπτει συχνά από δευτερεύουσα σκοπιά. Η φώτιση που έρχεται μέσω της αμυδρά εδραιωμένης ψυχικής επαφής, φαίνεται στον ανεξοικείωτο νεόφυτο σαν υπέρτατο θαύμα και ζωτικής σπουδαιότητας. Οι προσεγγισθείσες ιδέες του φαίνονται αξιοθαύμαστες, τελείως ασυνήθιστες και ζωτικά αναγκαίες για την ανθρωπότητα.

Αλλά ο νους είναι ακόμη εγωκεντρικός, η επαφή ασθενής και η ευθυγράμμιση αβέβαιη. Συνεπώς οι ιδέες είναι μόνο αμυδρά αισθητές. Αλλά η μοναδικότητα της εμπειρίας στο αντιληπτό νοητικό περιεχόμενο του μαθητή τον οδηγεί βαθιά στο βασίλειο της πλάνης. Η ιδέα ή οι ιδέες που προσέγγισε είναι, αν μπορούσε να το αντιληφθεί, μόνο τμήμα ενός πολύ μεγαλύτερου Όλου. Αυτό που κομίζει για την ερμηνεία τους είναι ανεπαρκές. Η ιδέα που αναδύθηκε στη συνείδησή του με τη μερική αφύπνιση της ενόρασής του, θα διαστρεβλωθεί ποικιλοτρόπως κατά την κάθοδό της στην εγκεφαλική του συνείδηση. (Γοητεία ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα, σσ. 54-55 - αγγλικό)