Μάϊος 2009

Το 1936 και 1937 η περίοδος του Φεστιβάλ του Bεσάκ στα εσώτερα πεδία επεκτάθηκε για να καλύψει πέντε μέρες – δύο που προηγούνται του Φεστιβάλ και δύο που έπονται του Φεστιβάλ. H ώρα του Bεσάκ έχει τρομακτική σημασία. Oι δύο μέρες της προετοιμασίας θα γίνουν γνωστές σαν «μέρες απάρνησης και απόσπασης». H μέρα του Φεστιβάλ θα γίνει γνωστή σαν «μέρα περιφρούρησης», ενώ οι δύο επόμενες μέρες θα ονομάζονται «μέρες διανομής». Aυτές οι λέξεις σημαίνουν κάτι διαφορετικό στην Iεραρχία των Διδασκάλων απ’ ό,τι σημαίνουν σε μας και είναι ανώφελο (όσο και απαγορευμένο) να διευκρινίσουμε τη βαθύτερη έννοιά τους. Πάντως σημαίνουν πέντε μέρες εξαιρετικά εντατικής προσπάθειας για υπηρεσία, που οδηγούν στην απάρνηση όλων όσων θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν τη χρησιμότητά μας σαν αγωγών πνευματικής δύναμης. Σημαίνει ότι μετά από τη δέουσα προετοιμασία, αφιέρωση και ανάταση στις δύο πρώτες μέρες, τη μέρα του Φεστιβάλ θεωρούμε απλώς τον εαυτό μας σαν αποδέκτη ή θεματοφύλακα τόσης απ’ την εισρέουσα αυτή πνευματική δύναμη όση μπορούμε να κρατήσουμε. Σαν αγωγοί πρέπει να είμαστε έτοιμοι να λησμονήσουμε τον εαυτό μας στην υπηρεσία της επαφής, αποδοχής και συγκράτησης δύναμης για την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Πρέπει να θεωρούμε το καθαυτό Φεστιβάλ σαν μέρα σιωπής (αναφέρομαι σε μια εσώτερη ειρήνη και σιωπηλή επισημότητα που μπορεί να διατηρείται αδιάσπαστη μολονότι ο εξωτερικός άνθρωπος μπορεί να υπηρετεί με την ομιλία και τα προφορικά του ενδιαφέροντα), σαν μέρα υπηρεσίας που διεξάγεται τελείως στα εσωτερικά επίπεδα και πλήρους αυταπάρνησης σε ανάμνηση της ανθρωπότητας και της ανάγκης της. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου μόνο δύο σκέψεις θ’ απασχολούν συνεχώς την προσοχή μας – η ανάγκη των συναθρώπων μας και η ανάγκη να προσφέρουμε έναν ομαδικό αγωγό δια του οποίου θα μπορέσουν να διαχυθούν οι πνευματικές δυνάμεις στο σώμα της ανθρωπότητας υπό την ειδικευμένη καθοδήγηση των επιλεγμένων μελών της Iεραρχίας. (Εσωτερική Ψυχολογία, τομ ΙΙ, σσ. 686-87 - αγγλικό)