Ένας Εσωτερικός Στοχασμός για την Πανδημία

 Οι περισσότεροι σπουδαστές της Προαιώνιας Σοφίας πιθανότατα γνωρίζουν τις Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες του Βούδα που προήλθαν από την Φώτισή Του και οι οποίες σε απλή διατύπωση αφορούν: την αλήθεια της ύπαρξης του πόνου, την αιτία του πόνου, τον τερματισμό του πόνου και την ατραπό που οδηγεί στην εξάλειψη του πόνου. Στο σύνολό τους αποκαλύπτουν ότι η ενέργεια της Επιθυμίας είναι εκείνη που μας παρέχει τη δυνατότητα δράσης στον κόσμο, όταν όμως δεν κατευθύνεται ορθά, εκφυλίζεται σε ένα κυνηγητό των αισθήσεων που πηγάζει από την αλληλεπίδραση με την ύλη. Η επιθυμία αποτελεί την αιτία της οδύνης.

Αυτή η σχέση μεταξύ επιθυμίας και οδύνης λειτουργεί υπό τον μεγάλο συμπαντικό Νόμο Αιτίου και Αποτελέσματος. Στην Βουδιστική φιλοσοφία αναφέρεται ως «Ο Νόμος της Εξαρτώμενης Προέλευσης» και βασίζεται στην απλή αν και βαθυστόχαστη φόρμουλα του Βούδα:

Όταν υπάρχει αυτό, υπάρχει κι εκείνο. Με την εμφάνιση αυτού, εμφανίζεται κι εκείνο. Όταν δεν υπάρχει αυτό, δεν υπάρχει κι εκείνο. Με την κατάπαυση αυτού, επέρχεται και η κατάπαυση εκείνου.¹

Η κεντρική αρχή που είναι ενεργή σ’ αυτή τη φόρμουλα θα μπορούσε να ονομαστεί το σπέρμα της επιθυμίας, όπου η λέξη “σπέρμα” περιγράφεται ποικιλοτρόπως ως «η αρχική μορφή κάποιου πράγματος σε διαδικασία ανάπτυξης», η «αρχή ενός νέου οργανισμού μέσα σε έναν ήδη υπάρχοντα» ή «μια μικρή μάζα ζώσας ουσίας ικανής για ανάπτυξη μέσα σε κάποιον οργανισμό ή σε ένα από τα μέρη του». Στην Εσωτερική Θεραπευτική, περιγράφεται ένα σπέρμα ως «το πρώτο αποτέλεσμα ενός αρχικού αιτίου». [Για τα Σπέρματα σσ 320-1]  Με αυτή την κατανόηση μπορούμε να εφαρμόσουμε τη φόρμουλα του Βούδα σε δύο μεγάλες ανάγκες, τις οποίες επισήμανε ο Θιβετανός κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και να εξετάσουμε αν μπορούμε να ρίξουμε λίγο φως σχετικά με τα εθνικά σπέρματα επιθυμίας και πώς αναπτύχθηκαν στα σημερινά παγκόσμια προβλήματα. Έγραφε:

«Τα έθνη του Άξονα χρειάζεται να συλλάβουν τη διδασκαλία του Βούδδα όπως τη διακήρυξε με τις Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες· χρειάζεται να αντιληφθούν ότι η αιτία όλης της λύπης και του πόνου είναι η επιθυμία – επιθυμία για ό,τι είναι υλικό.

Τα Ηνωμένα Έθνη χρειάζεται να μάθουν να εφαρμόζουν το Νόμο της Αγάπης όπως διακηρύχθηκε με τη ζωή του Χριστού και να εκφράζουν την αλήθεια ότι “ουδείς γαρ ημών εαυτώ ζη” ούτε και έθνος κι ότι ο στόχος κάθε ανθρώπινης προσπάθειας είναι η συμπονετική κατανόηση που παροτρύνεται από ένα πρόγραμμα αγάπης για το σύνολο»».²

Υπό το πρίσμα των «σπερμάτων της επιθυμίας», θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τα έθνη ως κύτταρα φωτός που αγωνίζονται να αναπτυχθούν μέσα σε έναν παγκόσμιο κοινωνικό οργανισμό, αλλά είναι μολυσμένα από έναν ιό που ζει μέσα σε κάθε κύτταρο –ένα παράσιτο που προσβάλλει τις κυτταρικές διαδικασίες, κωδικοποιώντας τις κυτταρικές πρωτεΐνες με τις δικές του επιθυμίες και αντικαθιστώντας την σύνθεση που είναι απαραίτητη για τη δομή, τη λειτουργία και τη ρύθμιση του κοινωνικού οργανισμού. Ενώ κάθε κύτταρο εμφανίζει ένα μέτρο ομαδικής έφεσης και ανάπτυξης προς το φως του Κοσμικού Χριστού, ο ιός ευδοκιμεί στο σκοτάδι και αναπαράγεται μέσα στον ξενιστή προκειμένου να προωθήσει τις δικές του χωριστικές επιθυμίες. Αυτός ο ιογενής υλισμός είναι εμφανής στα περισσότερα, αν όχι σε όλα τα έθνη σήμερα, ακόμα κι αν διαφοροποιείται από τον Φασισμό των εθνών του Άξονα κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.

