Δεκέμβριος 2010

Η φυλή σαν σύνολο στέκει τώρα στην καθαυτή είσοδο της Ατραπού της Μαθητείας. Το βλέμμα της φυλής είναι προς τα εμπρός στο όραμα, είτε είναι το όραμα της ψυχής, το όραμα ενός καλύτερου τρόπου ζωής, μιας βελτιωμένης οικονομικής κατάστασης ή καλύτερων διαφυλετικών σχέσεων. Ότι το όραμα αυτό συχνά διαστρέφεται, ότι προσανατολίζεται υλικά ή ότι παρατηρείται μόνο μερικά, δυστυχώς αληθεύει· αλλά στη μια ή την άλλη μορφή υπάρχει σήμερα μια αξιόλογη σύλληψη απ’ τις μάζες του «νέου κι επιθυμητού» – πράγμα που ως τώρα ήταν άγνωστο. Στο παρελθόν μόνο οι διανοούμενοι ή οι εκλεκτοί είχαν το προνόμιο του οράματος. Σήμερα το έχει η μάζα των ανθρώπων. Συνεπώς η ανθρωπότητα, σαν σύνολο, είναι έτοιμη για μια διαδικασία γενικής ευθυγράμμισης κι αυτός είναι ο πνευματικός λόγος που βρίσκεται πίσω από τον παγκόσμιο πόλεμο. Το «κοφτερό ψαλίδι της θλίψης πρέπει να διαχωρίσει το πραγματικό απ’ το απατηλό· το μαστίγιο του πόνου πρέπει να ξυπνήσει την κοιμισμένη ψυχή στη θαυμαστή ζωή· το ξερίζωμα των ριζών της ζωής απ’ το έδαφος της ιδιοτελούς επιθυμίας πρέπει να πραγματοποιηθεί και τότε ο άνθρωπος στέκει ελεύθερος»... (Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις, σσ. 498-99 - αγγλικό)