Ιανουάριος 2009

Υπηρεσία σε μία Μεταβατική Εποχή

Η ανθρωπότητα την εποχή αυτή περνά μέσα από έναν κύκλο υπερβολικής δραστηριότητας. Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία η δραστηριότητα αυτή αγκαλιάζει το ανθρώπινο γένος σε μεγάλη κλίμακα και στις τρεις όψεις της συνείδησης της προσωπικότητας. Τα φυσικά σώματα, οι συναισθηματικές και νοητικές καταστάσεις συνείδησης βρίσκονται όλες σε συνθήκες ισχυρής αναταραχής. Η ενοποιημένη αυτή τριπλή δραστηριότητα αυξάνει από έναν κύκλο εξίσου έντονης πλανητικής δραστηριότητας που οφείλεται στην έλευση μιας νέας εποχής, τη μετάβαση του ηλίου σ’ ένα νέο σημείο του Ζωδιακού και την επακόλουθη προετοιμασία που γίνεται για να εξοπλίσει τον άνθρωπο να εργάζεται εύκολα με τις νέες δυνάμεις και ενέργειες που επιδρούν πάνω του. Στο κέντρο της ανθρώπινης ζωής ο ολοκληρωνόμενος όμιλος των νέων Παγκόσμιων Υπηρετών πρέπει συνεπώς να αντιμετωπίσει μια πολύ πραγματική ανάγκη. Έργο τους πρέπει να είναι πρώτιστα η διατήρηση ενός τόσο στενού δεσμού με την ψυχή της ανθρωπότητας –που απαρτίζεται απ’ όλες τις ψυχές στο δικό τους επίπεδο ύπαρξης– μέσω της δικής τους οργανωμένης ψυχικής δραστηριότητας, ώστε να υπάρχουν πάντα εκείνοι που μπορούν να «εργασθούν στα διαλείμματα» κι έτσι να διατηρήσουν την πρόοδο του σχεδίου καθώς και το όραμα μπροστά στα μάτια εκείνων που δεν μπορούν προς το παρόν να εισέλθουν οι ίδιοι στον υψηλό και μυστικό τόπο. Πρέπει, όπως είπα πολλές φορές, να μάθουν να εργάζονται υποκειμενικά κι αυτό πρέπει να το κάνουν για να διατηρήσουν –σ’ αυτό τον κύκλο δραστηριότητας και εξωτερικής έκφρασης– τη δύναμη που λανθάνει σ’ όλους, ν’ αποσύρονται στο κέντρο. Μιλώντας συμβολικά, αποτελούν τη θύρα. Οι ικανότητες και οι δυνάμεις μπορούν να σβήσουν όταν δε χρησιμοποιούνται· η δύναμη της θείας αφαίρεσης και η ικανότητα να βρίσκουμε αυτό που ονομάσθηκε «η χρυσή ατραπός που οδηγεί στη διαυγή λίμνη κι από εκεί στο Ναό του Ασύλου», δεν πρέπει να χαθεί. Αυτό είναι το πρώτο έργο του Ομίλου των Παγκόσμιων Μυστικιστών κι αυτοί πρέπει να διατηρήσουν την ατραπό ανοικτή και το δρόμο απαλλαγμένο από εμπόδια. Διαφορετικά η λευκή μαγεία μπορεί προσωρινά να σβήσει και οι ιδιοτελείς σκοποί της μορφικής φύσης να αποκτήσουν ανάρμοστο έλεγχο. Το ολέθριο αυτό γεγονός συνέβη στις Ατλάντειες μέρες και ο τότε όμιλος εργατών έπρεπε ν’ αποσυρθεί από κάθε εξωτερική δραστηριότητα και «ν’ αφαιρέσει τα θεία μυστήρια, κρύβοντάς τα από τους περίεργους και τους ανάξιους». (Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σσ. 519-20 - αγγλικό)