Σύμφωνα με τις διδασκαλίες της Προαιώνιας Σοφίας, αυτή η ενελικτική επιθυμία για υλικά αγαθά ήταν το μεγαλύτερο αμάρτημα του Ατλάντειου πολιτισμού και όταν η ανηθικότητα και η απληστία έφτασαν στα πλέον δυσθεώρητα ύψη τους, λειτούργησε ένας νόμος για να αντισταθμιστεί η κακοήθης ανάπτυξη. Μεταφράζεται ως εξής:

«Εκείνος που ζει μόνο για τα υλικά αγαθά, που θυσιάζει κάθε αρετή για να αποκτήσει κάτι που δεν μπορεί να διαρκέσει, θα πεθάνει στη ζωή, η πνοή θα τον εγκαταλείψει κι όμως θα αρνείται να σκεφθεί το θάνατο μέχρι να έλθει η κλήση».³

Οι διδασκαλίες αναφέρουν ακόμη, ότι αυτός ο νόμος υπογραμμίζει την προέλευση της φυματίωσης ως μία από τις «τρεις κύριες τάσεις στο ανθρώπινο σώμα» μαζί με τον καρκίνο και τη σύφιλη, οι οποίες βρίσκονται πίσω από «κάθε ασθένεια». Θα μπορούσαμε συνεπώς να υποθέσουμε ότι η πλειονότητα των ασθενειών που επηρεάζουν τους πνεύμονες και την αναπνευστική οδό σχετίζονται με τη Φυματίωση, η οποία εξακολουθεί να είναι μία από τις δέκα πρώτες αιτίες θανάτου στον κόσμο. Μετά από έναν αιώνα ύφεσης και πλέον, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, η φυματίωση άρχισε να παίρνει τα πάνω της ως του σημείου να θεωρείται πλέον ότι είναι εκτός ελέγχου σε πολλές χώρες.⁴  Επιπρόσθετα, έχει αυξηθεί από τη δεκαετία του ’80 ραγδαία, με περισσότερες από 12.000 καταγεγραμμένες εξάρσεις, ο αριθμός των μεταδοτικών ασθενειών που έχουν μολύνει και θανατώσει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.⁵  

Παρότι η τωρινή πανδημία εντάσσεται σε αυτήν την κατηγορία, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι οι πανδημίες αποτελούν το άναρχο ξέσπασμα των ενελικτικών ζωών στο αιθερικό σώμα του πλανήτη, που ούτε διακρίσεις κάνουν ούτε υπολογίζουν το προσωπικό κάρμα. Κάθε άνθρωπος πρέπει να δομήσει ένα ατομικό σώμα από πλανητική ύλη, αλλοιωμένη εδώ και πολλούς αιώνες από σπαταλημένη δύναμη. Καθώς όλοι οι άνθρωποι εξελίσσονται μέσα στον αλληλένδετο ιστό της ζωής, όλοι τους είναι ως ένα βαθμό επιδεκτικοί σε ξεσπάσματα δραστηριότητας των «σεληνιακών κυρίων» και στην ενελικτική έλξη του Πνεύματος της Γης.

Συγκεκριμένα, η φυματίωση είναι «το αποτέλεσμα της κατάχρησης της ενέργειας της δεύτερης ακτίνας» – της δομητικής ενέργειας της αγάπης-σοφίας την οποία θα πρέπει να χρησιμοποιούν τα έθνη για να δημιουργήσουν τον νέο παγκόσμιο οργανισμό υπό το φως της Χριστικής αρχής. Ωστόσο, παρά το γεγονός της προόδου που σημειώθηκε στην περίοδο αμέσως μετά το 1945, οι διεθνείς εντάσεις αυξήθηκαν ξανά και η μετά βίας διαφυγή από την παγκόσμια καταστροφή στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου θα έπρεπε να αποτελεί ένα καλό μάθημα για την ανθρωπότητα. Αντ’ αυτού, έμεινε αναξιοποίητη μια σημαντική ευκαιρία ώστε να αρχίσει και πάλι η δόμηση ενός «οργανισμού ηνωμένων εθνών» μετά την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου το 1989. Σύμφωνα με τα λόγια του στρατηγικού διπλωμάτη, Torgeir E. Fjærtoft:

