ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΝ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΙΩΝΑ

Πώς θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο την ενέργεια της σκέψη μας, προκειμένου να εγκαινιάσουμε μια φωτισμένη εποχή αγάπης και μερισμού, την οποία όλοι επιθυμούμε να δούμε; Η διατήρηση του οράματος απαιτεί μεγάλα αποθέματα πνευματικής αντοχής, τη στιγμή που πόλεμοι και τρομοκρατικές ενέργειες εξακολουθούν να συμβαίνουν στον κόσμο και οι υλιστικές ιδεολογίες να διέπουν τα διεθνή γεγονότα. Πώς μπορεί το όραμα να διατηρηθεί σε έναν κόσμο με φυσική και ψυχολογική μόλυνση, τη στιγμή που η νεολαιίστικη κουλτούρα της Δύσης είναι τόσο πολύ εμποτισμένη από το σεξ και η επιστήμη με τη φιλοσοφία έχουν κατακερματιστεί από έναν υπεραπλουστευμένο ορθολογισμό, που δεν μπορεί να ξεχωρίσει ανάμεσα στο δέντρο και το δάσος;

Για να μπορέσουμε να βγάλουμε νόημα μέσα από αυτούς τους συγκεχυμένους καιρούς, αρκεί να διατηρούμε στο νου μας ότι πολλές από τις αλλαγές που συμβαίνουν στην εσωτερική πλευρά της ζωής προκαλούν προσωρινή αναστάτωση. Αυτές έχουν εξεταστεί από τον Θιβετανό, μέσα στα έργα του, όπου ιδιαίτερα το 1942, αναφέρεται σε μιαν ισχυρή γραμμή κατερχόμενης ενέργειας προερχόμενη εντελώς έξω από την πλανητική μας ζωή. Αυτή αφορούσε τον εκπορευόμενο Αβατάρ και τη σχέση Του με τον πλανητικό μας Λόγο, και περιλάμβανε τόσο υψηλής περιωπής οντότητες, όπως αυτές των Κυρίων της Απελευθέρωσης, των οποίων η δύναμη είναι τέτοια που ακόμα και στη Σαμπάλλα «η ζωική όψη διεγείρεται σχεδόν βίαια μέσω της δράσης τους». Αυτή η γραμμή ενέργειας πέρασε, μέσα από το ανθρώπινο βασίλειο, απευθείας στις υπανθρώπινες σφαίρες και στάθηκε η αιτία που η ανθρωπότητα υπέφερε από δραματικές αλλαγές εκείνη την περίοδο, όπου διαφαινόταν άμεση η διαμάχη μεταξύ του παρελθόντος και του μέλλοντος. Τον καιρό που είχαν γραφτεί αυτά, ο Θιβετανός επισήμανε για αυτές οι ενέργειες ότι είχαν φτάσει στο κατώτερο σημείο καθόδου, φέρνοντας σε καταστάλαξη νέες εμπνεύσεις και νέους σπόρους ελπίδας πάνω στους οποίους στηριζόταν το μέλλον. Το σημείο της καθόδου είχε αρχίσει, δημιουργώντας μεταστοιχείωση και αφαίρεση.*

Από το 1942, η ύψιστη κορύφωση όπου η δυνάμεις του φωτός υπερίσχυσαν των δυνάμεων του σκότους, η πλανητική εισροή φωτός σημείωσε σταθερή αύξηση τόσο πνευματικά όσο και από φυσική άποψη. Η ένταση με την οποία το φως αυτό έλαμψε στο συλλογικό υποσυνείδητο, έθεσε σε κίνηση μια διαρκή ροή από στιγμές λύτρωσης, καθώς οι διαστάσεις του Ενοίκου στο Κατώφλι της φυλής, έγιναν ορατές στη δημόσια συνείδηση και τέθηκαν προς επίλυση.¹

Ο ρόλος μίας εσωτερικής ομάδας δεν είναι να εστιάσει τη δύναμή της σε κάποιον ιδιαίτερο τομέα της πλανητικής κρίσης, μιας και αυτό θα μπορούσε ακόμη και να συντηρήσει τη διαμάχη, αλλά, αντί αυτού να εργασθεί πάνω σε εδραιωμένες διόδους της πλανητικής ενέργειας με έναν πιο γενικό τρόπο, ώστε να ενδυναμώσει την αποτελεσματικότητα του φωτός και της καλής θέλησης οπουδήποτε αυτά βρίσκονται. Αυτό περιλαμβάνει μια ευθυγράμμιση με τον υποκείμενο εξελικτικό Σκοπό που διευθύνεται από την Σαμπάλλα, ενισχύεται από την Ιεραρχία και κατευθύνεται σε υπηρεσία της ανθρωπότητας αυτή τη χρονική στιγμή.

