Εσωτερική Εκπαίδευση

Εσωτερική Εκπαίδευση στη Μεταβατική Περίοδο

Η ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Ένα από τα αποτελέσματα της παγκόσμιας κατάστασης, σήμερα, είναι η επιτάχυνση όλων των ατομικών ζωών πάνω και μέσα στον πλανήτη. Αυτή, αναγκαστικά, συνεπάγεται την αυξημένη κραδασμική δραστηριότητα του ανθρώπινου μηχανισμού με ένα επακόλουθο αποτέλεσμα στην ψυχιστική φύση, προκαλώντας ανώμαλη ευαισθησία και ψυχιστική επίγνωση. Θα ήταν χρήσιμο να θυμάστε, ότι η κατάσταση της ανθρωπότητας, αυτήν την εποχή, δεν είναι αποτέλεσμα ενός μόνο παράγοντα, αλλά διαφόρων – που όλοι είναι ταυτόχρονα ενεργοί, επειδή, αυτή η περίοδος, σημαδεύει το κλείσιμο μιας εποχής και την εγκαινίαση της νέας.

Oι παράγοντες στους οποίους αναφέρομαι είναι κυρίως τρεις:

1. Αυτή είναι μια μεταβατική περίοδος ανάμεσα στην αποχώρηση της Ιχθυακής Εποχής με την έμφασή της στην αυθεντία και την πίστη και την έλευση της Υδροχοϊκής Εποχής με την έμφασή της στην ατομική κατανόηση και την άμεση γνώση. Η δραστηριότητα αυτών των δυνάμεων, που χαρακτηρίζουν τα δύο ζώδια, προκαλεί στα άτομα του ανθρώπινου σώματος μια αντίστοιχη δραστηριότητα. Βρισκόμαστε στο χείλος νέων γνώσεων και τα άτομα του σώματος συντονίζονται για λήψη. Εκείνα τα άτομα που είναι κατεξοχήν Ιχθυακά αρχίζουν να επιβραδύνουν τη δραστηριότητά τους και ν’ «αποσύρονται αποκρυφιστικά», όπως λέγεται, ή ν’ αφαιρούνται, ενώ εκείνα που ανταποκρίνονται στις τάσεις της Νέας Εποχής, διεγείρονται, με τη σειρά τους, και αυξάνει η κραδασμική τους δραστηριότητα.

2. O παγκόσμιος πόλεμος σημάδεψε μια κορύφωση στην ιστορία του ανθρώπινου γένους και το υποκειμενικό του αποτέλεσμα ήταν πολύ πιο ισχυρό απ’ ό,τι έγινε αντιληπτό ως τώρα. Μέσω της δύναμης του παρατεταμένου ήχου που προωθήθηκε σαν ένα μεγάλο πείραμα στα πεδία των μαχών σ’ όλο τον κόσμο στη διάρκεια μιας περιόδου τεσσάρων ετών (1914-1918) και μέσω της έντονης συναισθηματικής έντασης ολόκληρου του πλανητικού πληθυσμού, ο ιστός της αιθερικής ύλης (που καλείται «πέπλος του ναού») ο οποίος διαχωρίζει το φυσικό και το αστρικό πεδίο, σχίστηκε ή κομματιάσθηκε και η εκπληκτική διαδικασία της ενοποίησης των δύο κόσμων της ζωής στο φυσικό πεδίο και της εμπειρίας στο αστρικό πεδίο άρχισε και προχωρεί πια βραδέως. Είναι, λοιπόν, φανερό, ότι πρέπει να επιφέρει τεράστιες αλλαγές και μεταβολές στην ανθρώπινη συνείδηση. Ενώ θα εισαγάγει την εποχή της κατανόησης, της αδελφότητας και της φώτισης, θα επιφέρει επίσης καταστάσεις αντίδρασης και εξαπόλυσης ψυχιστικών δυνάμεων που, σήμερα, απειλούν τον ανεξέλεγκτο και τον αδαή και δικαιολογούν την ήχηση ενός φθόγγου προειδοποίησης και προσοχής.

3. Ένας τρίτος παράγοντας είναι ο εξής: Είναι γνωστό για αρκετό καιρό στους μυστικιστές όλων των παγκόσμιων θρησκειών και στους εσωτεριστές σπουδαστές παντού, ότι, αυτή τη στιγμή, κάποια μέλη της πλανητικής Ιεραρχίας πλησιάζουν περισσότερο τη γη. Μ’ αυτό θέλω να συμπεράνετε ότι η σκέψη ή η νοητική προσοχή του Χριστού κι ορισμένων μεγάλων μαθητών Του, των Διδασκάλων της Σοφίας, κατευθύνεται ή εστιάζεται αυτή την εποχή στις ανθρώπινες υποθέσεις κι ότι κάποιοι απ’ Αυτούς προετοιμάζονται επίσης να σπάσουν τη μακρά σιωπή Τους και, μπορεί να εμφανισθούν αργότερα μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό, αναγκαστικά, έχει ένα δυναμικό αποτέλεσμα, πρώτα απ’ όλα, στους μαθητές Τους και σ’ εκείνους που είναι συντονισμένοι και συγχρονισμένοι με το Νου Τους και δεύτερον πρέπει να θυμάστε ότι η ενέργεια που ρέει μέσα απ’ αυτά τα εστιακά σημεία της Θείας Θέλησης θα έχει ένα διπλό αποτέλεσμα και θα είναι καταστροφική καθώς κι εποικοδομητική, ανάλογα με την ποιότητα των σωμάτων που αντιδρούν σ’ αυτήν. Διαφορετικοί τύποι ανθρώπων ανταποκρίνονται ευδιάκριτα σε κάθε εισροή ενέργειας και αυτή την εποχή βαίνει μια τρομακτική ψυχιστική διέγερση με αποτελέσματα τόσο θεϊκά ευεργετικά όσο και θλιβερά καταστροφικά.

Θα μπορούσε, επίσης, να προστεθεί ότι, ορισμένες αστρολογικές σχέσεις μεταξύ των αστερισμών αποδεσμεύουν νέους τύπους δύναμης που επιδρούν δια του ηλιακού μας συστήματος και στον πλανήτη μας κι επομένως κάνουν εφικτές κάποιες αναπτύξεις, που μέχρι τώρα εμποδίσθηκαν σε έκφραση, κι επιφέρουν την εκδήλωση δυνάμεων που λανθάνουν και την έκφραση νέων γνώσεων. Όλα αυτά πρέπει να τα έχει προσεκτικά κατά νου ο εργάτης στο πεδίο των ανθρώπινων υποθέσεων, αν η τωρινή κρίση πρόκειται να εκτιμηθεί ορθά και να χρησιμοποιηθούν σωστά οι θαυμάσιες ευκαιρίες της. Ένιωσα ότι είναι συνετό να γράψω λίγα λόγια αναφορικά με τις συνθήκες που συναντώνται στον κόσμο σήμερα, ειδικά σε σχέση με τις εσωτερικές, αποκρυφιστικές και μυστικιστικές ομάδες και το πνευματιστικό κίνημα.