«Ήμουν εκεί στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1989, όταν ένα όραμα κοινής ασφάλειας στα πλαίσια μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης έμοιαζε να προσεγγίζεται με πολυμερή διπλωματία στα Ηνωμένα Έθνη. Στη συνέχεια, παρακολούθησα με αυξανόμενη ανησυχία την Δύση, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, να υπονομεύει την πρακτικά καθολική αναγνώριση του Δυτικού Κανονιστικού Έργου και της εξουσίας, μεταβαίνοντας από την πολυμέρεια σε μονομερή δύναμη και εξαναγκασμό…. Η εμπειρία μου από την πολυμερή διπλωματία εντός των ΗΕ είναι ότι για να πειστεί κάποιος, επικαλούμαστε για να εφελκύσουμε. Αυτό σημαίνει ότι για να δουλέψει μια ιδέα πρέπει να έχει ισχυρή απήχηση. Η συγκεκριμένη διατύπωση σε κάθε δεδομένη στιγμή των αρχών και των κωδικοποιήσεων των ΗΕ δεν είναι παρά εξελισσόμενες παρουσιάσεις μίας υποκείμενης ιδέας. Αυτή η ιδέα, όχι οι εξελισσόμενες παρουσιάσεις, είναι η πηγή με την οποία σχετίζονται τα κράτη μέλη». ⁶

Πόσο ωραία περιγράφουν αυτά τα λόγια τη θεραπεία της εποχής μας: «επικαλούμαστε για να εφελκύσουμε». Παρότι αυτές οι παρατηρήσεις γίνονται από μια δυτική άποψη, υπέρμαχοι αυτού του πνεύματος της διπλωματίας βρίσκονται σε όλα τα έθνη και τώρα είναι η ώρα της ευκαιρίας για την ενδυνάμωσή του. Στο σκοτάδι των παγκόσμιων κρίσεων, οι ιδέες αστράφτουν σε έντονη αντίθεση και μεταφέρουν την πιο δυναμική τους απήχηση. Η πανδημία έχει αναζωπυρώσει το όραμα της παγκόσμιας ενότητας και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό, μην επιτρέποντας στη γοητεία του πλούτου και του γοήτρου να το εκτρέψουν και να το καταστρέψουν για ακόμη μια φορά. Τώρα είναι η ώρα για το σπέρμα του Χριστικού Φωτός να αναπτυχθεί ρωμαλέα προς μια διεθνή σύνθεση.

Αυτή είναι η σημασία της αινιγματικής βιβλικής φράσης «Η Επιθυμία Όλων των Εθνών». Στη συναισθηματική φύση κάθε έθνους βρίσκεται ένα σπέρμα επιθυμίας το οποίο συνιστά «μια βάση προόδου…» Είναι «η λεπτοφυής δύναμη πίσω από τις “σημαίες όλων των εθνών”... πίσω από τη σημαία βρίσκεται ένα σημείο δύναμης που συνιστά σημείο έμπνευσης για την ψυχή του λαού». Καθώς αυτό βλαστάνει, «θα έχουμε τότε ένα έθνος που θα γαλβανίζεται σε δραστηριότητα από μια ενδόμυχη πνευματική ενέργεια … και το έθνος τότε θα συνδέεται –δια του σημείου στο κέντρο– με την πηγή της θείας έμπνευσης η οποία είναι μία για όλους τους τύπους, όλα τα έθνη και όλες τις φυλές στο χρόνο και το χώρο».⁷

Υπάρχει μια σπουδαία απόκρυφη φόρμουλα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να διεγείρει το σπέρμα της επιθυμίας στα έθνη του κόσμου· ορισμένες φορές αναφέρεται ως ο Ήλιος πάνω στο Τετράγωνο.⁸  Μια γόνιμη περιοχή υπηρεσίας υπάρχει εδώ εφόσον η ενόραση αποδειχτεί επαρκής για να διεισδύσει έστω και στοιχειωδώς στο νόημα και τη σημασία της.

1. Dependent Origination, Rigpa Shedra. Rigpawiki.org
2. Γοητεία: Ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα, σελ. 165-6, Αλίκη Μπέιλη.
3. Εσωτερική Θεραπευτική, σελ. 232, Αλίκη Μπέιλη.
4. PD. Davies, The world-wide increase in Tuberculosis,  Annals of Medicine, Vol. 35, 2003.
5. Ian Goldin, Robert Muggah, The world before this coronavirus and after cannot be the same, The Conversation online newsletter.
6. Torgeir E. Fjærtoft, From the Fall of the Berlin Wall to the Fall of Aleppo. The Decline of Global Governance – and How to Restore it. Wiley Online Library.
7. Μαθητεία στη Νέα Εποχή, Τομ. II, σελ 272-4, Αλίκη Μπέιλη.
8. Αυτόθι, σσ.. 305-6