ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΚΛΙΜΑ

Όπως πραγματεύεται το Δελτίο της Παγκόσμιας Καλής Θέλησης με θέμα
«Τι είναι η Ζωή;», η εσωτερική φιλοσοφία ερμηνεύει τη Ζωή σαν μια «συνεχή ροή ηλεκτρικής ενέργειας, όπου οι μορφές αποτελούν προσωρινές εκφράσεις μέσα από τις οποίες η ζωή εκδηλώνεται στο πυκνό φυσικό πεδίο».

Κατά συνέπεια, ολόκληρη η εκδήλωση διέπεται από ζωή, ενώ το ίδιο το άτομο διαθέτει μια στοιχειώδη συνειδητότητα. Έχοντας αυτά κατά νου μπορούμε να δούμε με μια νέα ματιά ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που απασχολούν την εποχή μας –τις αλλαγές στο παγκόσμιο κλίμα και τα μοντέλα των επαναλαμβανόμενων καιρικών φαινομένων– παρατηρώντας τα από τη σκοπιά της νοήμονος ηλεκτρικής ζωής.

Οι επιστήμονες, ακόμα, δεν έχουν συμφωνήσει σχετικά με την αιτία των ηλεκτρικών εκκενώσεων που λαμβάνουν χώρα ανά πάσα στιγμή και παντού στον πλανήτη μέσω καταιγίδων και κεραυνών. Η γενική αντίληψη είναι ότι οφείλονται σε ατμοσφαιρικές διαταραχές και πιθανόν στην επίδραση φορτισμένων σωματιδίων που προέρχονται από τον ήλιο (ηλιακός άνεμος). Πρόσφατα, ήρθε να προστεθεί ένας ακόμη γρίφος με την ανακάλυψη των ηλεκτρικών εκκενώσεων που συντελούνται πολύ υψηλότερα από τις καταιγίδες και ονομάζονται Παροδικά Φωτεινά Συμβάντα. Αυτές οι φαντασμαγορικές εκδηλώσεις περιλαμβάνουν γιγαντιαίες στήλες ερυθρού και κυανού φωτός, γνωστές ως Δαιμόνια, ταχέως επεκτεινόμενους δακτυλίους φωτός που αναφέρονται ως Ξωτικά και, δάκτυλους λαμπερού φωτός που υψώνονται πάνω από τα σύννεφα, οι αποκαλούμενοι Καλικάντζαροι. Αυτά τα φαινόμενα δύσκολα εξηγούνται μηχανικά, δηλαδή σαν αποτέλεσμα του διαχωρισμού που προκαλείται από τον άνεμο στα πολύ χαμηλότερα σύννεφα. Σε αντίθεση, όμως, με αυτές τις ορθόδοξες θεωρίες ατμοσφαιρικής επιστήμης, πρωτοπόροι διανοητές στην κοσμολογία του πλάσματος θεωρούν την γη σαν τμήμα ενός ηλεκτρικού κυκλώματος, όπου ο ήλιος και οι πλανήτες δρουν σαν αντίθετοι ηλεκτρικοί πόλοι.

Στο μοντέλο αυτό οι καταιγίδες αποτελούν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που μέχρι σήμερα θεωρούνται ότι είναι. Λειτουργούν λιγότερο σαν ηλεκτρικές γεννήτριες και περισσότερο σαν διανομείς ενέργειας μέσα σε ένα διαπλανητικό κύκλωμα, όπου ο κεραυνός είναι η σπίθα του ουράνιου ρεύματος καθώς συνδέεται με τη Γη. Τα πολύχρωμα δαιμόνια, τα ξωτικά και οι καλικάντζαροι συνιστούν τη μορφή που παίρνει ο κεραυνός στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, όπου οι πιέσεις είναι χαμηλές. Παρόμοια φαινόμενα αναπαράγονται ελεγχόμενα στα εργαστήρια, καθώς ένας σπινθήρας μακράς εκκένωσης –το ανάλογο της κρούσης του κεραυνού– εισάγεται μέσα σε κενό σωλήνα, απ’ όπου ο περισσότερος αέρας έχει αφαιρεθεί∙ οι έγχρωμες λάμψεις και οι νηματοειδείς δομές που προκύπτουν αντιστοιχούν στα δαιμόνια.¹