Αυτόν τον καιρό, όλοι οι αληθινοί πνευματικοί διανοητές και εργάτες ασχολούνται πολύ με την αύξηση του εγκλήματος παντού, με την επίδειξη των κατώτερων ψυχικών δυνάμεων, με τον φανερό εκφυλισμό του φυσικού σώματος, όπως φαίνεται από την εξάπλωση της ασθένειας και από την εξαιρετικά αυξημένη παράνοια, τις νευρωτικές καταστάσεις και τη νοητική ανισορροπία. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα του σχισίματος του πλανητικού ιστού και την ίδια στιγμή είναι τμήμα του εξελικτικού σχεδίου και της προσφοράς της ευκαιρίας με την οποία η ανθρωπότητα μπορεί να κάνει το επόμενο βήμα της προς τα εμπρός. Η Ιεραρχία των Μυστών έχει χωρισθεί (αν μπορεί μια τόσο ακατάλληλη λέξη να εφαρμοσθεί σε μια ομάδα ψυχών και αδελφών που δεν γνωρίζουν καμιά αίσθηση χωριστικότητας, αλλά διαφέρουν μόνο στα προβλήματα της «επιδεξιότητας στη δράση») στην εκτίμηση της τωρινής παγκόσμιας κατάστασης. Μερικοί πιστεύουν ότι είναι πρώιμη και συνεπώς ανεπιθύμητη και παρέχει δύσκολες συνθήκες, ενώ άλλοι στηρίζονται στη βασική υγεία της ανθρωπότητας και θεωρούν την τωρινή κρίση αναπόφευκτη κι ότι προήλθε απ’ τις αναπτύξεις του ίδιου του ανθρώπου· βλέπουν την κατάσταση σαν εκπαιδευτική και ότι αποτελεί, απλώς, ένα προσωρινό πρόβλημα που –καθώς λύνεται– θα οδηγήσει το ανθρώπινο γένος στο δρόμο ενός πιο ένδοξου μέλλοντος. Αλλά, την ίδια στιγμή, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για το γεγονός ότι μεγάλες και συχνά καταστροφικές δυνάμεις έχουν εξαπολυθεί πάνω στη γη κι ότι το αποτέλεσμα είναι λόγος σοβαρού ενδιαφέροντος για όλους τους Διδασκάλους, τους μαθητές και εργάτες Τους.

Η δυσκολία μπορεί, κυρίως, να ανιχνευθεί στην υπερδιέγερση και την ακατάλληλη ένταση που τέθηκε στο μηχανισμό των σωμάτων, τον οποίο, ο κόσμος των ψυχών (σε φυσική ενσάρκωση) πρέπει να χρησιμοποιήσει, καθώς ζητά να εκδηλωθεί στο φυσικό πεδίο κι έτσι να ανταποκριθεί στο περιβάλλον του. Η ροή της ενέργειας που διαχύνεται απ’ το αστρικό πεδίο και (σε μικρότερο βαθμό) από το κατώτερο νοητικό πεδίο, έρχεται σε επαφή με σώματα που στην αρχή δεν ανταποκρίνονται κι αργότερα ανταποκρίνονται υπερβολικά· διαχύνεται στα εγκεφαλικά κύτταρα τα οποία από έλλειψη χρήσης είναι ασυνήθιστα στον ισχυρό ρυθμό που τους επιβάλλεται· και ο γνωστικός εξοπλισμός της ανθρωπότητας είναι τόσο φτωχός, ώστε η πλειονότητα δεν είναι αρκετά λογική για να προχωρεί προσεκτικά και να προοδεύει αργά. Επομένως, πολύ γρήγορα βρίσκονται σε κίνδυνο και δυσκολία· η φύση τους είναι, συχνά, τόσο ακάθαρτη ή τόσο ιδιοτελής, ώστε οι νέες δυνάμεις που αρχίζουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους –κι έτσι να διανοίγουν νέες λεωφόρους επίγνωσης και επαφής–, υποτάσσονται σε καθαρά ιδιοτελείς σκοπούς κι εκπορνεύονται σε εγκόσμιους στόχους. Oι αναλαμπές, που δίνονται στον άνθρωπο, για εκείνο που βρίσκεται πίσω απ’ το πέπλο παρερμηνεύονται και οι πληροφορίες που κερδίζονται χρησιμοποιούνται κακώς και διαστρεβλώνονται από εσφαλμένα κίνητρα. Αλλά, ένα άτομο, είτε είναι άθελά του θύμα της δύναμης, είτε έρχεται εσκεμμένα σε επαφή μαζί της, πληρώνει το τίμημα της άγνοιας ή της τόλμης του στο φυσικό του σώμα, ακόμη κι αν η ψυχή του μπορεί να «προχωρεί».

Είναι άχρηστο, αυτή την εποχή, να κλείνει κανείς τα μάτια στο άμεσο πρόβλημα ή να προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη για τις θλιβερές αποτυχίες, τα αποκρυφιστικά ναυάγια, τους μισότρελλους ψυχικούς, τους μυστικιστές με παραισθήσεις, τους χαμηλής νοημοσύνης ερασιτέχνες του εσωτερισμού, στη δική τους ηλιθιότητα ή στις πλάτες κάποιων δασκάλων, ομάδων ή οργανώσεων. Μεγάλη ευθύνη μπορεί, πράγματι, να αποδοθεί εδώ κι εκεί, αλλά είναι σημάδι σοφίας να αντιμετωπισθούν αυτά τα γεγονότα και να γίνει αντιληπτή η αιτία εκείνου που συμβαίνει παντού και το οποίο μπορεί να περιγραφεί ως εξής:

Αυτή τη στιγμή, η αιτία της αύξησης του κατώτερου ψυχισμού και της αυξανόμενης ευαισθησίας της ανθρωπότητας είναι η αιφνίδια εισροή μιας νέας μορφής αστρικής ενέργειας δια του σχισμένου πέπλου, το οποίο, μέχρι πριν από λίγο, προφύλαγε τους πολλούς. Προσθέστε σ’ αυτό την ανεπάρκεια της μάζας των ανθρώπινων φορέων ν’ ανταποκριθεί στην πρόσφατα επιβαλλόμενη ένταση κι έτσι θα μπορέσει να συλληφθεί κάποια ιδέα του προβλήματος.

Όμως, μην ξεχνάτε, ότι υπάρχει μια άλλη πλευρά της εικόνας. Η εισροή αυτής της ενέργειας έφερε πολλές εκατοντάδες ανθρώπων σε μια νέα και βαθύτερα πνευματική αντίληψη· άνοιξε τη θύρα, απ’ την οποία θα περάσουν πολλοί και θα λάβουν τη δεύτερη μύηση, και πλημμύρισε με φως τον κόσμο – ένα φως που θα συνεχίσει ν’ αυξάνει για τα επόμενα τριάντα χρόνια, φέρνοντας επιβεβαίωση της αθανασίας και μια νέα αποκάλυψη των θείων δυναμικοτήτων του ανθρώπινου όντος. Έτσι χαράζει η Νέα Εποχή. Η πρόσβαση στα επίπεδα της έμπνευσης, που μέχρι τώρα ήταν ανέγγιχτη, διευκολύνθηκε. Είναι, πλέον, εφικτή η διέγερση των ανώτερων ικανοτήτων (κι αυτό σε μεγάλη κλίμακα) και μπορεί να προωθηθεί ο συντονισμός της προσωπικότητας με την ψυχή και η ορθή χρήση της ενέργειας με μια ανανεωμένη κατανόηση και προσπάθεια. Πάντα η φυλή βρίσκεται σε ένταση και πάντα καλούνται πολλοί, αλλά εκλέγονται λίγοι. Αυτός είναι ο απόκρυφος νόμος.

