Αύγουστος 2006

Σε κάθε φυλή και έθνος, σε κάθε κλίμα και τμήμα του κόσμου και στις ατέρμονες εκτάσεις του ίδιου του χρόνου μέχρι το ατέλειωτο παρελθόν οι άνθρωποι έβρισκαν την Ατραπό προς το Θεό· τη διάνυαν κι αποδέχονταν τις συνθήκες της, υπέμεναν τις πειθαρχίες της, στηρίζονταν με εμπιστοσύνη στις πραγματικότητές της, δέχονταν τις ανταμοιβές της κι έβρισκαν το στόχο τους. Φτάνοντας εκεί, «εισέρχονταν στη χαρά του Κυρίου», συμμετείχαν στα μυστήρια του βασιλείου των ουρανών, κατοικούσαν στη δόξα της θείας Παρουσίας κι έπειτα επέστρεφαν στους δρόμους των ανθρώπων για να υπηρετήσουν. Η μαρτυρία για την ύπαρξη αυτής της Ατραπού είναι ο ανεκτίμητος θησαυρός όλων των μεγάλων θρησκειών και μάρτυρές της είναι εκείνοι που υπερέβησαν όλες τις μορφές και όλες τις θεολογίες και διείσδυσαν στον κόσμο της έννοιας τον οποίο καλύπτουν όλα τα σύμβολα. (Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, σ. 405 - αγγλικό)