Η διδασκαλία της Προαιώνιας Σοφίας θεωρεί ότι ολόκληρο το σύμπαν έχει ηλεκτρική φύση κι ο ηλεκτρισμός που γνωρίζουμε στο φυσικό πεδίο είναι ο κατιών μιας μεγάλης κοσμικής ζωής που λειτουργεί σε ανώτερα, πολύ πιο λεπτοφυή, επίπεδα του σύμπαντος και που υποβοηθούμενη από ένα πλήθος νοημόνων δημιουργών έφερε το εξωτερικό σύμπαν σε ύπαρξη. Σε αυτή την εκδοχή, και σ’ ότι αφορά τη γη, όλα τα φαινόμενα στην κίνηση της πλανητικής τροχιάς, η ψύξη και η θέρμανση του αέρα, τα σύννεφα, η βροχή, οι καταιγίδες και οι άνεμοι, οφείλονται στις εσώτερες ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις της φύσης που ασταμάτητα παράγουν ηλεκτρικά φορτία αποκαθιστώντας τη διαταραγμένη ισορροπία.²

Η τάση προς μια δυναμική ισορροπία είναι κάτι ανεξήγητο για την επιστήμη, όπως σχολιάζει ο φυσικός Paul Davies: «Οι περισσότερες προσομοιώσεις της ατμόσφαιρας της Γης προβλέπουν κάποιου είδους αστάθμητες καταστροφές, όπως την κάλυψη της υδρογείου με πάγο, την υπερθέρμανση των ωκεανών σε σημείο βρασμού ή, μια ευρείας κλίμακας αποτέφρωση, που λόγω της υπεραφθονίας σε οξυγόνο, βάζει φωτιά σε ολόκληρο τον πλανήτη... Εντούτοις, η επίδραση των διαφόρων αλληλένδετων και πολύπλοκων διαδικασιών, εν τω συνόλω τους, έχει, κατά κάποιον τρόπο, σαν αποτέλεσμα τη διατήρηση της ατμοσφαιρικής σταθερότητας εν όψει συνταρακτικών αλλαγών, ακόμη και σε περιόδους κατακλυσμιαίων διαταραχών».³

Η ατελεύτητη αποκατάσταση της ισορροπίας είναι γνωστή ως ομοιόσταση κι αποτελεί κοινό κτήμα όλων των ζωντανών οργανισμών, οι οποίοι ρυθμίζουν το εσωτερικό τους περιβάλλον ώστε να διατηρούνται σε σταθερή κατάσταση. Και η ίδια η Γη συνιστά έναν ζωντανό οργανισμό, του οποίου τα κλιματικά μοντέλα και το παγκόσμιο κλίμα ρυθμίζονται από μια ουράνια νοημοσύνη σε συνάρτηση με το πλανητικό και ανθρώπινο κάρμα. Αυτό, βέβαια, πόρρω απέχει από τις μηχανιστικές ερμηνείες των επιστημόνων ερευνητών της ατμόσφαιρας, αν και τα πρωταρχικά αίτια του κλίματος και του καιρού θα πρέπει να αναζητηθούν στο υποκειμενικό πεδίο της συνειδητότητας, πέρα από τον κόσμο των εξωτερικών φαινομένων.

Η συμβατική επιστήμη δεν έχει ακόμα ανακαλύψει ότι ο ηλεκτρισμός συνιστά τη θεμελιώδη δύναμη του σύμπαντος, αλλά όταν αυτό γίνει, μια τέτοια ανακάλυψη θα υπονομεύσει τα θεμέλια του παρόντος μοντέλου βαρύτητας και η ιδέα ενός σύμπαντος οργανωμένου με νοημοσύνη, που σφύζει από ζωή θα μπορέσει, τότε, να αποτελέσει μια σοβαρή επιστημονική εκδοχή. Ο κόσμος είναι ένα τεράστιο μαγνητικό πεδίο –παρότι σύνθετο και περίπλοκο– και όλες οι ζωές μέσα σε αυτό συμπεριφέρονται σαν φορτισμένα σωματίδια που αενάως αλληλεπιδρούν και ανταλλάσσουν τις ιδιαίτερες ποιότητές τους το ένα με το άλλο. Όπως υποδεικνύουν οι εκπρόσωποι της κοσμολογίας του πλάσματος, David Talbott και Wallace Thornhill: «Από το μικρότερο σωματίδιο ως το μεγαλύτερο γαλαξιακό σχηματισμό, ένα δίκτυο ηλεκτρικού κυκλώματος συνδέει και συνενώνει το σύνολο της φύσης, οργανώνοντας γαλαξίες, ενεργοποιώντας αστέρες, γεννώντας πλανήτες και, στον δικό μας κόσμο, ελέγχοντας τον καιρό και ζωογονώντας βιολογικούς οργανισμούς. Δεν υπάρχουν απομονωμένες νησίδες σε ένα ηλεκτρικό σύμπαν».⁴