Βρισκόμαστε, τώρα, σε μια περίοδο τρομακτικής πνευματικής δυναμικότητας κι ευκαιρίας για όλους όσους βρίσκονται στη δοκιμαστική ατραπό και την ατραπό της μαθητείας. Είναι η ώρα που αποστέλλεται στον άνθρωπο ένα σαλπιγκτήριο κάλεσμα χαράς και καλής θέλησης, γιατί η απελευθέρωση βρίσκεται στο δρόμο. Αλλά είναι, επίσης, η ώρα του κινδύνου και της απειλής για τον αδιάφορο και τον ανέτοιμο, για τον φιλόδοξο, τον αδαή και για όσους αναζητούν, ιδιοτελώς, το Δρόμο και αρνούνται να βαδίσουν την ατραπό της υπηρεσίας με αγνό κίνητρο. Αν η διαδεδομένη αυτή αναταραχή, και η επακόλουθη καταστροφή σε τόσους πολλούς, σας φαίνεται άδικη, ας σας υπενθυμίσω ότι αυτή η ζωή δεν είναι παρά ένα δευτερόλεπτο στη μεγαλύτερη κι ευρύτερη ύπαρξη της ψυχής κι ότι εκείνοι που αποτυγχάνουν και συντρίβονται από την κρούση των ισχυρών δυνάμεων που πλημμυρίζουν τώρα τη γη μας, θα «ανυψώσουν», ωστόσο, τον κραδασμό τους για καλύτερα πράγματα μαζί με τη μάζα εκείνων που πέτυχαν, ακόμη κι αν καταστραφούν οι φυσικοί τους φορείς στη διαδικασία. Η καταστροφή του σώματος δεν είναι η χειρότερη καταστροφή που μπορεί να καταβάλει έναν άνθρωπο.

Δεν έχω σκοπό να καλύψω όλο το δυνατό έδαφος σε σχέση με την κατάσταση στο πεδίο του ψυχισμού, η οποία προκλήθηκε από την εισροή αστρικής ενέργειας αυτή την εποχή. Ζητώ να περιορισθώ στο αποτέλεσμα αυτής της εισροής στους ζηλωτές και τους ευαίσθητους. Οι δύο αυτές λέξεις –ζηλωτές και ευαίσθητοι– χρησιμοποιούνται σ’ αυτό το άρθρο για να ξεχωρίσουν τον αφυπνισμένο ερευνητή, μετά από έλεγχο και κυριαρχία, από τον κατώτερο τύπο ψυχικού που ελέγχεται και κυριαρχείται. Είναι αναγκαίο να σας υπενθυμίσω εδώ ότι, ο λεγόμενος ψυχισμός, μπορεί να διαιρεθεί στις δύο ακόλουθες ομάδες:

Ανώτερος Ψυχισμός	Κατώτερος Ψυχισμός
Θείος   Ελεγχόμενος   Θετικός   Εφαρμοσμένος με νοημοσύνη   Μεσολάβηση	Ζωώδης   Ανεξέλεγκτος   Αρνητικός   Αυτόματος   Μεντιουμισμός

Αυτές οι διακρίσεις γίνονται ελάχιστα κατανοητές, ούτε εκτιμάται το γεγονός ότι, αμφότερες οι ομάδες ποιοτήτων, υποδεικνύουν τη θειότητά μας. Είναι όλες εκφράσεις του Θεού.

Υπάρχουν ορισμένες ψυχικές δυνάμεις τις οποίες οι άνθρωποι συμμερίζονται από κοινού με τα ζώα· οι δυνάμεις αυτές είναι έμφυτες στο ζωώδες σώμα και είναι ενστικτώδεις, αλλά για την αχανή πλειονότητα έχουν πέσει κάτω από το κατώφλι της συνείδησης και δε γίνονται αντιληπτές κι επομένως είναι άχρηστες. Είναι, για παράδειγμα, οι δυνάμεις της αστρικής ψυχόρασης και ψυχακοής και η όραση χρωμάτων και παρόμοιων φαινομένων. Η ψυχόραση και η ψυχακοή είναι επίσης δυνατές στα νοητικά επίπεδα και τότε τις ονομάζουμε τηλεπάθεια και όραση συμβόλων, γιατί κάθε όραση γεωμετρικών μορφών είναι νοητική ψυχόραση. Όμως, όλες αυτές οι δυνάμεις συνδέονται με τον ανθρώπινο μηχανισμό ή συσκευή ανταπόκρισης και χρησιμεύουν για να φέρουν τον άνθρωπο σε επαφή με όψεις του φαινομενικού κόσμου για τον οποίο υπάρχει ο μηχανισμός ανταπόκρισης που ονομάζουμε προσωπικότητα. Είναι προϊόν της δραστηριότητας της θείας ψυχής στον άνθρωπο, που παίρνει τη μορφή εκείνου που αποκαλούμε «η ζωώδης ψυχή», η οποία αντιστοιχεί πραγματικά στην όψη του Αγίου Πνεύματος στην ανθρώπινη μικροκοσμική τριάδα. Όλες αυτές οι δυνάμεις έχουν τις ανώτερες πνευματικές αντιστοιχίες τους, οι οποίες εκδηλώνονται, όταν η ψυχή γίνεται συνειδητά δραστήρια κι ελέγχει το μηχανισμό της μέσω του νου και του εγκεφάλου. Όταν η αστρική ψυχόραση και ψυχακοή δεν βρίσκονται κάτω από το κατώφλι της συνείδησης, αλλά χρησιμοποιούνται και λειτουργούν ενεργά, σημαίνει ότι το ηλιοπλεγματικό κέντρο είναι ανοιχτό και δραστήριο. Όταν υπάρχουν στη συνείδηση οι αντίστοιχες νοητικές ικανότητες, τότε σημαίνει ότι το κέντρο του λαιμού και το κέντρο ανάμεσα στα φρύδια «αφυπνίζονται» και είναι ενεργά. Αλλά, οι ανώτερες ψυχικές δυνάμεις, όπως η πνευματική αντίληψη με την αλάθητη γνώση της, η ενόραση με την ακριβή της κρίση και η ψυχομετρία του ανώτερου είδους με τη δύναμή της να αποκαλύπτει το παρελθόν και το μέλλον, είναι προνόμια της θείας ψυχής. Οι ανώτερες αυτές δυνάμεις έρχονται σε δράση όταν το κεφαλικό και το καρδιακό κέντρο, καθώς και το κέντρο του λαιμού, έρχονται σε δραστηριότητα σαν αποτέλεσμα του διαλογισμού και της υπηρεσίας. Όμως ο σπουδαστής ας θυμάται δύο πράγματα:

Ότι το μεγαλύτερο μπορεί πάντοτε να περιλαμβάνει το μικρότερο, αλλά ο καθαρά ζωώδης ψυχικός δεν περιλαμβάνει τον ανώτερο.

Ότι ανάμεσα στον κατώτατο τύπο του αρνητικού μεντιουμισμού και τον ανώτατο τύπο του εμπνευσμένου δασκάλου και διορατικού βρίσκεται μια απέραντη ποικιλία διαβαθμίσεων κι ότι τα κέντρα δεν αναπτύσσονται ομοιόμορφα στην ανθρωπότητα.

Η πολυπλοκότητα του θέματος είναι μεγάλη, αλλά η γενική κατάσταση μπορεί να συλληφθεί, η σημασία της ευκαιρίας που προσφέρεται μπορεί να κατανοηθεί και η ορθή χρήση της γνώσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να φέρει καλό από την τωρινή κρίσιμη περίοδο κι έτσι να ενθαρρυνθεί και να γαλουχηθεί η ψυχική και πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου.

Πιστεύω ότι, αυτή τη στιγμή, δύο ερωτήσεις πρέπει να απορροφήσουν την προσοχή όλων των εργατών στο πεδίο του εσωτερισμού κι εκείνων που είναι δεσμευμένοι με την εκπαίδευση των σπουδαστών και των ζηλωτών:

1. Πώς θα εκπαιδεύσουμε τους ευαίσθητους και τους ψυχικούς μας έτσι ώστε να αποφευχθούν οι κίνδυνοι και οι άνθρωποι να μπορέσουν να προχωρήσουν με ασφάλεια στη νέα και ένδοξη κληρονομιά τους;
2. Πώς μπορούν οι εσωτερικές σχολές ή «πειθαρχήσεις», όπως αποκαλούνται μερικές φορές, να χρησιμοποιήσουν σωστά την ευκαιρία;

Ας μιλήσω πρώτα για την εκπαίδευση και περιφρούρηση των ψυχικών και των ευαίσθητών μας.

