Ιούλιος 2007

Είναι δύσκολο για το σύγχρονο άνθρωπο να συλλάβει μια εποχή όπου δε θα υφίσταται φυλετική, εθνική ή χωριστική θρησκευτική συνείδηση στην ανθρώπινη σκέψη. Ήταν το ίδιο δύσκολο για τον προϊστορικό άνθρωπο να συλλάβει μια εποχή όπου θα υπήρχε εθνική σκέψη κι αυτό είναι καλό να το έχουμε κατά νου. Η εποχή όπου η ανθρωπότητα θα μπορεί να σκέφτεται με οικουμενικούς όρους εξακολουθεί να βρίσκεται μακριά, αλλά το γεγονός ότι μπορούμε να μιλάμε γι’ αυτή, να την ποθούμε και να καταστρώνουμε σχέδια γι’ αυτή, αποτελεί σίγουρα την εγγύηση ότι δεν είναι ανέφικτη. Η ανθρωπότητα πάντοτε προόδευσε από στάδιο σε στάδιο φώτισης και από δόξα σε δόξα. Βρισκόμαστε σήμερα στο δρόμο μας για έναν πολύ καλύτερο πολιτισμό απ’ ό,τι γνώρισε ποτέ ο κόσμος και για συνθήκες που θα εξασφαλίσουν μια πολύ πιο ευτυχισμένη ανθρωπότητα και θα δουν το τέλος των εθνικών διαφορών, των ταξικών διακρίσεων (ανεξάρτητα αν βασίζονται σε κληρονομική ή οικονομική κατάσταση) και που θα εξασφαλίσουν μια πληρέστερη και πλουσιότερη ζωή για τον καθένα. (Εκπαίδευση στη Νέα Εποχή, σσ. 90-91 - αγγλικό)