Ιούνιος 2007

Μη λησμονείτε ένα σημαντικό σημείο. Η ίδια η Ιεραρχία είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας κι έφεσης· δημιουργήθηκε απ’ την ανθρωπότητα. Τα μέλη της είναι ανθρώπινα όντα που έζησαν, υπέφεραν, πέτυχαν, απέτυχαν, έφτασαν στην επίτευξη, άντεξαν στο θάνατο και πέρασαν απ’ την εμπειρία της ανάστασης. Έχουν την ίδια φύση μ’ εκείνους που αγωνίζονται σήμερα με τις διαδικασίες της αποσύνθεσης, αλλά –ωστόσο– έχουν μέσα τους το σπέρμα της ανάστασης. Όλες οι καταστάσεις συνείδησης Τους είναι γνωστές και τις έχουν κυριαρχήσει όλες· τις κυριάρχησαν σαν άνθρωποι κι έτσι εγγυώνται στην ανθρωπότητα την ίδια υπέρτατη επίτευξη. Έχουμε την τάση να βλέπουμε τα μέλη της Ιεραρχίας ότι διαφέρουν εντελώς από την ανθρωπότητα, λησμονώντας ότι η Ιεραρχία είναι μια κοινωνία επιτυχημένων ανθρώπων οι Oποίοι υποβλήθηκαν προηγουμένως στα εξαγνιστικά πυρά της καθημερινής ζωής, πραγματώνοντας τη δική τους σωτηρία σαν άνδρες και γυναίκες των υποθέσεων, επιχειρηματίες, σύζυγοι, αγρότες και κυβερνήτες κι επομένως ξέρουν τη ζωή σε όλες της τις φάσεις και διαβαθμίσεις. Έχουν υπερνικήσει τις εμπειρίες της ζωής· ο μεγάλος Διδάσκαλός Τους είναι ο Χριστός· πέρασαν μέσα από τις μυήσεις της νέας γέννησης, της βάπτισης, της μεταμόρφωσης, της τελικής σταύρωσης και της ανάστασης. Αλλά είναι ακόμη άνθρωποι και διαφέρουν από τον Χριστό μόνο στο γεγονός ότι Αυτός, ο πρώτος από την ανθρωπότητά μας που πέτυχε τη θειότητα, «ο πρωτότοκος εν πολλοίς αδελφοίς» (όπως το εκφράζει ο Απ. Παύλος), ο Διδάσκαλος των Διδασκάλων και ο Δάσκαλος αγγέλων και ανθρώπων, θεωρήθηκε τόσο αγνός, τόσο ιερός και τόσο φωτισμένος, ώστε Του επιτράπηκε να ενσωματώσει για μας τη μεγάλη κοσμική αρχή της αγάπης· έτσι μας αποκάλυψε για πρώτη φορά τη φύση της καρδιάς του Θεού. (Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, σσ. 472-3 - αγγλικό)