Αυτή η νέα κοσμολογία μπορεί να παρέχει μια ξεκάθαρη βάση για την ανανέωση της επιστημονικής έρευνας επί θεμάτων όπως η αστρολογία, η τηλεπάθεια και τα ψυχικά φαινόμενα εν γένει. Ενώ, επιπρόσθετα, ρίχνει φως στο γιατί οι πνευματικές διδασκαλίες δίνουν έμφαση στην ευθύνη που όλοι φέρουμε για τις σκέψεις μας και για το υποκειμενικό κλίμα εντός του οποίου ενδιατρίβουμε. Σε ένα αλληλένδετο και αλληλοεξαρτώμενο σύμπαν, η ακτινοβολία της κατάστασης της συνείδησής μας επηρεάζει όλες τις άλλες ζωές και βασίλεια, είτε βελτιώνοντας είτε χειροτερεύοντας την ποιότητα του περιβάλλοντός μας. Η διδασκαλία της Προαιώνιας Σοφίας λέει ότι ακόμη και τα συσσωρευμένα ανθρώπινα συναισθήματα ασκούν επίδραση στον καιρό κι ότι εντελώς αληθινά δημιουργούμε το δικό μας κλίμα κατά μια πολύ συγκεκριμένη έννοια.⁵

Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα σκέψη εν όψει της επικέντρωσης του ενδιαφέροντος, σήμερα, στην κλιματική αλλαγή και στην παγκόσμια κρίση που προέκυψε από αυτήν. Ενώ η παγκόσμια υπερθέρμανση με τις εκπομπές άνθρακα μπορεί σταθερά να συμβάλλει σε αυτήν, υπάρχουν αρκετοί άλλοι παράγοντες που επενεργούν από την οπτική γωνία του εσωτερισμού. Η επικέντρωσή μας σε έναν από αυτούς, μπορεί να σημαίνει ότι, η θυελλώδης επιθυμητική φύση και η εγωιστική σκέψη μας, επιβαρύνουν το ήδη άστατο κλίμα του πλανήτη. Ακόμα και στο φυσικό πεδίο, πρόσφατες επιστημονικές έρευνες παρέχουν ενδείξεις πως αυτό μπορεί να συμβαίνει. Παράδειγμα αποτελεί η ανακάλυψη του βιογενούς μαγνητίτη στον ιστό του ανθρώπινου εγκεφάλου, μέσω του οποίου, το κεντρικό νευρικό σύστημα του ανθρώπου μπορεί να αλληλεπιδρά με τα μαγνητικά πεδία του περιβάλλοντος. Η σύγχρονη έρευνα επιδιώκει να ανακαλύψει αν το μαγνητικό υλικό βρίσκεται συγκεκριμένα στην επίφυση, όπως συμβαίνει στα πουλιά και τα ζώα, μέσω της οποίας αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο της Γης για να πλοηγούνται στις πτήσεις τους.

Η επίφυση βρίσκεται στο κέντρο του εγκεφάλου σε ένα μικροσκοπικό σπήλαιο ή κοιλότητα συντονισμού-συνήχησης. Αυτή ενδέχεται να αντιστοιχεί στην κοιλότητα συνήχησης που υπάρχει μεταξύ του πλανήτη μας και της ιονόσφαιράς του – ένα σφαιρικό κέλυφος που διεγείρεται από την πτώση των κεραυνών, από τις χίλιες περίπου καταιγίδες που λαμβάνουν χώρα γύρω από τη γήινη σφαίρα, κάθε ώρα και στιγμή. Έχει βρεθεί, ότι οι ηλεκτρομαγνητικές ταλαντώσεις, που παράγονται σε αυτή την περίπτωση, έχουν παρόμοια συχνότητα με τα κύματα «άλφα» και «θήτα» του ανθρώπινου εγκεφάλου κι ότι, επίσης, υπάρχουν κι άλλες συχνότητες ανάμεσα σε διάφορα στρώματα της γήινης ηλεκτρομαγνητικής ιονόσφαιρας και του εγκεφάλου.⁶ Η διδασκαλία της Προαιώνιας Σοφίας επεκτείνει αυτή την αλληλεπίδραση μέχρι την πνευματική αύρα της Γης, διδάσκοντας ότι, μέσω διαλογισμού, μπορεί να παραχθεί συνήχηση στην εγκεφαλική κοιλότητα σε συμφωνία με τις συχνότητες των εσωτερικών, υποκειμενικών βασιλείων του πλανήτη και, οι δυναμικές τους να διανεμηθούν για την υπηρεσία όλων των έμβιων όντων.

