Απρίλιος 2010

Φώτιση

Κανένα απ’ τα περιβλήματα δια των οποίων λειτουργεί η ψυχή δεν έχει αυτογνωσία· είναι μόνο αγωγοί δια των οποίων αποκτάται γνώση κι επιτυγχάνεται ζωική εμπειρία. Ο νους δεν γνωρίζει τον εαυτό του, γιατί αυτό θα επιβεβαίωνε την αυτοσυνείδηση κι επομένως, αφού δεν έχει ατομική συνείδηση, είναι ανίκανος να πει «αυτό είμαι εγώ –ο εαυτός μου– κι αυτό είναι εξωτερικό προς εμένα και συνεπώς είναι μη-εαυτός». Είναι απλώς μια άλλη αίσθηση μέσω της οποίας αποκτώνται πληροφορίες και αποκαλύπτεται ένα περαιτέρω πεδίο γνώσης. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα όργανο, όπως ειπώθηκε προηγουμένως, ικανό για μια διπλή λειτουργία, καταγράφοντας επαφές από κάποια εκ των δύο κατευθύνσεων και διαβιβάζοντας αυτή τη γνώση στον εγκέφαλο απ’ την ψυχή ή στην ψυχή απ’ τον κατώτερο άνθρωπο. Αυτό πρέπει να γίνει αντικείμενο διαλογισμού και η συνολική τάση της προσπάθειάς μας πρέπει να είναι εκείνη που θα φέρει αυτό το όργανο σε τέτοια κατάσταση ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί με το μεγαλύτερο δυνατό όφελος. Αυτό είναι που επιδιώκουν να κάνουν τα τρία τελευταία μέσα της γιόγκα. (Το Φως της Ψυχής, σσ. 413-14 - αγγλικό)