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΙΚΩΝ

Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο νου είναι ότι ο αρνητικός και μη νοήμων μεντιουμισμός και ψυχισμός υποβιβάζει τον εκφραστή του στο επίπεδο του αυτόματου· είναι επικίνδυνος κι ανεπιθύμητος, επειδή στερεί τον άνθρωπο από την ελεύθερη βούλησή του και τη θετικότητά του και αντιστρατεύεται τη δράση του σαν ελεύθερου νοήμονος ανθρώπινου όντος. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ο άνθρωπος δε δρα σαν αγωγός για τη δική του ψυχή, αλλά είναι κάτι περισσότερο από ένα ενστικτώδες ζώο, αν δεν είναι κυριολεκτικά ένα άδειο κέλυφος, που μπορεί μια βασανιστική οντότητα να το καταλάβει και να το χρησιμοποιήσει. Όταν μιλώ έτσι, ασχολούμαι με τον κατώτατο τύπο ζωώδους μεντιουμισμού απ’ τον οποίο υπάρχουν πάρα πολλοί αυτές τις ημέρες και είναι λόγος μέριμνας για τις καλύτερες διάνοιες όλων των κινημάτων που καλλιεργούν το μεντιουμισμό. Ο μεντιουμισμός που εκτελείται με πλήρως συνειδητή εστιασμένη στάση και στον οποίο το μέντιουμ, με γνώση και νοημοσύνη, εκκενώνει το σώμα του για να εισέλθει μια οντότητα της οποίας έχει πλήρη επίγνωση και η οποία αναλαμβάνει την κατοχή με τη συνειδητή του άδεια για να υπηρετήσει κάποιο πνευματικό σκοπό και να βοηθήσει τους συνανθρώπους του, μπορεί να είναι ορθός και καλός. Αλλά, πόσο συχνά μπορεί να βρεθεί αυτός ο τύπος μεντιουμισμού; Λίγα μέντιουμ ξέρουν την τεχνική που κυβερνά την είσοδο ή την έξοδο μιας εμψυχώνουσας οντότητας, ούτε ξέρουν πώς να συνεχίσουν αυτό το έργο, με τέτοιο τρόπο, ώστε, ούτε για μια στιγμή να μην πάψουν να έχουν επίγνωση εκείνου που κάνουν και το σκοπό της δραστηριότητάς τους. Οριστικά και σκόπιμα δανείζουν το σώμα τους προσωρινά σε μια άλλη ψυχή για υπηρεσία, διατηρώντας διαρκώς τη δική τους ακεραιότητα. Η ανώτατη έκφραση αυτού του τύπου δραστηριότητας ήταν η παράδοση του σώματος του μαθητή Ιησού για τη χρήση του Χριστού. Η όλη ιστορία και ασφάλεια βρίσκεται στη λέξη υπηρεσία. Όταν κατανοηθεί καλύτερα ο αληθινός μεντιουμισμός, θα έχουμε το μέντιουμ να αποχωρεί από το σώμα του με πλήρως αφυπνισμένη συνείδηση από το άνοιγμα στην κορυφή της κεφαλής του κι όχι –όπως συμβαίνει τώρα στην πλειονότητα των περιπτώσεων– από το ηλιακό πλέγμα, χωρίς καμιά διατήρηση της επίγνωσης της μεταφοράς ή χωρίς καμιά ανάμνηση εκείνου που συνέβη.

Τότε θα έχουμε την προσωρινή είσοδο ενός νέου ενοίκου πάνω στη γραμμή ενός συγχρονισμένου κραδασμού δια της εισόδου στο κεφάλι και την επακόλουθη χρήση του οργάνου του δανεικού σώματος για κάποιου είδους υπηρεσία. Αλλά, αυτή η διαδικασία δεν πρόκειται ποτέ ν’ ακολουθηθεί για να ικανοποιήσει κάποια άσκοπη περιέργεια ή μια, εξίσου άσκοπη, θλίψη που βασίζεται στην προσωπική μοναξιά και τον αυτο-οικτιρμό. Προς το παρόν, πολλά από τα κατώτερου είδους μέντιουμ, τα εκμεταλλεύεται το περίεργο ή δυστυχισμένο κοινό κι εκείνα τα ιδιόμορφα ανθρώπινα όντα των οποίων η συνείδηση είναι επικεντρωμένη εξ' ολοκλήρου κάτω απ’ το διάφραγμα και, των οποίων, το ηλιακό πλέγμα είναι, πράγματι, ο εγκέφαλός τους (όπως είναι ο εγκέφαλος του ζώου), αναγκάζονται να δράσουν σαν μέντιουμ για να ικανοποιήσουν την αγάπη για αισθαντικότητα ή την επιθυμία για άνεση των σχεδόν εξίσου μη νοήμονων συνανθρώπων τους.

Την ίδια στιγμή, υπάρχουν μέντιουμ πολύ υψηλής τάξης, των οποίων η ζωή προσφέρεται στην υπηρεσία των προχωρημένων ψυχών από την άλλη πλευρά του πέπλου και, τα οποία, δίνονται έτσι ώστε να μπορούν οι συνάνθρωποί τους να μάθουν απ’ αυτά· έτσι, και από τις δύο πλευρές του διαχωριστικού πέπλου, βοηθούνται οι ψυχές και τους δίνεται η ευκαιρία ν’ ακούσουν ή να υπηρετήσουν. Αλλά, κι αυτά θα ωφεληθούν από μια πιο νοήμονα εκπαίδευση και από μια πιο ακριβή κατανόηση της τεχνικής του έργου τους και της οργάνωσης των σωμάτων τους. Τότε θα είναι καλύτεροι αγωγοί και πιο αξιόπιστοι μεσάζοντες.

Πάνω απ’ όλα, ας συλλάβουν οι ψυχικοί του κόσμου, σήμερα, την αναγκαιότητα να ελέγχουν κι όχι να ελέγχονται· ας αντιληφθούν ότι όλα όσα κάνουν μπορούν να γίνουν από έναν εκπαιδευμένο μαθητή της Προαιώνιας Σοφίας, αν το εγγυάται η περίπτωση και οι συνθήκες δικαιολογούν μια τέτοια δαπάνη δύναμης. Oι ψυχικοί εξαπατώνται εύκολα. Για παράδειγμα, είναι βέβαια φανερό ότι στο αστρικό πεδίο υπάρχει μια σκεπτομορφή για μένα, το Θιβετανό αδελφό σας. Όλοι όσοι παίρνουν τις μηνιαίες οδηγίες του βαθμού του μαθητή, όλοι όσοι διαβάζουν τα βιβλία που έστειλα στον κόσμο με τη βοήθεια της Α.Α.Μπ. καθώς κι όλοι όσοι εργάζονται στον προσωπικό μου όμιλο μαθητών έχουν φυσικά και αυτόματα βοηθήσει στην κατασκευή της αστρικής αυτής σκεπτομορφής. Δεν είμαι εγώ, ούτε συνδέεται μαζί μου, ούτε τη χρησιμοποιώ. Έχω σαφώς αποσυνδεθεί απ’ αυτήν και δεν τη χρησιμοποιώ σαν μέσον επαφής μ’ εκείνους που διδάσκω, γιατί επιλέγω να εργασθώ ολοκληρωτικά στα νοητικά επίπεδα, περιορίζοντας, αναμφίβολα, την εμβέλεια των επαφών μου, αλλά αυξάνοντας την αποτελεσματικότητα του έργου μου. Αυτή η αστρική σκεπτομορφή είναι μια διαστρέβλωση του εαυτού μου και του έργου μου, περιττό να το πω, και μοιάζει με ένα εμψυχωμένο και γαλβανισμένο κέλυφος.