Η ιονόσφαιρα αποτελεί μέρος του αχανούς μαγνητικού πεδίου, μέσω του οποίου, λειτουργεί η νοήμων ηλεκτρική ζωή, κάτι για το οποίο, από πάντα, είχαμε το κλειδί, στον επιστημονικό όρο που χρησιμοποιούμε για την περιγραφή του καιρού και του κλίματος – τη μετεωρολογία. Η Προαιώνια Σοφία διδάσκει ότι ένα πέπλο μαγνητικής, μετεωρικής σκόνης περιβάλλει την Γη και ότι η περιοδική διαστολή και συστολή αυτού του μετεωρικού πέπλου είναι εκείνη που επιδρά στην κλιματική αλλαγή. Κι ενώ η μείωση της μετεωρικής σκόνης αντιστοιχεί με την ψύχρανση της ατμόσφαιρας και τις εποχές παγετώνων, η αύξησή της παραπέμπει στη θέρμανση της ατμόσφαιρας και σε περιόδους θερμότητας, όπως η περίοδος εκπομπής άνθρακα. Τα γεωλογικά αρχεία υποδεικνύουν ότι, οι εναλλαγές του κλίματος, είναι επαναλαμβανόμενες. Επιστημονικές εξερευνητικές αποστολές έχουν φτάσει με ειδικά τρυπάνια ως τον πυρήνα των παγετώνων, εξετάζοντας τις μικροσκοπικές φυσαλίδες αέρα που παγιδεύτηκε εκεί, πριν από χιλιάδες χρόνια, συσχετίζοντας τις υψηλές θερμοκρασίες της Γης με τις αυξημένες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα στην γήινη ατμόσφαιρα. Το διοξείδιο του άνθρακα και το ανθρακικό οξύ είναι οι δείκτες «κλειδιά» για τις περιόδους υπερθέρμανσης και παρουσιάζει ενδιαφέρον το ότι αποτελούν, επιπλέον, κυρίαρχα συστατικά της μετεωρικής σκόνης. Η επιστήμη αναγνωρίζει το γεγονός ότι «τα σωματίδια της σκόνης που απέμειναν από την πτώση μετεωριτών μπορούν να παραμείνουν στην ατμόσφαιρα για αρκετούς μήνες και ότι αυτά τα σωματίδια θα μπορούσαν να επηρεάσουν το κλίμα, αφενός διασκορπίζοντας την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, αφετέρου λειτουργώντας ως καταλύτες σε χημικές αντιδράσεις στην ανώτερη ατμόσφαιρα». Παρ’ όλα αυτά, ο βαθμός της επίδρασης των μετεωριτών στο κλίμα δεν έχει ακόμα αναγνωριστεί.

Όταν αναγνωριστεί το γεγονός ότι η μετεωρική σκόνη αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού πέπλου που περιβάλλει την Γη και το ότι η ανθρώπινη συνείδηση μπορεί με κάποιον τρόπο να επηρεάσει, έστω ανεπαίσθητα, αυτόν τον πέπλο, τότε θα γίνει επίσης φανερή η συλλογική ευθύνη μας απέναντι στα κατώτερα βασίλεια της φύσης για τη σωστή χρήση και κατεύθυνση της σκέψης. Μέσα από την επιστημονική χρήση του διαλογισμού, σύμφωνα με το νόμο «η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη», η ανθρωπότητα θα εισέλθει στο κληρονομικό της δικαίωμα ως επόπτης του πλανήτη και ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής θα είναι η αφοσίωση στην πραγματοποίηση της θείας οδηγίας, όπως περιέχεται στην Μεγάλη Επίκληση: «Από το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων, το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός ας πραγματοποιηθεί». Το γεγονός ότι η ανθρωπότητα αποτελεί ένα ηλεκτρομαγνητικό «κέντρο» μέσα στο όχημα της θείας έκφρασης και ότι επωμίζεται το πεπρωμένο της ευθύνης να αφήσει το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός να πραγματοποιηθεί σε όλα τα βασίλεια της φύσης, δείχνει προς ένα όραμα του μέλλοντος που πραγματικά εμπνέει. Η δύναμη της εφαρμοσμένης ομαδικής σκέψης, κάποια μέρα, θα κατευθύνει σκόπιμα συγκεκριμένες δυναμικότητες μέσα στα κατώτερα βασίλεια της φύσης με στόχο την ανύψωση και τη λύτρωσή τους.

