Το Βαθύ, Ζωτικό Κέντρο του Ασραμικού Έργου

Η «ζωική ορμή» (Elan vital) είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται από τον φιλόσοφο Ανρί Μπεργκσόν, για να περιγράψει τη δημιουργική δύναμη, υπεύθυνη για την ανάπτυξη και εξέλιξη σε κάθε οργανισμό. Μια παρόμοια δύναμη βρίσκεται στην καρδιά ενός πνευματικού ομίλου – μια ζωντανή, παλλόμενη ιδέα που συγκρατεί και συνέχει τον όμιλο και μέσω της οποίας η ενέργεια της αγάπης απλώνεται στην ατμόσφαιρα της προσωπικής ζωής, διευκρινίζοντας και ξεκαθαρίζοντας το όραμα και ανυψώνοντας το πνεύμα προς τα αρχετυπικά πεδία της καλοσύνης, της ομορφιάς και της αλήθειας. 

Η ομαδική ζωή διέπεται από τον κόσμο των ιδεών και μια ενδιαφέρουσα παράμετρος σε αυτό αφορά την υγεία και την ευημερία. Η ομαδική ιδέα είναι ένας λαμπερός ήλιος που διαλύει τα μαύρα σύννεφα της μελαγχολίας τα οποία ορισμένες φορές μπορεί να περιτυλίξουν τον μαθητή στην τρέχουσα παγκόσμια ατμόσφαιρα, όπου μεγάλος αριθμός κόσμου υποφέρει από εκτεταμένη κατάθλιψη και μειωμένη φυσική ζωτικότητα. Η δυναμωτική ισχύς των ιδεών θα θεραπεύσει τελικά αυτή την κατάσταση: «Aντί να αντλούν απ’ τα αποθέματα ζωτικότητας που είναι αποθηκευμένα στο έδαφος, στην τροφή, στον καθαρό αέρα και στις εξωτερικές περιβαλλοντικές συνθήκες, οι άνθρωποι αρχίζουν να την αντλούν από το ίδιο το αιθερικό σώμα». Ένας από τους τρόπους με τους οποίους αυτό συμβαίνει είναι μέσω των «γαλβανιστικών αποτελεσμάτων» των ιδεών.

Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, η έλλειψη ζωτικότητας που βιώνεται ορισμένες φορές μετά από μια περίοδο έντονης πνευματικής προσπάθειας μπορεί να αναπληρωθεί χωρίς να ενδώσει στην τάση της προσωπικότητας να περιέλθει σε αδράνεια. Είναι αλήθεια ότι η ζωή της μαθητείας εμπεριέχει δοκιμασίες που προκαλούν άγχος και πίεση στους φορείς έκφρασης του μαθητή, ιδιαίτερα όταν η σφαίρα υπηρεσίας επεκτείνεται στην ομαδική υπηρεσία, επειδή η Πνευματική Ιεραρχία βρίσκεται σε απεγνωσμένη ανάγκη για δίαυλους πρόσβασης στην ανθρώπινη συνείδηση και ένας όμιλος που εστιάζεται και εργάζεται με τις ιδέες που ενσωματώνονται στις διδασκαλίες της Προαιώνιας Σοφίας, θα χρησιμοποιηθεί στο έπακρο. Ωστόσο, τα «γαλβανιστικά αποτελέσματα» των ιδεών παρέχουν στον μαθητή τη δυνατότητα να ζωτικοποιήσει το αιθερικό του σώμα αντλώντας από το ομαδικό κέντρο δύναμης, μια διαδικασία που ήδη συμβαίνει σε μια κατώτερη στροφή του σπειροειδούς σχεδόν σε κάθε χώρα, καθώς οι άνθρωποι αρχίζουν να συντονίζονται με την ενέργεια των μαζικών σκεπτομορφών που ενσωματώνουν μαζική πρόθεση.

Η πνευματική ένταση της ομαδικής ζωής αποτελεί αναπόσπαστο μέρος στον συνολικό κορμό της εκπαίδευσης για μαθητεία. Ένα από τα ερωτήματα που τίθενται στο ερωτηματολόγιο εισόδου στην Σχολή Αρκέην είναι: «Έχετε υπολογίσει το τίμημα για τον άνδρα ή την γυναίκα που εισέρχεται στην ατραπό; Είστε διατεθειμένοι να αντιμετωπίσετε το τίμημα; Αν ναι, γιατί; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση υποδεικνύει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο εάν ο υποψήφιος είναι έτοιμος για την εκπαίδευση στη μαθητεία, διότι εισχωρεί στην καρδιά με ένα άμεσο ερώτημα για το κατά πόσον το πνεύμα της αγάπης και της θυσίας που ενοικεί εκεί επαρκεί για να τον ή την καταστήσει ''πολεμιστή του φωτός''». Οι απαντήσεις που βλέπουμε σε αυτό το ερώτημα συχνά αποτελούν για εμάς έμπνευση και προνόμιο.

Συνήθως, γίνονται σχολιασμοί με το σκεπτικό ότι δεν υπάρχει αληθινή επιλογή επί του θέματος, καθώς αν δεν συνέβαινε η είσοδος στην ατραπό το τίμημα θα ήταν πολύ μεγαλύτερο. Ένας σπουδαστής, ο οποίος συνοψίζει το πνεύμα αρκετών άλλων, έγραψε: «μοιάζει απίθανο ότι θα μπορούσα να γνωρίζω πλήρως το τίμημα ... γνωρίζω όμως ότι πρόκειται για μια εξαναγκαστική διαδικασία που προωθείται από τους παράγοντες της πίεσης και του πυρός για να φέρει το έτοιμο άνθος της ψυχής σε πρόωρη ανθοφορία». Ένας άλλος έγραψε: «Από την τωρινή μου οπτική θα θεωρούσα ότι τίμημα υπάρχει μόνο όπου υπάρχει προσκόλληση και η απελευθέρωση από προσκολλήσεις, παρότι επώδυνη, οδηγεί σε ένα ανώτερο επίπεδο επίγνωσης, μετατοπίζοντας την εστίαση από τον διαχωρισμό προς την ενότητα, την οποία εντέλει βρίσκομαι εδώ για να επιτύχω».

Τέτοιες δηλώσεις πρόθεσης αποκαλύπτουν το πρώτο άγγιγμα του Άτμα, που «θεληματικά» αγκαλιάζει το τίμημα της εισόδου στην ατραπό και χρησιμοποιεί τα «πυρά της εξέτασης και της δοκιμασίας» για να μεταμορφώσει τη ζωή με όρους εκπλήρωσης. Η αυταπάρνηση που συνοδεύει την ολόψυχη απορρόφηση στο ομαδικό έργο απομακρύνει τότε, βαθμηδόν, την κατώτερη αίσθηση του εαυτού που βιώνει τον πόνο και την κόπωση και ο μαθητής απελευθερώνεται στο βαθύ, ζωτικό κέντρο του ασραμικού έργου.