Επειδή σ’ αυτή τη μορφή υπάρχει πολλή συναισθηματική ουσία καθώς κι ένα ορισμένο ποσό νοητικής ουσίας, μπορεί να ασκεί μια πλατιά έλξη και η χρησιμότητά της είναι σαν όλα τα κελύφη, λόγου χάρη, τα οποία προσεγγίζονται στην αίθουσα της πνευματιστικής συνεδρίας, μεταμφιέζεται σαν εμένα κι αν δεν είναι αφυπνισμένη η ενόραση, η πλάνη είναι πλήρης και πραγματική. Συνεπώς, οι ευλαβικοί μπορούν να συντονισθούν, με μεγάλη ευκολία, με την απατηλή αυτή μορφή και να εξαπατηθούν πλήρως. O κραδασμός της έχει μια σχετικά υψηλή τάξη. Το νοητικό της αποτέλεσμα είναι σαν μια όμορφη παρωδία του εαυτού μου και χρησιμεύει για να θέσει τους παραπλανημένους ευλαβικούς σε επαφή με τον πάπυρο του αστρικού φωτός, ο οποίος είναι αντανάκλαση των ακασικών αρχείων. Αυτά τα τελευταία είναι ο αιώνιος πάπυρος πάνω στον οποίο είναι χαραγμένο το σχέδιο του κόσμου μας και απ’ τον οποίο, όσοι από μας διδάσκουμε, συγκεντρώνουμε τα στοιχεία μας και πολλές από τις πληροφορίες μας. Το αστρικό φως τις διαστρεβλώνει και τις υποβιβάζει. Επειδή είναι μια διαστρεβλωμένη εικόνα και λειτουργεί στους τρεις κόσμους της μορφής και δεν έχει καμιά πηγή κύρους ανώτερη απ’ αυτή της μορφής, περιέχει τα σπέρματα της χωριστικότητας και της καταστροφής. Απ’ αυτή αποστέλλονται μορφές κολακείας, ιδέες χωριστικότητας, εκείνες οι σκέψεις που τρέφουν τη φιλοδοξία και υποθάλπουν την αγάπη για δύναμη και από την επαφή μαζί της προβάλλουν εκείνα τα σπέρματα της επιθυμίας και του προσωπικού πόθου (που διαιρούν τις ομάδες). Τα αποτελέσματα εκείνων που παραπλανώνται είναι, συνεπώς, θλιβερά.

Θα ήθελα, επίσης, να τονίσω ότι ο μεντιουμισμός με ύπνωση, όπως καλείται, πρέπει αναπόφευκτα να αντικατασταθεί από εκείνο το μεντιουμισμό που παρέχεται απ’ τον άνδρα ή τη γυναίκα που είναι ψυχορατικοί ή ψυχακουστικοί στο αστρικό πεδίο κι επομένως με πλήρως αφυπνισμένη συνείδηση και με φυσικό εγκέφαλο σε εγρήγορση και δραστήριο μπορούν να προσφερθούν σαν μεσάζοντες μεταξύ των ανθρώπων σε σώματα του φυσικού πεδίου (κι επομένως τυφλών και κουφών στα λεπτοφυέστερα επίπεδα) κι εκείνων οι οποίοι έχοντας απορρίψει τα σώματά τους, είναι αποκομμένοι απ’ τη φυσική επικοινωνία. Αυτός ο τύπος ψυχικών μπορούν να επικοινωνήσουν και με τις δύο ομάδες και η αξία τους και η χρησιμότητά τους, σαν μέντιουμ, είναι πέρα από κάθε υπολογισμό όταν είναι προσηλωμένοι, ανιδιοτελείς, αγνοί και αφιερωμένοι στην υπηρεσία. Αλλά στην εκπαίδευση, στην οποία υποβάλλονται, πρέπει ν’ αποφύγουν τις τωρινές αρνητικές μεθόδους κι αντί να «κάθονται για ανάπτυξη» σε μια άδεια και προσμονητική σιωπή, πρέπει να προσπαθήσουν να εργασθούν θετικά σαν ψυχές, διατηρώντας μια συνειδητή και νοήμονα κατοχή του κατώτερου μηχανισμού των σωμάτων τους· πρέπει να ξέρουν ποιο κέντρο στο σώμα χρησιμοποιούν όταν εργάζονται ψυχικά και πρέπει να μάθουν να κοιτάζουν σαν ψυχές στον κόσμο της πλάνης στον οποίο ανέλαβαν να εργασθούν· από την υψηλή και αγνή θέση τους ας δουν καθαρά, ας ακούσουν αληθινά κι ας καταγράψουν με ακρίβεια κι έτσι ας υπηρετήσουν την εποχή και τη γενιά τους κι ας κάνουν το αστρικό πεδίο έναν οικείο και πολύ γνωστό τόπο δραστηριότητας, εξοικειώνοντας το ανθρώπινο γένος με μια κατάσταση ύπαρξης όπου βρίσκονται οι συνάνθρωποί τους, αποκτώντας εμπειρία, ζώντας και ακολουθώντας την Ατραπό.

Δεν μπορώ να γράψω εδώ για όσα αφορούν την τεχνική αυτής της εκπαίδευσης. Το θέμα είναι πολύ αχανές για ένα σύντομο άρθρο. Λέω με έμφαση, ότι είναι αναγκαία μια πιο προσεκτική και συνετή εκπαίδευση και μια πιο νοήμων χρήση της γνώσης, η οποία είναι διαθέσιμη αν αναζητηθεί. Καλώ όλους όσους ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη της ψυχικής γνώσης να μελετούν και να σκέφτονται και να πειραματίζονται και να διδάσκουν και να μαθαίνουν μέχρι τη στιγμή που το όλο επίπεδο των ψυχικών φαινομένων θα υψωθεί από την τωρινή θέση της άγνοιας, της εικασίας και της άρνησης σε μια ισχυρή βεβαιότητα, αποδειγμένη τεχνική και πνευματική έκφραση. Καλώ κινήματα όπως οι Εταιρείες Ψυχικών Ερευνών στον κόσμο και το μεγάλο Πνευματιστικό Κίνημα να δώσουν έμφαση στη θεία έκφραση κι όχι τόσο στα φαινόμενα· ας προσεγγίσουν το θέμα από τη σκοπιά της υπηρεσίας κι ας μεταφέρουν τις έρευνές τους στο βασίλειο της ενέργειας κι ας πάψουν να εκμεταλλεύονται τόσο πολύ το κοινό. Η ευκαιρία που τους προσφέρεται είναι μεγάλη και η ανάγκη του έργου τους είναι ζωτική. Η παρασχεθείσα υπηρεσία υπήρξε πραγματική και ουσιαστική, αλλά αν αυτά τα κινήματα πρόκειται να επωφεληθούν από την επερχόμενη εισροή πνευματικής ενέργειας, πρέπει να μετατοπίσουν την προσοχή τους στο βασίλειο των αληθινών αξιών. Η εκπαίδευση της διανόησης και η παρουσίαση στον κόσμο μιας ομάδας από νοήμονες ψυχικούς πρέπει να είναι ο κύριος σκοπός τους και τότε, το αστρικό πεδίο θα είναι γι’ αυτούς μόνο ένα στάδιο στο δρόμο για εκείνο τον κόσμο όπου βρίσκονται όλοι οι πνευματικοί Oδηγοί και Διδάσκαλοι και από τον οποίο όλες οι ψυχές έρχονται σε ενσάρκωση και στον οποίο όλες οι ψυχές επιστρέφουν από τον τόπο της εμπειρίας και του πειραματισμού.