Αν και αυτές οι σκέψεις μπορεί να φαίνονται επαναστατικές, η ιδέα ότι ολόκληρη η ύλη διαπνέεται από ζωή και απαρτίζεται από μικροσκοπικές στοιχειακές ζωές, είναι πλάι μας από τη χαραυγή του ανθρώπινου πολιτισμού, μέσα στη μείζονα θρησκευτική έννοια της πλανητικής απολύτρωσης. Αυτή η ιδέα προορίζεται να εκδηλωθεί πάλι μέσα στην ανθρώπινη σκέψη σε μια υψηλότερη στροφή του σπειροειδούς καθώς η ανθρωπότητα θα ενδύεται το μανδύα του επόπτη της Γης και θα αναλαμβάνει την ευθύνη της πλανητικής εξέλιξης. Η χρήση της ενέργειας της καλής θέλησης σε όλα τα βασίλεια της φύσης, όπως αναπτύχθηκε στο προηγούμενο Δελτίο, «Ορθές Σχέσεις με Όλα τα Όντα», υπογραμμίζει την πιλοτική εκκίνηση αυτής της διαδικασίας. Είναι θεμελιώδες, όλοι όσοι αφυπνίζονται σε αυτό το βασανιστικό όραμα του ρόλου της ανθρωπότητας μέσα στο Θείο Σχέδιο, να ενωθούν για να υπηρετήσουν αυτόν το σκοπό –οι ομάδες Διαλογισμού Καλής Θέλησης⁷, το δίκτυο των Τριγώνων⁸ και, ο Κύκλος των Διασκέψεων⁹, αποτελούν θαυμάσια παραδείγματα για πώς αυτό πραγματοποιείται. Ο κόσμος σήμερα διανύει μια καθοριστική περίοδο κρίσης και απόφασης και η ελπίδα βρίσκεται μπροστά μας, για μια ενεργητική νέα ευθυγράμμιση με το Θείο Σχέδιο. Σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι της ανθρώπινης Ιστορίας, ας χυθεί νέο φως και νόημα στα θαυμάσια λόγια του Αγ. Παύλου ότι «πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν, ἀναμένοντας τὴν ἐμφάνιση τῶν Υιῶν τοῦ Θεοῦ».

1. Το Ηλεκτρικό Σύμπαν (The Electric Universe), σ. 49, W. Thornhill & D. Talbott.
2. Επιστολές του Μαχάτμα στον Α. Σινέτ, σ. 160.
3. Η Κοσμική Κυανοτυπία (The Cosmic Blueprint), σ. 132. Paul Davies.
4. Thunderbolts of the Gods www.thunderbolts.info
5. Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σ. 226. Αλίκη Μπέιλη.
6. http://en.wikipedia.org/wiki/Schumann_resonances. Τα κύματα «θήτα» ανιχνεύονται κατά προσέγγιση στην κλίμακα των 6-10Hz, ενώ τα «άλφα» στα 8-12Hz. Το πεδίο συχνότητας της ίδιας της γης έχει μετρηθεί στα8Hz, σύμφωνα με υπολογισμούς που πρώτος έκανε ο εφευρέτης και μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος Νίκολα Τέσλα.
7. Βλέπε http://www.lucistrust.org/en/service_activities/world_goodwill__1/more/goodwill_meditation_group
8. Βλέπε www.triangles.org
9. Βλέπε following article

Για όσους θέλουν να εξερευνήσουν μερικές από τις βαθύτερες όψεις του Ηλεκτρικού Σύμπαντος, μπορούν να ανατρέξουν στον ακόλουθο σύνδεσμο της ιστοσελίδας μας