Η κοινωνική εξέλιξη (η οποία αφορά στην ενωμένη ανταχκάρανα της ανθρωπότητας σαν σύνολο) έχει προοδεύσει αλματωδώς από την εποχή της συγγραφής των βιβλίων του Θιβετανού. Επιπροσθέτως, η ικανότητα του διαδυκτίου να φέρνει στον πραγματικό χρόνο τα παγκόσμια γεγονότα στα σπίτια των ανθρώπων, ευαισθητοποιεί ακόμα και την σκληρότερη καρδιά στα δεινά των άλλων ανά τον κόσμο. Οι συντριπτικές φυσικές καταστροφές, πολύ περισσότερες από τις οποίες έχουν προβλεφθεί περίπου γι' αυτόν τον καιρό από τον Θιβετανό, εγείρουν ένα αίσθημα συλλογικής οδύνης, σαν μια ανθρώπινη παγκόσμια οικογένεια. Και, καθώς η ευαισθητοποίηση αυτή αυξάνει, καθίσταται για το Νέο Όμιλο Εξυπηρετητών του Κόσμου ύψιστη προτεραιότητα να κρατήσει υψηλά το όραμα, διατηρώντας σαν γραμμή του, τη «Δόξα του Ενός».

Το κέντρο άζνα του Κυρίου του Κόσμου εστιάζει αυτή την εποχή φως μέσω του Νέου Ομίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου με τη διαύγεια και ακρίβεια ενός λέιζερ, με αποτέλεσμα το νοητικό πεδίο να βρίθει από σπέρματα ιδεών και νέους τρόπους σκέψης πάνω στα προβλήματα της ανθρωπότητας. Αυτό επιμαρτυρεί, άλλωστε, η θαυμαστή δραστηριότητα της κοινότητας των ΜΚΟ, εκ των οποίων, περίπου 40.000 είναι κοινά αναγνωρισμένο ότι δραστηριοποιούνται διεθνώς, ενώ εκατομμύρια, κυριολεκτικά, εργάζονται και προσφέρουν σε εθνικό επίπεδο. Όλα αυτά αντιπροσωπεύουν ένα τεράστιο εγχείρημα καλής θέλησης.

Βλέπουμε ακόμη την επίδραση του Νέου Ομίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου στην ανακατεύθυνση του χρήματος για πνευματικούς σκοπούς, να εκφράζεται στον ανοδικό τζίρο του παγκόσμιου κλάδου επιχειρήσεων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, υπερβαίνοντας το 1 τρις δολάρια, γεγονός που εάν επρόκειτο για έθνος, θα το καθιστούσε την όγδοη οικονομική δύναμη παγκοσμίως.² Σε 6 από τις 16 χώρες για τις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία από τα Ηνωμένα Έθνη, «μη κερδοσκοπικές επιχειρήσεις απασχολούν 10 τοις εκατό ή και περισσότερο από το συνολικό εργατικό δυναμικό, αναδεικνύοντάς τις σε έναν από τους μεγαλύτερους, σε σύγκριση με κάθε άλλον κλάδο, εργοδότες σε αυτές τις χώρες».³ Παίρνοντας υπόψη, πως το χρήμα είναι αποκρυσταλλωμένη πράνα και πως η ιδιοτελής συσσώρευσή του ισοδυναμεί με αιμορραγία στην κυκλοφορία της θεϊκής ροής, τα ανωτέρω συνιστούν ένα ενθαρρυντικό δείγμα μιας αυξανόμενης τάσης προς ένα μέλλον συνεργατικού μερισμού. Σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες, όπως οι δυναμικές δημόσιες εκδηλώσεις, που ασταμάτητα διοργανώνονται για φιλανθρωπικούς σκοπούς, μια αυξανόμενη ορμή δημιουργείται προς εκείνες τις μέρες, όπου ο πόθος για τον χρυσό θα εκτοπιστεί από μια πνευματική κραυγή: «Ας κάψουν τα πυρά της θειότητας κάθε σκουριά. Ας εμφανισθεί το καθαρό χρυσάφι. Δώσε μου το χρυσάφι της ζωντανής αγάπης να ρίξω σαν βροχή πάνω στους υιούς των ανθρώπων».

Καθώς το κέντρο άζνα των μελών του Νέου Ομίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου ευθυγραμμίζεται γοργά με το δημιουργικό σκοπό του Κυρίου του Κόσμου, ο όμιλος αυτός καθίσταται κυριολεκτικά ένας ζωντανός οργανισμός «που ορμά μπροστά σε ευθεία γραμμή με το ένα του μάτι προσηλωμένο στο στόχο και ακτινοβολώντας φως». Μεταξύ άλλων, αυτό το φως προετοιμάζει το δρόμο για την επανεμφάνιση του Παγκόσμιου Διδάσκαλου, καθώς το κέντρο άζνα σχετίζεται ιδιαίτερα με το δεξί μάτι, μέσω του οποίου μεταβιβάζεται η ενέργεια του βούδδι. Το όραμα συνιστά μια αμφίδρομη διαδικασία και αυτός ο οφθαλμός της αγάπης μεταδίδει το φως, με το οποίο μπορούμε να ιδούμε Αυτόν και να Τον αναγνωρίσουμε γι’ αυτό που Αυτός είναι.

* Αναφορά: Εισαγωγική δήλωση από το βιβλίο Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις.

1. Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας, σ. 494 - αγγλικό.
2. Παγκόσμια Κοινωνία Πολιτών – Διαστάσεις του μη Κερδοσκοπικού Φορέα, σσ. 8-9 - αγγλικό http://ccss.jhu.edu/wp-content/uploads/downloads/2011/08/Global-Civil-Society-I.pdf
3. Έκθεση Ινστιτούτου Πολιτικών μελετών Τζον Χοπκινς - αγγλικό http://www.jhsph.edu/news/news-releases/2013/lester_nonprofits.html