Θα μπορούσε να ερωτηθεί ποιο έδαφος πρέπει να καλύπτει μια τέτοια εκπαίδευση. Θα πρότεινα ότι πρέπει να δοθεί διδασκαλία ως προς τη φύση του ανθρώπου και το σκοπό και τους στόχους της ψυχής· μπορεί να προσφερθεί εκπαίδευση ως προς την τεχνική έκφρασης και να δοθεί επίσης προσεκτική καθοδήγηση ως προς τη χρήση των κέντρων στο αιθερικό σώμα και την ανάπτυξη της ικανότητας να διατηρεί άθικτη τη στάση του θετικού παρατηρητή ο οποίος είναι πάντα ένας παράγοντας διεύθυνσης κι ελέγχου. Πρέπει να γίνεται προσεκτική ανάλυση του τύπου και του χαρακτήρα του ψυχικού και μετά η εφαρμογή διαφοροποιημένων και κατάλληλων μεθόδων, έτσι ώστε, να μπορεί να προοδεύσει με τα ελάχιστα εμπόδια. Oι εκπαιδευτικές σχολές και τάξεις, που ζητούν να αναπτύξουν το σπουδαστή, πρέπει να διαβαθμίζονται ανάλογα με το σημείο εξέλιξής του και η είσοδός του σε μια ομάδα, με την αισιόδοξη ελπίδα ότι κάτι θα του συμβεί σ’ αυτή, πρέπει να πάψει.

O στόχος για τον χαμηλού βαθμού αρνητικό ψυχικό πρέπει να είναι η εκπαίδευση του νου και το κλείσιμο του ηλιακού πλέγματος, μέχρι τη στιγμή, που θα μπορεί να λειτουργεί σαν αληθινός μεσολαβητής· αν αυτό συνεπάγεται την προσωρινή παύση των μεντιουμιστικών του δυνάμεων (και συνεπώς την εμπορική του εκμετάλλευση), τότε, τόσο το καλύτερο γι’ αυτόν, θεωρώντας τον σαν μια αθάνατη ψυχή με πνευματικό πεπρωμένο και χρησιμότητα.

Oι οδηγίες που δίνονται στο νοήμον μέντιουμ και ψυχικό πρέπει να οδηγήσουν σε μια πλήρη κατανόηση του εαυτού του και των δυνάμεών του· πρέπει να αναπτύξουν αυτές τις δυνάμεις χωρίς κίνδυνο και προσεκτικά και πρέπει να σταθεροποιηθεί στη θέση ενός θετικού παράγοντα ελέγχου. Oι ψυχορατικές και ψυχακουστικές δυνάμεις του πρέπει, βαθμιαία, να τελειοποιηθούν και πρέπει να καλλιεργηθεί η ορθή ερμηνεία εκείνου που βλέπει και προσεγγίζει στο πεδίο της πλάνης, το αστρικό πεδίο.

Έτσι, θα δούμε, βαθμιαία να προβάλλει στον κόσμο ένα μεγάλο σώμα εκπαιδευμένων ψυχικών, των οποίων οι δυνάμεις είναι κατανοητές και λειτουργούν στο αστρικό πεδίο, με τόση νοημοσύνη όση λειτουργούν στο φυσικό πεδίο και οι οποίοι προετοιμάζονται να εκφράσουν τις ανώτερες ψυχικές δυνάμεις – πνευματική αντίληψη και τηλεπάθεια. Οι άνθρωποι αυτοί θα αποτελέσουν, τελικά, ένα σώμα συνδεόμενων ψυχών που θα μεσολαβούν ανάμεσα σ’ εκείνους που δεν μπορούν να δουν ή να ακούσουν στο αστρικό πεδίο επειδή είναι φυλακισμένοι στο φυσικό σώμα και σ’ εκείνους που είναι εξίσου φυλακισμένοι στο αστρικό πεδίο και τους λείπει ο φυσικός μηχανισμός ανταπόκρισης.

Επομένως η μεγάλη ανάγκη δεν είναι να σταματήσουμε να συμβουλεύουμε και να εκπαιδεύουμε τους ψυχικούς μας και τα μέντιουμ, αλλά πρέπει να τους εκπαιδεύουμε σωστά και να τους προστατεύουμε με νοημοσύνη κι έτσι να συνδέσουμε με αυτούς τους δύο κόσμους του φυσικού και του αστρικού (Εσωτερική Ψυχολογία, τόμ. II, σσ. 555-98 - αγγλικό).

ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΕΙΣ

Το δεύτερο ερώτημά μας αφορά το έργο των εσωτερικών σχολών ή «πειθαρχήσεων», όπως καλούνται μερικές φορές, και η εκγύμναση και περιφρούρηση των ζηλωτών που εργάζονται σ’ αυτές.

Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να διευκρινίσω ένα σημείο. Το μεγάλο εμπόδιο στο έργο της πλειονότητας των εσωτερικών σχολών, αυτή την εποχή, είναι η αίσθηση της χωριστικότητάς τους και της αδιαλλαξίας τους για τις άλλες σχολές και μεθόδους. Oι αρχηγοί αυτών των σχολών χρειάζεται να αφομοιώσουν το ακόλουθο γεγονός. Όλες οι σχολές που αναγνωρίζουν την επιρροή της πέραν των Ιμαλαΐων Στοάς και των οποίων οι εργάτες συνδέονται συνειδητά ή ασυνείδητα με Διδασκάλους της Σοφίας, όπως ο Διδάσκαλος Μορύα ή ο Διδάσκαλος Κ.Χ., αποτελούν μία σχολή και είναι τμήμα μίας «πειθάρχησης». Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμιά ουσιαστική σύγκρουση συμφερόντων και, στην εσώτερη πλευρά, –αν λειτουργούν κάπως αποτελεσματικά–, οι διάφορες σχολές και παρουσιάσεις θεωρούνται σαν μια ενότητα. Δεν υπάρχει καμιά βασική διαφορά στη διδασκαλία, ακόμη κι αν η χρησιμοποιούμενη ορολογία μπορεί να διαφέρει και η τεχνική του έργου είναι θεμελιωδώς ταυτόσημη. Αν το έργο των Μεγάλων Όντων πρόκειται να προχωρήσει, όπως είναι επιθυμητό σ’ αυτές τις ημέρες της έντασης και της παγκόσμιας ανάγκης, είναι επιτακτικό, οι διάφορες αυτές ομάδες ν’ αρχίσουν ν’ αναγνωρίζουν την πραγματική ενότητα του στόχου, της καθοδήγησης και της τεχνικής τους και οι αρχηγοί τους πρέπει ν’ αντιληφθούν ότι ο φόβος των άλλων αρχηγών και η επιθυμία τους να είναι η ομάδα τους αριθμητικά πιο σημαντική, είναι εκείνη που τους υπαγορεύει τη συχνή χρήση των φράσεων: «Αυτή είναι μια διαφορετική πειθάρχηση» ή «Το έργο τους δεν είναι ίδιο με το δικό μας». Αυτή η στάση εμποδίζει την αληθινή ανάπτυξη της πνευματικής ζωής και κατανόησης μεταξύ των πολλών σπουδαστών που συγκεντρώνονται στις πολλές εξωτερικές οργανώσεις. Αυτή την εποχή τους μολύνει η «μεγάλη αίρεση της χωριστικότητας». Oι αρχηγοί και τα μέλη μιλούν με όρους του «δικού μας» και του «δικού σας», εκείνης ή της άλλης «πειθάρχησης» κι εκείνης της μεθόδου που είναι σωστή (συνήθως της δικής τους) και της άλλης μεθόδου που ίσως είναι σωστή, αλλά μάλλον είναι αμφίβολη, αν δεν είναι σαφώς λάθος. O καθένας θεωρεί τη δική του ομάδα ειδικά εγγυημένη γι’ αυτούς και τον τρόπο καθοδήγησής τους και απειλούν τα μέλη τους με φρικτά αποτελέσματα αν συνεργασθούν με μέλη άλλων ομάδων. Αντίθετα πρέπει ν’ αναγνωρίσουν ότι όλοι οι σπουδαστές, σε ανάλογες σχολές που εργάζονται υπό τις ίδιες πνευματικές ωθήσεις, είναι μέλη της μίας σχολής και συνδέονται σε μια βασική υποκειμενική ενότητα. Πρέπει να έρθει ο καιρός που τα διάφορα (και προς το παρόν) χωριστικά εσωτερικά αυτά σώματα θα πρέπει να διακηρύξουν την ταυτότητά τους, όταν οι αρχηγοί και οι εργάτες και οι γραμματείς θα συναντώνται μεταξύ τους και θα μάθουν να γνωρίζουν και να κατανοούν ο ένας τον άλλον. Κάποια μέρα, αυτή η αναγνώριση και η κατανόηση θα τους φέρουν στο σημείο όπου θα προσπαθούν να συμπληρώσουν ο ένας τις προσπάθειες του άλλου, να ανταλλάξουν τις ιδέες τους κι έτσι, αληθινά και στην πράξη, να αποτελέσουν ένα μεγάλο κολλέγιο εσωτερισμού στον κόσμο, με διάφορες τάξεις και βαθμούς, αλλά όπου όλοι θα είναι απασχολημένοι με το έργο της εκπαίδευσης των ζηλωτών και της προετοιμασίας τους για τη μαθητεία, ή της επίβλεψης του έργου των μαθητών καθώς προετοιμάζονται να λάβουν μύηση. Τότε, θα πάψουν οι τωρινές προσπάθειες να εμποδίζουν ο ένας το έργο του άλλου με τη σύγκριση των μεθόδων και τεχνικών, την επίκριση και τη δυσφήμηση, την απειλή και την καλλιέργεια του φόβου και την επιμονή στην αποκλειστικότητα. Αυτές οι στάσεις και μέθοδοι εμποδίζουν, αυτή την εποχή, την είσοδο του καθαρού φωτός της αλήθειας.

