Mάρτιος 2011

Η ελευθερία είναι ο βασικός τόνος του ατόμου που αντιμετωπίζει τη δεύτερη μύηση και τα επακόλουθά της – την προετοιμασία για την τρίτη μύηση. Η ελευθερία είναι ο βασικός τόνος για τον παγκόσμιο μαθητή σήμερα και είναι η ελευθερία να ζούμε, η ελευθερία να σκεπτόμαστε και η ελευθερία να γνωρίζουμε και να σχεδιάζουμε, την οποία η ανθρωπότητα απαιτεί αυτή την εποχή.

Η μύηση (εκείνη της Μεταμόρφωσης) που θα εξετάσουμε στη συνέχεια, είναι η σπουδαιότερη απ’ όλες. Από μια ιδιαίτερη άποψη σχετίζεται ιδιόμορφα με την πέμπτη μύηση τη Μύηση της Αποκάλυψης και την έβδομη Μύηση της Ανάστασης. Και οι τρεις αφορούν την ελευθερία: ελευθερία από την προσωπικότητα, ελευθερία από την τύφλωση ή ελευθερία από τα επτά πεδία της πλανητικής μας ύπαρξης – τα πεδία που μερικές φορές αναφέρονται σαν τα πεδία της ανθρώπινης και υπερανθρώπινης εξέλιξης. Θα σημειώσατε ότι τελευταία τονίζω μια όψη της μύησης που μέχρι τώρα τονίστηκε λίγο – την όψη της ελευθερίας. Η Ατραπός της Μύησης ονομάσθηκε κατά καιρούς Ατραπός της Απελευθέρωσης και σ’ αυτή την ουσιαστική όψη της μυητικής διαδικασίας επιζητώ να επισύρω την προσοχή σας. Τονίζω συνεχώς ότι η μύηση δεν είναι πραγματικά το περίεργο μείγμα της αυτοϊκανοποιημένης επίτευξης, της τελετουργικής και ιεραρχικής αναγνώρισης, όπως παρουσιάζεται από τις μεγάλες αποκρυφιστικές ομάδες. Είναι περισσότερο μια διαδικασία εξαιρετικά σκληρού έργου, στη διάρκεια της οποίας ο μυημένος γίνεται ό,τι είναι. Αυτό μπορεί να συνεπάγεται ιεραρχική αναγνώριση, αλλά όχι στη συνήθως παρουσιαζόμενη μορφή. Ο μυημένος βρίσκεται στη συντροφιά εκείνων που προηγήθηκαν απ’ αυτόν και δεν αποβάλλεται, αλλά παρατηρείται και εξετάζεται κι έπειτα τίθεται σε έργο. (Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις, σσ. 684-85 - αγγλικό)