Oι ζηλωτές, σ’ αυτές τις σχολές, παρουσιάζουν ένα διαφορετικό πρόβλημα από εκείνο του συνηθισμένου ψυχισμού και μεντιουμισμού. Αυτοί οι άνδρες και γυναίκες προσφέρθηκαν για διανοητική εκπαίδευση και υποβλήθηκαν σε μια αναγκαστική διαδικασία που αποσκοπεί να φέρει το πλήρες άνθος της ψυχής σε πρόωρη άνθιση κι αυτό για να υπηρετήσουν πιο γοργά και αποτελεσματικά τη φυλή και να συνεργασθούν με το σχέδιο της Ιεραρχίας. Τέτοιοι σπουδαστές εκτίθενται, συνεπώς, σε κινδύνους και δυσκολίες που, θα είχαν αποφευχθεί, αν επέλεγαν να ακολουθήσουν τον πιο αργό και σίγουρο δρόμο. Αυτό το γεγονός πρέπει να το αντιληφθούν όλοι οι εργάτες σε τέτοιες σχολές και το πρόβλημα πρέπει να εξηγηθεί προσεκτικά στον εισερχόμενο ζηλωτή, έτσι ώστε να προφυλαχθεί και να ακολουθεί προσεκτικά τους κανόνες και τις οδηγίες. Δεν πρέπει να του επιτραπεί να φοβάται ή να αρνηθεί να υποβληθεί στην αναγκαστική αυτή διαδικασία, αλλά πρέπει να εισέλθει με ορθάνοιχτα μάτια και πρέπει να διδαχθεί να επωφελείται από τις παρεχόμενες προστασίες και την εμπειρία των πρεσβύτερων σπουδαστών.

Η έμφαση, σε όλες τις εσωτερικές σχολές, δίνεται αναγκαστικά και ορθά στο διαλογισμό. Μιλώντας τεχνικά, ο διαλογισμός είναι η διαδικασία με την οποία αφυπνίζεται το κεφαλικό κέντρο, έρχεται κάτω από έλεγχο και χρησιμοποιείται. Όταν συμβαίνει αυτό, η ψυχή και η προσωπικότητα συντονίζονται και συγχωνεύονται και λαμβάνει χώρα η ενοποίηση που προκαλεί στο ζηλωτή μια τρομακτική εισροή πνευματικής ενέργειας, γαλβανίζοντας ολόκληρη την ύπαρξή του σε δραστηριότητα και φέρνοντας στην επιφάνεια το λανθάνον καλό καθώς και το κακό. Εδώ βρίσκεται μεγάλο μέρος του προβλήματος και του κινδύνου. Απ’ όπου και η έμφαση που δίνεται στις αληθινές σχολές για την ανάγκη αγνότητας και αλήθειας. Δόθηκε υπερέμφαση στην ανάγκη για φυσική αγνότητα και δε δόθηκε επαρκής έμφαση στην αποφυγή κάθε φανατισμού και αδιαλλαξίας. Οι δύο αυτές ποιότητες εμποδίζουν το σπουδαστή πολύ περισσότερο από μια εσφαλμένη δίαιτα και τρέφουν τα πυρά της χωριστικότητας περισσότερο από κάθε άλλο παράγοντα.

O διαλογισμός συνεπάγεται πάντοτε και καθημερινά μια προσηλωμένη ζωή. Αυτή, αναγκαστικά, προκαλεί υπερβολική ένταση στα εγκεφαλικά κύτταρα, γιατί οδηγεί τα ήρεμα κύτταρα σε δραστηριότητα και αφυπνίζει την εγκεφαλική συνείδηση στο φως της ψυχής. Αυτή η διαδικασία του μεθοδικού διαλογισμού, όταν εκτελεσθεί για μια περίοδο ετών και συμπληρωθεί από μια διαλογιστική ζωή και προσηλωμένη υπηρεσία, θα αφυπνίσει επιτυχώς ολόκληρο το σύστημα και θα φέρει τον κατώτερο άνθρωπο υπό την επιρροή και τον έλεγχο του πνευματικού ανθρώπου· θα αφυπνίσει, επίσης, τα κέντρα δύναμης στο αιθερικό σώμα και θα διεγείρει σε δραστηριότητα εκείνο το μυστηριώδες ρεύμα ενέργειας που κοιμάται στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Όταν αυτή η διαδικασία προωθηθεί με προσοχή και με τις κατάλληλες προφυλάξεις και υπό καθοδήγηση κι όταν η διαδικασία καλύψει μια μεγάλη περίοδο χρόνου, υπάρχει μικρός κίνδυνος και η αφύπνιση θα γίνει κανονικά και υπό το νόμο της ίδιας της ύπαρξης. Αν όμως ο συντονισμός και η αφύπνιση γίνει βίαια, ή επέλθει με ασκήσεις διαφόρων ειδών, προτού να είναι έτοιμος ο σπουδαστής και προτού τα σώματά του συντονισθούν και αναπτυχθούν, τότε ο ζηλωτής οδηγείται στον όλεθρο. Oι αναπνευστικές ασκήσεις ή η εκγύμναση στην πραναγιάμα δεν πρέπει να γίνονται ποτέ χωρίς την καθοδήγηση ειδικού και μόνο μετά από χρόνια πνευματικής εφαρμογής, αφιέρωσης και υπηρεσίας· η συγκέντρωση στα κέντρα του σώματος δύναμης (με σκοπό την αφύπνισή τους) πρέπει πάντα να αποφεύγεται· θα προκαλέσει υπερδιέγερση και άνοιγμα των θυρών στο αστρικό πεδίο, τις οποίες ο σπουδαστής δύσκολα θα κλείσει. Δεν μπορώ παρά να εντυπώσω έντονα στους ζηλωτές όλων των αποκρυφιστικών σχολών ότι η γιόγκα της μεταβατικής αυτής περιόδου είναι η γιόγκα της προσηλωμένης πρόθεσης, του κατευθυνόμενου σκοπού, της συνεχούς άσκησης στην Παρουσία του Θεού και του διευθετημένου κανονικού διαλογισμού που προωθείται συστηματικά και σταθερά για αρκετά χρόνια προσπάθειας.

Όταν γίνει αυτό με απόσπαση και παράλληλα με μια ζωή με αγάπη υπηρεσίας, η αφύπνιση των κέντρων και η ανύψωση του κοιμώμενου πυρός της κουνταλίνι θα προωθηθεί με ασφάλεια και υγεία [19] και το όλο σύστημα θα έρθει στο απαιτούμενο στάδιο “ζωντάνιας”. Δεν μπορώ παρά να συμβουλέψω έντονα τους σπουδαστές να μην ακολουθούν τις εντατικές διαλογιστικές διαδικασίες επί ώρες, ή να μην ασκούνται σε πρακτικές που αποσκοπούν στην αφύπνιση των πυρών του σώματος, την αφύπνιση κάποιου ιδιαίτερου κέντρου και την ανύψωση του οφιοειδούς πυρός. Η γενική παγκόσμια διέγερση είναι τόσο μεγάλη αυτή την εποχή και ο μέσος ζηλωτής είναι τόσο ευαίσθητος και τέλεια οργανωμένος, ώστε ο υπερβολικός διαλογισμός, η φανατική δίαιτα, η μείωση των ωρών του ύπνου ή το ακατάλληλο ενδιαφέρον και η έμφαση στις ψυχικές εμπειρίες θα διαταράξουν τη νοητική ισορροπία και συχνά θα προκαλέσουν ανεπανόρθωτη βλάβη.

Ας αφεθούν οι σπουδαστές των εσωτερικών σχολών σ’ ένα σταθερό, ήσυχο και χωρίς συναισθηματισμούς έργο. Ας αποφύγουν τις παρατεταμένες ώρες μελέτης και διαλογισμού. Τα σώματά τους είναι προς το παρόν ανίκανα για την απαιτούμενη ένταση και μπορούν μόνο να βλάψουν τον εαυτό τους. Ας ζουν μια κανονική δραστήρια ζωή, ενθυμούμενοι μέσα στην πίεση των καθημερινών υποχρεώσεων και της υπηρεσίας ποιοι ουσιαστικά είναι και ποιος είναι ο στόχος και οι σκοποί τους. Ας διαλογίζονται κανονικά κάθε πρωί, αρχίζοντας από ένα διάστημα δεκαπέντε λεπτών που δεν θα υπερβαίνει ποτέ τα σαράντα λεπτά. Ας ξεχαστούν στην υπηρεσία και ας μη συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στην ψυχική τους ανάπτυξη. Ας εκπαιδεύσουν το νου τους με έναν κανονικό τρόπο μελέτης και ας μάθουν να σκέπτονται με νοημοσύνη, έτσι ώστε ο νους τους να μπορεί να ισορροπήσει τα συναισθήματά τους και να τους επιτρέψει να ερμηνεύουν ορθά αυτό που προσεγγίζουν καθώς η επίγνωσή τους αυξάνει και η συνείδησή τους διευρύνεται.

Οι σπουδαστές χρειάζεται να θυμούνται ότι η αφοσίωση στην Ατραπό ή στο Διδάσκαλο δεν είναι αρκετή. Τα Μεγάλα Όντα αναζητούν νοήμονες συνεργάτες και εργάτες παρά αφοσίωση στις Προσωπικότητές Τους, και ένας σπουδαστής που βαδίζει ανεξάρτητα στο φως της δικής του ψυχής θεωρείται απ’ Αυτούς σαν όργανο στο οποίο μπορούν να βασιστούν περισσότερο από έναν αφοσιωμένο φανατικό. Το φως της ψυχής του θ’ αποκαλύψει στον ειλικρινή ζηλωτή την ενότητα που υπόκειται σ’ όλες τις ομάδες και θα του επιτρέψει να εξαλείψει το δηλητήριο της αδιαλλαξίας που μολύνει και εμποδίζει τόσους πολλούς· θα τον κάνει ν’ αναγνωρίσει τα πνευματικά θεμελιώδη που καθοδηγούν τα βήματα της ανθρωπότητας· [20] θα τον αναγκάσει να παραβλέψει την αδιαλλαξία και το φανατισμό και τη χωριστικότητα που χαρακτηρίζουν το μικρόνουν και τον αρχάριο στην Ατραπό και θα τον βοηθήσει να τους αγαπά έτσι ώστε ν’ αρχίσουν να βλέπουν πιο αληθινά και να επεκτείνουν τον ορίζοντά τους. Θα του επιτρέψει να εκτιμήσει αληθινά την εσωτερική αξία της υπηρεσίας και θα του διδάξει πάνω απ’ όλα να ασκεί εκείνη την αβλάβεια που είναι η κατεξοχήν ποιότητα κάθε υιού του Θεού. Μια αβλάβεια που δεν λέει καμιά λέξη που μπορεί να βλάψει ένα άλλο πρόσωπο, που δεν σκέφτεται καμιά σκέψη που θα μπορούσε να δηλητηριάσει ή να προκαλέσει παρανόηση και δεν προκαλεί καμιά δράση που θα μπορούσε να βλάψει στο ελάχιστο τους αδελφούς του – αυτή είναι η κύρια αρετή που θα επιτρέψει στο σπουδαστή του εσωτερισμού να βαδίσει με ασφάλεια τη δύσκολη ατραπό της ανάπτυξης. Όταν η έμφαση βρίσκεται στην υπηρεσία των συνανθρώπων του και η τάση της δύναμης της ζωής είναι προς τα έξω στον κόσμο, τότε υπάρχει ελευθερία από τον κίνδυνο και ο ζηλωτής μπορεί να διαλογιστεί με ασφάλεια, ν’ ανατείνει και να εργάζεται. Το κίνητρό του είναι αγνό και επιδιώκει ν’ αποκεντρώσει την προσωπικότητά του και να μετατοπίσει την εστία της προσοχής του από τον εαυτό του στην ομάδα. Έτσι η ζωή της ψυχής μπορεί να διαχυθεί απ’ αυτόν και να εκφρασθεί σαν αγάπη προς όλα τα όντα. Γνωρίζει ότι ο ίδιος είναι τμήμα ενός όλου και ότι η ζωή αυτού του όλου μπορεί να ρέει μέσα απ’ αυτόν συνειδητά, οδηγώντας τον σε μια αντίληψη της αδελφότητας και της εναδικότητάς του σε σχέση με όλες τις εκδηλωμένες ζωές.

Αυτό το άρθρο υπαγορεύτηκε από τον Θιβετανό Διδάσκαλο, Djwhal Khul, το 1934. Είναι η εισαγωγή του βιβλίου Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, σελ. 3-20, που εκδόθηκε από την Lucis Publishing Company.